U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik vind zo weinig aansluiting bij anderen
Ik heb nooit veel vriendinnen gehad, en ben altijd wel graag op mezelf, maar ik merk dat ik last krijg van eenzaamheid. Als ik jarig ben weet ik niemand om uit te nodigen, en bij de laatste poging (twee jaar terug werd ik 40) waren alleen mijn ouders, zussen en schoonouders komen opdagen (had 30 uitnodigingen verstuurd).
Nu ben ik zzp-er en werk thuis, dus ik zie ook gewoon erg weinig mensen, en nu de kinderen groter zijn, kom ik bijna niet meer op school; ik zie soms weken alleen man en kinderen; niet fijn.
Ik heb vrijwilligerswerk gedaan maar ben na een naar conflict opgestapt. Dus ik ben erg huiverig om dat weer mee te maken.
Ik zit nu ook sinds een paar jaar op een dansvereniging, maar iedereen lijkt andere interesses te hebben; ik kan nooit meepraten, en als ik eens iets zeg lijkt het wel of ze me niet horen! Ze reageren vaak niet eens op wat ik zeg/vraag. Dat vind ik zo ongemakkelijk.
Het is niet zo dat ik stil en verlegen ben (integendeel eigenlijk).
Maar ben in veel dingen wel anders. Ik volg de mode niet (eigen stijl, ik ben geen slons), luister niet naar gangbare muziek, kijk niets gangbaars op tv, en mijn kinderen gaan net weer naar een andere school als de rest van de dansdames. Ik heb al rond gekeken (proeflessen en dergelijke)voor een andere sport/hobby, maar veel dingen komen op hetzelfde neer; mensen die mij vreemd lijken te vinden. Bovendien vind ik het dansen wel leuk, en past ook in mijn budget.
Uitgaan doe ik niet vaak en meestal met mijn man.
Man en ik hebben wel een aantal gelegenheidsvrienden (we gaan samen naar festivals) maar die wonen te ver voor de dagelijkse babbel. En dat mis ik nogal. gewoon een leuke vriendin.
Buren zijn aardig, maar het blijft oppervlakkig. Ik ben ook bang om mezelf teveel op te dringen, dus ik vind het lastig om eens een kop koffie aan te bieden.
Zelfde met familie; er is geen klik, ik werd vroeger al als raar beschouwd. Ik was de enige studiebol van het gezin, en zat liever in de boeken dan voor de tv; wat mijn zussen en ouders heel vreemd vonden.
Ik ben nu zelfs aan het overwegen maar weer een vaste baan erbij te zoeken, voor de gezelligheid. Maar dan loop ik natuurlijk weer tegen dit soort dingen aan (en vind maar eens iets).
Hebben jullie nog tips?
Dank je wel
@ Viola, als analist analyseer en reflecteer ik me suf. Analytisch zijn en een goed reflecterend vermogen zijn m'n kwaliteiten. Echter in combinatie met onzekerheid zijn het mijn valkuilen.
Je hebt in je reactie helemaal gelijk, ik moet alleen zelf de knop zien te vinden die om moet.
Nog vergeten
@Viola, wat mijn jonge uiterlijk betreft, ik ben 41 en wordt ( draag als volwassen vrouw een beugel) regelmatig tussen de 14 en 18 geschat.
reflecteren
Het kan ook een valkuil zijn te denken dat je goed in reflecteren bent:-)
Het kan altijd beter. Volgens mij bedoel je met reflecteren dat je goed je eigen fouten ziet. Maar kun je ze ook ombuigen naar sterke kanten? Kun je ze groot en positief maken? (Qua beeldvorming dan voor jezelf)
Kun je fouten relativeren? Ze zien in het licht van totaalplaatje? Ze opzij schuiven als dat goed uitkomt? Zie je je sterke kanten? Kun je jezelf loslaten en naar doelen/andere mensen kijken?
Je zet me aan het denken
@ Viola Heerlijk, precies wat ik nodig heb! Id mijn fouten en tekortkomingen heb ik op mijn netvlies, mijn kwaliteiten daarentegen moet ik regelmatig opzoeken. Relativeren en loslaten is iets waar ik moeite mee heb. Mogelijk zit daar id het probleem, door zo met mezelf ( vooral in het negatieve) bezig te zijn heb ik weinig oog voor anderen. Zou ik hiermee de ander juist van me wegduwen?
Tegelijkertijd denk ik ben ik niet te rustig, introvert, timide? Willen mensen niet vooral gezellige , uitbundige mensen om zich heen? Wanneer je rustig, introvert, timide bent, hoe buig je dit dan om in gezellig en uitbundig? Kun je ook gezellig zijn wanneer je rustig, introvert, timide bent?
de maakbaarheid van de mens
'Tegelijkertijd denk ik ben ik niet te rustig, introvert, timide? Willen mensen niet vooral gezellige , uitbundige mensen om zich heen? Wanneer je rustig, introvert, timide bent, hoe buig je dit dan om in gezellig en uitbundig? Kun je ook gezellig zijn wanneer je rustig, introvert, timide bent?'
Tja, tegenwoordig moet iedereen maar uitbundig, flexibel en ondernemend zijn. Los van de vraag of we daar echt zo gelukkig van worden (als er op een feestje alleen maar uitbundige mensen zijn, zit iedereen door elkaar heen te joelen en te grappen?), is het natuurlijk ook onmogelijk om jezelf in een uitbundig keurslijf te dwingen als je zo niet bent. Mensen zijn lang niet zo maakbaar als de reclames, de regering, de werkgeversorganisaties ons willen doen geloven. Iedereen krijgt (in theorie althans) dezelfde kansen als het om onderwijs gaat, maar niet iedereen kan studeren en raketgeleerde worden. Niet iedereen is geschikt om zzp-er te worden, en nee, dan ben je geen loser. En zo is ook niet iedereen gebouwd op uitbundigheid. Sommige mensen zijn heel goed in luisteren, of in meeleven, in een-op-een-contacten.
Jammer genoeg is het nu de trend om toch vooral anders te zijn, druk, met een grote mond, haantje de voorstel, je aan te passen aan wat blijkbaar in de mode is. Waarom zou je jezelf in vredesnaam van rustig willen ombuigen in uitbundig? Misschien ben je wel heel zorgzaam, of juist beleefd. Waardeer jezelf zoals je bent in plaats van krampachtig te proberen iemand anders te zijn.
je bent
niet alleen teveel met jezelf bezig, maar ook teveel met anderen. Of misschien ben je met jezelf bezig op een verkeerde manier, met hoe je overkomt (weer die ander) en niet zozeer met wat je wilt.
Het gaat helemaal niet erom of je mensen wegduwt. Is helemaal niet belangrijk joh! Wat je wel doet is jezelf wegduwen, en dat is wel funest!
Je hebt ook gewoon eindeloos veel kansen. Er zijn genoeg mensen die genoeg dingen doen waardoor ik afstand neem. Maar zoeken ze weer toenadering dan ontstaat er meestal tóch weer een opening, en kan het weer alle kanten op.
Ik heb laatst nog heel leuk gesproken met een vrouw waarvan ik jarenlang het idee had dat ze vreselijk was, dat ze me met opgeheven hoofd altijd voorbij liep.(terwijl onze kinderen bij elkaar over de vloer waren gekomen) Ik vond dat wel verrassend, en leuk om mijn beeld van haar bij te stellen.
Gezellig en uitbundig is absoluut niet nodig. Wel actief en geinteresseerd, als je wil krijgen wat je wil.
Probeer je eens op je wensen te focussen. Wat wil je? Wil je een gesprek aanknopen met Marie? Stel je dan open voor Marie, interesseer je voor haar, wees belangstellend. En focus je niet op een vriendschap met haar, geniet gewoon van dat gesprekje! En is ze niet geinteresseerd, dan heeft ze vast haar dag niet. En richt je je op een andere Marie.
of ga
je leven harstikke vol maken.
Ik herken nl best veel. Maar het boeit me al jaren niet meer. Onder andere omdat ik het veel en veel te druk heb me ermee bezig te houden. En een aantal zaken meegemaakt waar ik erg door in beslag werd genomen en waardoor ik ook zaken in juister perspectief kon zien, in vergelijking met andere zaken is dit nu ook weer niet zó belangrijk.
Dit bedoel ik absoluut niet negatief hoor, ik snap heel goed dat je ermee zit. Voor mij was het heel goed het minder belangrijk te vinden. Maar situaties dwongen me ook daartoe. Maar je kunt voor jezelf ook situaties creëren waardoor het minder belangrijk wordt. Hoe minder belangrijk, hoe minder het een issue is, echt waar!
Inmiddels heb ik puur te weinig contacten omdat ik het gewoon echt te druk heb. Soms wel jammer maar het is gewoon zo. Maar voel me over mezelf steeds beter, ik heb echt bepaalde contacten niet meer nodig om me goed te voelen over mezelf. Ik heb mijn radar natuurlijk nog steeds en pik negatieve boodschappen ook zeer goed op nog. Maar heb er veeel minder last van, betrek het minder op mezelf en laat me er minder door beinvloeden. In plaats van dat ik het één-op-één contact analyseer analyseer ik nu vaker een heel groepsproces 
want daar maak je vaak toch ook onderdeel vanuit, ook binnen een klein contact. Dat geeft andere invalshoeken, zorgt dat ik afstand kan nemen en relativeren.
Heel mooi gezegd
Heel mooi gezegd Amare en ook Viola.
Ik moet naar aanleiding van die post denken aan die reclame over, wat is het, een datingsite?
Waarbij het meisje per ongeluk typt: lekker ketsen? ipv lekker kletsen
en zich vervolgens rotschaamt.
De jongen vindt het echter "nu al leuk!"
Doel hiervan is: wat jij niet leuk vindt aan jezelf, kan een ander heel interessant vinden.
Ik vind bescheiden mensen die in de veiligheid van een 1 op 1 gesprek zichzelf wel "laten gaan" in een schaterbui veel leuker dan mensen die op elk feestje per se in het zicht op de tafel moeten dansen, waarbij de drank al heeft gezorgd dat zij zich niet meer drukmaken om wat er dan allemaal te zien is.
Ze overschreeuwen zichzelf en mij en hoe harder zij schreeuwen hoe stiller ik word, meer dan ik normaal gesproken zou zijn. Die mensen doen mij geen goed, hoe lief ze ook zouden kunnen zijn.
Maar je kunt ook daar weer uithalen wat je zou willen.
Ik drijf soms een stukje mee op de energie van mensen. Ik neem stemmingen ook vrij snel over en ipv dat mijn zwakte te noemen ben ik er de kracht van in gaan zien.