hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Barvaux

Bedankt dat je zo met me begaan bent. Ik probeer het. Natuurlijk waren er dingen waar je haren van rechtovereind gaan staan. Maar, de rest reageerde ook niet, dus waarom zou ik me dan druk maken.

Zo zijn we op Nieuwjaarsdag even langs geweest (kort). Nu hebben ze al een aantal jaar een poesje in huis van een overbuurman die verhuisd was zonder het beestje mee te nemen. Echt een lief poesje. Mijn schoonmoeder vertelde dat het poesje voor haar niet zo lief was en terwijl ze dat zei begon ze snelle prikbewegingen richting het dier te maken (jongste stond pal naast schoonmoeder en wilde het poesje ook aaien).

Het beestje raakte opgehitst door haar snelle geprik en wilde uithalen. Schoonmoeder bleef doorgaan en het poesje werd steeds bozer. Ik zei direct tegen jongste om het poesje niet te aaien. Achteraf stom van mij. Ik had er beter aan gedaan om op te staan en jongste weg te halen van schoonmoeder zonder wat te zeggen.

Dat is nou precies iets wat ik echt niet snap. Iedereen, mijn man incluis vond het wel prima zo; niemand reageerde dat de poes getreiterd werd. Ik vond dat niet normaal. Dus tja, helemaal blokken is lastig zeker als dieren moedwillig worden gepest. Ik kan dat echt niet hebben. Ze stond het beest gewoon te treiteren.

Verslagje

Inmiddels is ma thuis en nogal dwars voor de kar. Ze wil niet naar de fysio en ook geen fysio thuis. Ze wil geen thuiszorg voor wassen en aankleden maar wil/kan het ook niet zelf. Dus pa moet weer alles doen. De ondersteuning van de thuiszorg loopt niet helemaal zoals wij zouden willen er is een hoop te doen voor man en schoonzus.
Met kerst en nieujaar zijn we kort bij hun op bezoek geweest maar dat was echt het verplichtte nummer, gezellig was anders. De tv moest aan vanwege de paus en loeihard want ma had geen goeie batterij in haar gehoorapparaat. Commentaar op de kinderen die met telefoon en tablet niet deelnamen aan "het gesprek". Van een echt gesprek was geen sprake, ma hoorde wat ze wilde horen en gaf daar antwoord op dus daar werd de bijdrage van de kinderen niet gemist in mijn ogen dan.
Ik ga dit jaar volledig in de negeer modus wat ma betreft, ze doet maar niks als ze niet wil maar van mij dan ook geen medeleven meer.

Dat buitengesloten voelen is wel iets wat ik ook ervaar. Ma weet dat ik het afgelopen jaar ook niet fit was, ze vraagt aan iedereen hoe het gaat behalve aan mij. Ze presteert het zelfs om aan mijn man te vragen hoe het met mij gaat terwijl ik er naast sta. Precies vertellen wat ik had deden we niet om continue gebel te voorkomen, zodat zij niet kon koketteren met jet leed dat jaar gezin trof. Maar raar is het wel dat ze dan niet aan mij vraagt hoe het met me gaat na mijn dagopname.

nou en?

Nou en? Jij bent gewoon niet interessant voor haar. Jammer dan. Dat moet je gewoon helemaal uit je hoofd zetten, dat ze ooit nog interesse in je gaat tonen. Dan valt het allemaal reuze mee. Trouwens: je wilde het niet precies vertellen maar wel klagen als ze niks vraagt. Ze heeft kennelijk door dat jij niet het hele verhaal vertelt en ze durft het daarom wellicht niet te vragen.

Ik zou trouwens nooit op bezoek gaan en mijn kinderen achter de ipad etc. zetten, daarbij heeft ze wel een punt, die dingen blijven altijd thuis.

Pa moet weer alles doen, maar je schoonvader moet zelf ook 'z'n bek maar opentrekken' als hij hulp nodig heeft.

telefoon en tablet

Kinderen mogen niets bij oma, als oma ze verkeerd verstaat krijgen ze een preek waar de honden geen brood van lusten. Een spelletje met dobbelsteen is al teveel geluid, dan kan ma geen gesprek voeren. Buiten spelen is geen optie, wat moeten die kinderen daar? Van mij mogen die dingen wel mee.
Dat ma niets durft te vragen, omdat ik niet het hele verhaal vertel dat is pertinent niet waar ma heeft geen gene die durft alles te zeggen/vragen aan haar eigen kind. Ik moest een scopie ondergaan om te bepalen wat mijn klachten veroorzaakte, dat kon iets onschuldigs zijn maar ook het allerergste. Die scopie was verteld maar alle mogelijke uitslagen niet. Pas na die scopie wilden wij vertellen dat het iets onschuldigs was of iets heel ergs. Gelukkig konden we vertellen dat het een onschuldig poliepje was.
Pa is de strijd zo moe, die durft niet meer.

LiesK. en Mijntje

LiesK. Jeetje zeg. Erg jammer voor je schoonvader en voor jullie nu jullie er alles aan hebben geprobeerd te doen. Ze verpest het gewoon voor zichzelf en voor je schoonvader. Aangeven dat je schoonvader het gewoon NIET kan opbrengen en zelf je handen ervan af trekken. Wat zijn sommige mensen toch onmogelijk.

Mijntje:

"Ze heeft kennelijk door dat jij niet het hele verhaal vertelt en ze durft het daarom wellicht niet te vragen."

Nou, ik denk niet dat het een kwestie is van 'niet DURVEN'. Als ik de schoonmoeder van LiesK. zo voor mee heb (gebaseerd op wat ik lees) dan is deze tante zeker niet op haar bek gevallen en zegt ze gewoon wat ze denkt of dat nu wel of niet netjes is, doet er niet toe.

"Ik zou trouwens nooit op bezoek gaan en mijn kinderen achter de ipad etc. zetten, daarbij heeft ze wel een punt, die dingen blijven altijd thuis."

Als het bij oma gezellig was, zouden die dingen niet mee hoeven. Het is volgens mij een noodzakelijk kwaad.

"Pa moet weer alles doen, maar je schoonvader moet zelf ook 'z'n bek maar opentrekken' als hij hulp nodig heeft."

Ja, klopt. Ware het niet dat het al een meneer op leeftijd is die zijn leven lang al om de hete brei heen danst om de goede sfeer maar te behouden voor zover die er ooit was. Hij wil geen gezeur en ik denk als deze dame echt boos is, dat opa dat de hele verdere dag en nacht zal moeten bezuren. De man zegt maar niets meer voor de lieve vrede.
Zij bek had hij al jaren eerder moeten opentrekken, maar ik vind dat niet aardig om dat nu te zeggen. Mijn schoonvader doet dat ook niet puur voor de lieve vrede. Is niet goed nee, maar zo is het voor hem ermee te leven.

Dank esmee

Esmee, het lijkt wel of je ma kent. Zo goed kan je het beschrijven zoals het is. Inderdaad hadden pa en de kinderen eerder hun "bek" moeten open trekken maar dat is niet gebeurd en daar moeten we het nu mee doen. Spijtig maar helaas.
Telefoon en tablet zijn inderdaad noodzakelijk kwaad, een papieren boek kan ook, net zo stil, net zo ongezellig.

Liesk,

Nou, gelukkig niet, ha,ha,ha. Maar ik begrijp heel goed wat je beschijft en kan het me zo voor me zien. Erg lastige situatie. Is het niet voor jullie dan zeker voor je schoonvader. Die man is op en kan er niet meer tegenop.

Het enige is om je eigen plan te trekken; schoonmoeder er buiten laten (batterijen op half 3/4 leeg zetten) en weggaan wanneer je het welletjes vindt. Is niet anders, maar zo moet het dan maar. Voor schoonpa blijven aangeven bij thuishulp dat hij het niet meer trekt (evt. met steun huisarts; wil ook nog wel eens helpen) en wat je doet alleen voor je schoonvader doen.

nou een scherm

mee is hier heel gewoon hoor. Ik ben al blij dat de kinderen soms nog meegaan. Het zijn absoluut geen 'kletsers' mijn kinderen, van mij mogen ze echt op een scherm. Wat zouden ze anders moeten doen? (Familie hier zit alleen maar en kletst, zou zelf ook liever op een scherm haha, dus dat verwacht ik niet van ze.

blom

Hier ook schermen! Opa en oma kunnen de kinderen niet boeien. Dus de kinderen gaan een computerspel doen. Bij sommige anderen dénken ze niet eens aan een computerspel.
Zelfs ik zat laatst te scrabbelen, maar dat kwam ook omdat mijn schoonzus helemaal geen lichten aandeed terwijl het al donker was geworden. In plaats van pijn in mijn ogen krijgen van in het donker de kamer rondkijken, keek ik liever naar een verlicht scherm. (Voordat iemand het zegt: Ik had kunnen vragen of er licht aan mocht natuurlijk, maar ik zag eerlijk gezegd helemaal geen lampen behalve die in de twee hoeken die al aan waren en waar ik niks aan had. Ik denk dat ze iedere avond zo zit.)

schermpje

dat is dan blijkbaar gangbaar, een schermpje mee op visite omdat je kind zich anders verveelt. Ik vind het echt niet nodig, tegen verveling laten wij een donald duckje lezen of tekenen, maar met zo'n scherm sluit zo'n kind zich echt af.
Maar dit terzijde.

Mijntje

Dat is persoonlijk. Mijn dochter hoort ook helemaal niets meer als ze een boek leest. Mijn oudste zoon leest echt nooit een boek maar speelt wel graag met zijn neven Minecraft. Ik vind dat geen probleem zolang het niet aan een stuk door is vanaf binnenkomst.

Maar dat is ook niet zo.

Maar mag voetballen buiten dan wel? Dan zijn ze toch ook niet meer aanwezig om met oma te praten?

Half a Twin

tip: begin met alleen nog maar over haar te praten als 'mijn schoonmoeder'. Dat 'ma' brengt het veel te dichtbij (dat gevoel heb ik al als ik het lees, hoe moet dat wel niet voor jou gelden in het echt). Schep afstand, vooral geestelijk . . .Zen . . .
en ik moet zeggen: Esmee klinkt op dit moment meer Zen dan dat jij het klinkt. Dus doe je voordeel met haar ervaringen en probeer stappen te maken die jou een beter en rustiger 2015 bezorgen!
gr Angela

hoe oud zijn je kinderen

Mijntje? Ik zie me mijn zoon geen tekenblok meer in handen duwen, hij beslist inmiddels zelf wat hij doet. Natuurlijk kan ik eisen dat hij geen scherm heeft, maar dan beslist hij gewoon niet meer mee te gaan. Een keuze die ik dan maak, vind het belangrijker dat hij nu en dan meekomt.

dan moet je kind wel kúnnen lezen

Ik vind dat het niet veel uitmaakt wat het is; met alle activiteiten sluiten ze zich af van de volwassenen. En als de volwassenen de kinderen niet weten te boeien, dan mogen mijn kinderen zich best afsluiten met schermpje of tekenpapier. Ze hebben echt niet meer aandacht voor anderen als ze een tekening aan het maken zijn. (Ik laat ze altijd afwisselen ivm de batterij van de tablet.) Als er echt leuke mensen zijn, dan beginnen ze niet eens aan tekenen of computeren.

blom -beetje o.t.-

Zoon is bijna 10, die beslist ook wat hij doet, maar als er een ipad mee was zou hij meteen voor de ipad kiezen. En nee: alleen voetballen doet hij niet bij mijn schoonmoeder, wel als we meegaan, dat is dan ook prima.
Wij zitten ook niet heel lang op visite, dat scheelt.

Dus weer on topic: hoe lang zitten jullie dan bij opa en oma? En kan dit niet wat korter of een wandelingetje/activiteit? Dan zit je ook niet zo tegenover elkaar.

Mijntje

Ja, dat doen wij dus. We bekijken ter plekke hoe lang het bezoek duurt. Wordt de sfeer grimmig dan is het tijd om op te stappen. Soms is dat al vrij snel; jammer dan. Nu is het voor ons niet zo heel moeilijk omdat mijn kinderen jong zijn en zich in dat kleine huisje snel vervelen en steeds drukker worden. Tekenen is dan geen ontspannen bezigheid meer…. Schoonmoeder kan daar absoluut niet tegen, dus is de tijd dan snel om. Eveneens bij schoonzus. Die heeft helemaal niets in huis. Wij nemen dan zelf wat mee, maar de kinderen willen al snel weg daar.

Hoe lang

Hoe lang wij op visite gaan staat niet precies vast van tevoren. De afspraak is niet te lang en we bekijken ter plekke hoe lang dat wordt. Meestal zo rond anderhalf uur.
Mijntje, leuk idee een activiteit samen doen, zou mijn schoonvader wel voor te porren zijn. Ma echt niet. We hebben wel eens geprobeerd een spel te doen, was helaas niet succesvol. Mijn kinderen zijn gewiekster met rummy cub dan oma, dat werd snauwen over en weer en een hoop chagrijn.

Angela

Dat ma schept voor mij al veel afstand, ik moet van haar mama zeggen en dat weiger ik dus pertinent. Ik heb maar 1 mama en dat is mijn eigen moeder. Mevrouw blijven zeggen is in onze kringen ook niet gewoon dus een kort ma volstaat volr mij om er afstand in te leggen.
Momenteel ben ik iets teveel betrokken dat klopt. De revalidatie van schoonmoeder loopt niet helemaal goed. Fysiek gaat ze goed maar de agressieve toon waarop ze schoonvader alles voor haar laat doen sloopt pa. Hij is een soort bang van haar. De geestelijke begeleiding loopt vast, heel moeilijk om daar getuige van te moeten zijn.

Lies

Waarom heb je het binnen zeven woorden over je schoonvader en over ma? Je zegt ook geen pa toch?

Goed voornemen

Ik heb kort uitgelegd waarom ik ma zeg en zal voortaan hier posten over schoonmoeder en schoonvader.
In de tweede alinea van #944 heb ik het over schoonmoeder en schoonvader.

noemen

Ik noem mijn schoonmoeder bij haar voornaam, ook als ik over haar praat. In het bijzijn van mijn zoon heb ik het dan over oma Voornaam. Zij noemt mij ook bij mijn voornaam.

Dan heb ik nog een idee (geen idee of het wat is): misschien wil oma kleuren met je kind? Er zijn leuke kleurboeken (ook voor volwassenen). Dan is er geen competitie.

Bij de voornaam?

Ik mijn schoonmoeder bij de voornaam noemen? Dat is zo ongeveer vloeken in de kerk. Wij moeten u zeggen, iets wat ik van huis uit niet gewend was, bij een vergissing volgt een felle preek over respect en zo. Thuis praten we over oma en opa voornaam aan beide kanten. Mijn ouders worden ook zo aangesproken door de kinderen als alleen oma niet voldoende is. Schoonmoeder wil niet aangesproken worden met oma voornaam.

Sinds oma het gebruik van 1 arm mist is iets creatiefs doen niet meer gebeurd. Alleen rummycub kan nog gespeeld worden, dan hoef je geen kaarten vast te houden. Ma staat niet open voor hulp en suggesties. Tijdens de revalidatie van haar been heeft ze pas leren brood smeren op zo'n plankje dat de boterham tegen houd. Tot die tijd moest dat door anderen gedaan worden, dat die plankjes al in mijn studietijd bestonden (jaren 80) wilde ma niet eens horen.

liesk

Dan is ze net als mijn oma. Dat was ook U en mevrouw (maar door ons kinderen wel oma voornaam).
Het zal voor haar niet meevallen te accepteren dat het lichamelijk niet meer zo is als het was. Ik hoor eigenlijk geen enkel begrip daarover.
Is elk begrip weg omdat ze zo moeilijk doet? En wat als de mensen om haar heen wat liefdevoller reageren, zou ze dan niet minder mopperen?

mijntje, liesk

'Het zal voor haar niet meevallen te accepteren dat het lichamelijk niet meer zo is als het was. Ik hoor eigenlijk geen enkel begrip daarover.
Is elk begrip weg omdat ze zo moeilijk doet? En wat als de mensen om haar heen wat liefdevoller reageren, zou ze dan niet minder mopperen'
Helemaal mee eens.
(hoog)bejaarde mensen hebben weinig mensen meer bij wie ze veilig kunnen 'zeuren' over hun teleurstellingen en frustraties. Daarnaast wordt hun wereld op allerlei manieren steeds kleiner en dat geeft verdriet. Als vitale jongere generatie kijk je daar soms te makkelijk overheen.

spelletjes doen

Uiteraard zal een persoon op leeftijd niet zo gehaaid meer spelletjes kunnen doen dan de jeugd, het tempo ligt veel lager. Ik mag al niet meer hoe-heet-dat-spel met die rijtjes kaarten meer doen met mijn jongvolwassen kinderen, ze vinden me veel te traag en doen het liever met elkaar.

Maar dammen kan wel.
Of scrabble.

Mens-erger-je-niet (hahaha!).
Er is veel meer dan rummicub.
Sjoelen, dat kan vast ook met één bruikbare arm.
Plaatsnamen - dat deden wij vaak net Beppe, wie schrijft binnen tien minuten de meeste plaatsnamen met een bepaalde letter (prikken in een tekst welke het wordt). Beppe was daar veel beter in dan wij

Schermpjes even wegleggen lijkt me een prima regel, voor ouderen is het vaak heel vervelend dat de digitale wereld waar ze vaak niet zo best mee overweg kunnen (wat ze op zich vaak al jammer vinden) ook nog eens een fysiek obstakel is voor contact.

Oh ja en die paus op TV: daar schreef je al vaker over. Die beste man geeft op elke kerkelijke hoogtijdag zijn zegen, plan jullie bezoekje dan als dat moment erop zit! Sommige obstakels zijn makkelijk te omzeilen.