hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Eens met Jaina

Lekker onbeschaafd stelletje daar.

Schoonmoeder: geef mij eens een lepel
Schoonzus: alstublieft (en geeft de lepel aan)

Je hoeft niet te discussiëren. Soms kies je voor de simpelste oplossing.

Poeh nou...

Ik snap best dat er een hele geschiedenis aan voorafgaat, maar dit vind ik behoorlijk zielig voor je schoonmoeder. Als ik het gesprek reconstrueer, dan gaat het er hier vooral om dat je schoonmoeder niet goed hoort. En jullie leggen daarvoor de verantwoordelijkheid bij haarzelf ('de batterijtjes zijn zeker op').

Uit ervaring (= een hele lieve moeder die nu erg doof wordt) weet ik wat voor ellendige dingen gehoorapparaten zijn. En dat het heel vermoeiend is om een gesprek te moeten volgen, zeker in gezelschap. En dat je vaak de plank misslaat met je opmerkingen, omdat ze niet aansluiten bij het gesprek. En dat je je daar zelf heel vervelend onder kunt voelen...

Ik hoop oprecht dat als jullie zelf de leeftijd van je schoonmoeder bereikt hebben, je er met iets meer mildheid naar kunnen kijken. En dat jullie haar gedragsproblemen cq moeilijke karakter los kunnen zien van de problemen van afnemend zicht en gehoor die het ouder worden nu eenmaal met zich meebrengt.

idd geen respect

Schoonzus is echt tien keer zo erg als schoonmoeder. Geen respect. Ze behandelt schoonmoeder alsof het een klein kind is.
Gezellige boel daar. Ik zou als ik schoonmoeder was deze mensen niet op visite willen hebben.

n@nny

= Ik hoop oprecht dat als jullie zelf de leeftijd van je schoonmoeder bereikt hebben, je er met iets meer mildheid naar kunnen kijken. En dat jullie haar gedragsproblemen cq moeilijke karakter los kunnen zien van de problemen van afnemend zicht en gehoor die het ouder worden nu eenmaal met zich meebrengt.=

Van ma moeten wij haar met respect behandelen en als we iets vragen moet dat super beleefd en voorkomend.
Ma kunt u mij als het mogelijk is misschien het zout even geven alstublieft. Dat soort zinnen eist zij van ons.
Zelf denkt ze weg te komen met: geef mij een lepel.
Wel respect vragen maar niet geven.

Natuurlijk is het erg dat haar zicht, gehoor en fysieke mogelijkheden afnemen maar wij zijn niet haar bedienden die bij elk kikje in de houding springen om precies te doen wat ze (al dan niet gevraagd) wil. Als je zelf met respect behandeld wilt worden moet je ook respect tonen voor anderen. Geef me eens een lepel laat niet zien dat ze respect voor ons heeft.
Sorry ik verstond het niet klinkt zoveel beter dan steeds dat heuh door een gesprek heen.

Soms niet

Schoonmoeder: geef mij eens een lepel
Schoonzus: alstublieft (en geeft de lepel aan)

Je hoeft niet te discussiëren. Soms kies je voor de simpelste oplossing.

Soms kies je voor de simpelste oplossing, maar soms ook niet. Als wij al haar commando's zouden opvolgen komt ze nooit meer van haar stoel en schiet dat mobiliseren om geopereerd te kunnen worden nooit op.

lachen

Je kan er ook gewoon om lachen dat iemand erg inconsequent is in zijn gedrag.

Als de inconsequentie je hoog zit ga je er een keer 1 op 1 voor zitten en bespreek je dat los. Een volwassene openbaar als een peuter gaan corrigeren getuigt van uitermate weinig respect.

2 dingen

(reactie op # 457).

Nu probeer je 2 dingen samen te voegen.
- onbeleef vragen
- uberhaupt vragen

De discussie met schoonzus ging over onbeleefd 'vragen'. Als ze het beleefd had gevraagd was ze nogsteeds niet uit haar stoel gekomen.

Pick your battles. Als je wil dat ze dingen beleefd vraagt spreek haar daar dan netjes op aan. Als je wilt dat ze zelf dingen doet hoef je niets aan de manier van vragen te doen. Dan moet je aanspreken op zelfredzaamheid.

Hanne

Openbaar viel wel mee alleen de eigen kinderen en schoonkinderen waren aanwezig. De twee kleinkinderen liepen op de gallerij.
Van de huisarts moet pa niet meer ma's hulpje zijn. Pa moet haar stimuleren dingen zelf te doen en daar heeft hij onze hulp bij nodig. Dat commanderen moet stoppen. Als wij in plaats van pa gaan reageren op haar commando's verandert er nooit wat. Als ma haar gehoor in heeft is er iets makkelijker mee te communiceren zeker als de batterijen vol zijn.
Dit wasmook teveel in een gesprek ma pikte de bedoeling niet op. Pa en schoonzus hebben daar al een keer samen voor gezeten maar ook dan denkt ma dat de hele wereld om haar draait, iedereen haar moet helpen en ze zelf niets hoeft te doen.

niet 1 op 1

Het was geen 1 op 1 gesprek, daarmee is het m.i. openbaar.

Hoe zou jij het vinden als je partner je op deze manier corrigeert als alleen je kinderen en hun vrienden er bij zijn?

sneu

Voor schoonmoeder. Hoe ze behandeld wordt. Dit obsessieve gedrag vaan de schoondochters naar hun schoonmoeder toe zegt meer over hen dan over de desbetreffende schoonmoeders.

Iedere poep en scheet die schoonmoeder zogenaamd verkeerd doet moet op een forum geplempt worden om aan te tonen wat voor monster het wel niet is. Serieus, dan spoor je toch niet?

Waar mensen zich al niet druk over maken.

het lijkt wel

Alsof jullie knopjes zijn aan het zoeken bij schoonmoeder, zo van als we zus of zo doen dan houdt al dat lastige gedoe wel op. Nee. Het houdt niet op. Accepteer dat je schoonmoeder zo haar dingetjes heeft, heb respect voor 'haar gekte'. Ze gaat niet veranderen, het wordt ook nooit leuker. Het leven is niet maakbaar.
Haar activeren zal ook moeilijk zijn, maar het beste is nog dat op een onopvallende manier te doen, gewoon zorgen dat je niet altijd paraat staat voor haar.

Je beschrijft hier een zeer ernstig vergrijp van schoonmoeder.
Heel ernstig...oei oei.
Echt iets om hier neer te schrijven en daarbij ook nog eens het onbehoorlijke gedrag van schoonzus. Dat vind ik dus grof en hoeven mijn dochters of schoondochters niet tegen mij te proberen.

Het lijkt of je je wentelt in de lastige situatie en je daarbij verkneukelt als schoonmoeder op haar duvel krijgt.
Wat mij betreft mogen jullie allemaal je eigen aandeel onder de loep nemen zonder de ander als schuldige aan te wijzen.

Zielig

Door dit voorbeeld van LiesK krijg ik de niet de indruk dat het aan schoonmoeder ligt. Vind het zelfs zielig voor deze schoonmoeder dat ze zo behandeld wordt. Het arme mens is slechthorend en daar wordt zeer ongeduldig op gereageerd.
Geef haar gewoon die lepel, wat een gezeur zeg.

hoeft niet brutaal

Of het brutaal is of niet, kan je hieruit niet aflezen. Je moet er voor bij geweest zijn. Is schoonzus, dochter of schoondochter van je schoonmoeder? Dat kan ook verschil maken. Daarbij, wat je over deze schoonmoeder vertelt, was ze eerder uit dr plaat gegaan als het gesprek voor haarzelf ongepast was geweest.

Lekker makkelijk om schoondochter zo af te kraken.

Dochter en man hebben dagelijks met Ma te maken. Dus die zijn het stadium 'respectvol benaderen, dan behandelt ze ons ook respectvol' al lang voorbij. Uit dit voorbeeld blijkt dat dochter haar grenzen wel bereikt heeft. En nóg probeert ze het. Wat ik respectvol vind van dochter, is dat ze nog steeds pogingen doet haar moeder serieus te nemen. Ze had haar moeder ook een lepel kunnen geven, en haar ondertussen haar het &^%^%$& wensen. In plaats daarvan probeert ze haar moeder op te voeden. En daarna weet ze haar boosheid te kanaliseren door er een grapje van te maken: de roze olifant en de krokodil.

Judith-t en Bellefleur

Schoonzus van mij is dochter van ma.
Inderdaad Bellefleur het stadium respectvol benaderen om zelf ook met respect benaderd te worden zijn schoonzus en mijn schoonvader allang voorbij. Zwager en ik ook wel een beetje de zoon (mijn man) blijft er nog steeds in geloven dat ma ooit ons respectvol gaat benaderen.
Voor ons als (schoon)kinderen is de grens bereikt. Werkelijk ieder bezoek heeft ma wel iets te zeuren over onze respectloze manier van praten.
Op de vraag: Wil je wijn of iets fris? Die pa stelde antwoordde ik: Nee liever een glas water alstublieft. Dan valt ma over dat nee ik had nee dank u moeten zeggen. Alleen nee is zo kortaf.

Ma/moeder opvoeden dat kan volgens velen niet meer. Wij hopen, tegen beter weten in, dat ma gaat zien dat ze zich gedraagt op een manier die ze van ons niet accepteert.
Als ik zou zeggen geef eens een lepel had ik de wind van voren gehad.

maar

in het kader van behandel een ander zoals je zelf behandeld zou willen worden en dergelijke...Jullie doen mee.
En niets van wat jullie doen zal het oplossen.
De enige manier waarop je het jezelf makkelijker kunt maken is om het ver onder je duizendste prioriteit te scharen. Je kunt haar niet veranderen, maar je eigen reactie wel.
Zodat het niet meer zo belangrijk voor je is hoe ze zich gedraagt; dat jullie in elk geval nooit zo zullen worden.
Maar ook jullie zijn erg van de details en hoe het moet en hoort en hoe je het zelf graag ziet.

Mijn schoonmoeder was een tang, gemeen, vals, hypocriet en tegen mij erg achterbaks.
Maar geen haar op mijn hoofd die de discussie met haar aanging.
Uit respect voor mijn echtgenoot en kinderen. Ik negeerde gemene opmerkingen of zei overdreven dank u wel (en dat snapte ze weer niet), deed startende irritaties af met: ik snap dat u daar zo over denkt, wilt u nog thee? en verdween naar de keuken en bij terugkomst veranderde ik het onderwerp.
En zo heb ik tot haar overlijden de relatie grotendeels heel neutraal kunnen houden. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.

Begrip

Ook van mijn kant even begrip voor Lies en haar schoonzus.
Voor al diegenen die over Lies heenbuitelen:
Het voorbeeld is op zich redelijk onbenullig. En ik zou zelf denk ik niet zo gereageerd hebben als schoonzus, een vraag van schoonzus had meer voor de hand hebben gelegen (als je iemand wilt corrigere dat diegene iets moet vragen, moet je zelf het natuurlijk ook vragen, zeker als het een oudere is).

Maar...
Of het brutaal was, weet je niet. De toon waarop het gezegd is, is daarbij heel belangrijk. En bovendien: of Lies het letterlijk heeft verwoord hoe het precies gezegd is, is natuurlijk de vraag.

En verder: wie dit draadje gevolgd heeft, weet dat dit maar 1 klein voorbeeldje is uit een lange, lange geschiedenis van (ook in mijn ogen) onmogelijk en onbehouwen gedrag van schoonmoeder.

Maar ik denk dat het een kansloze weg wordt en zou zelf Lies willen adviseren om de weg van Astrid te volgen: vriedelijk blijven, afleiden, van onderwerp veranderen, wegwezen, en zo min mogelijk schoonmoeder zien.

Met zo'n geschiedenis kan de reactie op zo'n onbenullige opmerking over die lepel anders vallen, dan zonder zo'n geschiedenis. Een beetje begrip zou ik van jullie dan ook wel verwachten. Ik kan me er in elk geval wel iets bij indenken.

Hoewel ik denk dat deze schoonmoeder echt niet meer zal veranderen, schreef Lies, dat ze met de familie (kinderen + aanhang EN de vader) juist toch wilden proberen in overleg met de huisarts. Dus de familie had in elk geval besloten: we gaan het proberen.

In dat kader snap ik deze actie van de schoonzus/dochter wel en vind ik dat velen onterecht fel en veroordelend reageren.

eva

Eva dank voor je steun. Mede door dit draadje meng ik me al niet meer iedere keer in de discussies die ontstaan tijdens de beperkte contact momenten. We gaan al veel minder dan voorheen daar naartoe. Mijn schoonvader is bijna op, fysiek door het moeten verzorgen van ma en emotioneel door haar constante gebiedende wijs enkelvoud voor alles. Geef mij een lepel was nog nog een klein ding, maak eens koffie, hang de was op, haal de boodschappen komt iedere dag langs. Ma moet zelf weer dingen gaan doen, haar "verlamde" arm en versleten heup zijn niet zodanig belemmerend dat ze met de senseo geen koffie kan maken. Mocht pa eerder uitvallen dan zij dan moet ze zich zelf kunnen redden voor wat betreft koffie drinken en kleine ander activiteiten in huis. Als pa wegvalt moet er thuiszorg komen voor aankleden en wassen stofzuigen en ramen lappen. Ook wij zullen als kinderen wat moeten doen, maar wij hebben onze eigen gezinnen en kunnen niet 24/7 bij haar zijn.
In dit perspectief moeten pa en de kinderen ma stimuleren zichzelf te redden. Dat proberen pa en dochter nu. Helaas is ma nog steeds overtuigd dat de wereld om haar draait geloof ik.

Ook eens met Eva

"Maar ik denk dat het een kansloze weg wordt en zou zelf Lies willen adviseren om de weg van Astrid te volgen: vriedelijk blijven, afleiden, van onderwerp veranderen, wegwezen, en zo min mogelijk schoonmoeder zien."

Dit is wat wij nu zoveel mogelijk doen…vooral dat wegwezen en zo min mogelijk zien.
Wat wij ook doen is dingen niet standaard laten zijn…en daarmee bedoel ik bijvoorbeeld op vaste dagen langskomen. Daar gaat ze op rekenen en als je een keer niet komt, is het direct gezeur. Wij komen als wij dat willen en niet omdat dat nu eenmaal zo hoort. Schoonmoeder heeft er een handje van om zaken als standaard in te voeren en dan zoals zij dat wil. Dat hebben wij dus doorbroken. Niet om de week op de koffie komen, maar eens in de 4 of 6 weken een keer en dat houden we het nog kort. Schoonmoeder vervelend, dan is het bezoek nog korter. Direct laten merken dat je daar niet van gediend bent.

Inderdaad, ze veranderen niet. Dan moet je jezelf en je gezin beschermen hiertegen.

verjaardag oudste

Nou, vandaag was het weer zover. Verjaardag van oudste gevierd. Taart met kaarsjes en al. Oudste was zo trots en blij. Schoonouders waren er ouders, tantes en ooms en nichtjes.

Schoonouders maakten nu totaal geen foto's. OK, prima, so far so good. Ik heb toen een paar foto's gemaakt. Prima (ik was in eerste instantie blij verrast; zouden schoonouders het nu wel begrepen hebben?) .
Niets aan de hand. Nou ja. mijn jongste werd op schoot getrokken door schoonmoeder en ik zag hoe vervolgens een groot stuk taart op schoot van jongste aan het balanceren was op een klein schoteltje. Schoonmoder wilde koste wat het koste jongste op schoot. No way dus!

Ik zei tegen jongste dat die maar even aan een klein kindertafeltje met een paar nichtjes moest gaan zitten. Veel makkelijker en ook beter voor mijn nieuwe tapijt. Schoonmoeder was niet blij met deze actie van mij en ik zag haar gezicht sjachrijniger worden. Jammer dan.

Maar wat gebeurde er nadat de taart gegeten was en oudste met neef en nicht naar boven liep. Jongste kreeg een boekje cadeau (voor de vakantie; prima) en natuurlijk moest dat even voorgelezen worden op schoot van schoonmoeder en ja hoor….daar kwam die verdomde camera weer in de vorm van het mobieltje van schoonvader. Schoonmoeder met kleindochter moest en zou gefotografeerd worden. Ik ergerde me groen en geel. Van oudste helemaal niets, geen foto en van jongste is het ze weer gelukt.

En maar vragen aan jongste hoe die aan de blauwe plek kwam op het dijbeen. Hoe dat toch kwam. Ik ergerde me steeds meer. Het kind wist het niet. Alsof jongste er alleen toe doet. Daar heeft schoonmoeder al haar pijlen op gericht.
Ik weet niet wat het is, maar ik ergerde me groen en geel aan haar, het gekwijl van schoonmoeder…tja, jongste is nog enigszins beïnvloedbaar natuurlijk.

Ook toen jongste ook naar boven ging naar de neefjes en nichtjes, was mijn schoonmoeder niet blij. Waarom die dat deed. Nou, ik vond het al goed zo.

Ik voel me sowieso aan de kant gezet, maar mijn oudste dus ook. Ook bij het weggaan. "Nou, dag he", even zwaaien en weg waren ze, terwijl jongste een kusje moest geven…Ik hoop zo op het moment dat jongste dat niet meer wil. Die act van schoonmoeder. De achterbaksheid druipt ervan af.

repliek?

Wil je repliek? Of alleen even spuien.
Ik vind het een beetje te heet nu.

jeumig

Wie zoekt zal vinden.
Ik hoop echt dat je kinderen later vinden dat jij het beter doet als je zelf oma bent. Dit komt zo over op territorium- en azijnpissen. Je krijgt echt een rotleven als je je zo blijft opstellen en drukmaken.

Esmee

Ze. Verandert. Niet. Ook. Niet. Als. Je. Hier. Blijft. Posten. Wat. Jou. Zo. Ergert.

Leuker kunnen we het niet maken. Anders ook niet. Ze blijft zo.