Huidige partner heeft veel moeite met ex partner

Jaloers-modus

Yara, ik bedoelde niet dat jij jaloers op haar bent. Eerder het tegenovergestelde omdat je weet hoe hij is, wat hij ook zegt.

Vakantie

In 5 jaar niet gezamenlijk met vakantie geweest? Je bent co-ouder. Dan kan je toch via ouderschapsplan een periode afkaarten van een paar weken om op vakantie te gaan?

Of ergert hij zich zo aan je ‘slordige’ levensstijl, dat hij er genoeg van heeft en de situatie met je ex en je zoon gebruikt als uitweg. Dit komt bot over maar wel belangrijk om te weten wat er speelt. Wordt jij zand in de ogen gegooid of niet? Want als je hard je best doet om de sfeer rond je zoon te verbeteren, moet dat niet voor niets zijn.

Hi Flanagan,
Het kan prima binnen het ouderschapplan in overleg binnen alle schoolvakanties.
Maar het probleem is voor mij dat partner het niet wil. Ik doe hem geen plezier. Hij vind het prima om zoon natuurlijk eens een dag activiteit/moment te geven maar niet dat het ten koste gaat van zijn vrije tijd en vakantie mogelijkheid. Dat is simpelweg niet hoe hij zijn vakanties ziet. Klinkt nu ik dit schrijf echt heel bot. Maar zo is het helaas wel. Ik heb dat op tafel gelegd nu dat dit al enige tijd mijn wens is.
Schoonmaken zegt hij dat dat niet meespeelt. Kunnen we oplossen.

Het klinkt misschien bot, maar...

Volgens mij komt het erop neer dat je huidige partner jou wel wil, maar je zoon kan missen als kiespijn. Dat zou m.i. niet anders zijn als de verstandhouding met je ex anders was.

"Maar het probleem is voor mij dat partner het niet wil. Ik doe hem geen plezier. Hij vind het prima om zoon natuurlijk eens een dag activiteit/moment te geven maar niet dat het ten koste gaat van zijn vrije tijd en vakantie mogelijkheid."

Je zegt hier: "ik doe hem geen plezier". Is het weleens bij hem opgekomen dat hij jou en je zoon er wél een plezier mee doet? Dat het helemaal niet raar is om voor degene van wie je zegt te houden weleens iets te doen waar je zelf niet zoveel plezier in hebt?

Klopt

Hij wil met mij in een relatie blijven want we hebben kwalitatief een goede relatie. Dat valt hem zwaar met de keuze die we moeten maken. Ik deel dit. Maar zoon en ex vind hij moeilijk en dat past niet in zijn plaatje van wat hij wil en of hij dat nog voor zich ziet als toekomstbeeld.
Heb je misschien wel gelijk in, over de verstandhouding met ex beter was dat het contact met zoon ook anders was geweest. Feit is, hij heeft geen kinderwens ( mijn eventuele volgende kinderwens heb ik ook uit mijn hoofd gezet) en hij is anti burgerlijkheid en voor zijn vrijheid. Hij ziet met name de beperkingen. En is gericht op eigen plezier en minder om iets als gezin te doen om mij en zoon een plezier te doen. Althans dit is mijn conclusie. Hij zou het zelf iets nuanceren. Want vind het samenwonen al een hele commitment.

Twee maanden terug gaf hij nog aan bij vrienden dat het samenwonen goed ging. Tuurlijk, hij mopperde dat ik wat slordiger ben in het huishouden.

yara

kies voor jezelf en dat is inderdaad in dit geval ook nog eens met hele positieve consequenties voor je zoon. Maar het is vooral voor jouzelf belangrijk om je los te maken van hem. In de manier waarop je schrijft in dit draadje lijkt het alsof je eerst schrijft wat je al jaren 'volhoudt', alle positieve aspecten. En gaandeweg pel je de lagen af en kom je op dit punt. En dat is o.k. Dat wil niet zeggen dat het niet mooie jaren samen zijn geweest. Maar het is "terecht" dat het voor jullie allebei een kantelpunt is nu.
gr Angela

Naar gevoel

Yara, ik krijg een naar gevoel bij je partner. Hij wil zich niet binden en al helemaal niet aan een kind. Hij kan los darvan best een leuke man zijn, maar dit maakt hem ongeschikt als relatiemateriaal.

Niki73

Ongeschikt als relatiemateriaal is misschien wat overdreven, maar wel een schoolvoorbeeld van waarom een LAT-relatie in jullie geval veel geschikter is dan samenwonen. Is dat geen mogelijkheid meer ipv maar 'gewoon' de relatie te beëindigen ?

We hebben dus jaren gelat. De eerste 4.5 jaar.
Misschien hadden we dat zo moeten laten. Het samenwonen kwam vooral van mijn kant omdat ik toewas aan een volgende stap.
Ik heb hem dat ook gevraagd: Wat als we teruggaan naar latten. Maar hij blijft natuurlijk indirect met mijn ex geconfronteerd worden. Daar zal geen verandering komen.
Ik vind dat wel lastig omdat ik wel de behoefte heb dat er wel ergens een verbinding mag zijn en het niet teveel 2 werelden zijn.
Ik merk ook een twijfel bij mezelf. Ik vind mezelf zeker niet veeleisend in een relatie, ik laat hem vrij ( sociaal, met vrienden reizen, flexibiliteit, geen familie verplichtingen)
En dan een stap terug en weer latten....
Ben ik niet te kritisch dat ik enigszins hoop dat hij een band opbouwt met mijn zoon? Al vind ik niet dat ik teveel van hem verwacht.

Maar Yara,

Gaat het hem echt alleen om de confrontatie met je ex? Ik krijg de indruk dat, ook als je ex er niet zou zijn, hij niet teveel geconfronteerd wil worden met de behoeften van jou en je zoon.

Yara

Je mag wél hopen dat hij een band opbouwt, maar niet verwachten of als voorwaarde stellen dat dat ook effectief gebeurt; het hangt immers ook voor een groot stuk af van jouw zoon zelf.
Maar als die band er niet komt, moet hij zelf ook wel de situatie kunnen aanvaarden zoals ze is en in harmonie kunnen samenleven met jouw zoon, uiteraard met de nodige strubbelingen die er in elk gezin wel eens zijn.

Goeie Willem.
Zoon wil graag. Partner ziet dat het echt bij hem ligt.
Als je dan niet wil investeren in een diepgaande band maar eerder iets oppervlakkigs dan verwacht ik ook niet een hele harmonieuze basis.
De eierschalen, voelbare irritaties en het ontlopen van zoon dat gaat bij mijn zoon schade aanrichten. Ik voel mij er op momenten al erg ongemakkelijk bij. Ik wil hem niet meegeven dat hij leert dat hij niet goed genoeg is, het niet waard is om aandacht te krijgen of iemand opgerichte interesse & liefde.

Ik laat de keuze aan vriend. Of iets meer investeren dan er nu gebeurd en een gezonde balans vinden daarin. Met name het gevoelsmatige.
Ik heb geen hoge verwachtingen. Ik geef hem nu de ruimte om qua gevoelens dit te onderzoeken. Wil er ook best met iemand daarbij erover praten. En dat het kan groeien. Of dat we tot een ander besluit komen. Maar als het nu in een twijfelmodus blijft hangen dan moet ik de keuze maken.

Theezakje, vriend en ik hadden vorig jaar exact deze tijd al deze gesprekken. Gedurende een half jaar hebben we verdrietige tijden gehad ( zware operatie, overlijden ouder) maar wat de dominante factor was in die tijd: ex. Ondanks onze moeilijke periode ging hij extra streken flikken. Dat konden wij er niet bijgebruiken. Dat liep echt hoog op. Dat heeft zoveel kwaad bloed gezet dat mijn vriend toen al deze conclusie trok.

Aanvulling op laatste stukje nav vraag theezakje

Het is inderdaad wel zo dat de uitspraak: ‘ wel de lusten maar niet de lasten’ van toepassing is hier...

Ik blijf een naar gevoel houden

En nog snap ik niet waarom jouw zoon (en daarmee jij) moet boeten voor het kwalijke gedrag van pa. Binnen jullie huis kan je partner ongeremd een warme band opbouwen met je zoon. Maar dat wil hij niet. Jouw zoon lijdt daaronder.

Ik blijf echt een naar gevoel overhouden aan je verhaal. Dat is een naar gevoel over jouw partner en het gevoel dat jij je zoon hiertegen zou moeten beschermen. Ik vind je nogal passief overkomen. Je laat het aan je partner over, zeg je. Waarom sla jij niet eens met je vuist op tafel? Waarom vertel jij niet dat jij en je zoon ook behoeften hebben? Jullie moeten maar rekening houden met hem en zijn gevoeligheden, maar wat gebeurt er andersom?
Stoppen jullie echt wel evenveel in deze relatie? Of moeten jij en je zoon veel geven/accepteren, en neemt je partner meer/te veel?

Goeie dat je dat zo zegt want ik krijg inderdaad naar mijn hoofd geslingerd dat hij nogal wat obstakels/concessies moet doen. Ex en zoon accepteren met name. Want nogal een groot ding.
& hij doet iets meer in het huishouden (zijn keuze) omdat hij vind dat de balans zoek is wil hij ontzien worden of dat ik hem tegemoet ga komen in het voor hem comfortabel maken.
( Huishouden is nu 65/35 verdeeld)

Die vuist is er dus de laatste twee weken wel geweest.

Schadelijk

Bij mij gingen al eerder de alarmbellen af mbt jouw vriend die vindt dat jij je maar moet aanpassen.

Maar inmiddels heb je verteld dat je zoon op eieren loopt en dat je de situatie schadelijk vindt voor je zoon.

Hoe lang ga je dat nog toelaten?!

Er zijn soms vaders of moeders die schadelijk gedrag vertonen voor hun eigen kinderen.
Maar dat je partner dat doe?! Hoe lang wil je dat toestaan?

Kies voor je kind.

Volgens mij geef je meer dan genoeg. Ben jij juist iemand die aldoor kijkt waar je anderen tegemoet kunt komen, maar kennelijk is dat nog niet genoeg. Laat je niet manipuleren om hem nog meer tegemoet te komen. Wil je dat je zoon zich in nog meer bochten gaat wringen en zich nog vaker afgewezen voelt?

En je zoon wordt ouder en gaat puberen. Als je vriend het nu al ingewikkeld vindt, hoe denk je dat het dan gaat zijn?

Kies alsjeblieft voor je zoon. Stel je vriend voor de keuze: hij kiest voor jou met je zoon en ex erbij of anders maar niet.

Niet lijdelijk wachten tot hij een keuze maakt. Komt voor je kind op.

Volgens mij

Heeft jouw huidige partner moeite met alles wat niet direct om hem draait.

Tja. Dat ga je echt niet oplossen zonder je zoon tekort te doen.

Je zoon woont in één huis met een man die hem tolereert? En jij vindt dat jullie kwalitatief een goede relatie hebben? Ik begrijp hier niet zoveel van. Ik zou gaan latten. Het lijkt me meer dan schadelijk voor je kind.

Correctie: zoon loopt niet op eieren. Ik loop regelmatig op eieren. Ik zie dan zoon vrolijk door het huis banjeren en proef dan de irritatie van mijn partner die vervolgens of te gaat wandelen of zich terugtrekt met Netflix.
Aan zoon merk ik nog niets ‘geks’. Hij spreekt alleen uit dat hij wel eens met vakantie wil met ons drie of waarom partner niet bij afzwemmen komt kijken of meer tijd aan hem besteed. Hij stelt de vragen. Gisteren zijn ze samen een ijsje gaan eten en heeft hij opgepast.

Oei oei

"Ik zie dan zoon vrolijk door het huis banjeren en proef dan de irritatie van mijn partner die vervolgens of te gaat wandelen of zich terugtrekt met Netflix."

Dat dus. Het is normaal dat een tienjarige vrolijk door het huis banjert. Dar zou je partner blij van moeten worden. Wat voor ellende gaat het worden als je zoon een nukkige puber wordt en door het huis stampt en met deuren slaat (wat compleet normaal gedrag is)? Nu stelt je zoon nog vragen. Tegen die tijd weet hij precies hoe de vork in de steel zit en zegt hij ronduit tegen je partner wat voor *** hij is. Dat zal je partner pas leuk vinden. En je zoon zal het jou ook niet in dank afnemen.

"Gisteren zijn ze samen een ijsje gaan eten en heeft hij opgepast." En dat is dan ook een opoffering van hem ofzo, is dat waarom je het zegt? Sorry hoor, maar dat is toch normaal en gezellig. Een leuke activiteit samen?

Wat gebeurt er als je zelf aangeeft dat je liever weer wilt gaan latten?

Yara

Jouw partner zou blij moeten zijn dat jouw zoon dingen samen met hem wil doen; dikwijls willen kinderen de biologische ouder voor hen alleen en liefst zo weinig mogelijk samen doen met de stiefouder. Ik vind het heel tof dat jouw zoon dit anders ziet; ik wou dat mijn stiefdochter ook zo was.

Het gaat nogal wat geven voor jouw partner wanneer jouw zoon pubert, dat is van een heel andere orde dan een jongentje dat vrolijk door het huis huppelt ...

Ik denk ook dat terug gaan latten DE oplossing is, maar ik begrijp dat je dit ziet als een stapje terug, en financieel misschien ook niet om gelukkig van te worden.

Ik hoor zo vaak de ‘ horror’ verhalen dat het totaal niet lekker gaat. Kinderen die het moeilijk hebben of een andere partner inderdaad niet accepteren. Dat schreef ik ook in mijn eerste post; mijn zoontje geeft zoveel liefde en positiviteit aan anderen. Zijn EQ is heel sterk ontwikkeld voor zijn leeftijd. Ik ben zo intens trots op wie hij is, hij deelt veel en toont al jaren empathie voor anderen, is zacht en helemaal zen met zijn gevoel en behoeftes. Wie wil er nu niet zo’n vrolijke noot bij? 😀
Hij deelt alles, van speelgoed tot eten. En kan mij ook prima delen met een partner. En het enige wat hij eventueel vraagt is interesse in hem. Kijken bij zwemmen of een keer met vakantie.
Nu is hij zo makkelijk maar als hij gaat puberen en hij blijkt weinig aan partner te hebben of er ontstaan wel conflicten....

Terug naar latten zou wel een optie zijn voor mijn. Ik zou het wel lastig vinden omdat ik ook wil bouwen aan mijn toekomst met een partner die voor mij en mijn zoon gaat. Het complete plaatje.

Ik weet dat menig man mij en zoon met open armen ontvangt. Vooral omdat je er echt een heel intens, slim, gezellig, lief, vrolijk mannetje bij krijgt

Zoon zwemt zaterdag af. En vroeg gisteren; komt ... zaterdag ook? Waarop ik nee zei ( hij gaat naar een verjaardag) waarop zoon zei: maar zijn stiefzoontje zwemt af en dat is toch bijzonder?

Vind dit wel lastig. Hij heeft een andere afspraak. Maar als je oprecht interesse hebt en zoon een plezier doet kan je altijd even je gezicht laten zien.

dit klinkt mij niet fijn in de oren

misschien is het makkelijk praten voor mij maar deze situatie is niet goed voor jouw zoon en die hoort, naar mijn mening, voor je partner te gaan.
Dus mijn advies aan jou is of weer gaan latten of de relatie verbreken.

Eerlijk

Waarom vertel je je zoon niet eerlijk waarom hij wel graag zou willen maar hij het gevoel heeft dat het beter is als hij er niet bij is. En dat dat komt door de houding van zijn vader.
Dus dat het niets met je zoon te maken heeft.
Dat je partner met je zoon weer een ijsje gaan halen om het zo samen te vieren.

Je partner kan veel voor je zoon betekenen, alleen op andere momenten. Momenten waar zijn vader buiten staat.
Die eerlijkheid zou jullie alledrie goed doen want dan hoef jij niet op eieren te lopen.
Maar misschien heb je daarnaast ook te dealen met te hoge verwachtingen; te veel ingevuld hoe jullie gezin eruit zou komen te zien. Als je die verwachting kan los laten, zakt de spanning bij jou en je gezin.