U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hoofd en hart
Dag iedereen,
Enige tijd geleden heb ik hier al eens wat gepost over moeilijkheden die ik ondervond om een stukgelopen relatie te verwerken. Ik vind het zelf vervelend om hierop (te blijven) terugkomen, maar ik heb gemerkt dat ik er de vorige keren wel wat aan had toen ik het hier postte.
De situatie was dat ik mijn toenmalige relatie had beëindigd omdat mijn ex-partner verwikkeld bleef zitten in een m.i. onvolwassen spelletje met zijn ex-partner en o.a. mij verborgen hield voor de buitenwereld. Ik heb hem toen voorgesteld om daar iets aan te veranderen, maar dat wou hij niet en bijgevolg is de relatie op dat ogenblik gestopt.
Intussen zijn we tien maanden verder. Met het verstrijken van de tijd groeit het besef dat er wel meer dingen niet oké waren (zoals bijvoorbeeld kleinerende opmerkingen naar mij toe en vervelende "tests"). Het heeft lang geduurd vooraleer ik dat voor mezelf kon toegeven. Toen zag ik dat als tijdelijk een moeilijke fase die het onrechtstreeks gevolg was van die conflictueuze situatie met zijn ex die bleef aanslepen. Stilaan ben ik dan toch vraagtekens gaan plaatsen bij mijn eigen interpretatie van de situatie waarin ik zat.
Het vreemde is dat ik tot nu nog steeds ergens verlang om het terug goed te maken met hem. Terwijl ik het eigenlijk helemaal niet leuk vond. Ik denk dat een deel van mij denkt "kom terug en maak het goed. Geef mij alsnog iets dat tenminste lijkt op het sprookje dat je mij in het begin voorspiegelde" (niet dat ik zo naïef ben dat ik geloof in sprookjes).
Onlangs wou hij mij bezoeken, maar het paste voor mij niet omdat er op dat ogenblik werken gebeurden in mijn huis en ik voelde mij niet comfortabel om hem dan te ontvangen. Ik heb dan voorgesteld om wel iets te gaan eten die dag, maar dat wou hij niet. Dat hij het weekend erna wel kon komen, maar dat wou hij ook niet. Ik bleef bijgevolg achter met een gevoel dat ik iets verkeerd had gedaan, al weet ik dat dat niet zo is. Even later stuurde hij een bericht dat hij in de buurt was van waar ik werk, dus antwoord ik "zullen we straks iets gaan drinken?", maar dat ging niet. Toen had ik het gevoel: oké, ik laat het los en ik ga verder met mijn leven. Dit is een goed moment, want ik heb geprobeerd en ik kan mezelf niets meer verwijten.
Dat idee luchtte eerst op. Het blijkt echter heel moeilijk te zijn. Ook omdat ik helemaal niet wil daten, waardoor nieuwe mensen leren kennen geen uitweg biedt. Ik ben ook niet het type om hem te blokkeren. Intussen blijft het in mijn hoofd maar verder malen allemaal.
En malen. En malen. 
Miss
Dat is heel wat, wat jij hebt meegemaakt. Ben je er intussen uit geraakt? En heb je het gevoel dat je hiervan bent hersteld of kan herstellen?
Ik herken wel dingen. Vooral die mooie beloftes die nooit worden waargemaakt zijn heel herkenbaar. Dat maakt dat je zo lang in die situatie blijft zitten, want je verwacht of hoopt dat er nog iets mooi zal komen. Mijn teleurstelling werd dan gecounterd door te doen alsof het probleem bij mij lag.
Intussen ben ik er als de dood voor dat ik op een dag zie dat hij iemand anders heeft. Maar waarom eigenlijk?
Simpel
Dat is simpel, denk ik. Omdat je, ondanks alles, toch het gevoel wilt hebben dat dat wat jullie hadden heeeeel speciaal was en dat jij zijn grote liefde was, en dat hij net zoveel verdriet van jullie breuk heeft als jij. Als je hem nu met een ander ziet, dan valt dat allemaal weg. Immers: hij gaat gewoon door met zijn leven terwijl dat van jou nog zo erg om hem draait.
(been there, got the T-shirt, stopped wearing it).
Neuroot
Het is een heel proces, een mega lange weg.
Met mini muizen stapjes gaat het goed, zolang ik maar geen grote sprongen wil maken.
Ik ben iemand die altijd maar door en door gaat, en ik daardoor ook in zie dat ik veel signalen gemist heb. Onbewust.
Maar ik ben me er nu van bewust. Wakker geworden uit een droom...
Ik vond het een interessant stuk van Saskia Noort. Ze verwoord het perfect. Daarom poste ik het in jou draadje... de dynamiek die ik bij je las. Ik zie een overeenkomst. Precies Zoals Mari het ook post.
En het waarom is idd simpel, je wilt je geliefd voelen, het unieke speciale gevoel terug. Dat kan hij toch niet met een ander hebben?
Maar dat was een droom, en nu ben je wakker. Dus verleg je focus steeds weer.