Hoe verder Ontrouwe echtgenoot

“Hij kan toch nee zeggen”

https://www.zedenadvocaat.nl/seksuele-relatie-hulpverlener/

Zo wordt juridisch geformuleerd waarom dat anders in elkaar zit:

“3.2 [Vooropgesteld moet worden] dat met de strafbaarstelling in art. 249, tweede lid aanhef en onder 3°, Sr van "degene die, werkzaam in de gezondheidszorg of maatschappelijke zorg, ontucht pleegt met iemand die zich als patiënt of cliënt aan zijn hulp of zorg heeft toevertrouwd" is beoogd ook strafrechtelijke bescherming te bieden tegen seksuele benadering van de zijde van de genoemde hulpverleners. Daarbij is uitgangspunt dat de strafbaarstelling in art. 249, tweede lid aanhef en onder 3°, Sr, gelet op de strekking daarvan, geldt voor alle gevallen waarin tussen de betrokkenen een relatie als in deze wetsbepaling bedoeld bestaat (vgl. HR 30 maart 1999, NJ 1999/482). Deze bepaling beschermt de patiënt of cliënt onder meer tegen misbruik van het psychisch overwicht dat de hulpverlener op hem heeft of van de afhankelijke positie van de patiënt of cliënt dan wel van het vertrouwen dat hij van hem heeft gewonnen.

Verwijdering berichten

Beste forumdeelnemers,

ik heb een aantal berichten verwijderd die niet of niet genoeg met het bericht van de draadstarter te maken hebben.
Mocht het nodig zijn verwijder ik nog meer berichten zonder verdere kennisgeving.
Met vriendelijke groet,

Heidi Sour
Forumbeheer Ouders Online

Jo Hanna

Klopt, dit is mijn -ons verhaal.

Het is de waarheid, ik merk heel duidelijk dat mijn.man alles verteld, zo is hij ook, ook al heeft hij de laatste tijden gelogen dat deed hij om haar.

Wij hebben geen bewijs dat ze dit vaker heeft gedaan, ze heeft wel zoiets laten " vallen" tegenover mijn man.
Hoogstwaarschijnlijk moeten we naar het bisfom Utrecht om ons verhaal te doen, en daar heb ik al dingen voor opgeschreven.

Het waarom zal ik nooit weten,maar het knaagt wel

Margo

Eens met degenen die zeggen dat je boos mag zijn. Heel erg boos. Dit had niet mogen gebeuren.
En vind ook dat je mag hopen op het ontslag van de betreffende mevrouw. Ik hoop met je mee. Dit soort mensen is een schande voor het vak. Wegsturen, nooit meer benoemen en juridisch vervolgen. Dat is wat moet.

Ik snap natuurlijk ook wel dat dit iets betekent voor de relatie met je man. Tegelijkertijd vind ik dat hier nog wel heel erg gedacht wordt vanuit de gedachte dat hij wel erg verantwoordelijk is. Terwijl juist een kenmerk van misbruik is dat manipulatie iets met de verantwoordelijkheid van de ander doet. Die minder maakt/grotendeels wegneemt misschien.

Dus ik snap je verscheurdheid, zonder meer. Die mag je voelen. Het is ook niet niks om dit met elkaar door te moeten maken. Het wakkert je eigen onzekerheid en mss je eigen twijfel en onvrede aan. Het plaatst je man in een ander daglicht. Hij is niet de mannelijke man die we graag zien in onze wereld. Hij is op een kwetsbaar moment gemanipuleerd, er is misbruik van hem gemaakt. Hij is misbruikt.

Jo Hanna artikel

Dank je wel.....

Pastor

Mee eens, ze is zeker een schande, ze maakt haar beroep en god belachelijk......

Zeker is mijn man ook verantwoordelijk, en dat neem ik hem ook kwalijk.
De grote sterke man waar ik altijd beschutting achter zocht, is met de parkinson verdwenen.
Ik ben nu de grote sterke vrouw.

🙏🏻

Margo

Mijn punt is juist dat het misbruik maakt hij veel minder verantwoordelijk is dan sommigen hier doen. Of misschien niet of bijna niet.

Dat neemt niet weg dat ik jouw verscheurdheid en boosheid snap.

Eens met Pastor

Ik vind niet dat je jezelf voor hem moet wegcijferen. Er is met jouw vertrouwen echt wel iets ernstigs gebeurd en daar mag je zeker aandacht voor vragen. Maar in feite is je man erin ingeluisd omdat hij kwetsbaar was. Ik zou echt proberen het uit de ontrouw-sfeer te halen. Ik lees nergens dat je man aan jou twijfelt, of aan jullie huwelijk en liefde. Pastor zegt het voor mijn gevoel heel kernachtig: hij is kwetsbaarder dan gedacht en dat maakt dat je minder dan voorheen voelt dat je op hem kan vertrouwen. Dat is pijnlijk en moeilijk om te verwerken, voor jou en voor hem. Een nieuwe balans zoeken zal echt moeten. Het kan zijn dat dat niet lukt. Maar ik kan dit niet zomaar zien als ontrouw. Je man is opgelicht.

Jo Hanna

Mee eens hoor, en nee, mezelf wegcijferen voor hem zal nooit meer gebeuren, het heeft me wel gesterkt.

We zitten nu samen in huwelijks therapie, maar half aug ga ik alleen met een therapeute aan het werk.
Mijn vertrouwen moet weer groeien....

We hadden het er net over, en hij zei dat hij nooit een relatie met haar was aangegaan als zij zich niet zo opgesteld had, met zo bedoelde hij veel en vaak contact zoeken.

Hij gelooft zeker nog in ons, hij smeekte om een tweede kans.
Hij is echt een stuk zwakker, kan op veel niet meer op hem vertrouwen, maar ontrouw zalnooit meer voorkomen.
Dat voel ik ook wel.
Het komt tegelijk, de ontrouw, het afglijden door de parkinson.
Daarom wil ik ook alleen in therapie

Oh en

Een misbruiker die een bekende is zal altijd beweren dat het misbruik uit liefde gebeurt. Dat is natuurlijk niet zo. Die vrouw doet dit voor zichzelf. Het kan best zijn dat je man nog niet helemaal los is van de illusie dat er iets wederzijds speelde. Maar ik denk dat er helemaal niks van waar is. Trap er dus niet in.

Dat ik benadruk dat wij het van jou horen, is niet omdat ik je niet geloof. Ik wil alleen benadrukken dat ik nogal vergaande conclusies trek, alleen op basis van de informatie die ik hier lees, wat logischerwijs beperkt is. Meer een disclaimer voor wat ik zeg dus.

Jo Hanna

Dank je wel......hier kan ik echt iets mee.....het opend deuren die ik nog niet gezien had.

Ik heb jou stukje van de zeden advocaat al.geprint, en ga het zeker gebruiken mocht het nodig zijn

Dank je voor je wijze woorden.
❤

Begrip en vergeven

Als je samen verder wil, is het belangrijk om te begrijpen waar de ontrouw vandaan kwam. De ontrouw had niet als doel om jou pijn te doen. Het is belangrijk dat voor ogen te houden. Ik kan me goed voorstellen dat je man onzeker is. Door zijn impotentie en daarbij nu ook nog eens de Parkinson. Als er dan een vrouw aandacht aan hem besteed gaf hem dat vast een heel goed gevoel. Dus ik snap wel dat hij daar gevoelig voor was.
Vanuit begrip is vergeven, wat uiteindelijk wel echt nodig is om verder te kunnen, een stuk gemakkelijker.
Dat neemt niet weg dat het wel heel kwalijk is dat hij daarbij totaal geen rekening heeft gehouden met jou en jouw gevoel. Daar mag (moet?) je dus boos over zijn. En verdrietig, en teleurgesteld.
Als jullie sámen boos kunnen zijn op deze dame (niet echt van toepassing eigenlijk, dame...), samen het proces aangaan om haar uit jullie parochie te weren, kan dat heel goed helend werken.

Pennestreek

Oh hoe waar pennestreek.... en dat stuk was ik uit het oog verloren, hoe onzeker en belangrijk het voor hem was....
De ander bedolf hem onder complimentjes en dat voelde goed voor hem, tevens snapt hij ook dat je in het normale huwelijk elkaar niet doodgooit met complimenten.
En dat stuk was hij toen kwijt, en duwde mij voor het gemak weg....

We zijn inderdaad samen de weg ingeslagen en samen boos op haar, hij snapt meer en meer wat er is gebeurd.

Jij snapt ook hoe .... en dat je moet vechten, samen moet vechten, dat willen we allebei.
Mijn hoofd en gedachten gaan soms met me op de loop, en dan lees ik jullie en dat doet me goed.

Ik hoef me niet anders voor te doen, ik sta mijlenver van die vrouw af, ik mag trots op mezelf zijn.

Pennestreek

Ik vind oprecht dat je veel te veel meegaat in de gedachte van ontrouw waarmee Margo deze topic begon. En je borduurt er op voort. Je projecteert je eigen verhaal en je eigen gevoel daarbij op haar. Maar Margo is jou niet en haar man is jouw man niet. De situatie waar dit van de man van Margo plaatsvond is in de kern een andere dan die van jouw man en zijn relatie.

Alles wat hier speelt lijkt het gewone te raken: een man die gevoelig was voor aandacht en complimenten en een vrouw die op het goede (of beter gezegd het verkeerde moment) dat aanwakkerde.
Maar in feite was het een totaal andere situatie. Een hulpverlener die op basis van opleiding en ervaring haarfijn kon weten waar de zwakte lag van de man van Margo. Er was uit de aard van de situatie een machtsverschil (al was het maar omdat zij een functie bekleedde waardoor hij tegen haar op keek en zich hij voor hulp afhankelijk voelde van haar) en manipulatie (haar laten zien dat hij een man was). En dat maakt het totaal anders dan die van de overspelige echtgenoot die uit vrije wil en met volle verstand een relatie begint buiten de eigen relatie. De man van Margo is misbruikt. Zijn situatie lijkt meer op die van de slachtoffers van Harvey Weinstein (waren toch ook volwassen vrouwen) dan die van jou.

Wat jij nu beschrijft komt heel dicht bij de gevoelens die Margo al had. Die ook te snappen zijn want het is afschuwelijk om te moeten ervaren dat hij je man na 30 jaar impotentie wel seksuele activiteiten met een ander heeft ontplooid. En het is naar als je man nu anders bleek dan je dacht/hoopte. En dat Margo daar moeite mee heeft is meer dan begrijpelijk. En dat ze daar hulp bij nodig heeft, blijkt ook.
Door jouw verhaal en jouw gevoel zo op te projecteren op het verhaal van Margo ga je voorbij aan wat misbruik is. En Margo blijft zo gevoed worden vanuit gevoelens over (excusez le mot) ‘gewone’ ontrouw. Terwijl haar situatie een andere is. Haar man is misbruikt. Was minder/niet vrij om te kiezen voor dit of iets anders. Hoewel de gevoelens die dat oplevert blijkbaar overeenkomsten hebben, is juist nu de kunst om het specifieke gevoel dat voortkomt uit het misbruik naar boven te halen en daar aandacht aan te geven.

Pastor

'Haar man is misbruikt. Was minder/niet vrij om te kiezen voor dit of iets anders. Hoewel de gevoelens die dat oplevert blijkbaar overeenkomsten hebben, is juist nu de kunst om het specifieke gevoel dat voortkomt uit het misbruik naar boven te halen en daar aandacht aan te geven.'

Dat de vrouw misbruik heeft gemaakt van de situatie, wil niet zeggen dat de man geen verantwoordelijkheid heeft. Hoezo was hij niet vrij om te kiezen? Wat een onzin. Zij was fout, maar hij net zo goed. Die vrouw als zondebok wegzetten, doet de relatie tussen TS en haar man geen goed.

Wat ik me bovendien afvraag, is waarom haar man zo graag bij TS wil blijven. Omdat hij een verpleegster nodig heeft? Omdat hij daarmee binnen de kerk mag blijven?

ElenaH

In een ander draadje gaat het over misbruik bij vrouwen. Daar wordt terecht door een aantal mensen keer op keer betoogd dat de vrouwen niet verantwoordelijk zijn voor het misbruik. Dat het er niet toe doet wat ze aanhebben en hoe ze zich gedragen. Hoewel er ondertussen ook de nuance is dat eigen gedrag ‘iets zou doen’ blijft de terechte stelling dat de verantwoordelijkheid niet bij de misbruikte vrouwen ligt maar bij de misbruikende mannen.
Wat maakt dit anders?

Wat betreft jouw laatste vraag: waarom hij wel of niet bij Margo wil blijven, daar heb ik geen oordeel over. Zeker niet op basis van wat hier geschreven staat. Daar moeten Margo en haar man zelf uitkomen en achterkomen.

Pastor

'Wat maakt dit anders?'

Serieus? Het feit dat deze man niets zou verliezen als hij 'nee' had gezegd. En daartoe ook alle ruimte had. Of had die vrouw net zo veel macht binnen de kerk als Harvey Weinstein in de filmwereld?

Ja serieus

Het gaat niet om de uiteindelijke positie van Weinstein of de uiteindelijke positie in de kerk van deze mevrouw.
Het gaat er om dat er een afhankelijkheidsrelatie was in welke vorm dan ook. En ja, die was er in de situatie van Weinstein en de vrouwen en die is er ook in elke hulpverlenersrelatie. Net als in elke zorgrelatie en in elke docent-leerlingrelatie. Er zijn niet voor niets gedragscodes in deze beroepen die heel duidelijk grenzen aangeven.

Ik snap dat de verleiding groot is om te denken ‘hij is een volwassen man, hij had ‘nee’ moeten zeggen.’ Maar macht en manipulatie doen iets met vrije wil. Neemt niet weg dat ik best snap dat het een thema is en voorlopig blijft en dat het goed is te kijken naar wat dit mede in de hand werkte. Maar de misbruiker (en op basis van wat hier staat, is dat wat het is) is altijd verantwoordelijk. De misbruikte niet. Of op z’n minst (als je er echt aan hangt om het ook zo bij hem neer te leggen) veel minder.

Tjonge, is het jarenlang gegaan over de grote schande van het misbruik in de kerk en het feit dat het ook schandelijk werd toegedekt.... Worden daarin eindelijk stappen gezet en leed erkend, gaan jullie op de toer van ‘eigen verantwoordelijkheid’. En ook dat misbruik ging niet alleen (wel vooral) over kinderen maar ook over volwassenen.

Eens met Pastor

Ik denk zelfs dat het veel ingewikkelder is dan wel of geen eigen verantwoordelijkheid of misbruik. Ik maak van dichtbij iemand mee met Parkinson en het is verbijsterend te zien hoe de ziete kan inwerken op je geestelijke en mentale vermogens. Ik weet niet hoe het in dit specifieke geval is, maar als partner maak je een intensief proces door, vooral als er dan ook nog eens een "hulpverlener" zich mee gaat bezighouden. Zeker melding van doen. Dit is echt afschuwelijk.

Ja en nee

De reden dat mijn man nog een tweede kans vroeg heeft niks te maken dat hij een verpleegster nodig heeft, maar alles met wat we hebben.

Op de een of andere manier kon en durfde hij geen nee te zeggen, hij zonk steeds dieper weg, met zelfdoding gedachten aan toe, want dan was het weg.
Ook tegen de andere vrouw heeft hij dat benoemt, waarop zij bleef hameren op geheimhouding.

Ik zag hem wegzakken en heb van alles geprobeert, tot het moment dat hij me midden in de nacht wakker heeft gemaakt en huilend alles verteld heeft.

We zijn nu zo.n 2 maand verder, waarin hulp is in geschakeld, zijn parkinson medikatie is verhoogd, en een anti depresiva slikt.
Het gaat langzaam weer beter met hem, maar mijn man zoals we getrouwd zijn komt nooit meer terug.
@emma heeft gelijk, het is een slopende alles vernietigende ziekte.

Ik weet ook niet in hoeverre de ziekte er mee te maken heeft, daar zijn we mee bezig uit te zoeken.
Wat ik wrl weet is dat ik 40 jaar huwelijk, en een zieke man niet zomaar aan de kant zet

Margo

Als ik het goed gelezen heb dan ben je al 40 jaar samen met deze man en is hij al 30 jaar impotent en ziek. Als jullie kinderen hebben dan zijn die waarschijnlijk op een leeftijd dat ze een eigen gezin hebben.
Toen de kinderen nog thuis waren is de zorg waarschijnlijk grotendeels op jou neergekomen naast de zorg voor je man. Ik kan mij voorstellen dat impotentie er flink inhakt in een relatie zeker toen je nog jonger was maar nu misschien ook nog.
Heb je wel eens nagedacht over wat jouw behoeften zijn? Krijg jij wel eens aandacht? Ik kan mij voorstellen dat je nu heel erg boos bent maar gaat het er eigenlijk niet over dat jij alleen maar altijd gezorgd hebt en niet gezien bent?

Wat wil je met de rest van je leven? Misschien moet je eerst leren ervaren wat je zelf werkelijk voelt en wie je eigenlijk bent?
En val niet in de valkuil dat je je man eventueel niet wil verlaten omdat hij ziek is.

Sterkte maar misschien is het ook een kantelpunt in je leven naar iets beters en mooiers.

Pastor

"Tjonge, is het jarenlang gegaan over de grote schande van het misbruik in de kerk en het feit dat het ook schandelijk werd toegedekt.... Worden daarin eindelijk stappen gezet en leed erkend, gaan jullie op de toer van ‘eigen verantwoordelijkheid’. En ook dat misbruik ging niet alleen (wel vooral) over kinderen maar ook over volwassenen."

Daarom denk ik ook dat de pastoor zelf ook melding heeft gemaakt in Utrecht, en ons ook heeft geadviseerd.
Dit moet zeker stoppen, en daar zijn ze goed mee bezig.
Wij weten nog niet wat er beslist is, en of dat wij nog naar Utrecht moeten om ons verhaal te doen.
Zij krijgt 6 weken om zich te verdedigen.

Miekemieke.

Klopt, 30 jaar geleden heeft hij een dwarslaesie gehad, waar hij van is hersteld lopen, fietsen gaat prima, maar de impotentie bleef.
Onze kinderen zijn volwassen, en hebben zelf kinderen, we hebben 5 prachtige kleinkinderen.
Ik heb wel de zorg voor de kinderen gehad, hij was "druk" met werk maar toen niet echt de zorg voor hem als in parkinson.

Je hebt helemaal gelijk dat IK nu aan de beurt ben, en geloof me ik kies heel bewust voor mezelf.
Wij wonen redelijk dicht bij de kinderen, dus als het slechter gaat mogen zij een dagje oppassen.
Ik ben ook druk aan het onderzoeken wat ik nu.wil.

Serieus

Eens met Pastor. Je man is ziek en afhankelijk, hoewel jij hem misschien nog niet zo ziet. Wanneer je al dertig jaar het verdriet van impotentie voelt dan ben je zeer kwetsbaar. Het is daarom diep treurig dat dit gebeurd is en het feit dat zowel de huisarts als de pastoor melding doen van misbruik zegt genoeg.
Jouw man biecht het in tranen aan je op. Hij vindt het ook verschrikkelijk en heeft dit niet gewild. Dit misbruik doet natuurlijk wel iets met jou maar heeft eigenlijk niets met jou te maken. Ik hoop dat jullie elkaar weer kunnen vinden Margo en ik vind zeker dat jij in deze situatie ook aandacht voor jezelf mag vragen.

Jutta

Wat lief..........dank je wel.
❤❤❤❤❤