Hoe verder Ontrouwe echtgenoot

Mamaveertigplus

Volgens mij zijn we hier bijna allemaal mama’s van 40+, maar dat terzijde.
Het is misbruik omdat er geen sprake is van een gelijkwaardige relatie. Zo werkt dat ook bij zorgpersoneel en in het onderwijs.

en waarom

zou hij chantabel zijn?
Je bent waarschijnlijk ook vooral kwaad op haar omdat je niet echt kwaad op je man durft te zijn...

Natuurlijk (juf Ank)

"Je bent waarschijnlijk ook vooral kwaad op haar omdat je niet echt kwaad op je man durft te zijn..."

Ja dat denk ik ook, niet durft, of het komt niet goed uit omdat je nog met hem door wilt. En natuurlijk mag iemand in haar positie niet doen wat zij gedaan heeft. Maar het zou maar eens goed kunnen dat dat niets met jouw kwaadheid te maken heeft. Dat je net zo kwaad zou zijn als hij met de buurvrouw zou zijn gegaan.

Phryne Fisher

Zo is het mij door de huisarts, en pastoor ook verteld, en daarom moest het gemeld worden.
Ook mijn huisarts heeft dit gemeld

Precies zoals Phryne zegt

In een hulpverleningsrelatie is altijd sprake van ongelijkwaardigheid tussen de hulpverlener en de hulpvrager. En macht aan de kant van de hulpverlener. Binnen een dergelijke relatie mogen NOOIT seksuele handelingen plaatsvinden. NOOIT. En de verantwoordelijkheid om daarbij weg te blijven ligt bij de hulpverlener.
Mocht er sprake zijn van echte verliefdheid/liefde zal eerst de hulpverlenersrelatie beeïndigd moeten worden voordat er verder gegaan kan worden. En ik denk dat het voor de zuiverheid moet worden gemeld.

Je ziet het hier al in de informatie: jarenlange impotentie en een ziekte maken iemand zeer vatbaar voor manipulatie van een ander. Of hij kon laten zien dat hij echt een man is, dat is toch inspelen op iemands diepste onzekerheid. En zeggen dat het niet uit mag komen, is ook een beproefde handelwijze van misbruikers.

Margo, ik snap dat het moeilijk is de gedachte uit je hoofd te krijgen. Maar realiseer je dat hij misbruikt is en niet een beetje. Stel, je hebt een jongvolwassen dochter die door een mannelijke hulpverlener misbruikt is, zou je haar dan even verantwoordelijk vinden als nu man?

Vreselijk zo’n collega. Kan ik echt woest om worden.

Juf ank en mari

Geloof mij, ik ben woest op hem, en dit komt ook bij de hulpverlening naar buiten.

Ik ben zeker niet bang voor hem.
Ik wil door, maar ben me ook terdege bewust dat het misschien niet lukt, maar ik wil het in ieder geval een kans geven.

Pastor

Bij mij komen nu de tranen..... dank je wel 🙏🏻

Waarom wil je door?

Afgezien van de schuldvraag, waarvan ik denk dat dat bijna geheel bij de hulpverlener ligt, waarom wil je met hem door? Hij klinkt niet echt als een lot uit de loterij.

Pastor

Zo zie ik het ook, ik ga met het volste vertrouwen naar mijn huisarts, is een leuke man.
Mochten mijn man en deze vrouw verlieft zijn geworden hadden ze daar werk van moeten maken, hadden ze moeten kiezen voor elkaar.
Mevr heeft gekozen voor zwijgen, haar baan niet te verliezen.

Phryne Fisher

40 jaar, en heel veel meegemaakt, goede en minder goede dingen.
Een lot uit de loterij, wie heeft dat wel, wellicht ben ik ook geen lot uit de loterij.

Hij is lief, doet zijn best, vind mij een leuk wijf.
Wat ik nu wil is kijken of onze relatie nog een kans heeft

Anders

Denk maar niet dat dat zo makkelijk gaat. Als het met wederzijds instemmen gebeurt in de zorg of onderwijs is t niet per definitie misbruik. Zou mooie boel worden. Dan kan een man die in het zh ligt lekker van bil gaan met een verpleegster. En alle schuld ligt dan bij haar. Zo werkt dat echtniet.

Er kan sprake zijn van machtsmisbruik als leerling bv met cijfers wordt gechanteerd door leerkracht. Dat kan. Maar als beiden t willen dan is t echt wel anders hoor.

Mamaveertigplus

Ik merk dat mijn verhaal jou nog steeds verdriet doet, dat snap ik wel, mijn verdriet is er ook, en ik weet ook niet of ik dat kan handelen.

Maar elke situatie is anders, elk huwelijk is anders, elke vreemdgaan is anders.
Voor nu kies ik voor mijn huwelijk, en wat er over een tijd is, weet ik niet, ik hoop dat we samen weer gelukkig kunnen worden.
Maar voor mezelf hoop ik dat de woede voor de andere vrouw weggaat, dat voelt vreselijk voor mij, en ik hoop samen met mijn therapeut het een plek te mogen geven.
Ik wens me dat jij jou verdriet ook een plek mag geven.
🙏🏻

Mvp

Volgens mij weet je echt niet hoe het werkt. De voorbeelden die jij beschrijft leveren ontslag op. Omdat het misbruik is. Wederkerigheid bestaat niet in dit soort situaties.

Nou, blij dat jij blij bent dat je ervan af bent. Maar wil je alsjeblieft je woordgebruik aanpassen? Niet alleen hier overigens, maar in alle draadjes? Ik word er gewoon een beetje onpasselijk van.
Daarnaast, de vraag van Margo is hoe ze het aan moet pakken als ze de relatie nog een kans wil geven, dan heeft het niet zo heel veel zin om te roeptoeteren dat jij dat niet kon en blij bent dat je ervan af bent, denk je wel?

Margo, er zijn diverse draadjes over verder gaan na ontrouw te vinden op dit forum. Ik heb daar ook in meegeschreven. Heel veel leesvoer, je haalt er vast tips uit.

Voor nu zou ik denken dat die boosheid een fase in het rouwproces is. Verdriet en ongeloof horen daar ook bij. Dat je die boosheid vooral op haar projecteert is logisch, als je met je man verder wil. En in jullie geval ook deels terecht. Maar je man gaat niet vrijuit natuurlijk. Ik weet niet in hoeverre hij zich schuldig voelt en hoe hij het probeert goed te maken met je. Kunnen jullie erover praten? Geeft hij antwoord op je vragen? Als hij zich niet schuldig voelt, en geen excuses aan wil bieden of het boetekleed aantrekken denk ik niet dat jullie verder kunnen. Doet hij dat wel, dan kan het vertrouwen deels terugkomen. Helemaal terugkomen doet het niet, weet ik uit ervaring. Zodra er een vrouw ter sprake komt schieten mijn voelsprieten tevoorschijn. Maar daar blijft het intussen gelukkig bij.

Fijn dat de klacht over haar serieus wordt genomen door kerk en huisarts. Dat zal jou, en ik denk ook hem, zeker helpen.

Mamaveertigplus

Nogmaals je kent het hele verhaal niet, en daarom kan je er ook niet over oordelen.

Terecht boos

Ik zou niet weten waarom je niet boos zou moeten zijn. Toen ik van boven naar beneden las en nog niet wist dat er sprake was van een hulpverleningscontact vond ik ook dat je bozer moest zijn op je man. Maar toen de aap uit mouw kwam dat zij zijn hulpverlener was, het inkleedde als therapeutisch en geheimhouding eiste, ben ik omgedraaid als een blad aan een boom. Je bent volkomen terecht woest op deze vrouw! Ze heeft misbruik gemaakt van je mans kwetsbaarheid! Natuurlijk betekent het in jullie relatie echt wel wat. Ik vind niet dat je je alleen maar begripvol hoeft op te stellen naar je man. Het hakt er bij jou ook nogal in. Maar ik vind je man wel echt een slachtoffer van deze vrouw, die waarschijnlijk met compleet van de pot gerukte reddersfantasieen rondloopt. Laat jezelf nou voorlopig maar gewoon boos zijn. Het is niet meer dan normaal! En zorg er maar voor dat duidelijk wordt wat die vrouw met cliënten doet. Zij moet in ieder geval stoppen met dit werk.

Lief van je pennestreek

Wat lief van je, je hebt gelijk, dat was ook mijn vraag, ik ben ook te diep op mvp ingegaan......

Ja, we praten veel, ik mag ook boos worden, dan houd hij wijselijk zijn mond.
Hij heeft echt alles eerlijk verteld, en als ik vragen heb, geeft hij eerlijk antwoord.
Ook hebben we hulp hierin.

Hij wil graag dat alles weer normaal wordt, maar realiseerd zich dat het niet zo werkt.
Hij vind het belangrijk mij op nummer 1 te zetten, en soms irriteerd me dat, maar daar moet ik wat mee.

Hoe lang is het bij jullie nu?
En gaat het weer goed??
Exuus als mijn vragen ongepast zijn
☀️

Jo Hanna

Dank je wel.....voelt fijn dat ik boos mag zijn.
Ze heeft niet alleen mijn man ingepakt maar nu we sinds een week weten heeft ze ook geprobeerd mijn schoondochter in te palmen.....(onzettend lief en onzeker meisje)
Is het erg slecht als ik hoop op dr ontslag?

Slecht?

Are you kidding? Als ze een professional is moet er een tuchtklacht, strafontslag en met een beetje pech voor haar een verbod op het uitoefenen van het beroep komen! Als het is zoals jij hier schetst is deze vrouw zeer onprofessioneel en grensoverschrijdend bezig geweest.

Margo

Nee hoor, niet ongepast. Ik heb hier destijds mijn ziel en zaligheid bloot gelegd en dat heeft mij door die donkere periode heen geholpen.
Hier is het nu bijna 4 jaar geleden dat man wilde scheiden. Situatie was anders dan bij jullie, omdat er op dat moment nog geen ander was. Die kwam er (uiteraard) wel. Lang verhaal kort, na ruim 1,5 jaar geklooi en was de scheiding rond, maar man schrok terug om zijn handtekening te zetten. We besloten de relatie nog een kans te geven, dus we zijn in therapie gegaan (EFT, Emotionally Focussed Therapy) en we hadden het geluk een fantastische therapeut te treffen. Man heeft zich voor 100% ingezet en we zijn er goed gekomen. We zijn nu gelukkiger dan ooit. Maar dat heeft wel 2 jaar gekost, met ups en downs, en veel tranen en boosheid. Het was hard werken en veel geduld hebben. We hebben ieder voor zich ook hard aan onszelf gewerkt. Geef het tijd, 2 jaar is denk ik wel waar je aan moet denken. Maar zo’n lang huwelijk, waarin je samen een heel leven hebt gedeeld en waarin verder niet echt iets scheef zit (zat), is het zeker waard om voor te vechten.
Al had je het natuurlijk liever niet meegemaakt, het kan je ook best wat brengen. Al was het maar omdat je jezelf ook weer ontwikkelt en beter leert kennen in dit soort heftige situaties. Dat geld in ieder geval voor mij. Ik ben er als persoon erg door gegroeid.

Jo Hanna

Op het moment dat deze vrouw zich aanbood, zat mijn man slecht in zijn vel, moeder lag op sterven, doofheid, parkinson, en zij bood aan om te luisteren, en mijn man had wel behoefte aan luisterende oor, ook omdat ze pastoraal medewerkster was, dus haar beroep.
Ze heeft zichzelf ook bij de uitvaart van mijn schoonmoeder ingezet, zonder ons medeweten.

Het is allemaal te bizar voor woorden, en soms denk ik, was dit wel echt?? Zoiets lees je in griezel boeken....

Margo

'Is het erg slecht als ik hoop op dr ontslag?'

Nee. Sterker nog, ik vind dat je mag eisen dat jij en je gezin niet meer geconfronteerd worden met die mevrouw. Het is aan de organisatie om dat te regelen.

Pennestreek

Ohhh wat wens ik me dat.

Je hebt gelijk hoor, ik zette anderen altijd voor, maar dat doe ik niet meer, ik ben belangrijk.
Vind mezelf echt wel een leuk mens.

Eft, ik lees er veel over, ik ga me daar eens in verdiepen, deze hulpverlener is goed hoor, maar soms denk ik okay, hier schiet ik niks mee op.

Wat een fijne post stuur je, daar kan ik wat mee.
Ik ga eens kijken of ik jou berichten kan vinden...
🙏🏻

ElenaH

En dat we met haar geconfronteerd kunnen blijven is reëel als ze blijft werken.
Ze doet/deed de kerkdienst in ons dorp

Niet met mantel der liefde bedekken

Wij horen het verhaal natuurlijk alleen van jou maar wat jij vertelt, klinkt zeer ernstig. Als dit vaker is gebeurd met cliënten is haar positie zonder enige twijfel onhoudbaar in jullie geloofsgemeenschap. Ik zou dan ook expliciet de eis neerleggen dat jullie niet meer met haar geconfronteerd willen worden. Niet pappen en nathouden. Ook voor je man moet volkomen duidelijk zijn dat er (machts)misbruik heeft plaatsgevonden. Natuurlijk is er een vertrouwenscrisis tussen jullie. Dat zou er bijvoorbeeld ook zijn als je man jullie hele vermogen aan een oplichter had gegeven. Maar ik vind dit toch echt iets anders dan vreemdgaan. Om het vertrouwen te herstellen moet wel duidelijk zijn hoe het zit. En dit is geen ‘relatie’ geweest.