Hoe gaat jouw man om met jouw hormonale gesteldheid?

Tempo

Als je echt je tempo moet aanpassen aan je leeftijd moet je zeker naar de dokter, want dat is met 47 echt nog lang niet nodig!
Ik ben 50 en behalve dat ik iets minder soepel de eerste 3 passen naar de badkamer loop als ik wakker word merk ik weinig van mijn leeftijd. Tot ik in de spiegel kijk natuurlijk!
Ik ben inmiddels al 3 jaar niet meer ongesteld geweest en ik heb nog wel opvliegers en ik slaap niet goed, maar mijn humeur is hetzelfde. Moet wel zeggen dat ik 6 keer in de week een uur ga zwemmen, als ik dat niet doe voel ik me echt slecht.
Het enige wat ik echt jammer vind (en mijn man ook helaas) is dat de kilo’s er erg makkelijk bij komen, zelfs met een actieve leefstijl en gezond eten. Hopelijk stabiliseert dat ook nog.

Alkes

“Dat onderzoek waar jij naar verwijst gaat over ouderen van 75 jaar en ouder. Ik denk dat TS nog wat jaartjes te gaan heeft voordat ze daar is.”
Als Dora dat nu zelf ook ziet, dan is ze plots een heel eind opgeschoten

Tempo aangepast al ruim voor de overgang

Net voor mijn 46e verjaardag kreeg ik de diagnose versleten heup. Daarbij de mededeling dat ik nog 10 jaar te jong was om te opereren. Overgang had ik nog geen last van.
Bepaalde dingen moeten nu 3x per week sporten om sterke spieren te houden dan heb ik minder pijn.
Ik ben 10 kilo afgevallen, was wel iets te zwaar voor mij lengte maar had geen overgewicht maar hoe lichter hoe minder pijn
Sommige dingen kunnen niet meer, bergwandelen in Noorwegen heb ik deze zoner 1 keer gedaan, was te heftig.

Inmiddels is de overgang ook aardig bezig, al een jaar niet gemenstrueerd. Tig opvliegers per dag maar vooral nacht is het enige dat tussen man en mij wrijving geeft.
Vroeger had hij het altijd warm en moest de deur open blijven als ik het koud had en de deur dicht wilde. Nu is dat andersom, man wil de deur dicht en van mij mag het raam ook nog wel open om de kamer even door te tochten.

Moodswings heb ik weinig last van gelukkig, vroeger ook niet dus dat gaat goed

Inmiddels 52 en ik zou nog graag springen en dansen maar daar mag ik over dromen als ik eindelijk met een stevige dosis paracetamol goed slaap.

ja herkenning

Ja ik (vrouw 60) herken wel alle symptomen van de overgang: de opvliegers, slecht slapen, moodswings. Ik heb het allemaal gehad. Maar het is zo helemaal niets vergeleken bij de dertig jaar ervoor dat ik ME had, toen had ik dit ook allemaal maar dan tien keer erger met een moeheid erbij die beter omschreven kan worden als een gevoel van volledige uitputting. Ik ben fluitend door de overgang gegaan (en nog een beetje bezig) omdat het niks was met hoe ik me daarvoor voelde. Ja flauw om aan te komen met 'het kan altijd erger' ik weet het. Maar het is wel mijn ervaring en ik had ook iets van 'joh wees dankbaar dat je dit probleem hebt, nu pas'. Ook flauw want ieder heeft recht op zijn eigen leed en alles is relatief maar ja daar ben ik dan maar kinderachtig menselijk in. Iedere vrouw krijgt overgangsklachten welcome to planet earth, hoe je er mee omgaat, hoe het je zelfbeeld laat beïnvloeden, dat is aan jou. Kom op zeg, ik ga nog steeds uit, ik ga nog steeds tot diep in de nacht dansen, ik flirt nog steeds. Stap uit dat ouderwetse vrouwbeeld en pak het leven.

Tempo

Ik denk niet dat je je tempo moet aanpassen bij je leeftijd maar aan de mate waarop je er last van hebt. Tandje terug op onrustige dagen en tandje omhoog als dat weer mogelijk is.

Paar jaar geleden een knie-operatie gehad. Ik voelde mij tijdelijk 10 jaar ouder; zo afhankelijk van anderen en afhankelijk van hun bereidwilligheid naar mij toe.
Het is nu over; soms speelt de meniscus op en laat ik het de anderen weten maar het ergste is achter de rug.
Wanhoop niet te veel, dan maak je het voor jezelf alleen maar erger.

onzichtbaren

"Al is het pijnlijk om steeds meer tot de 'Onzichtbaren' te gaan horen (de vrouwen waarnaar niet meer wordt gekeken of gefloten en die de Milf-leeftijd ook al voorbij zijn), het geeft ook een soort van rust om langzaam aan geen algemeen lustobject meer te hoeven zijn."
Ook dat is iets wat ik niet herken. Waarschijnlijk omdat ik nooit zo aantrekkelijk ben geweest dat ik me in dat opzicht altijd heel zichtbaar heb gevoeld. Het heeft me ook nooit zo beziggehouden. Er waren altijd wel jongens/mannen die mij leuk vonden en ik hen en dat is nog steeds zo. Ik bedoel het is nog prima mogelijk om als 50 jarige te daten of een nieuwe relatie te beginnen.
Verder kan ik best vrij luid en duidelijk aanwezig zijn. Ik heb niet idee dat mijn omgeving na een dag denkt "goh was Alkes er nu eigenlijk wel of niet bij".

De week van breek

Wat vooral mijzelf opvalt is dat mijn onhandigheid terug is. Vroeger was ik vaak de onhandige puber die haar kopje thee omstootte, haar half opgegeten appel op de grond liet vallen en een zak chips openmaakte en dan veel chips op tafel had in plaats van in de schaal. Met het verplichte corvee ging er ook regelmatig wat servies aan diggelen.
Eenmaal volwassen ging het een stuk beter, er ging wel eens iets stuk maar niet wekelijks.

Sinds dit voorjaar heb ik (gelukkig allemaal thuis) regelmatig wat laten vallen en de afgelopen week was echt de week van breek. Een mooie mok van manlief en van de 10 ontbijtbordjes zijn er nog 6 over. Een mok en vier borden breken heb ik maar 4 dagen over gedaan. Zaterdag ontbijten of lunchen we met een allegaartje op tafel, heb niet meer genoeg over om iedereen eenzelfde bord te geven.

Ook op andere vlakken is die puberale onhandigheid helemaal terug. De medewerkers van de super hier hebben al 12 gevallen eieren voor mij opgeruimd, een potje zure room en een flesje koffiemelk. Waarvan de eieren en zure room binnen een week naar de grond gingen🤦‍♀️🤷‍♀️
Schaam mij diep of hoort dat bij de leeftijd en kan ik er eigenlijk niks aan doen?

Half a twin.

Ik herken dat alleen als ik mijn bril niet op heb:-) Dan zie ik geen diepte. Maar ik herken het niet als verschijnsel tijdens de overgang, ik had geboren moeten worden met een bril op.

Bril af probeer ik nooit meer

Zonder bril kan ik echt niks, dan had ik binnen een week lege kastjes.
Ik ga zelfs met bril plassen als ik in de nacht wakker wordt.😉

Hahaha

Ik ook:-)

Nou, we wachten antwoorden af van -niet- brildragende- vrouwen- in de overgang.

Klinkt als,

Tijd voor een bloedonderzoek. Al was het maar voor de duidelijkheid dat het niet daar aan ligt.

Bloedonderzoek?

Wat zou daar uit kunnen komen?
Ik ben in de overgang, dat weet ik zonder bloedonderzoek ook wel.
Door mijn epilepsie wordt mijn bloed al regelmatig gecontroleerd op tekorten vanwege mijn medicijngebruik en dat was tot dit voorjaar altijd dik in orde.

Half a twin

Ik wist niet dat je bloed al regelmatig gecontroleerd werd. Bloedonderzoek was een idee om uit te sluiten of je niet ongemerkt last had van bv vit b of magnesium tekort.
Gewoon een algemene check-up, voor te snel aan ernstige ziektes bv in de hersenen gedacht gaat worden.

schildklier

Nou, ik kreeg van de ene op de andere dag elk weekend migraine op mijn 47e. Dat was echt niet leuk. En ik werd steeds vermoeider. Al die tips om meer te bewegen en tempo aan te passen, ik ben blij dat ik ze toen niet gekregen heb. Een paar jaar later bleek dat ik een B12 te kort had en een trage schildklier. En dat ontstaat dus heel vaak rond de overgang. Het heeft nog een aantal jaar geduurd voordat ik weer normaal functioneerde. En toen was ex inderdaad al op me uitgekeken...