Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit

Moederziel

Kan je man zijn spullen uit de schuur halen zonder dat hij binnen hoeft te komen?

Dan hoef je nu geen tekst en uitleg meer te geven, dan is het helder, zoals je het nu gezegd hebt.

Als zijn eerste beweging de kinderen is, en zijn tweede beweging Truus, terwijl jij huilend boven bent, is hij weinig met jou bezig. Ik weet van zijn heftige verleden, ik weet jouw interpretaties er bij (niet verwerkt, weggeduwd) en/maar ik zie (ook?!) een man die gewoon voor zichzelf kiest, niet kwetsbaar is en het samen wil doen, maar zijn plan uitvoert (ik wil Truus). Jij denkt dat hij niet met de consequenties bezig is (die jij desastreus noemt); hij kan wel eens denken dat hij 'uit de zooi' is die hij heeft gemaakt (en uit de financiële zorgen bijvoorbeeld, van jullie samen). Dat laatste klopt ook niet, want scheiden/gescheiden leven is per definitie duurder, maar toch kan hij het gevoel hebben er 'letterlijk uit te stappen, in iets nieuws met Truus'.

Ach meid. Dit kan wel eens het begin zijn van veel pijnlijks, maar daar achter ligt dan rust, nieuwe ontdekkingen, een enorm mooi contact met je kinderen en met mensen die van je houden. Want hoe je dit alles ook uitlegt, en jouw liefde voor je man spat steeds van het scherm, zíjn liefde voor jóu vind ik op dit moment niet zichtbaar. Zo moeilijk. Maar ook zo helder en voor zich sprekend. Als hij het anders had gewild, in al zijn chaos, verwarring, pijn en gekwetstheid, had hij jou zó dichtbij gehad. Dat weet hij, van de jaren er voor. Dit is toch een keuze. Zijn keuze. Hoe knullig en inderdaad desastreus dan ook. Zo zie ik dat inmiddels.

Ik wens je sterkte en vooral tijd om goed voor jezelf te zorgen. Je hoeft nu niet zo veel meer dan de dagelijkse dingen, dicht bij je kinderen zijn, lekkere maaltjes maken, proberen goed te slapen. Je kunt stilstaan en zien wat er is. Dat is al zwaar genoeg.

Idioot

Wat een idioot.
En zo idioot dat het jou aanzet tot actie. En nu volhouden. Spullen in de schuur vandaag en voet bij stuk houden.

Het gaat van kwaad tot erger. En jij bent de enige die dit stoppen kan. Zet m op vandaag Moederziel.

Wat een botterik, die verdient niet eens een kans en een vrouw die de deur op een kier houdt.

Spullen in de schuur? Dan zie jij die dozen daar nog weken staan. Heel pijnlijk.kan je de troep niet bij zijn familie stallen? Mijn zus zetten alles op de stoepen veranderde de sloten, zo klaar was ze met haar huwelijk.
Ik hoop niet dat RoosjeRaas het bij het juiste eind heeft. Maar wees daar niet bang voor. Je gaat nu je eigen weg, zonder hem. En hoe hij zijn verleden verwerkt, is nu zijn zorg.
Hij heeft iets moois doorgespoeld.

De man van mijn vriendin wenste ook niet te werken aan herstel en vertrok. Geen vechtscheiding want hun kinderen waren 14plus. Vriendin was verbaasd hoe binnen een paar maanden, haar liefde voor hem was gedoofd.
Hij ging vreemd nadat zijn carrière stagneerde en hij ergens jaloers was op haar veerkracht. Misschien is jaloezie ook wel hetgene waardoor jouw man jou zo behandelt.

Warme knuffel nu je deze stap gemaakt hebt. Dit is niet wat je wilde maar het moet zo zijn.

naar Truus sturen

weet je waar ze woont?
Dan zou ik de spullen daar laten bezorgen.
gr Angela

sloten veranderen kan alleen

als het huis op naam van Moederziel alleen staat, in andere gevallen mag dat juridisch niet en kan hij zo weer toegang krijgen tot de woning.

Hij krijgt als hij weg is steeds te gelegenheid om over zijn problemen te stappen. Jij bestaat op dat moment niet en hij kan zich focussen op wat hij maar wil.
Dan is Truus waarschijnlijk in die tijd hard bezig haar plek te veroveren.
Met andere woorden: kansloze situatie.
Maar...hij neemt zichzelf en onopgeloste problemen mee naar Truus.
Dat snappen of overzien ze allebei nog niet.

Een knuffel voor jou. Blijf alsjeblieft zien hoe het is, ga je kop niet in het zand steken zoals veel vrouwen doen. De "eindrekening" is voor hem, hij verliest op alle fronten. Truus uiteindelijk ook.

Denk ïk ook

Deze relatie met Truus heeft zo geen kans van slagen. Dat zal zij uiteindelijk wel in gaan zien. Wat moet je met zo''n wispelturige man die zijn problemen voor zich uit blijft schuiven.
Nu is het voor jou heel verdrietig, maar uiteindelijk kom jij hier het sterkste uit.

Respectloos

van man, moederziel.

Dat zou mij nog het meest boos maken, dat hij niet het lef heeft om zelf met jou te bespreken dat hij weer weggaat.

Ik vind dat hij zich met deze actie buitenspel heeft gezet, buiten de relatie, het gezin en het huis heeft geplaatst. Dat zou ik hem melden, echt melden, maar eigenlijk heb je dat ook al gedaan. Zijn keuze lijkt op dit moment gemaakt.

Er is inmiddels een nacht overheen gegaan. Hoe voel je je nu? Heeft man nog gereageerd?

Sterkte. Het is nogal wat...

Geen spullen in het schuurtje

Stuur een bericht met "om 18:00 staan je spullen voor de voordeur op het stoepje. Zijn ze morgen niet opgehaald, dan gaan ze naar de stort."

Hij is al te lang over je grenzen gegaan. Ik voel niet veel voor geintjes à la Second Wife Club, maar soms is dit de enige manier om die grenzen weer terug te krijgen.

Het spelletje heeft lang genoeg geduurd.

woonplek?

Ik lees al even met je mee hier, maar nog niet eerder gereageerd. Wat een struggle ga jij door en hoe moeilijk moet het zijn dat jouw grote liefde, jou niet meer als zijn grote liefde ziet en een leven los van jou wil. Ik wil je daarmee dan ook heel veel sterkte wensen. Want wat een pijn moet dat doen en wat een verdriet brengt dat met zich mee.
Hopelijk kan je de kracht vinden om te accepteren wat de boodschap van man nu werkelijk behelst en dat hij geen gezamenlijke toekomst meer ziet en al verder is gegaan met zijn leven zonder jou.

Aan de ene kant vind ik het knap dat je zo hard vecht, met alle kracht die je in je hebt en aan de andere kant denk ik meid, laat hem los, stop met vechten, hij vecht niet met je mee, hij wil (je) niet meer en wil ook niet vechten voor jullie. In zijn hoofd hebben jullie geen relatie meer, maar zijn jullie slechts nog (door de situatie gedwongen), huisgenoten. Je vecht alleen en zet jezelf klem. Alleen in jouw ogen bestaat die relatie nog. Je blijft vasthouden aan dat wat was, zoekt in zijn woorden en daden een boodschap dat hij twijfelt aan zijn keuze. Als hij vriendelijk is of aangeeft dat de periode met jou voor hem ook veel betekend heeft, wil jij in de boodschap eigenlijk horen dat hij spijt heeft of bang is spijt te krijgen, dat hij twijfelt. Maar dat zegt hij niet. Hij geeft aan oprecht van je gehouden te hebben en die periode in zijn hart meeneemt, maar dat hij los van jou verder wil leven.
Dat is ook wat hij laat zien.

Zoals ik het lees heeft hij al bijna 7 maanden geleden de relatie verbroken, zijn jullie alleen nog voor de wet getrouwd, maar is van een (intieme)partnerrelatie al lang geen sprake meer.
Hij heeft een nieuwe partner waar hij al maanden mee samen is, maar toch blijf jij jezelf zien als zijn vrouw, zijn partner. Terwijl die verbintenis voor hem alleen nog maar op papier bestaat.

Jullie hebben 7 maanden geleden besloten wel onder een dak te blijven wonen waarbij man zijn eigen slaap -en leefruimte had. Waarom die keuze is gemaakt in plaats van apart van elkaar te gaan wonen is me niet helemaal helder. Wel dat die keuze in ieder geval voor jou nu niet meer werkbaar is.
Voor man is het natuurlijk fijn dat hij door zijn eigen plek in huis zijn kinderen kan zien wanneer hij niet in het buitenland is voor zijn werk. Voor hem is het blijkbaar mogelijk om jou als een huisgenoot te zien waar jou dat bij hem niet lukt (vind ik overigens heel begrijpelijk dat dat eigenlijk ondoenlijk is). Hij kan vluchten naar vriendin als de situatie lastig wordt, jij hebt geen escape.

Zolang hij echter nog de lasten van het huis (mee)betaald en er geen gerechtelijke bevel ligt waarbij hij de woning moet verlaten, staat hij wel compleet in zijn recht door gewoon in de woning te zijn en is het niet aan jou om hem de deur te wijzen. Of jullie moeten onder huwelijks voorwaarden getrouwd zijn en de woning is alleen in jouw eigendom? Zelfs dan mag je hem geloof ik niet de deur uitzetten zonder gerechtelijke uitspraak daartoe.
Hij is jou ook geen verantwoording schuldig of hij al dan niet in het huis slaapt of naar vriendin gaat. Natuurlijk zou het vriendelijk zijn om wel mee te delen hoe en wat de planning is, zolang jullie nog noodgedwongen onder 1 dak moeten leven. Gelukkig laat hij wel aan de kinderen weten dat hij er wel of niet is en ziet hij in dat zij die duidelijkheid nodig hebben.

Als jij wilt dat hij jullie huis verlaat omdat de situatie voor jou onhoudbaar is geworden, dan lijkt het mij meer wijsheid en constructief om samen te kijken wat de (financiële) mogelijkheden daarvoor zijn, dan demonstratief zijn spullen buiten te zetten. Daarmee bereik je niks, behalve dan dat je weerstand oproept bij je ex. Zolang jullie op papier nog getrouwd zijn ben jij net zo verantwoordelijk voor die extra financiële lasten die dat met zich meebrengt als hij. Dus ik zou zeker ook samen overleggen hoe jullie het wonen in twee huizen vorm willen geven zolang jullie nog financieel aan elkaar vast zitten en er nog geen scheidingsaanvraag bij de rechtbank ligt. Je kan dan meteen afspraken maken ten aanzien van jullie beider verantwoordelijkheid tav de kinderen zowel aan zorg als financiën.

In mijn ogen bereik je daar voor nu het meeste mee en kan je na een periode rust in de situatie, definitieve afspraken maken met nog enig respect voor elkaar en hopelijk een vechtscheiding voorkomen.

Ik besef me dat mijn woorden hard over kunnen komen, dat is niet mijn bedoeling. Ik denk alleen dat je los moet komen uit je gevoel dat jullie huwelijk nog een verbintenis geeft en dat je de situatie waarin jij je ex nog als partner ziet, je niet verder zal helpen.

Ik hoop oprecht dat jullie uit de impasse kunnen komen waarin jullie nu al 7 maanden zitten, dat je in staat zal zijn hem los te laten en door te laten gaan met zijn leven, dat je in staat zal zijn weer zelf de regie te voeren over jouw leven en gelukkig te worden zonder hem.

Ophalen

Ophalen kan leiden tot een woordenwisseling of een confrontatie met de kinderen. Ophalen kan alleen als de kinderen niet thuis zijn.
Als je de spullen zelf naar een familielid in de buurt brengt ( truus 150 km, nooit doen), bepaal je zelf welk tijdstip jou het beste uitkomt en hoef je niet te wachten tot hij besluit langs te komen. Straks komt hij om 10 uur 's avonds en zit jij en de kinderen uren te wachten.
Ja, het heeft meer impact als hij zelf zijn boeltje inpakt. Maar kan Moederziel zijn aanwezigheid wel pruimen?

Geen idee

hoe je er nu in staat maar kan me zo voorstellen dat je heen en weer geslingerd wordt.
Hoe harder mensen tegen mij zeiden hier dat ik dit en dat moest doen hoe meer ik -onbewust- in de verdediging schoot.
Vaar je eigen koers, laat je gevoel toe en kies nu voor jezelf en jullie kinderen. Uiteindelijk zal dat voor hem ook het best zijn. Ik dacht vanmorgen; hij lijkt steeds onfatsoenlijker te worden, de grens te zoeken. En echt dat kan alleen omdat jij hem die ruimte geeft.
Je hebt een begin gemaakt- hou nu vol om duidelijkheid en rust te creëren voor alle partijen.

Grenzen stellen

Jee, Moederziel. Zo zie je. Als jij stellig bent en je grenzen stelt, komt er een andere kant van man naar boven. Dreigen in verband met woonplekken, geld. Dat is met zijn rug tegen de muur, maar op dit moment helaas, vreselijk, ook een echt bestaande kant van jouw man. En die is niet mals als ik het zo lees. Vanmorgen schreef iemand dat het hopelijk niet waar wordt wat ík vanmorgen schreef, maar ik vrees dat ik in wat jij schrijft nu die aspecten zie waarvoor ik zo bang ben dat ze ook jou en jullie staan te gebeuren. En wat ik in jouw situatie herken, is het feit dat jouw man de bestaande situatie prima had willen laten voortbestaan, dat hij niet gehandeld had. Jij maakt een eind aan die 'comfortabele' situatie maar dát is niet de bedoeling. Mijn ex heeft uiteindelijk gezegd dat ik niet 'uit had hoeven stappen'. "We hadden toch gewoon door kunnen gaan? Zij en jij staan los van elkaar." Ik kon niet geloven dat hij dat werkelijk meent en denkt, maar het is toch zo. Nog steeds volgens mij. Eerst wilde ik dat allemaal begrijpen, bevatten, nagaan of ik niet toch nog ruimte had. Later dacht ik: ik ga dit niet begrijpen, ik wil dit niet begrijpen en ik heb alle ruimte voor welke ontwikkeling dan ook, maar niet met twee vrouwen in zijn leven. Ik wil de enige zijn die als geliefde in het leven van mijn partner aanwezig is. Ik mag dat nu ook willen. Mijn trouw en liefde zijn niet opgezegd, ik leef vanuit die twee waarden. Maar niet meer met iemand die daar heel anders over denkt. Dat gaat gewoon niet meer. Wat een rust geeft dat. Om dat van jezelf te weten. Uit te mogen gaan van je eigen waarden, je liefde, je trouw. Juist in moeilijke tijden. Ik gun jou die rust. Die kan uiteindelijk heel goed zonder man zijn, dan wordt hij je ex. Maar dan heb je dát stuk teruggevonden, om waarschijnlijk nooit meer los te laten.

voorlopige voorzieningen.

Inderdaad, bij nader inzien is het niet slim hem nu al toegang te weigeren. Daarvoor heb je voorlopige voorzieningen nodig.

Wat een actie allemaal. Ik heb bewondering voor je, Moederziel. Dingen zijn in beweging, dat lijkt me lastig, maar ook goed. Hou vol!

nu de tijd

Ik zie dat onze posts elkaar gekruist hebben. Het verbaast me niks- de reactie van je man. Ergens was jij en jullie thuis nog zijn veiligheid van waaruit hij de chaos van z'n bestaan kon leven. Het spel verandert, jij speelt niet meer mee op deze manier. Dapper- het is nu blijkbaar voor jou de tijd.
Hou vol- ook al zal hij misschien wisselend zijn in gedrag.

Uitkijken

Goed dat je een duidelijke grens hebt gesteld. Vervelend dathij zo boos gereageerd heeft.

Let alleen even op.

Jullie hebben al financiële begreep ik en het huis staat onder water. Heel ontwikkeld. Kan ook zijn dan de problemen van je man mede daardoor veroorzaakt zijn en hij als het ware (ook) op de vlucht is voor de financiële problemen die hij niet meer kan overzien. Hij zal de eerste niet zijn.

Ik
weet niet of ik je goed begrepen heb op dit punt.

vervolg

Mijn posting ging te vroeg weg.

Gezien je mans boze reactie is het goed te overwegen: gaat hij nu in zijn boosheid geld achterover drukken zodat jij nog meer met de financiële sores achter blijft? Gaat hij misschien zelfs helemaal verdwijnen? (ik zeg niet dat het zo is, maar hij acteert zo vreemd dat ik hem ertoe in staat acht en wil je er toch voor waarschuwen).

In elk geval: als je wilt voorkómen dat hij geld opneemt en jou met nog meer sores achterlaat, dan is het handig er snel over na te denken hoe je het (spaar)geld dat jullie hebben veilig te stellen. En of je nu een ijkmoment wil om de financiën te verdelen. Daarvoor moet je niet een voorlopige voorziening indienen maar de echte echtscheiding aanvragen.

Ik zou je adviseren te proberen zo snel mogelijk met hem om tafel te gaan om de financiën en de verdeling daarvan te bespreken (vergeet niet alles wat hij aan Truus besteed heeft af te trekken van zijn deel van het resterende (spaar)geld).

Als hij daar niet snel genoeg aan meewerkt of daar onmogelijk in acteert overweeg dan in elk geval vast de echtscheidingsaanvraag in te dienen. Laat je in elk geval adviseren door een gespecialiseerde echtscheidingsadvocaat.

Heel veel sterkte.

Wat een ellende!

Och moederziel, je wordt nu wel heel erg hard behandeld door hem zeg! Inderdaad reageert hij als een kat in het nauw. Ik had het je zo anders gegund!

Blijf nu alert en helder en zet twee stappen op het schaakbord vooruit. Zodat hij je niet kan verrassen met allerlei nare acties. Je hoort het zo vaak, dat man vertrekt en vrouw met financiële problemen achterlaat! Laat je dat niet gebeuren! Dus idd actie, echtscheiding zou ik nu hij zo reageert meteen aanvragen denk ik, dan kun je het van daaruit gaan hebben over de geldzaken. Maar dan is inderdaad de situatie nu 'bevroren'.

Ach, dit wil je allemaal helemaal niet. We hebben hier met jou al die tijd gehoopt dat je het goed zag en dat hij op een bepaald moment wel tot inkeer zou komen. Maar hij laat nu zien dat dat nu in ieder geval niet aan de orde is...

Heel veel sterkte meis!

Veilig!

Moederziel, ik kan je verzekeren dat ik je niet ken en ook je man niet. Tenminste daar ga ik vanuit, want in mijn omgeving speelt momenteel niks wat op jouw situatie lijkt. Een persoonlijk belang bij jouw situatie heb ik al helemaal niet ervan uitgaande dat je in je laatste posting mij ook bedoeld. . Ben al jaren zeer happy met mijn eigen man.

Wel heeft er in mijn directe omgeving enkele jaren geleden een soortgelijke situatie voortgedaan zoals waarin jij nu zit en waar ik heel nauw in betrokken ben geweest. Vanuit die ervaring heb ik geschreven.

Ik vind het erg vervelend voor je dat je je nu onveilig voelt op dit forum om je te uiten. Nooit mijn bedoeling geweest met mijn post. Ik weet niet hoe ik die onveilige gevoelens bij je weg kan nemen. Ik ga niet hier mijn echte naam neerzetten, dat begrijp je hopelijk ook.

Misschien kan forumbeheer hierin iets betekenen?

Moederziel

Ik ook heb dit draadje al lang gevolgd zonder te reageren. Had gevoel niet iets te kunnen bijdragen aan deze draad, gezien de goede adviezen die je van anderen kreeg. Echter, ook ik als meelezer begreep niet veel van het commentaar van San. Alsof je man al die tijd heeft gebruikt om jou te overtuigen dat jij hem los moest laten want hij heeft een nieuwe liefde? Dat blikt niet echt uit zijn reacties, dan had hij toch zelf allang over een scheiding met jou gesproken? En waarom dan die woede toen je aangaf dat hij thuis niet meer welkom was? Tja, Truus zal daar wel blij mee zijn, maar hij kennelijk niet.
Ook hij moet weten dat de huidige situatie waarin hij geen duidelijkheid geeft en nog stappen onderneemt ook niet goed voor de kinderen zijn. Dus alles wat San op dat punt zegt moet je maar heel snel vergeten.
En als San Truus is of iemand dicht in de buurt van Truus dan moet ze dat eerlijk kenbaar maken en niet misbruik maken van een draadje door iemand die er emotioneel doorheen ziet expres een richting in te duwen die beter in Truus straatje past. Vraag dan het email adres aan van Moederziel en geef dan open en eerlijk jouw kant van de situatie.
San, als we ernaast zitten en je reactie was eerlijk en oprecht dan moet je maar eens heel goed duidelijk waarom Moederziel kennelijk in jouw ogen zich vastklampt aan een utopie en haar man al lang en breed van haar afwil, zoals jij kennelijk wel weet. Ik haal het niet uit de reacties van haar man. Die heeft een bom laten vallen dat er een Truus is en daarna haar laten spartelen door verder geen stap te ondernemen.