Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Verwarrende titel

Opeens was mijn bericht geplaatst met titel 7. Betekent verder niets.

moederziel...

Echt, je moet bepaalde reacties naast je neer leggen.
Er zijn hier een aantal reageerders die lijken er op uit te zijn om te kwetsen. je stelt je kwetsbaar op en je wordt er op gepakt. Zo jammer dit.

Ja (Met bericht van forumbeheer)

Bericht verwijderd door Forumbeheer vanwege onnodig kwetsend en grof. Dit soort teksten willen wij niet op dit forum. En dan ook nog anoniem zoiets plaatsen kan echt niet.

Truus ontmoeten en verwerking

Je leest hier op het forum over vaders die elke maand een andere vriendin hebben en die dan meteen voorstellen aan de kinderen. Dat is schadelijk. Een vriendin die er al bijna 2 jaar is aan de kinderen voorstellen, dat is zelfs behoorlijk laat. Dat kun jij minder leuk vinden, maar schadelijk is dat nauwelijks te noemen (en al helemaal niet voor "de kinderen" #542, de anderen waren er niet bij). Jongste wist allang van haar bestaan. Nogmaals, je kunt er je eigen gedachten over hebben, daar heb je alle recht op, maar dit valt gewoon niet in afspraken te vatten. Ik heb met mijn ex afgesproken (mondeling, niet in convenant) dat we een nieuwe liefde pas aan de kinderen voorstellen als er sprake is van een vaste, stabiele relatie, dat was zijn eigen voorstel. Daar heeft hij zich zelf ook niet aan gehouden. Ik kan niet meer doen dan dat jammer vinden en verder gaan. Echt moederziel, richt je op iets anders, op de scheiding, want dit is geen nuttige woede.

Ik heb het eerder gezegd en ik blijf erbij: het verwerken van een scheiding doe je NA de scheiding en kost gemiddeld 2 a 3 jaar. Jij lijkt (of leek) dat vooraf te willen doen. Dat brengt onnodige problemen met zich mee. Dit is de tijd om zakelijk te zijn. Dus druk die scheiding nu door (daar ben je mee bezig, goed zo) en bewaar het emotionele stuk voor daarna. Sterkte meid!

Afspraken voor gescheiden mensen

'Weg samen overeengekomen afspraken in het ouderschapsplan. We waren het bij de mediator roerend eens dat een kennismaking van kind(eren) met nieuwe partner vooraf samen zou worden afgestemd of besproken.'

Dat bedoelde ik met wat ik eerder zei: dergelijke afspraken zijn goed om na de scheiding het gevecht voort te zetten, nu onder het motto: je houdt je niet aan de afspraken. Want dat is de kern van de boosheid van Moederziel: je houdt je niet aan de afspraken.
Je hebt zelf eerder al aangegeven dat jullie het niet eens zijn over de wijze waarop die afspraak geëffectueerd zou moeten worden. Hij wilde de kinderen kennis laten maken met Truus (ze moeten het er maar mee doen, ze moeten er maar aan wennen), jij wilde dat jij Truus eerder zou ontmoeten (terwijl voor iedereen duidelijk is dat het geen neutrale kennismaking is, je bent heel boos op haar, hebt alle ellende uit je leven op haar en exMM geprojecteerd).
En ja, de kinderen zijn daarvan de dupe, ze krijgen de woede over zich heen over het 'houden aan afspraken'. En de kans om een relatie op te bouwen met hun vader wordt beperkt (eerst moet het door de voorwaarden van Moederziel heen).
Het lijkt me duidelijk: alle afspraken in een convenant die uitgaan van 'samen' moeten eruit: er is geen samen meer na de scheiding. Een afspraak die gebaseerd is op een scheiding is: kennis maken met een eventueel nieuwe partner is de verantwoordelijkheid van degene die de nieuwe partner heeft. Gescheiden verantwoordelijkheden dus.
Het convenant is nog niet getekend, dus je kunt nu nog niet uitgaan van afspraken, er is nog niets getekend. Kijk je concept nog eens na en haal alles eruit waar iets van 'samen' in staat of wordt verondersteld.

Tsjor

Vechtscheiding

Je hebt de tijd genomen om de emotionele achtbaan door te komen, maar ik vind dat het er nu op lijkt dat je de tijd genomen hebt om sterk genoeg te zijn om het gevecht aan te kunnen. Dat je ondertussen genoeg munitie aan het verzamelen bent geweest (kijk eens, het is nog erger) om er een vechtscheiding van te maken. Wellicht onder het motto van: kom nu eens voor jezelf op, zoals veel goedbedoelde adviezen aan vrouwen altijd luiden.
Moederziel, je wil niet weten wat je riskeert door er een vechtscheiding van te maken. Jouw positie is bijzonder slecht, zowel financieel als emotioneel. En dat werkt door naar de kinderen. Met een vechtscheiding maak je het slechter, emotioneel en financieel. Houd voor ogen dat je in een samenleving zit, waarin iedereen weet dat een vechtscheiding slecht is voor kinderen, waarin er veel alerter wordt gelet op wat er gebeurd, waarin moeders al lang niet meer het gelijk aan hun kant hebben, waarin dramatische gevolgen bekend zijn van vechtscheidingen, dramatisch voor kinderen vooral. Je staat niet aan de goede kant!
Wees wijzer dan je mediator: kijk nog eens naar het convenant. Haal alle afspraken eruit die gaan over 'samen' en maakt het neutrale afspraken, waarin je effectueert dat de verantwoordelijkheden gescheiden zijn. Haal alle afspraken eruit waarvan jij weet dat ze vooral zijn ingegeven door je behoefte om de ellende bij exMM neer te leggen. Verdeel de ellende, neem je deel, sta op en ga verder.

Tsjor

woede

Hoewel ik in de vorige draadjes alleen maar meelezer was, herinner ik me dat je toen aangaf dat je eigenlijk geen woede voelde naar exMM. Alleen maar medelijden en verbazing. Die fase is nu geloof ik wel voorbij.
Waarom steek je nu zoveel negatieve energie in de wijze waarop je ex reageert? Deze negatieve energie is niet alleen destructief voor jezelf, maar ook voor je kinderen. Je reflecteert heel veel verwachtingen over de invulling van je nahuwelijk op je exman. Je wil heel graag bepalen hoe jullie in de toekomst nog samen ouders kunnen zijn voor jullie kinderen. Stop daarmee, want al die verwachtingen en hoop die je zo voor jezelf wekt, kunnen alleen maar resulteren in teleurstellingen. Leg de lat wat betreft de acties van je ex bijzonder laag, schep geen verwachtingen, dan kan alles wat hij wel oppakt alleen maar meevallen. Haal je schouders op als je man weer een actie doet, die je niet begrijpt. Je zult zien dat als jij je schouders ophaalt, je kinderen dat ook gaan doen. Zorg voor wat lucht in jullie gezin, alles is nu zo beladen. Op elke slak wordt zout gestrooid. Dat is ook voor jou echt uitputtend.
Heel veel mensen geven al aan dat hij gewoon verder is gegaan, zonder jou. Het enige wat jullie nog echt bindt zijn de financiën. Dus maak een convenant waarin alleen dat deel goed is geregeld, het liefst morgen.

hoe is het gegaan?

Hoe is het gegaan de afgelopen dagen? Lukt het een beetje om de knop om te zetten en de scheiding met een eigen advocaat te regelen?
Let op je positie, jullie hebben samen schulden maar het is niet de bedoeling dat jij ze als enige betaalt. Laat je alsjeblieft goed adviseren.
Red je het nog een beetje?

Moederziel

Ik droomde vannacht over dit draadje. Mijn man meldde me dat hij klaar was met me. Hij vond het gewoon niet meer leuk genoeg. Hij had een tas gepakt en ging naar Lowlands. Het was duidelijk dat hij niet alleen ging.
Ik schrok verschrikkelijk en werd heel verdrietig, maar dacht toen: nu moet ik het wel goed doen en niet zoals met ex-Ex. En toen zocht ik mijn telefoon om dit draadje op te zoeken.

Ik wilde het even met je delen, omdat de focus misschien wel wat veel was gericht op wat jij niet goed zou doen. Ondanks alle goede bedoelingen van iedereen (in elk geval van mij), schiet dat uiteindelijk vaak zijn doel voorbij.

Ik voel met je mee. En het is mij heel duidelijk dat je juist je kinderen probeert de beschermen. Ik hoop.dat je daar in slaagt

Wat ik er aan de andere kant over denk heb ik al geschreven.

Ik moet ook vaak aan je denken

Ik had gisteravond (weer) een beetje een dipje. Twijfels over of het allemaal wel gaat lukken, twijfels over of we de 'lasten' wel eerlijk verdelen, twijfels over het huis waar echt wat mee moet, maar wat dan en hoe pakken we dat aan... En dan denk ik aan jou en realiseer me dat jij al die twijfels en die pijn en verdriet ook hebt, maar dat jij het in je eentje moet doen en overeind moet zien te blijven. En door moet. En moet vechten voor jezelf en je kinderen.
Sterkte maar weer.

Moederziel

Ja, rust in de tent. Die volgt. Al hebben jullie blijkbaar ook contact over de kinderen? Dat je nog de vraag stelt hoe het voor hem is dat kind 3 niet naar hem toe is gegaan de afgelopen twee maanden? Wat maakt dat je dat wilt weten? In welke communicatiestroom ontstaat zo'n vraag/gesprek? Ik vind dat nog heel 'intiem en dicht bij'. Ik kan me voorstellen dat je dat ook ver(der) van je weg gaat houden. Zodat zakelijke rust straks ook emotionele rust kan betekenen. Sterkte meid!

moederziel

Je bent zo goed op weg! Ik kan me voorstellen dat het regelen van de praktische scheiding heel veel energie kost maar toch ook gaat geven omdat je de eindstreep in zicht hebt!
Ja, ik me ook zo slecht voorstellen dat je een kind zo gemakkelijk los kan laten. Toch is dat iets wat ik in mijn omgeving toch ook wel veel bij vooral vaders zie. Je kunt misschien maar stoppen met proberen het te begrijpen...
Sterkte verder!
Ennuh....hoe is het trouwens met uh...Frits? Of mag dat niet in dit draadje...

Als ik zie

hoe je, hier in dit draadje, reageert op mensen waarvan je het gevoel krijgt dat ze 'niet in jouw kamp zitten', lijkt het me onmogelijk dat daar irl niets van doorsijpelt, zelfs naar je kinderen.
Je komt over als een intelligente, gevoelige vrouw, daar móet je iets van doorhebben, hoe groot de blinde vlek misschien ook is.
Jullie situatie klinkt tragisch klassiek. Inclusief het drama van oudste kind dat nu co ouder rol inneemt om jou te beschermen, in jouw front te zijn, je liefde niet te verliezen. En vooral om jouw verdriet niet nog groter te maken.

Dit betekent NIET dat het jouw schuld is. Maar ik kan me niet voorstellen dat je echt niet in staat bent te zien dat jij hier ook een rol in hebt.

blom

"Jullie situatie klinkt tragisch klassiek. Inclusief het drama van oudste kind dat nu co ouder rol inneemt om jou te beschermen, in jouw front te zijn, je liefde niet te verliezen. En vooral om jouw verdriet niet nog groter te maken."

Dat is een aanname.
En volgens mij is dit punt wel gemaakt.

Rust in de tent is nu prioriteit 1. De emoties nemen af. De zaken zijn bijna rond. Vervolgens kan Moederziel ook beter naar dit stuk kijken en kan ze zelf beoordelen waar ze mogelijk beter een andere houding kan aannemen t.o.v. exMM en de kinderen. Of tot de conclusie komen dat het goed is zoals het gaat.

Jouw reactie is wat mij betreft weer een stap terug. En daarmee zit ik dan zeker ineens in een kamp...

in koor.

We typten tegelijk.

Natuurlijk zit je in een kamp

In het 'red Moederziel', maar vooral 'Ben heel Lief voor Moederziel, want ze heeft het zo zwaar' kamp.
Dat voel ik hier in het schrijven, moet zeggen dat ik ook nauwelijks durf te schrijven, voel de weerstand.

Nu ben ik in deze natuurlijk totaal niet belangrijk. Maar Moederziel ik hoop dat je snapt dat ik je dit niet voor niets schrijf en dat je iig aanneemt dat ik het zo ervaar in dit draadje. En natuurlijk is het slechts een aanname dat mogelijk een kind iets vergelijkbaars voelt.

Natuurlijk doe je er vooral mee wat je zelf wilt. Dat is ook de bedoeling van een draadje. Je hoeft het je ook niet aan te trekken. (En zeker niet letterlijk!)

Maar je schrijft hier nu toch al een hele poos en als ik iets niet van je kan zeggen nav de indruk die ik van je gekregen heb is dat je gaat voor grijs, ik vind je erg zwart-wit. (En dit is wederom geen aanval maar een oprechte uitwisseling)

Ik was al iets verbaasd

Over je ineens vergrotende afstand emotioneel gezien; meestal slaat dat niet als een blad om van slecht naar goed.
Maar Frits is weer in beeld en leidt je af.
Wees voorzichtig, want het kan afleiden en plezier geven( wat een ieder je vast gunt) maar het kan ook verblinden en daarmee wegstoppen van waar je doorheen moet en wat je beter zelf zou doen.

Laatste poging

even, tegen beter weten in.
Want ik wéét dat ik niet erdoor heen kom, je duidelijk kan maken wat ik bedoel. Je 'leest' me niet, hoort me niet. Ik voel me echt enorm in een kamp gezet. Het kamp 'tegen Moederziel'.
En nogmaals: dat boeit natuurlijk totaal niet.
Omdat ik je 'uit,' kan zetten. Ik hoef niets met je, ken je niet, kan dit draadje skippen.
Maar jee, als ik niet tegen je (en je medestanders) op kan, hoe moeten je kinderen dat kunnen? Ik kan me er niets bij voorstellen, dat ze daar tegenop gewassen zijn. Niet in hun situatie, niet op hun leeftijd.
Ik weet zeker dat je kinderen op je lijken, en vast ook gevoelig zijn. Kinderen zijn niet al 'klaar', onafhankelijk van de heftige emoties van hun ouders. Ze zitten midden in een enorm drama. Kampen maken het drama overzichtelijk. Maar doet de werkelijkheid uiteindelijk enorm tekort.

Ik hoop voor je kinderen dat Frits even blijft. Volgens mij zit jij nog zo vast dat het zonder een Frits voorlopig niet lukt anders naar de realiteit te gaan kijken.

En tot slot denk ik dat júist onuitgesproken/verborgen zaken het zwaarst kunnen wegen bij kinderen.

dat hele kampengedoe

slaat nergens op. Moederziel probeert iedere keer maar weer zich gewoon kwetsbaar en open op te stellen. Niet te denken in kampen of mensen zelfs maar te negeren of terug te pakken met woorden.
Maar ze wordt aangepakt op datgene wat ze nu juist het belangrijkste vindt: haar kinderen zoveel mogelijk schade te beperken. En anderen maar vertellen dat ze dat fout doet.En dan suggeren dat ze een man (frits) hard nodig heeft. Echt....

Pfffffffffffff. Moederziel doet naar eer en geweten wat haar goeddunkt, mijn respect heb je, Moederziel.