Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Ondersteuning

'Meehuilen en pamperen.... Ik leg dat uit als ervaringen delen en ondersteunen. Zoals vrienden doen. Maar met vrienden zoals M. Lavell heb je geen vijanden meer nodig.'
Ik zie dat anders: met mensen die jouw ervaringen (aan mijn ervaring heb je geen behoefte, evenmin aan de ervaringen van Kind van of Trix etc.) delen en jou ondersteunen in jouw gevoel heb je geen vijanden meer nodig.
Het is lastig om te ontwarren (en dat hoeft ook niet, ik geef het alleen als kanttekening) in hoeverre alle problemen te maken hebben met exMM die naar Truus gaat, of met de spanningen die een rampzalige financiële situatie met zich meebrengt.
uit jouw verhaal mee ik op te kunnen maken dat jullie een tijdje en riante financiële positie hadden; of dachten te hebben. Inkomen 4000 plus de helft; een huis dat bij aanschaf al 150.000 meer waard was, maar nu onder water staat, dat gaat niet over mijn rijtjeshuis. Met beleggingen gok je en er is zeker een tijd geweest dat er gouden horizonnen werden voorspeld met beleggen.
Ik vermoed dat jullie samen, toen het debacle van de instortende financiële markt en huizenmarkt zich voltrok naar elkaar toe hebben uitgesproken: wij gaan hier samen doorheen komen, wij doen dat, we steunen elkaar en we komen eruit. en dat jullie in al je optimisme daarin geloofd hebben: als we elkaar maar blijven steunen, dan komen we eruit. Misschien had het ook wel een reële basis hoor.
Maar nu valt het 'samen' weg, en nu blijkt de financiële afgrond dieper dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Het kan zijn dat exMM al iets eerder de conclusie heeft getrokken dat het allemaal niet te doen was, dat de financiële ondergang onafwendbaar was, of dat hij het niet volhield om zo te leven. Het kan ook zijn dat jullie beiden te lang geloofd hebben in het 'als we elkaar maar steunen dan komen we er wel uit', waardoor de ernst van de problemen niet helemaal tot jullie doorgedrongen is, waardoor er weer beslissingen zijn genomen die financieel gezien de situatie er niet beter op maakten.
Ik geloof echt dat je heel diep aan het vallen bent. Van mooi huis tot dakloos, van 'we komen er samen wel uit' tot wsnp. En ik geloof ook echt dat je daar heel erg verdrietig, boos etc. over bent. Maar het zou jezelf helpen als je die gevoelens niet teveel naar de persoonlijke relaties toe transporteerde, maar ze hield bij waar het grootste probleem ligt.

Tsjor

Zonder enig cynisme

Mocht het zijn dat de bank onverhoeds en plotseling je huis 'onder je kont vandaan' verkoopt en je echt nergens enig onderdak kunt vinden, ik heb twee kamers vrij op dit moment. En dat zeg ik zonder enig cynisme. Het zou de bodem van de put zijn als je er gebruik van moet maken. Maar daarna kan het alleen maar beter gaan. Je staat dan in elk geval niet op straat. Het zou veel andere problemen met zich meebrengen, maar daar kan dan weer aan gewerkt worden.

Tsjor

een droom

'als exMM niet op de vlucht was geslagen, hadden we de problemen het hoofd kunnen bieden. Alle problemen: financieel, de kwetsbaarheid van kind, onze eigen sores van vroeger en nu. Het was zwaar, maar we waten eruit aan het klimmen.' Ik denk dat dat een droombeeld is geweest, waar je je aan vastgeklampt hebt. Het zou echt een droomprins zijn als hij samen met jou al die problemen uit verleden, heden en toekomst had kunnen oplossen.
Je droomt van de oplossing, maar ik denk dat je voorbij bent gegaan aan het zware weer waar jullie in zaten en wat dat voor de realiteit van de dag voor gevolgen had.
het doet mij een beetje denken aan het beeld van mijn zus, die een huis volledig aan het afbreken was, maar niet de eruit geslagen achtermuur, de buis waar ooit een wc stond, de gordijnen waar ooit muren stonden etc. zag, maar het droomhuis wat het ooit zou worden; alleen werd het dat nooit. Ze leefde niet in de reële troep, maar in haar droom.

Tsjor

Vrienden en vijanden

Ik vind het niet fair wanneer de ondersteuning op dit forum wordt neergezet als 'je vrienden zijn in wezen je vijanden' wanneer ze je hoop op herstel van de relatie toewensen en dit uitdragen.

In het begin hebben mensen uit eigen positieve ervaring, gereageerd. Het kan dus wel, alleen gaat dat soms heel langzaam voor je allebei dezelfde richting op kijken. Ook deze mensen hebben getwijfeld of het in hun situatie wel haalbaar was. Als het je zelf wel lukt om je man tot inzicht te krijgen, waarom zou dit bij een ander dan onmogelijk zijn.

Ik zie dat niet als dromen maar als een doel voor ogen hebben. Als het doel op een gegeven moment niet te behalen is, vraagt dat een verandering van doel. En daar is Moederziel nu mee bezig.

Flanagan

'Ik vind het niet fair wanneer de ondersteuning op dit forum wordt neergezet als 'je vrienden zijn in wezen je vijanden' wanneer ze je hoop op herstel van de relatie toewensen en dit uitdragen.'
Je koppelt hier twee dingen aan elkaar, die in een volstrekt andere context stonden.
Dromen slaat o.a. op een duur huis kopen en denken dat het later meer zal opbrengen, geld beleggen en denken dat het geld zal opleveren etc. Veel mensen deden dat zo rond het millenium, dus het is niet vreemd. De situatie verandert drastisch als de bankencrisis uitbreekt.

Tsjor

Medeverantwoordelijk

Het 'medeverantwoordelijk' slaat dan ook niet zozeer op de vrije val als wel op het beklimmen van de hoge berg. Zonder voldoende vangnet voor het geval dat.... nou ja, overlijden, scheiding, werkloosheid etc.
Daarom klinkt dit ook niet helemaal fair: 'De volgende stap voor mij is nu om zsm de vrije val aan exMM te laten en mezelf en de kinderen te redden.' Dat is je 'straf' voor het feit dat hij de relatie heeft beëindigd. Maar fair zou zijn als ieder de helft van de ellende op zich neemt en vervolgens binnen de eigen mogelijkheden zoekt naar oplossingen.

Tsjor

Tsjot ( ot)

#506
'Wat betreft mediation: ik zie hier teveel verhalen langs komen, waarbij zo'n traject tot vreemde, onhoudbare afspraken leidt, tot langdurige emotionele processen, die uiteindelijk meer schade opleveren dan dat ze goed doen. Zeker als het mediators zijn die weinig verstand hebben van familierecht en jurisprudentie. Het doel van mediation moet niet zijn dat partners goed met elkaar kunnen communiceren en samen goede afspraken maken over de kinderen. Ik heb het al eerder gezegd: dat is het beeld van een goed huwelijk! Zo'n beeld moet je niet als ideaal hanteren bij een echtscheiding.'

Tsjor, de zin ' ik zie teveel verhalen langskomen... die uiteindelijk meer schade opleveren' , was inderdaad tegen het verkeerde been. En over de risico's van de aanschaf van het huis, blijft het gissen. Je kan niet iedereen over één kam scheren. Misschien zie je eventueel beroepsmatig overeenkomsten, maar dat is niet voldoende om de overeenkomst ook op moederziel te plakken.

Moederziel, sterkte met de beslissingen. Ik hoop ook dat je een gedegen advocaat in de arm hebt kunnen nemen.

verantwoordelijkheid

Ik snap je echt niet, Moederziel.
Oké, hij heeft je schofterig verlaten. Ik zou ook woedend zijn geweest.
Maar dat kun je hem toch niet na blijven dragen? Nuja, in je hart misschien wel, maar in het dagdagelijkse leven toch niet meer?
Dat bedoel ik met samen ouderen, voor je kinderen moet je de oorzaak vd scheiding nu toch los gaan laten en er het beste van maken.
Het beste voor iedereen, dus. En vergeet niet dat als hij valt dat écht wel zijn weerslag heeft op jullie kinderen.

(Dat betekent uiteraard niet dat jij mede verantwoordelijk bent voor zijn deel nu.)

Moederziel

Het is ook bizar om mee te maken hoe iemand met wie je je zo verbonden hebt gevoeld, zich zo totaal anders gaat gedragen en geen enkele verantwoordelijkheid meer neemt voor de gezamenlijke situatie.
En inderdaad, jullie zouden niet in deze situatie zitten als je man gewoon bij je was gebleven. Misschien nog steeds in de problemen, maar niet zoals nu. Allemaal waar. En allemaal pijnlijk.
De hel heeft geen uitgang. Het houdt nooit op, schrijf je. En ik bedoel niet om je op je woorden te vangen, maar het helpt volgens mij niet om de situatie zo te definiëren.
En nee, ik denk helemaal niet dat je medelijden probeert op te wekken, maar je zou jezelf helpen door de situatie minder te zien als een hel waarin je door toedoen van ex-MM bent beland en meer als een periode in je leven waarin je een aantal zware problemen het hoofd moet bieden om eruit te komen.
In het eerste scenario is het bosje bloemen op je verjaardag een extra klap in je gezicht. In het tweede scenario is het bosje bloemen iets wat je verbaasd aan kunt nemen en terzijde kunt schuiven. Je bent immers met belangrijke zaken bezig.
Juist omdat jij in dit 'verhaal' moet leven, elke dag, kan het helpen om dingen anders te gaan benoemen en anders te gaan zien. Waarmee ik niet wil zeggen dat je het nu niet goed zou doen en bovendien, je moet je eigen pad bewandelen. Maar ik herken in jouw verhaal teksten waarvan ik zelf achteraf heb betreurd, dat ze veel te lang in mijn hoofd hebben rondgezongen en veel te lang mijn zicht op betere tijden hebben vertroebeld.

Dan weer dit en dan weer dat

Uit #523 "M Lavell. Je bent een slechte lezer en dat komt omdat je je mening al klaar hebt.
'Het kan nu eenmaal niet waar zijn dat je een hypotheekachterstand oploopt van 1000 euro in de maand terwijl je wel gewoon aan je verplichtingen voldoet (is maar een voorbeeld).'
Dat heb ik niet geschreven. "

Dat heb je wel Moederziel. Uit #399 "De feiten nog maar eens kort: sinds een jaar komen we iedere maand een bedrag van iets meer dan 1000 euro tekort om de verplichtingen te betalen. Oorzaak? Huur van een appartment en voeren 2e huishouden naast bestaande. Gevolg is dat er een hypotheekachterstand is ontstaan - "

En nogmaals, het is maar een voorbeeld.

Moederziel "Maar ik ben het beu om me te moeten verdedigen. Ik geef al veel meer informatie dan me lief is. Ik wilde hier niets schrijven over de situatie rond mijn kind. Ik wilde hier ook niets schrijven over mijn eigen behandelingen of diagnose."
Toch ben jij het zelf die steeds met details op de proppen komt. Steeds andere. Steeds ingewikkelder. Steeds groter en steeds uitzonderlijker. Kennelijk denk je dat je geloofwaardigheid of ernstigheid toeneemt met het noemen van dit soort details.

Je bent dit draadje al op die manier gestart met de (nieuw gevonden) seksuele voorkeuren van je ex. Het gedraagt zich als motief in je verhaal om ons te laten weten hoe erg je situatie is. Alsof de bedavonturen van je ex daar ook maar enige rol in zouden kunnen spelen.

Het zou beter zijn als je je tot de kern zou houden.

Moederziel "Ik kan talloze fragmenten terughalen waaruit blijkt dat je vooringenomen bent,"
Dat kun je niet. Deze zin is wel een samenvatting van de klachten die eerder zijn geuit over de bijdragen van tsjor. Misschien denk je dat het herhalen van dat verwijt voldoende is om die anderen het eens over mij te laten hebben.

"Ja, er is een advocaat en ja, ik ben zorgvuldig alle zaken aan het afhandelen. Dank voor alle adviezen. Ik ga me nu even niet meer verdedigen."
En dan nu weer een sussende zin alsof er eigenlijk helemaal niks aan de hand is.
Ook goed. Wat jij wil.
Ik ben benieuwd hoe de situatie over zes maanden zal zijn.
Geen steek verder vermoed ik.

Anderhalf jaar

Ik snap de woede en de pijn van Moederziel. Wat haar is overkomen is vreselijk. Maar wat ik niet snap is al anderhalf jaar deze ellende zonder enige vooruitgang te boeken, zonder duidelijkheid te scheppen. ExMZ is absoluuut de oorzaak van alle ellende, maar de hele afwikkeling ervan is mede ook de verantwoordelijk van Moederziel. In haar ogen laat haar man haar op alle punten in de steek; als man, als vader en als lid van het gezin. Echter, vervolgens gebeurt er helemaal niks bij Moederziel. Natuurlijk is het zwaar met alle verdriet en de dagelijkse beslommeringen, maar ze is nog geen stap verder ten opzichte van anderhalf jaar geleden. Verlamt zegt ze zelf. En de kinderen zakken dus weg in een moeras met een afwezige en onbegrijpelijke vader en een besluiteloze moeder. En de financiële afgrond is heel nabij. Moederziel had helemaal geen tijd om anderhalf jaar tijd verlamd te zijn, in ieder geval niet in zakelijk opzicht. En na anderhalf jaar zijn we 5 draadjes verder en is er nog steeds een impasse en is ze nog steeds met hem getrouwd.
Nog steeds schrijf je dat man niet de man is zoals je hem kent, dat hij nog de weg kwijt is, dat hij ondanks zijn eigen keuze niet gelukkig is met Truus. Maar misschien is hij dat wel. Misschien is hij hartstikke blij in zijn SM kelder. Oftewel, hij maakt die keuze en jij moet die respecteren, hoe onrechtvaardig, gemeen en klote dat ook mag zijn. Time to move on en de pagina om te slaan en je eigen leven te beginnen.

Apekool

Als het al waar is moederziel dat die afspraak in het ouderschapsplan is beland, dan hebben zowel mediator als ex zich daar schouderophalend bij neergelegd om zich er inderdaad vervolgens geen donder van aan te trekken.

Afspraken over wanneer de kinderen voor het eerst Truus te zien krijgen horen helemaal niet in het ouderschapsplan.
Fijn trouwens voor jongste dat het ijs doorbroken is.
Dat is vooruitgang.
Nu de anderen nog.

Blijven hangen

Maar moederziel, je blijft toch ook hangen? Kijk nou eens naar eigen laatste post. Hij wil verder en wil dat een van de kinderen Truus leert kennen. Jij hebt het nog over een convenant (dat nooit in werking is gesteld) en over vertrouwen dat weer is geschonden. En hoe je je man zover gaat krijgen dat hij zich aan zijn afspraken houdt. Nou heel simpel, niet. Dat gaat niet lukken. En dat vertrouwen is toch al onrepareerbaar geschonden, dus wat verwacht je op dat punt?
Dus i.p.v. boos te zijn vraag je aan je kind wat hij/zij van Truus vond en probeer jij je eigen leven op de rails te krijgen.
En in convenant of scheidingspapieren alleen maar zakelijke afspraken die afdwingbaar zijn, geen vage emotionele punten die je niet kan controleren. Zoals Tsjor al eerder aangaf. Echt, ik vind haar bijdragen heel zinvol.

Kras

En wat nou kras op zijn ziel. Hij heeft Truus nu na anderhalf jaar ontmoet. Loopt hij daar echt een kras van op, zo erg is dat toch niet? Hij weet toch ook van het bestaan van Truus af? Of het “toevallig” was of niet, wanneer had het dan wel van je gemogen???

Moederziel

Nee je bent gescheiden en dus ook niet meer samen ouders. Jij bent de moeder van jullie kinderen en hij vader van jullie kinderen. En of jullie nog een gezamenlijke rol kunnenspelen zal de toekomst moeten blijken. Sommige gescheiden ouders kunnen het, maar heel Veel niet.
Hij moet samen met de kinderen een nieuwe invulling geven aan zijn rol en daar speel jij geen partij meer in, hoe graag je dat ook gezamenlijk zou willen doen. Dat is niet meer.

als hij op tijd betaald

eh, hij heeft straks geen inkomen, dus er is ook nog een kans dat jij aan hem moet gaan betalen.

Best kans dat hij zich ook daar niet aan gaat houden, deze periode is een behoorlijk voorspellende periode want hij houdt zich toch niet aan afspraken.

Wat KitKat al aangeeft alleen nog afdwingbare afspraken maken en verder niets meer van hem verwachten.

En stop met MLavell voeden door op haar te reageren, als je dat bij iedereen doet snap ik wel waarom het zo lang kan duren. Dit is een goede oefening in loslaten.

Hij doet waar hij zelf zin in heeft en houdt zich niet aan afspraken. Dit is de eerste keer niet en zal zeker de laatste niet zijn. Geen fijn vooruitzicht.

Moederziel, hoe zie jij het voor je als je klaar bent met dat gat in de muur? Als je eruit bent met je kinderen onder je vleugels?

Overigens vind ik 1,5 jaar niet lang voor je eigen rouwproces. Echt, dat mag er zijn. Maar het kost zoveel energie om te strijden tegen iets wat al is gebeurd. Het helpt je niet.

Boos zijn

Wat tric zegt klopt. Ik ben zelf gelukkig miet gescheiden, maar heb heus wel dingen meegemaakt. Wat ik heb geleerd is dat je boos mag worden maar dat het ontzettend veel negatieve energie kost. En dat je eigenlijk vooral je moet richten op zaken waar je invloed op kan uitoefenen. Boos blijven op zaken waar je geen macht over hebt is een energydrain.

duit

Ik doe ook weer eens een duit in het zakje. Weet je hoe ik het zie (maar misschien zit ik helemaal fout) Je ex is bezig met verder gaan. Met Truus. Hij wil Truus deel uit laten maken van zijn vriendenkring en familieleven. Hij neemt haar mee naar een feestje, wil haar introduceren. Hij weet dat jij ook komt. Hij wil jou sparen, hij vertelt een van de kinderen wat hij gaat doen, in de hoop dat kind het jou vertelt. Jij kunt dan de keuze maken of je wel of niet komt. Want ja, je zult haar een keer moeten ontmoeten en misschien vind je het zo wel fijn, even handje schudden en dan met anderen verder praten. Maar misschien ook niet. Dan blijf je thuis. Maar je zult haar toch een keer ontmoeten.
Ook vindt hij fijn als jullie kinderen Truus ontmoeten. Aangezien dat ook niet erg opschiet, doet hij het op deze zogenaamd toevallige manier.
Misschien een beetje sneaky om het zo te doen maar ja, hij wil ook verder. Met Truus.

Wauw Moederziel

Wat doe je agressief.
Op dit moment maak jij op mij toch echt de meest verwoestende indruk. (mbt de kinderen)
Alles wat je doet lijkt in het teken van vechtscheiding te staan.
Je ex doet misschien een hoop verkeerd, maar mijn indruk van hem is dat hij zich juist in allerlei bochten wringt om dat te voorkomen.

En nee, niets verwoestender voor kinderen dan een vechtscheiding. Daar Steven je op af. Stop ermee.