Heks van een schoonzus

Belletje.

Leuk dat je nichtje belde.

Ik had niet anders verwacht:-)

Volgende stap

Je zegt dat je hebt geschreven: 'Alvast gefeliciteerd en een fijne verjaardag.Koop maar wat leuks van het geld.'
Ik struikel een beetje over het woordje 'alvast'. Dat betekent toch dat er iets op gaat volgen (nu alvast dit, daarna komt dat).
In je negatieve beleving zouden dat de sinterklaaskadootjes zijn die nog steeds bij jou staan. Grimmig. Wachten tot iemand kadootjes van een half jaar geleden komt ophalen.
In een positieve opvatting kan het zijn dat je nu een opening hebt om iets leuks met je nichtje te gaan doen, of eventueel samen met je broer, schoonzus en nichtje. dus je volgende berichtje kan zijn: ik wil jullie uitnodigen voor..... Daarna kan van alles komen. Iets wat jij leuk vindt, wat speciaal voor je nichtje is, waar je broer en schoonzus ook bij kunnen zijn. een picknick in een speeltuin kan al wonderen doen. Dan kun je ook meteen die verlate sinterklaaskadootjes afgeven (scheelt je voortdurende irritaties in jouw huis). Mocht schoonzus en/of broer niet mee willen, dan alleen met nichtje (voor haar verjaardag). Mocht schoonzus vervelende opmerkingen maken, dan kun je aangeven: ik weet dat we geen vrienden zijn, maar je bent wel familie voor mij en het spijt me als ik iets verkeerds gedaan heb.
Verder praat je nergens over, zeker niet negatief over je eigen situatie. Jouw problemen zijn jouw problemen en die moet je zelf oplossen.

Tsjor

Tjor

Er gaat zeker iets volgen want ze kreeg zaterdag de kaart en zondag is ze jarig. Dus op zaterdag werd ze alvast gefeliciteerd voor zondag.

Hans

Ik vind het mooi dat je je opwerpt als spreekbuis van iedereen waar ik de privacy van zou schenden, maar het irriteert me wel dat je er zo over doorgaat. Ik heb je boodschap ontvangen. Nu is het aan mij om daar iets of niets mee te doen.

Kaaskopje

Je eerste reacties duiden er totaal niet op dat je de boodschap ontvangen had. Wijs niet naar Hans.

Mijn hemel

Ik probeer uit alle macht dit draadje niet te vervuilen. Dit is niet mijn draadje, ik heb alleen gereageerd.

Voor ieders geruststelling: er is een verzoek naar forumbeheer om mijn eerste versie in te korten.

Klachten over mijn stijl van reageren, mogen ook via Forumbeheer.

Bedankt voor de reacties

Dankjulliewel voor de reacties.Ik heb alvast gefeliciteerd in de kaart gezet omdat ik die gister al in de bus heb gegooid en vandaag is ze pas jarig.Verder zie ik wel hoe het gaat verlopen.Ik heb me van mn beste kant laten zien door mn nichtje niet te vergeten en ze belde dezelfde ochtend al op om te bedanken.(natuurlijk hebben mn broer en/of schoonzus daar aan mee geholpen mn nichtje lukt dat niet zelf haha).Benieuwd of het ooit nog beetje goed komt.Ik ben ook niet altijd de makkelijkste en zeg snel wat ik denk maar hun zijn ook niet de makkelijksten.We gaan het zien:).

heel herkenbaar Brink

Hier was hetzelfde aan de hand, binnen een paar jaar was mijn broer ingelijfd bij haar familie en wij werden aan de kant geschoven, dit is de schuld van schoonzus maar natuurlijk net zo goed van mijn broer, dat hij dat toeliet. Reden was onbekend, nooit ruzie gehad. In je gezicht deed schoonzus aardig maar achter je rug werd er geroddeld en werd iedereen die niet tot haar familie behoorde (haar broers en zussen en haar beste vriendinnen) afgebrand. Als ik vroeg wat er dan toch was, dan speelden ze de onschuld zelf, er was helemaal niets. We mochten dus nog wel op de verjaardagen komen maar werden dan heel subtiel genegeerd, je kreeg wel koffie en gebak maar praten deed ze alleen met haar eigen kring, we zaten daar altijd als een soort melaatsen, hoe je je best ook deed om een gezellig gesprekje te voeren, dat ging dan 1 minuutje leuk en daarna merkte je gewoon dat ze (die hele familie) zo snel mogelijk weer bij elkaar gingen zitten praten en klitten. Het was ook altijd een heel gedoe om te ontdekken wanneer de verjaardag gevierd werd, want uitgenodigd werden we ook niet, dus we moesten altijd bellen wanneer het feestje was, dus na een paar jaar was ik er klaar mee. Het deed pijn,maar zoals het ging werd ik er ook helemaal naar van. Mijn broer sprak ook nooit los met mij af, ik dacht, oké, als schoonzus er geen zin in heeft, dan vraag ik mijn broer toch alleen voor dingen (want naar ons kwamen ze ook nooit) maar dat hield hij ook af, niet letterlijk van 'ik kom niet', maar de boel zo vertragen en moeilijk doen, dat het nooit tot een afspraak kwam.
Uiteindelijk is mijn broer jaren later gescheiden en hij kwam gelijk weer naar ons, zo fijn om hem weer terug te hebben, alleen gebeurt nu hetzelfde met hem en zijn ex en kinderen, nu wordt hij ook overal buiten gehouden, incl. zijn kinderen. Wat mijn broer ook doet, hij wordt nu net zo hard gedist en genegeerd.
Sommige mensen (mijn ex-schoonzus dus en haar hele familie, want ze doen het allemaal zo naar de koude kant toe) zijn gewoon heel erg vreemd.
Ik heb geen advies voor je, misschien echt je broer een keer zeggen dat je hem heel erg mist en dat je graag een oplossing wilt, HIJ moet dat regelen, zijn vrouw is toch niet de baas over alles, en probeer anders alleen met hem af te spreken op regelmatige basis, lukt dat niet, dan zou ik het proberen los te laten, richt je op mensen die wel leuk zijn.

Actief of passief

'Verder zie ik wel hoe het gaat verlopen.' Bedoel je dat actief (ik zie wel welke gelegenheid ik kan aangrijpen om kontakt te maken) of bedoel je dat passief (ik wacht af wat broer en schoonzus nu gaan doen). Dat laatste zou kunnen leiden tot nieuwe frustraties.

Tsjor

brink + yvonne

Ik ben ervan overtuigd dat het heel goed mogelijk is dat zulke zaken dus het negeren van anderen op een feestje, heel vaak niet perse bewust hoeft te gebeuren. Misschien denk je al snel als het jouw style niet is, dat ze het expres doen, maar het kan heel goed zijn dat het te maken heeft met een subtiele manier van moeite met contact maken en anderen toelaten in je leven.

Ik (of wij eigenlijk)heb ongeveer hetzelfde gehad met de familie van mijn schoonzus (nu ex) vrouw van mijn broer. Ze waren gewoon best heel stug naar 'vreemden' en niet zo sociaal ingesteld. Later bleek er ook een wereld van traumatische ervaringen achter te zitten wat er in die familie allemaal plaats vond.

Wat ik maar zeggen wil: maak het niet persoonlijk. Denk niet dat er iets aan jou mankeert omdat anderen zo doen.

Brink

Ik heb best met je te doen. Het is niet niks, zo jong en allebei je ouders al overleden. Ik verloor zelf op mijn dertigste mijn laatste ouder, en ik was totaal van de kaart. En dan had ik al zelf een gezin. Tenslotte zijn je ouders wel de mensen die onvoorwaardelijk van je houden, op wie je altijd terug kunt vallen. Ook als je je niet altijd van je beste kant laat zien. Dat is heel kaal, als dat al zo vroeg weg valt. Je broer en je schoonzus gaan dat gat niet opvullen, maar is wel jammer dat ze uit zich zelf niet wat hartelijker en toeschietelijker zijn. Om die relatie goed te houden zul je zelf je best moeten doen en initiatief moeten ondernemen , anderen hebben daar al bruikbare tips voor gegeven. Maar als twintiger kun je zelf ook vast wel eens wat hulp en steun gebruiken. Is er niet een begripvol ouder familielid, toch je stiefvader, of misschien een tante of een oma, bij wie je terecht kunt?

Dankjulliewel voor het meedenken/meepraten

@Yvonne herkenbaar dus voor jou zo'n (ex)schoonzus.Fijn dat je je broer weer een beetje terug hebt maar jammer dat zij nu hetzelfde met hem doet.Ik ga mijn best doen mijn broer niet helemaal kwijt te raken en anders moet ik het inderdaad accepteren.@Tsjor ik ben ook nog wel koppig wat betrefd weer contact zoeken maar je hebt gelijk.@Juf Ank het zou kunnen dat we het niet teveel op ons zelf moeten betrekken maar dat doe je toch al snel.Maar zal proberen het wat meer los te laten dat ik minder ben dan een ander.@Kenfan dat is inderdaad heftig veel te jong om je beide ouders al te missen.Voor velen is dit een commercieele dag maar ik ben blij als die weer voorbij is.En nee ik heb helaas verder ook niet echt een leuk familie lid waar ik goed mee kan praten.Maar we komen er wel;).Sterk blijven en er het beste van maken en hopen op een leuke toekomst.

schoonfamilie ... altijd wat ...

Ach ... schoonfamilie ... altijd wat ...

Enkele dagen per jaar komt de moeder van mijn vriendin voor enkele dagen bij haar logeren, en op die dagen ben ik niet welkom omdat mijn 'schoonmoeder' vind dat ik geen deel uitmaak van hun gezin, en ze wil die tijd met haar dochter en kleinkinderen volledig voor zichzelf.

Fijn is dat ... Mijn vriendin zit dan tussen twee vuren, dus ik laat ze dan maar gerust.

In het begin heeft mijn 'schoonmoder' zelfs zitten stoken; ze vind trouwens dat een vrouw niet scheidt van haar man, om maar te zeggen in welke tijd ze nog leeft.

Zo'n nieuw samengesteld gezin kan toch verdomd lastig zijn.

William

Dat is zeker een hele rare situatie! Ik kan me voorstellen dat dit voor je vriendin ook lastig is. Om eerlijk te zijn weet ik echt niet wat in in zo'n geval zou doen. Ik ben nogal principieel hiermee. Ben je tegen mijn geliefde, dan heb je mij daar ook mee te pakken. Om de lieve vrede, zou ik misschien toch ook accepteren dat moeder dan maar even voorgaat, maar hoe lang ik dat zou kunnen...

Toen mijn man en ik nog niet getrouwd waren, vonden we het een aardig idee om de vader van man en zijn vrouw samen met mijn ouders uit te nodigen voor een kennismaking. Dat werd afgeslagen door mijn ouders (lees vader). Zolang wij niet getrouwd waren, hadden mijn ouders geen band met zijn vader, dus hoefden ze hem niet te leren kennen. Voor ons huwelijk is het tussen ons en mijn ouders volledig in de soep gelopen, waardoor mijn ouders zijn vader en vrouw nooit meer hebben ontmoet.

William

Ja, als jullie net een relatie zouden hebben, zou ik daar nog in mee kunnen gaan, maar na twee of drie jaar zou ik persoonlijk het huis niet meer verlaten hoor. Misschien nog wel wat voor mezelf gaan doen af en toe, maar zeg, het is toch ook jouw huis. Ik vind het bijzonder onaardig van je schoonmoeder.

Niki73

We hebben wel beiden ons huis gehouden, en omwille van de kinderen brengen we sowieso niet alle tijd samen door.
Maar oorspronkelijk wilde ik ook graag de 'schoonmoeder' beter leren kennen, en haar bezoekjes leken me daarvoor een goede gelegenheid. Niet dus, en ik kan je zeggen: dat hoeft voor mij ook niet meer; integendeel, hoe minder ik met haar te maken heb, hoe liever. Ik zou nog iets lelijks kunnen zeggen, maar ik ga me inhouden.

De eerste keer dat me dit werd 'gelapt', had ik een dispuut erover met mijn vriendin, maar ze heeft tijdens haar scheiding en de periode erna heel veel steun gehad van haar moeder, ook financieel, dus ik begrijp wel dat ze niet graag tegen haar moeder ingaat; niemand heeft er trouwens iets aan als er spanning hangt in huis.

Ik zie mijn vriendin trouwens doodgraag, ik heb veel voor haar over.

William

Dan zitten we in een vergelijkbare situatie (ik LAT ook) maar gelukkig hebben de ouders van mijn vriend me wel met open armen ontvangen. Hun zoon, zijn keuze. Het is gewoon enorm spijtig dat je schoonmoeder zich zo gedraagt. Ze weet niet wat ze mist ;-)

William,

Straks is de nieuwigheid eraf en heb je de toets der houdbaarheid doorstaan. ;-)
Ze is nog wat beschermend, na zo’n nare ervaring.
Wie weet draait ze over een paar jaar bij; je situatie is echt niet uitzichtloos.