U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Hekel aan feestjes
Dit weekend is het weet zover: een vriend van ons aan de andere kant van het land viert een feest en natuurlijk ga ik.
Het probleem is alleen dat ik een gloeiende hekel heb aan feestjes en ik me dagen vantevoren al druk loop te maken. Mijn man is dol op feestjes en zou er het liefste elk weekend een hebben of geven. Dochter is ook een enorm feestbeest.
Ik kan aan hen ook niet zo goed uitleggen waarom ik het zo vervelend vind; het is een combinatie van introvert zijn, verlegen, heel erg bezig zijn met of anderen het wel leuk hebben, kortom het is een enorme opgave in plaats van een leuk uitje.
Ik drink ook niet en iedereen in mijn omgeving verder wel, dus dat maakt het ook niet gemakkelijker.
Mijn vraag is eigenlijk: hebben jullie tips om wat minder op te zien tegen feestjes, en om het toch een beetje leuker te gaan vinden?
dat soort feestjes heb ik nou nooit
"En dan heb je feesten: op een externe locatie, met bar en dansvloer. Daar ga ik wel heen, en vind ik ook meestal erg leuk."
Volgens mij ken ik helemaal geen mensen die dat soort feestjes geven.... De feestjes van rond de tafel zitten met een stukje taart en koffie met de ooms en tantes, die dan weer wel in de schoonfamilie. Ook in mindere mate in de vriendenkring - in de basis hetzelfde maar toch gezelliger. Eigenlijk heb ik een vriendenkring met voornamelijk mensen die bijna nooit feestjes geven (jarig in december, of ze vieren hun verjaardag nooit om een andere reden), dus ik ben meestal wel blij met het enkele feestje waar ik voor uitgenodigd wordt. Zijn op jaarbasis op 2 handen te tellen schat ik zo in.
Paloma
Kaaskopje, jij gaar ervan uit dat iedereen het leuk vindt je te zien. Goed uitgangspunt, alleen is mijn basishouding eigenlijk altijd dat mensen het leuker zouden vinden als ik er niet zou zijn. ===
Nee, vast niet iedereen. Dat zou wel verwaand zijn en zelfoverschatting. Maar als ik ergens heenga, dan ken ik minimaal een persoon, meestal meer. En van die mensen weet ik gewoon dat ze mijn gezelschap op zijn minst wel gezellig vinden.
Hoe is dat bij jou dan? Ik vind het enorm deprimerend klinken wat jij zegt. Hoe komt dat?
Enna
Het liefst gaf ik alleen maar dat soort feestjes 😅. Over anderhalf jaar ga ik dat ook doen, denk ik.
mij maar zo'n feestje met ome Wim en tante Sjaan. Al moet ik toegeven dat er voor mij geen ooms en tantes zijn. Wij hebben eigenlijk alleen feestjes binnen de familie, waar dan óf de broers/zussen van mijn man zijn met hun partners, kinderen en eventuele aanhang en kinderen van de kinderen óf mijn broers/zussen met hun kinderen. Soms hebben we een feest op een externe locatie met bar en dansvloer, maar daar zijn we mestal gauw weg als de dansvloer in gebruik wordt genomen. Naar dat soort feestjes ga ik voor de gastvrouw/gastheer, niet voor mezelf.
Overigens, als ik aanbied om te helpen op een feestje, bedoel ik dat ik wil helpen. Je kunt dus goed 'nee' zeggen als het niet helpt.
Kaaskopje e.a.
Het is weer achter de rug. De middag voor het feest hadden we afgesproken met vrienden, dat was erg gezellig. Mijn man wilde eigenlijk het feest gewoon overslaan, hij had een hele drukke week gehad en niet zoveel puf meer. Ik dacht, ik ben er nu toch en heb al zoveel energie verspild aan het ertegenop zien, laten we dan ook maar even gaan.
Ik heb geprobeerd eens stil te staan, tijdens het feest zelf, bij wat ik nou precies zo vervelend vind. Sowieso de herrie. Ik kan niet praten zoals ik eigenlijk zou willen praten, maar moet steeds korte duidelijke zinnen roepen die men dan toch vaak verkeerd verstaat, ik vind dat ontzettend ongemakkelijk. En ik verstond ook maar de helft van wat mensen tegen mij zeiden dus moest steeds vragen wat ze nou bedoelden.
Ik ben niet goed in smalltalk denk ik (wel wat beter geworden sinds we een hond hebben ; ) ), ik ben steeds bezig met dingen te bedenken die ik kan vragen in zo weinig mogelijk woorden.
Uiteindelijk zijn we een uur of 2 gebleven. Goed dat we gegaan zijn, denk ik achteraf, het is toch een sociale investering. Was het leuk? Nou nee, maar de gastheer genoot wel van het gebeuren dus dat was leuk om te zien.
Kaaskopje, ik weet ook niet precies hoe het komt. Ben het met je eens dat het deprimerend klinkt maar het speelt nou ook weer niet dagelijks en ik weet dat ik zeer gewaardeerd word in directe kring.
Het is heel raar voor mij geweest te ervaren dat mijn schoonfamilie mij niet goed genoeg vond, en dat het niks uitmaakte hoe aardig en attent ik deed. Toen jaren later mijn nieuwe schoonzussen mij ook stom bleek te vinden wist ik even echt niet meer hoe ik het had. Het lag niet aan wat ik deed, maar aan hoe ik wás.
En misschien gaat het ook wel verder terug en is het een aspect van mijn karakter. Gelukkig, gelukkig heb ik dat aspect, zoals het zich laat aanzien, niet aan mijn kinderen doorgegeven.
hekel aan feestje
Ik heb een ontzettende hekel aan feestje door mijn schoonfamilie. Schoonmoeder moest altijd ruzie maken op de verjaardagen bij ons in het gezin. Zo irritant. Op mijn verjaardag feliciteerde ze mij niet eens, misschien omdat ik het vaak samen met mijn dochter vierden, omdat we in dezelfde week jarig jaar. Ik kreeg een envelop in mijn handen zonder iets te zeggen. Ze bleven een uurtje en zeiden niets en toen ze weggingen maakte ze altijd ruzie. Ik was het zat, heb gezegd dat ze niet meer welkom zijn op feesten. Vieren het zonder schoonmoeder (schoonvader inmiddels overleden). Jaar daarna vond mijn schoonzus het asociaal dat we mijn schoonouders niet uitnodigde, uiteindelijk dus weer ruzie op de verjaardag. Heb haar eruit gezet en we hebben mijn schoonfamilie nooit meer uitgenodigd. Nu vieren we het alleen met mijn familie en onze beste vrienden. Ook sinterklaas, kerst en alles komen we niet meer.. uiteindelijk zien we ze dus nooit meer. Lekker rustig.