Hebben jullie wel eens ruzie waar de kinderen bij zijn?

Definitie

Ja Kadotje dat is echt wel schrikken. Wat een vreselijke definitie van ruzie geef jij. Ik snap dat je dat niet wil. Voor mij is ruzie iets heel anders. Ik vind het juist niet respectvol om niet je grenzen aan te geven, en als het moet luidkeels. Voor mij is het een teken dat de ander belangrijk is, waarom zou ik anders die moeite doen? En ik vind ook dat die ander aan mij duidelijk moet maken als ik te ver ga, wat voor relatie heb je anders? Dat is juist respect. Eerlijk zijn, volledig, en elkaar en elkaars gevoelens serieus nemen. En dus ook boos worden als er iets is.
Kaaskopje, ik kan me zo inleven in jouw zus. Ze wil iets voor je doen en jij weigert dat te accepteren, neemt haar niet serieus. Snap je die invalshoek?

Mussie, inleven dat je onvriendelijk afkapt?

Kaaskopje wordt kennelijk op een niet erg vriendelijke manier afgekapt, want ze schrikt ervan en moet op eieren lopen.
Als ik Kaaskopjes post zo lees, krijg ik de indruk dat de zus al wrevelig reageert voordat ze Kaaskopje afkapt, want Kaaskopje reageert vast niet voor niets zo. Dus om nou te stellen dat zus niet serieus genomen voelt door de reactie van Kaaskopje, dat had ik niet uit deze post gehaald.
De post van Kaaskopje doet me eerder denken aan wat er gebeurt als mijn kinderen beloven dat we met het gezin "iets leuks" gaan doen waarbij ik mag uitkiezen wat, en als het puntje bij paaltje komt ze er helemaal geen zin in hebben. Ik hoor ze zuchten, bedenk wat anders en dan reageren ze met een snauw "ja wel hebben het toch beloofd, we gaan het wel doen hoor!" (maar ondertussen hoor je ze denken, waarom hèb ik het beloofd, daar heb ik helemaal geen zin in!).
Ze zijn heel eerlijk, ze geven precies aan wat ze voelen, doen wat ze beloven, maar toch.

Mussie op je vraag

Op zich snap ik dat ze vindt dat één keer aangeven dat ze iets wel of niet wil voldoende moet zijn. Maar inderdaad de manier waarop daar sprongen de tranen spontaan van in mijn ooghoeken. Ik heb dat niet laten merken, samen boos het vliegtuig in leek me een slecht plan. Ik heb het toen voor dat moment ook van me afgezet.

Nu ik er weer over aan het schrijven ben, komt er ook meer boven. Er was al het een en ander voorgevallen tijdens de dagen ervoor. Ik was daar geïrriteerd over, maar ja... dat is ook niet gezellig, dus wat ik op het vliegveld deed, was daar een reactie op. Zo van: omdat ik chagrijnig was dáárover, hoef je nu niet iets tegen je zin te doen. Dat voelde voor mij niet prettig. Ik probeerde dat dus min of meer recht te zetten, maar dat kwam niet goed bij haar over. Omgekeerd zal zij vast ook zo haar irritaties gehad hebben, dus dat zal van haar kant ook meegespeeld hebben. We hebben het een aantal weken later nog wel over gehad, naar aanleiding van dat ze het nóg een keer zo deed. We proberen zo goed en zo kwaad irritaties uit te praten, omdat we gemerkt hebben dat dat verstandig is om te doen, maar ik merk dat ik zelden volledig het achterste van mijn tong laat zien, omdat de kans groot is dat meer stuk maakt dan me lief is.. Dus als we het 'uitpraten' is dat maar tot een bepaald deel. Ik heb dit ook met de andere zus besproken, bij haar lopen de irritaties richting zus 1 nog hoger op, wat ik begrijp, maar ik wil dat ze mij buiten een eventuele 'clash' tussen haar en zus 1 houdt. Ik accepteer bepaald gedrag van zus 1 omdat we daardoor gezellig met elkaar om kunnen gaan. Normaal gesproken lukt dat meestal wel. Dat vind ik ook wat waard. Maar het is niet altijd gemakkelijk.

Kaaskopje

Het klinkt als een beter idee om het maar gezellig te houden. Ik snap haar irritatie puur bij dit ene voorval wel, dan doe je iets voor iemand uit aardigheid en dan gaat diegene ‘zeuren’ of jij het ook wel wil. Wat moet je dan zeggen?
Maar zoals jij het nu uitlegt, klinkt het allemaal wel wat ingewikkelder in jullie relatie. Zussen heb je niet voor het uitkiezen hè?

Beladen tijd

Een beladen tijd geeft altijd een ander sausje over het geheel. Als het spanningsveld is verdwenen, reageer je weer zoals je bent.
In geval van Kaaskopje geldt dit voor beiden. Ook haar zus had last van de zorgen voor haar ouders.

Ik begrijp

Niet zo goed hoe het waarom ging.
Niet dat ik details " wil", maar ik begrijp niet wie nu waarom boos was, kort gezegd: wie wat fout deed.

Verder denk ik ook dat naast de familietrekjes Flanagan ook wel gelijk heeft en dat dat mee kan werken.

Het siert je Kaaskopje, dat de band het belangrijkst voor je is en dat je daardoor meer accepteert. Sommige mensen kunnen zich niet inhouden, maar ook niet altijd is dat expres.

Flanagan

Slaat denk ik de spijker op de kop. Beide partijen reageerden waarschijnlijk niet bijzonder handig, en daar helpt zo’n verwacht ‘mijnenveld’ ook niet echt bij. In alle relaties, ook (zeker...) tussen zussen is het soms op je tong bijten en doorgaan.

Zijspoortje Kaaskopje: hoe is het nu met je moeder?

Ginny, zijstraatje (pak toch je fiets maar😃)

Aardig dat het het vraagt. Voor wat we ervan merken, gaat het verrassend goed. Ze is echt een oud mensje, maar binnen haar mogelijkheden is ze hard aan het werk om alles op te ruimen. Daar gaat ze naar mijn gevoel niet altijd handig mee om. Spullen zomaar wegdoen, terwijl het kapitalen waard kan zijn. Ik klink als een geldwolf naar mijn gevoel, maar ik haal het liever naar Nederland om het hier te verkopen dan dat ze het daar met een advertentie in de winkel te koop hangt.

Maar het lijkt wel of ze éindelijk schoon schip kan maken. Ik denk dat ze nooit hardop zal zeggen dat het voor haar ook een opluchting is dat mijn vader niets meer in te brengen heeft, maar in haar gedrag zie ik dat gewoon. Ze hield wel van hem, maar ik krijg de indruk dat ze nu het gevoel heeft van "zo, nu ben ik aan de beurt!" Dat is aan een kant geweldig voor haar, maar het maakt me ook vrrdrietig. Ik had haar dit veertig jaar geleden al gegund.

Hij wilde thuis altijd binnen zitten. Overal héérlijke plekjes om te zitten, maar nee... eten moest binnen, koffie binnen, om te gillen gewoon. En ik vermoed dat ze dat in stilte ook weleens deed. Nu kan ze altijd buiten zitten, niemand die daar iets van zegt. En ze geniet! Ik vraag me af of ze zelf doorheeft dat ze die signalen van "bevrijding" afgeeft. Daar heb ik het maar niet over.

Al zijn spullen gaan in hoog tempo uit de kasten. (Dat baart me dus wel zorgen). Ze gaf aan dat ze zich niet alleen voelt omdat ze veel gebeld wordt. Dat was met mijn vader ook wel anders. Ze is erg blij met ons contact. Ik op mijn beurt vind het nu vreselijk dat ze niet in mijn buurt woont (gaat ook niet gebeuren). Ze is opeens heel erg open, wil geen geheimen voor elkaar hebben, dus ze is heel open over haar bankzaken en dergelijke. Ik weet niet wat ik meemaak en ik ben daar zó blij mee. De poort staat dus wagenwijd open, maar ja...een paar duizend kilometer verderop. Ik ga er in het najaar vermoedelijk weer heen. Dan alleen met mijn dochters. Beter 😅.