Hebben jullie wel eens ruzie waar de kinderen bij zijn?

ookzo

Tja, dat zijn van dat soort ruzies waar je nauwelijks iets aan kan doen. Inderdaad het enige goeie wat je dan doet is vertrekken...
Ben je nu nog alleen met kind?

mijn ouders maken altijd veel ruzie

en vroeger ook al. Ik heb daar toch iets aan over gehouden, ik mis een soort van basisvertrouwen in naasten en kan er erg slecht tegen als de kinderen ruzie maken bijvoorbeeld. Als kind was ik altijd erg verdrietig door en nam ik mezelf voor nóóit meer iets te doen waar papa en mama boos om zouden worden (terwijl ik helemaal niet de oorzaak van de ruzie was, kun je nagaan). Ik ben ook wel vaak bang geweest dat ze zouden scheiden en ik denk wel eens dat dat beter zou zijn geweest. Mijn moeder heeft vaak gedreigd weg te lopen tijdens ruzies.
Ze maken nog steeds wel veel ruzie waarschijnlijk, het komt ook voor als wij op bezoek zijn met de kinderen.

Ik kan me ook wel vinden in dat je niet alles moet opkroppen en altijd de goede vrede moet willen bewaren. Mijn man kan geen ruzie maken, is ook nooit boos bijvoorbeeld....dat frustreert mij dan ook wel weer.

Maar 6x per jaar tegen elkaar schreeuwen in het bijzijn van de kinderen.... dat lijkt me echt niet oké.

Kinderen

We hebben wel eens een ruzietje waarbij het wel tot enige stemverheffing maar nooit tot schelden komt.

De kinderen hebben helaas veel vaker ruzie waarbij de oudste de jongste regelmatig voorhoudt dat hij wilde dat de jongste nooit geboren was vanochtend omdat hij zonder toestemming een boe van zijn kamer geleend had). Op de vraag hoe we daar op moeten reageren hebben we helaas nog geen zinvol antwoord gevonden.

juf Ank

"En ja, ik snap ook best dat je graag denkt dat het allemaal best meevalt als je jezelf ook zo hebt laten gaan met de kinderen erbij." Ik geloof niet dat jij alles hebt gelezen. Maar spreek vooral je oordelen verder uit.

Pennestreek

Ondanks dat ik weet dat ruziemaken niet altijd een goed voorbeeld is voor kinderen, vind ik ruzie uitstellen ook wat onnatuurlijk. Als je het kunt uitstellen, is het dan ernstig genoeg om er nog op terug te komen? Als je je zo goed kunt beheersen, zou je denken dat het bij een goed gesprek kan blijven. Mijn ouders maakten ook zelden ruzie waar we bij waren. Een keer dachten ze misschien dat we het niet hoorden, maar dat hoorden we wel. Het was eigenlijk een vrij onschuldig onderwerp: vakantie in het buitenland. Mijn vader zag dat niet zitten. Hij durfde dat niet zo goed. Ik begrijp dat achteraf eigenlijk ook wel. Hij was ook bijziend en dat zal meegespeeld hebben. Maar we zijn gegaan en hebben genoten. Dit voorval zie ik meer als 'dat kan overal gebeuren. Je kunt er achteraf om lachen'. De tweede keer was veel ernstiger, dat ging al heel snel over relatiekeuzes. Kies je voor mij of de kinderen. Daar was ik bij en dat ben ik ook nooit vergeten. Het heeft mijn houding naar mijn man toe gekleurd. Ik heb al snel gezegd dat hij mij nooit voor die keus mag zetten, want dan is mijn keus simpel.

Ik denk dat het dus ook wel uitmaakt wáár je ruzie over maakt, dat bijvoorbeeld relatief onbelangrijke zaken minder kwalijk zijn voor meeluisterende kinderen, dan zaken die over de sfeer in het gezin gaan. Dat laatste is bedreigender, lijkt mij, voor kinderen.

O, die ken ik. Intussen ben ik wel van mening veranderd hoor, maar ik heb het mijn ouders ook lang kwalijk genomen dat er zonder mijn toestemming een (dit!) broertje kwam! Het was een etterbakje, en dat zegt hij nu ook van zichzelf, dus het lag niet alleen aan mij .

Hoe je daar op moet reageren? Streng. Dat je dat soort teksten niet wilt horen. Mijn kinderen kregen in dat soort gevallen (intussen zijn ze vooral gezellig samen gelukkig) allebei straf. De een voor het iets doen/zeggen waar de ander last van had, de ander vanwege de reactie. Met daarbij altijd het alternatief: kom naar mij, dan handel ik het af. En naar de boosdoener natuurlijk ook een preek over eigen spullen of kamers, of irritant gedrag, of wat er dan ook aan de hand was. Heeft helaas niet geholpen, mijn dochter was (net als mijn broertje) heel goed in het sneaky haar broer op stang jagen, net zolang tot hij het niet meer trok.

En ach, op je broers en zussen is het goed oefenen met ruzie maken, het dient ook wel een doel. Dus het moet af en toe ook gewoon kunnen. Maar zeggen dat je wou dat de ander nooit geboren was, nee, dat kan echt niet.

Het schijnt

dat ruzie maken thuis tussen kinderen echt niet erg is. Daar leren ze wat van.
De kinderen hier ( 16 en 10) schoppen elkaar nog regelmatig onder de tafel tijdens het eten. En heibel over niet op elkaars kamer mogen komen is er ook vaak genoeg. Toch zijn ze buiten de deur erg leuk met elkaar en vormen ook wel een blok.

Tijdens de maaltijden hier kan het er best pittig aan toegaan met discussies. Mijn man en ik hebben soms best uiteenlopende ideeen over dingen en daar kunnen dan pittige gesprekken van komen. We zijn allemaal, ook de kinderen, verbaal erg sterk en het is hier dus niet verboden om het niet met elkaar eens te zijn. En er komen dus ook stemverheffingen bij in het heetst van de strijd.
Bij mij thuis vroeger gingen de maaltijden net zo, wij waren met 4 kinderen en dat klapte er ook regelmatig op. En we kunnen nog steeds prima met elkaar overweg.

Een opmerking als ik wou dat je nooit geboren was zou hier niet getolereerd worden. Ruzie maken mag, maar wel op een fatsoenlijke manier.

schreeuwen of schelden

Ik vind wel dat schreeuwen heel veel gradaties kent, heel af en toe ruzie met een beetje geschreeuw vind ik nog normaal, allebei keihard door blijven bleren zonder de ander te horen is het andere uiterste.
Schelden vind ik vele malen erger dan schreeuwen, vooral als het op de persoon gericht is. Nu weet ik niet wat iedereen onder schelden verstaat maar een woord zoals trut of klootzak vind ik dus al echt heel erg te ver gaan.

Pennestreek

"Hoe je daar op moet reageren? Streng. Dat je dat soort teksten niet wilt horen. Mijn kinderen kregen in dat soort gevallen (intussen zijn ze vooral gezellig samen gelukkig) allebei straf. De een voor het iets doen/zeggen waar de ander last van had, de ander vanwege de reactie. Met daarbij altijd het alternatief: kom naar mij, dan handel ik het af. "

Zo doen wij het ook wel zo'n beetje, zij het met de aantekening dat de jongste meestal niets ernstigs te verwijten valt. Als het geen 'geleend' boek betreft gaat het wel om 'verkeerd kijken'. Dat maakt het lastig om je als ouders nog ergens in het midden op te stellen wat de oudste natuurlijk extra kwaad maakt (hij krijgt altijd de schuld).

juf Ank

Ja, nog steeds alleen met het kind. Ik heb mijn buik wel even vol van drama. Het gaat goed met ons.

fijn

ookzo!!

Ja, ruzies kent gradaties. maar we hadden het over een stevige ruzie; met schreeuwen en schelden tussen twee ouders. dat is hartstikke bedreigend voor kinderen om mee te maken en tussen twee broers/zus is al weer heel anders. Niet te vergelijken.

Juf ank

Over je laatste opmerking in nr 25. Noem je dit beheerst en volwassen? Als dit de beheerste manier van omgaan met conflicten is die jij predikt, geef mij dan maar een eerlijke, opluchtende schreeuwpartij (ok, niet te lang). Ik hou meer van recht door zee.
En je laatste post ook weer. Jij hebt het misschien over schreeuwen en schelden maar dat betekent niet dat ‘’we het over schreeuwen en schelden hebben”. Nogmaals, jouw waarheid is niet de waarheid. Volgens mij gaat het over ruzie en iedereen heeft daar blijkbaar zn eigen beeld bij.

Mussie

De OP ging wel degelijk over ruzies met schelden, stemverheffing en een huilende moeder...

Nee hoor Pennestreek

Er staat dat man niet zulke mooie dingen zegt. Het kan best zijn dat topicstartster schelden bedoelt. Het kan zijn dat jij dat zo interpreteert. En juf Ank interpreteert dat ook zo. Ik heb het echter anders geïnterpreteerd. Ik dacht dat ze bedoelt dat hij onaardige dingen zegt over haar, niet schelden.
En dat is dus mij punt. Je hebt niet gelijk met jouw waarheid. Dat heeft niemand.

Referentiekader

Een tekst als 'Mijn man kan trouwens heel kwaad worden op mij en zegt dan niet zulke mooie dingen. Soms ben ik dan in tranen.' kan op velerlei manier uitgelegd worden. En iedereen hier reageert binnen zijn/haar eigen referentiekader. In dat van mij staat dit gelijk aan schelden, en zie ik gelijk de scenes uit mijn eigen huwelijksverleden voor me, maar misschien bedoeld TS het wel niet zo.

Ik denk dat we mogen concluderen dat iedereen een andere opvatting heeft over wat wel of niet acceptabel is, al naar gelang het eigen referentiekader (hoe is je temperament? hoe waren jouw eigen ouders?). Fysiek geweld is sowieso uit ten boze, daar is iedereen het wel over eens. In hoeverre je dit als verbaal geweld kunt zien, daar kun je over discussiëren.

6 keer per jaar?

Ik vind 6 keer per jaar knallen juist wel veel. Dan heb je dus elke 2 maanden knallende ruzie? Dat zou ik echt niet accepteren.

Waar maak je dan ruzie over? Ik heb nooit ruzie. Met niemand.

Applaus.

goh Irm

Je hebt geen idee waar mensen ruzie over kunnen krijgen? Ik zou zeggen spreek eens een collega, bekende of familielid. Of lees eens een boek, kijk eens een film. Er zal echt een wereld voor je open gaan.

Je bent niet in staat een normaal gesprek te voeren?
En ja ik spreek genoeg mensen. En nee ik snap het echt niet.

goh Irm

Heb je wel eens gevoelens dan? Of ken je dat ook niet?

Dan nog

Dan nog kun je iets normaal bespreken

Ik maak ook nooit echt ruzie, wel gemopper maar dat mag geen naam hebben.

Team

Ik zie het in onze teams. Ze hebben de moeilijke mensen bij elkaar in een team gezet. En de makkelijke mensen ook. En bij de makkelijke mensen is gewoon nooit ruzie.

Precies phyrme

Dat bedoel ik