Goed bedoelde adviezen van schoonmoeder..

Ideetje: vraag haar hulp

Vertel dat je vindt dat zij veel beter kan koken dan jij. Misschien wil ze haar recepten op papier zetten, lekker uitgebreid zodat jij ze kan volgen.
Of wil ze wat extra koken zodat jullie een maaltijd in de vriezer kunnen stoppen. Zo voelt ze zich nodig en het blijft dan op een terrein waar jij je goed bij voelt.
Als je op bezoek bent vraag je om extra uitleg voor een bepaald gerecht, of je dat nou nodig hebt of niet. Daar wordt zij blij en relaxed van en daardoor jij ook (zolang het een veilig onderwerp is(.

Met alle tips die je krijgt, zoals de muziek, kun je wat mooie oneliners bedenken die haar gerust stellen en jou ruimte geven. Bijvoorbeeld: " Ja, je hebt gelijk maar ik zit zo niet in elkaar. Ik ga er iets mee doen als ik er aan toe ben. En dat zal nog wel even duren."
Of: "Goed idee maar daar ben ik pas over 3 jaar aan toe. Ik laat je weten hoe het afloopt."

Dit antwoord kun je in allerlei varianten geven via de mail of in een gesprek. Leer mooie antwoorden uit je hoofd die jij zonder belasting uit kunt spreken. Je schoonmoeder voelt zich gehoord en jij hebt je vrijheid.

Fakebook

Wat een herkenbare beschrijving van de hobbyloze, nodig-willen-zijnde schoonmoeder. Ik werd daar de 'zelluf doen!' peuter van. Vooral ook omdat haar eigen behoeften boven die van anderen gaan.

Het is een stuk minder geworden nu.

zie het eens zo

Ik vind die attenties per mail juist heel lief. Mijn schoonmoeder weet amper wat ik heb gedaan qua werk en vraag nooit naar wat ik doe of naar wat mijn ambities zijn.
En dat koken: ze is enorm gastvrij. Ik kan me voorstellen dat je niet te dik wil worden maar geniet er verder van. Ik vind daar niks mis mee. Mijn schoonmoeder is ook zo 'gastvrij', maar ik betrek het niet op mijn eigen 'kookkunsten'. Jij ziet er meteen wat negatiefs/een oordeel over jou in, lijkt het.
Jij ergert je vnl omdat je je eigen grenzen niet kan aangeven, omdat je alles op jezelf betrekt. Jij voelt je alleen maar gefrustreerd als ze begint over die muziek. Dat is jouw ding. Zij wil alleen maar aardig gevonden worden. Zie het eens zo, want door zo negatief te denken krijg je rimpels :-)

Kernkwadranten

Heb je wel eens van kernkwadranten gehoord? Deze link komt uit het onderwijs, maar het helpt mij vaak te snappen waarom ik me soms kapot erger aan iemand. Het zegt nl. meer over mijzelf dan over diegene. Schoonmoeder roept duidelijk een allergie bij je op. Kijk maar eens

http://www.eduweb.hhs.nl/~12105511/kernkwadrant.pdf

Er zijn ook andere sites te googelen over dit onderwerp.

niet schuldig

Je beschrijving is wel herkenbaar. Niet alleen voor huisvrouwen, er zijn meer van dat soort mensen, ook werkende mensen kunnen dergelijke controle issues hebben. Wellicht is het makkelijker als het je eigen moeder is, of een zelf gekozen vriend of vriendin. Anders is het als je min of meer gedwongen met zo iemand moet omgaan, dan rest je niks dan het uitzitten. Aan jou de vraag hoe lang en hoe vaak je dat kunt.

Ga je nou niet schuldig voelen, want dat veroorzaakt je irritatie. Je bent niet boos op haar, je bent boos op jezelf omdat je er niet mee kan dealen. Maak daarom afspraken met jezelf, heel concreet. Hoe vaak kom je er, hoe lang (een heel weekend is echt wel lang hoor). Hoe reageer je op haar mail, op haar vragen. Dat zal heus wel even wennen zijn hoor, je zal nee moeten zeggen. Maar je kan ook overal ja op zeggen, en het vervolgens op je eigen manier invullen. Dus; ja, het is zorgzaam dat je het beste met me voor hebt, en nee, ik ga niks met je advies doen. Het eerste zeg je, het tweede denk je. En de kunst is dan om haar eventuele reactie aan te horen, en er niks mee te doen. Dat is loslaten, je bent geen slechte schoondochter als je bij jezelf blijft. Vertrouw daar op.

Laatste was ik een middagje bij mijn vader. Die inmiddels geleerd heeft dat hij niet de hele middag over zichzelf mag praten, en dus vragen stelt. Eindeloze, irritante en sturende vragen. In de vraag zijn mening legt, controle wil hebben over ons doen en laten. Voor je het weet is de irritatiegrens bereikt, maar als ik zelf wat te doen heb, dan gaat het eigenlijk wel. Dus neem ik iets mee, dat sociaal gezien niemand in de weg zit (iets te breien of te haken). Of ik ga iets lekkers voor hem koken. Hoewel hij niet verandert, ben ik een stuk gezelliger zo. Ik blij, en hij ook blij.

Succes!

Wat het zegt over jou:

In de ergernis jegens een ander, ligt vaak een kado verborgen. Zo heb ik ooit geleerd. Vaak erger je juist aan iets, wat je van jezelf 'niet mag', maar waaraan je onbewust wel behoefte hebt (gehad).

Ga eens na wat dat kan zijn.
Lezende wat je schrijft, zou ik denken aan 'je afhankelijk opstellen'. Zelf ben je groot gebracht met de waarde dat je voor jezelf moet zorgen, onafhankelijk moet zijn. Als kind heb je wellicht momenten gehad dat je daartoe gedwongen werd, terwijl je er nog niet aan toe was. Je schoonmoeder's (emotionele) afhankelijkheid, triggert jou (onbewust) verlangen naar het afhankelijk mogen zijn en de kwetsbaarheid die daar onder schuil gaat. Die heb je ooit verdrongen en dit onder ogen zien is pijnlijk.

Heel ingewikkeld hoef je het niet te maken. Zie haar (wellicht doorgeslagen) hang aan jullie, als iets waar je wat positiefs uit kunt halen.
Durf je zelf ook eens afhankelijk op te stellen.

Succes!

Fakebook,

Wat vind je het meest vervelend; dat je verwacht dat je schoonmoeder jou als een kind gaat behandelen terwijl je hard je best doet zo beleefd mogelijk te blijven OF dat je vriend er niet zo mee zit dat jij op de punt van je stoel zit?

Je kan je schoonmoeder uitleggen hoe het overkomt en dat ze beter wat vrijwilligerswerk kan zoeken. Kijk of je haar kan helpen met zo'n leuke tijdbesteding waarbij ze zich nuttig voelt. Mocht ze dit niet waarderen, zal het in de praktijk het erop neerkomen dat je minder vaak met je vriend mee gaat.

Maar

Maar als schoonmoeder niets zou doen, vragen, dan komt er hier waarschijnlijk een draadje dat ze ongeinteresseerd is en dat de schoondochter) zich niet gehoord en gezien voelt.

Een volgende zin viel me op van je: "Als puber had ik weinig vrienden, maar mijn moeder vertelde mij dat het niet haar taak was om mij te vermaken. Je eigen leven heb je alleen zelf in de hand. En uiteindelijk ben ik ook wel goed terecht gekomen.'

Welke (on)waarheid daar ook in mag zitten, ik vind dat erg afstandelijk overkomen. Ook jij bent dus, zoals je zelf zegt, product van je opvoeding/hersenspoeling of die nu waarheid bevat of niet, je denkt zo omdat je daar in je jeugd van overtuigd bent geraakt en gewend bent geweest.
En dan is daar ineens die vrouw die dat wel doet, maar die je eigen moeder niet is. Misschien was je moeder iets te fanatiek in haar rol en kun je schoonmoeder nu niet velen omdat die de taak vervult die je eigenlijk bij je moeder vervuld had moeten/willen zien worden?

Voor welke opvoeding bestaat nu een taakomschrijving?

Fakebook

dus je moet kijken wat je kan doen om jezelf weer wat belangrijker te voelen. Vergeet die schoonmoeder, zij leidt haar eigen leven en dat doet ze op haar manier. Je hoeft haar niet op te voeden of te veranderen, kan niet eens.
Doe iets aan jezelf.

en nog iets

Je vult eigenlijk in hoe het voor je schoonmoeder is in deze wereld. Dat zij dingen de schuld geeft, en maar wil zorgen, verder niet zoveel initiatief neemt.

Dat is jouw invulling van de observatie die je doet. Het kan ook heel goed zijn dat zorgen en haar kinderen (zelfs haar schoondochter)om zich heen hebben voor haar een ultiem genot is.
Dat zij in het dagelijks leven misschien grote onzekerheden heeft, waardoor initiatief nemen een hele grote drempel is.
Dat zijn van schoonvader misschien nooit echte waardering heeft gekregen alhoewel ze veel voor hem opgegeven heeft.
Dat haar leven heel anders is verlopen dan wanneer zij daar zelf meer invloed op had gehad. Dat haar rol een opofferende en zorgzame is geweest en dat ze nu al blij is met de stukjes weekend.
Dat dat gewoon voldoende voor haar is.
Als je zo niet bent, dan snap je dat waarschijnlijk niet. Maar het is niet per definitie zo dat je observatie een objectieve is. Ik denk dat daar veel te veel projectie inzit om objectief en dus per definitie waar te kunnen zijn.

Nare schoondochter

Wat een gekweel; "het ligt aan jou, jij kan haar zo moeilijk verdragen, persoonlijk irritatiepuntje enz".

Je ervaart haar als benauwend, vindt van alles van haar leven en hoe ze dit vormgeeft. Voelt jezelf een zorgproject.

Je ziet elkaar weinig (ik heb niet alles gelezen, 1x per maand? ) en kan je dan nog druk maken over haar gedrag. Maak er gewoon wat gezelligs van die ene keer per maand, besteedt wat tijd aan haar. Ze is de moeder van je lief. Alleen daardoor verdient ze meer dan dat ze van jou ontvangt.

Jeetje, eens per maand. Waar maak je je druk om. Je giet het in een reflectief jasje (t ligt zo aan mij) en ondertussen moet je schoonmoeder anders leven omdat jij er niet mee overweg kan. Ik hoop werkelijk dat mijn toekomstige schoondochter mij in mijn waarde kan laten. Geven en nemen.

ik heb hem ook

Die allergie.

"Voor je het weet staat mijn inbox ook nog vol met recepten en hele verhandelingen over de gezondheidseffecten van bepaalde groentes en kruiden.."

Ja, hier precies zo. Ze (schoonvader ook sinds pensioen) zitten echt te wachten tot ze in actie kunnen komen. Zelfs een opmerking interpreteren ze dan als vraag om hulp. En dan krijg je een douche in plaats van het druppeltje dat je vroeg of verwachtte. Je kunt ook niet iets kleins vragen om ze eens tegemoet te komen in hun behoefte, want ze gaan er VOL in.

De spreekwoordelijke voet van de jehova tussen de deur, en je laat er niet 1 binnen uit beleefdheid, maar er komen er gelijk 100 en zie ze dan maar weer eens weg te krijgen. Zo voelt het

Ik heb ervaring dat meteen afkappen het beste werkt. Dus niks vragen en bij ieder ongevraagd aanbod of advies nee zeggen. Zodat zij erachter komen dat wij het hier gewoon zelf wel redden.

Het is op zich wel goed gelukt, maar er blijven toch altijd weer nieuwe dingen komen. Zo gaan we binnenkort wat klussen en daar weten ze nog niets van.