Gezag ondermijnen

Keuze

Blijkbaar maken jullie andere keuzes. Ja, ik vind ook dat je je aanstelt. Een kind van 7 jaar meer dan 10 minuten op de gang omdat het niet op jou reageert. Dan help je haar reageren. Je haalt haar van de bank en geeft haar wat anders te doen.
Straf is zo vorige eeuw.:-)
Ik vraag me af of je niet nogal onzeker bent dat je bang bent je 'gezag' kwijt te raken.
Je kind heeft mazzel, haar vader ontslaat haar van een straf. Meer is het niet. Het moment is weer over.
Ik gaf vroeger in alleruiterste gevallen soms maximaal 3 minuten verwijdering. Kinderen leren niets van straf op de gang. Behalve zich machteloos voelen en boos en verdrietig.

Als mijn partner een 7-jarige tien minuten op de gang zet vanwege springen op de bank, had ik de minuut al niet volgemaakt.
Ze moest kennelijk wat energie kwijt dus die speeltuin is een prima plan.

Ik vind dat jouw man dit zeker niet had mogen doen en inderdaad zo je gezag ondermijnt. Hij had met je moeten overleggen en nu appan dat hij met de kinderen weggaat vind ik helemaal een verregaande vorm van onenigheid opzoeken.

Maar ik ben het wel met de anderen eens dat je veel te streng straft. Een meisje van 7... Ik had haar eerst bij de armpjes gepakt en aangekeken zeggend dat ze niet mag springen. En daarna nog eens de fout in; oke naar de hal. Maar geen 10 min. Volgens mij heeft ooit een pedagoog gezegd dat een kind de helft van zijn leeftijd aan minuten afgezonderd moet worden en zeker NOOIT meer. Dus 7 jaar: 3,5 min. was meer dan genoeg geweest.
En bij zo'n eenvoudig-niet ernstig vergrijp.... mwah.

Maar dat vind ik dus een andere zaak. Mijn man en ik hebben ooit met elkaar afgesproken om elkaar nooit af te vallen wat de kinderen betreft. Dat was soms lastig maar wel goed. Bespreken van dit soort zaken en goede afspraken is dan wel pure noodzaak.

Opvoeden en straf

Vraag je eens af wat opvoeden voor jou is en wat voor jou man. Stel je je er niet teveel regeltjes bij voor? Die wel verstandig klinken maar als je goed nadenkt meer ergernis geven aan je kind dan dat het er iets van leert of zich beter gaat gedragen.

Lees er eens over. En laat je niet in de war brengen door kortzichtige adviezen van derden. Bedenk wat het voor je kind betekent dat van jou afhankelijk is om van alles te leren waarmee het zich goed kan weren in de wereld. Met jou liefde en steun op de achtergrond en niet jou afwijzing en straf.

Mogelijk dat er een verschil is tussen jullie gezin van herkomst. En kijk naar wat men doet en niet wat men zegt. Dat is ook wat kinderen meemaken.

https://psychogoed.nl/opvoeden-zonder-straffen-hoe/

Er is van alles, ook op Oudersonline over opvoeden en straffen. Het gaat er juist om dat kinderen leren en blijven leren. Op een plezierige manier.
En ja, dat kan veel geduld en beheersing vragen van jou als opvoeder.

Gezag?

Het klinkt alsof je van een mug een olifant maakt. Waarom zet je een kind zolang op de gang? Een paar minuten in de hoek van dezelfde kamer als een kind echt even moet kalmeren zodat je het daarna kunt bespreken wat er fout ging. Maar dat is meer voor peuters/kleuters dan voor 7-jarigen. En dan nog zou ik 5-7 minuten genoeg vinden. Al hebben wij hier de regel dat degene die straft, ook de straf afrondt. De straf was te lang en overdreven maar vader had beter dat even tegen jou kunnen zeggen; van goh Marietje staat er lang genoeg, haal ze even terug. Alleen hoe vaak gebeurt het dat jij naar zijn mening luistert? Hoe vaak eindigt dat in ruzie? As dit een voorbeeld is en jij elk idee van vader als ondermijnen ziet, dan snap ik ook dat hij haar zelf haalt en weg gaat met haar. Gaat het wel goed met je? Jij maakt er zelf een machtsstrijd van. Alleen het woord gezag al...brrr

Ik ben ook strenger dan mijn Man

Het klopt dat ik ook een stuk strenger ben dan mijn man. maar voor corona was mijn man vaak weg voor zijn werk. En kwam de opvoeding ook grotendeels bij mij terecht. Met name mijn dochter van 7 maakt daar ook dankbaar gebruik van dat ze bij papa meer voor elkaar kan krijgen. Maar goed moet mij dus bij neerleggen dat ik dus de strenge mama bent en dat mijn man de lieve papa is die altijd de kinderen verwent en van wie alles mag.

San_1982

"Maar goed moet mij dus bij neerleggen dat ik dus de strenge mama bent en dat mijn man de lieve papa is die altijd de kinderen verwent en van wie alles mag."

Wat een overtrokken reactie. Niemand hier beweert dat jij er maar zo tegenaan moet kijken.
Ga gewoon met je man om de tafel zitten, praat als volwassenen met elkaar over opvoeden.

Veranderen?

Ik geef toe, veranderen valt niet mee. Maar ik raad je aan om te kijken of je je houding naar je dochter en eventuele andere kinderen kunt veranderen. Je 'streng zijn' past niet meer in deze tijd en gaat je verder ook in de pubertijd in de weg zitten. Laat staan de relatie met je man.
Het is vooral belangrijk dat je voorspelbaar bent voor je kinderen, dat ze op je kunnen rekenen en je liefde voelen en het vertrouwen dat het ze gaat lukken en als er iets fout gaat dat je helpt om het beter te doen zonder veroordelingen, afwijzing of straf. Dat is wat idealistisch gedacht maar dat zou toch je streven kunnen zijn.
Hoe zou je jezelf voelen als er iemand voortdurend klaar staat om je met strafregeltjes in het gareel te krijgen?
Kan het zijn dat hier een cliche Belgische opvoeding niet spoort met een cliche Nederlandse opvoeding?
Het is belangrijk dat je kunt uitleggen waarom iets niet mag, daar leert je kind van. En dan niet omdat het anders van jou straf krijgt maar omdat het zichzelf pijn kan doen.
Vroeger moest een 'nee' van de ouder, omdat ik het zeg, genoeg zijn maar dat kan echt niet meer.

Springen op de bank heeft in een onverwacht moment, ik was even in de keuken en hij zag het zijn neefjes en nichtjes doen, mijn zoon de tanden pijn gedaan. Hij sprong en kwam op zijn tanden terecht waarvan de voortanden direct recht teruggebogen werden.
Gelukkig bleek het geen blijvende schade maar het was zeer pijnlijk en het betekende een aantal tandartsbezoeken en foto's. Niet nodig als je op een beveiligde trampoline springt en niet op een bank met een stenen vloer. Je kunt dan pijnlijk op je tanden terecht komen. Bovendien kan de bank ook kapot. Je kunt er doorheen springen. Waar moet je dan op zitten. Een nieuwe bank kost onnodig geld dat je aan iets anders uit had kunnen geven. Aan vakantie of zo. Dat zijn de consequenties. Niet de straf.

Wat is je doel?

De vraag is wat je doel is, met je dochter én met je man. Wil je gezag uitstralen, alles onder controle houden, streng zijn, dan ben je lekker bezig. Maar ik vermoed dat je een leuke, veilige en harmonieuze omgeving wilt voor het hele gezin. Eén waarin je je werk kunt doen, maar ook gelukkug bent. Dan schiet je je doel voorbij. Kinderen zijn geen robots, die elk commando opvolgen.

Je eist van je man dat hij met jou overlegt. Maar had jij ook met hem overlegt voor je de straf oplegde? Of is jouw wil wet?

maar

hoe lang had ze daar dan moeten zitten? Zet een wekker dan weet iedereen wanneer het klaar is.

Gezag

Ik ben het op zich met je eens. Als je man vindt dat jij te streng bent, dan moet hij dat met jou overleggen en niet uit zichzelf ingrijpen. Dus in dit geval zou hij naar jou moeten gaan en zeggen dat hij de straf überhaupt niet oké vindt, of tien minuten te lang.
Jij bent degene die de straf gaf en dus ook de straf beëindigt.

Hiermee zeg ik dus niet dat ik het eens ben met de straf, of straffen op zich of whatever.

Ik vind het ook wel een beetje apart dat hij besluit dat hij met de kinderen bij zijn ouders gaat eten. Mocht jij ook mee? Of mag jij thuis voor je eentje koken?

koop een trampoline

Op de gang zetten vind ik sowieso achterhaald en niet goed voor een kind. Buitensluiten is nooit goed.

Overigens hebben wij tot vrij recent een bank gehad waarbij we ons geen zorgen hoefden te maken. Waarop geploft en gesprongen (tot op zekere leeftijd ivm gewicht) kon worden, waarbij knoeien geen ramp was. Later, als de kinderen groot zijn, kan je weer mooie spulletjes kopen.
Maak het goed met je man. Het is van hem ook niet zo aardig dat hij weg gaat uit huis, maar ik weet niet hoe boos je was. Overleg samen hoe je met dat (en ander 'lastig') gedrag omgaat. Geef dat kind anders een trampoline en zeg dat de bank voortaan niet meer is om op te springen. Ze is nog maar zeven, ze wil bewegen.