U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
gevoel dat ik er alleen voor te sta.
Ik ben een vrouw van 24 jaar. En 2 jaar geleden heb ik mijn vriend ontmoet en ben vrij snel bij hem in gaan wonen. Mijn vriend is nu 35 en heeft een dochter van 7. Zijn vrouw is 5 jaar geleden overleden. Dus mijn vriend stond er alleen voor met de opvoeding. Mijn vriend geeft ook toe dat hij zijn dochter te veel heefd verwend en ook te veel toe liet met de opvoeding amper grenzen geven etc etc. Hoewel mijn stiefdochter mij heel snel heeft geaccepteerd komt de opvoeding grotendeels op mijn schouders terecht. De laatste tijd ben ik meer bezig mijn stiefdochter te corrigeren en te straffen als ik haar voor straf naar de gang stuur gaat ze wel gewoon naar de gang. Mijn vriend verwent haar nog steeds en stel nog steeds geen grenzen en laat dat dus allemaal aan mij over. Als ik hem er op aanspreek reageert hij heel laconiek. Ben bang dat dit mij op den duur gaat opbreken.
Ik schrik eigenlijk een beetje van de hele situatie. Het doet me zo ouderwets aan. Woon je in een erg traditionele omgeving. Mijn oma's moeder overleed toen mijn oma 2 was, dat was in 1920. Zij en haar zusje gingen naar ooms en tantes, want een vader alleen kon natuurlijk niet voor zijn kind zorgen. Toen mijn oma 13 was kreeg haar vader een nieuwe vrouw en kwamen zij en haar zusje weer thuis wonen, want het was vanzelfsprekend als je met een weduwnaar trouwde dat jij de opvoeding op je nam, vader bemoeide zich daar verder niet mee. Mijn schoonmoeder hetzelfde in de jaren '50. Toen haar moeder overleed bleven de 8 kinderen wel bij vader. De twee oudste meisjes werden geacht de opvoeding en verzorging van de jongsten op zich te nemen (niet de oudste broer die boven hen kwam) en zij deden dit tot de oudste al getrouwd was (ging nog regelmatig langs om oogje in het zeil te houden). Daarna kwam er een nieuwe vrouw en die werd zonder meer geacht voor de 5 overgebleven kinderen te zorgen. Was vanzelfsprekend, opa werkte. Toen hij overleed zei ze: "ik ben zo blij dat ik hem nog 25 jaar heb kunnen dienen."
Ik schrik dat jij je toekomst hebt opgegeven om hem en zijn dochter te "dienen". Natuurlijk heel lief van je en zal ook uit liefde voortkomen. Maar je bent nog zo jong, zonder dat jij alles had opgegeven hadden ze het ook wel gered hoor. Dat lukte ook voordat jij in beeld was. Werk je parttime ook? Ik denk dat je toch wat meer voor jezelf moet kiezen. Verder je vriend aanspreken op het op één lijn staan.
Je bent pas 24 en je stiefdochter zeven, dat betekent dat als je een eigen kindje had gekregen de kans vrij klein was dat die nu al 7 was. Dan had je 17 moeten zijn. Dat is nogal wat. Mijn dochter is nu 18, ik hoop niet dat die over 6 jaar haar toekomsdromen op zo'n manier op geeft.