Geld

nou...

als mijn kind fysiek te lijden zou hebben, zou daar voor mij wel een grens liggen, dat ben ik wel met half a twin eens. Voor de rest ben ik het met Angela eens: een veelbetekenende knipoog naar de rest van de familie, als oma over het eten klaagt, kan de angel eruit halen.

"de beloning"

Als je niet kunt dealen met zulke personen en je maakt er zo'n heisa van om te laten zien hoe het nu écht écht in elkaar zit, dan denk ik wat is de beloning van jouw gedrag/deze situatie voor jou. Dat is waarschijnlijk een gevoel van (idd zoals angela zei) gelijk krijgen, een gevoel van nog een beetje winnaar zijn, toverwoord: iets van controle terugpakken (denk je) van degene die dat zelf niet toestaat.
Je wedijvert met je schoonmoeder en dat zijn gevechten die je nooit kunt winnen.
Het gaat niet om de voorbeelden, het gaat om hoe je er mee omgaat.
En niet dwangmatig de controle terugnemen op gebieden waar je de controle nooit zult krijgen.
Ik denk dat als jullie zonder boos- en hoe het hoort-masker naar jezelf zouden kijken, dat je bij jezelf ook genoeg zult vinden om aan te werken.
Daar waar de ene van jullie dames zacht is en wat onderdanig soms snel onder de indruk, waarschijnlijk vlot in paniek is, daar is de ander erg strak van hoe het hoort, zal moeten gaan en verbaasd dat niet iedereen haar normen en waarden heeft.
Jullie zijn niet perfect, oma is zeer zeker niet perfect, jullie eigen moeder, man en kinderen net zo goed niet, maar de enige manier om nog een beetje een leuk leven te leiden is om zoveel mogelijk los te laten.

Evanlyn

Die veelbetekenende knipoog gebeurt hier ook wel, schouders ophalen en weer verder. Meestal als de kritiekstorm losbarst ben ik nog in de keuken bezig, en daar blijf ik dan ook maar even, op mijn lip bijten om te voorkomen dat ik ontplof. Dat heb ik echt nog nooit gedaan, haar ter plekke van repliek dienen. Dat doe ik hier op OO, zeggen dat ik niet begrijp hoe het steeds opnieuw zo mis kan lopen. Aanpassen, aanpassen, aanpassen maar het is nooit genoeg.
Diep in mijn hart erger ik mij er wel aan, zelf zoveel mogelijk rekening houden met schoonmoeder en proberen te accepteren dat ze zo is maar niet geaccepteerd worden door haar dat er ook met mijn kinderen rekening gehouden moet worden.

karma

zij moet met zichzelf door een deur, dus hé, jij kan in ieder geval voorkomen dat je wordt zoals zij. Maar dan moet je wel je eigen oordelende 'ego' proberen te verkleinen. En dat is moeilijk (voor iedereen! ik zeg niet dat het simpel is!). Dus oefen niet alleen de praktische oplossingen met elkaar (hoe reageren we als dit of dat gebeurt, wat doen we met de verjaardagen), maar oefen ook een 'mantra' met elkaar waarmee je schoonmoeder in haar waarde laat en zelf energie voor elkaar over houdt.
gr Angela

Een tijd geleden

Heb ik je aangegeven je eens in te lezen in de dramadriehoek. Heb je dat al een keer gedaan? Ik denk namelijk dat het jou echt kunt helpen. Probeer uit dit negatieve spiraal te stappen want je bent aan het verzuren.

Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is. Bedenk dat jij niet de mogelijkheid hebt om je schoonmoeder te veranderen, je kunt alleen veranderen hoe jij er zelf mee omgaat.

Half a Twin, in jou geval zou ik de situatie gewoon iedere keer weer uitleggen. Dus iedere keer weer melden dat het goed gaat met de kinderen als zij zich maar aan hun dieet houden. Verder denk ik dat jij al een methode hebt gevonden om ermee om te gaan. Nu alleen nog voor jezelf zorgen: vergeven en loslaten. Als je dat kunt, voel jij je een stuk beter. Dat voor jou je kinderen op plaats 1 staan vind ik logisch, voor jouw schoonmoeder is dat nu eenmaal anders.

Voor jullie beide geldt: Ga uit van onmacht en niet van onwil. Dat geeft jezelf heel veel rust.

Sorry

voor de type- en taalfoutjes.

Te dicht bij elkaar

@half a twin, en Esmee, als je boos wordt om wat je schoonmoeder doet of zegt, sta je eigenlijk te dicht bij elkaar.
Ik bedoel niet zo zeer dat je elkaar te vaak ziet maar dat wat zij vindt inpact heeft op jou.
Dan hecht je te veel waarde aan wat zij voelt, denkt of zegt waardoor je jezelf wegschrijft al heb je daar geen erg in. Maar door erboven te staan ( en dat is niet hetzelfde als accepteren), komt de klacht niet bij je binnen en hoeft je het ook niet van je af te laten glijden.. Dat is die veelbetekende knipoog.

Verder @half a twin, was de klacht over het eten ter overstaande van de hele familie, en stoorde je je eigenlijk aan hetgene wat een ander ervan zou denken? Joh, die kennen haar zo langzamerhand ook wel een beetje.
Misschien hoogste tijd je traditie te doorbreken en iets nieuws te serveren. Als het iedere keer hetzelfde is, willen mensen wel eens gaan klagen wanneer het ze opvalt dat iets ontbreekt. Tip; nasi of rijst met kipsate en laat je man op een bbq de kipsate bereiden, wedden dat zijn moeder roept; wat heb je dat heerlijk klaar gemaakt, jongen!-;)

halfatwin

Dat verhaal van dat buffet heb ik nu zo vaak gehoord dat ik me afvraag of ik toch opeens iets vergeten ben? Je roept namelijk nu dat je haar favoriete vleeswaar had gehaald maar riep je niet eerder dat de andere gasten dat al hadden opgemaakt?

Kan gasten niet verbieden

Ik kan andere gasten toch niet verbieden om om ook dat favoriete beleg te nemen? En zeker in een grote groep kan ik daar niet bovenop zitten.

half a twin

daar ga je weer. Alleen op details en inhoud focussen en maar blijven benadrukken wat er gebeurde. Ben je het er nu wel of niet mee eens dat je gelijkt wilt krijgen en dat je dat nooit zult krijgen van haar?
gr Angela

Je kunt gasten best sturen

Ik heb een neef die glutenvrij moet eten en een schoonzus die vegetarisch eet (maar wel vis gelukkig).
Als wij een feestje hebben, is er meestal een buffet. Neef mag altijd als eerste omdat er dan nog geen broodkruimels rondom liggen. Hij moet wel gelijk voldoende bordjes maken voor de hele maaltijd. Daarna hoeven de andere gasten niet meer op de gluten te leteen.
Schoonzus mag op tijd naar het buffet met de waarschuwing dat maar een deel van de gerechten voor haar geschikt zijn. Dan kan ze niet wachten tot iedereen langs het buffet geweest is. Soms houd ik voor haar wat apart (vooral als ik verwacht dat haar vegetarische gerecht populair is). Dat vinden andere gasten heel prettig want dan kunnen zij zonder zorgen dit gerecht nemen. Zij zouden dit gerecht niet voor haar neus weg willen halen.

De oplossing voor halfatwin lijkt me heel simpel. Houd wat apart voor je schoonmoeder. Dan is iedereen van het gezeur af en is je schoonmoeder tevreden. En dan hoef je niemand iets te verbieden.
Dit vraagt flexibel denken. Dat moet toch te doen zijn?
De vraag of de eisen van schoonmoeder terecht zijn, is niet relevant. Maak je daar niet druk om. Laat zien dat je rekening met haar houdt.

precies

Nu liet je het dus voor het gemak maar weg maar ze had dus niets speciaal voor haar en juist als ik weet dat ze het moeilijk heeft met buffetten zou ik daar rekenng mee houden en niet dan het verhaal hier weer stiekem verdraaien (er was broodbeleg voor schoonmoeder).

Kan best

Ik leg meestal iets apart im de keuken voor mijn moeilijk etende neefjes. Wat extra beleg of witte bolletjes zonder boter. Iets dat ze zeker lusten en om te voorkomen dat het op is en er niets meer is dat ze willen eten.

En ja. Ik vind het ook onzin dat mijn neven van 14 en 12 zo belachelijk slecht eten maar het is niet anders en ik wil wel dat ook zij wat kunnen eten. Dus kunnen ze het in de keuken pakken.

Met het risico

Dat het voor schoonmoeder niet precies is wat ze graag wil hebben. Het is namelijk nogal moeilijk om precies te voldoen aan iemand die het precies zo wil hebben. Dus je doet je best en daarna haal je je schouders er over op. Je neemt haar opmerking even neutraal in je op en je kunt dan de volgende keer proberen het nog preciezer te doen. Dat geef je haar dan ook terug. Je verdedigt je niet, je geeft geen oordeel. Je toont ook niet je teleurstelling dat je moeite hebt gedaan en dan is het nog niet goed. Het is namelijk voor haar niet snel goed. Lastig leven dus voor haar, want er is altijd wat.:-)

Half a twin, je wil gewoon graag moeilijkheden

"Oké ik moet schoonmoeder accepteren met al haar tekortkomingen, gebreken en rare gedachten kronkels ik zal het proberen.
Is het dan heel raar dat ik hoop dat ik en mijn kinderen ook geaccepteerd worden met onze tekortkomingen en beperkingen?"

Ja, da's raar, want inmiddels weet je al járen dat je schoonmoeder daar echt niet toe in staat is.

"Waarom moet ik accepteren dat zij in mijn huis luidkeels verteld dat ik een slechte gastvrouw ben, omdat er voor haar dieet en gedachten kronkels een "te beperkte" keuze is op de tafel met soep, 3 soortenbroodjes, 4 soorten vleeswaren, 3 salades, 2 soorten kaas, 3 hartige taarten, koffie, thee, melk en frisdrank en accepteert ze in haar huis niet dat ik mijn kinderen niet door laat eten tot ze bijna moeten spugen."

Houdt gewoon wat broodjes rookvlees voor haar apart. Waarom zou je in vredesnaam je andere gasten die broodjes niet mogen onthouden, terwijl er toch zoveel andere heerlijkheden zijn? Je doet het er gewoon om. Dan kan je je handen wassen in onschuld (jij hebt gezorgd voor broodjes rookvlees én een ruim aanbod) en weet je toch zeker dat schoonmoeder gaat klagen. Lekker hè?

Ik snap ook werkelijk niet dat het steeds zover komt dat je kinderen zich door schoonmoeder laten dwangvoederen met voedsel waar ze ziek van worden. Kinderen in de leeftijd van jouw kinderen die echt zo ziek worden van te vet of te whatever hebben door schade en schande allang geleerd zichzelf te reguleren. Als zelfs je brugklasser daar nog niet toe in staat is dan maak je daar voordat je naar je schoonouders gaat goede afspraken over met je kind en indien nodig monitor je het duidelijk aldaar. Maar misschien overdrijf je de gevolgen van teveel eten een beetje om schoonmoeder weer wat in de schoenen te kunnen te schuiven of laat je het er ten koste van het welbevinden van je kinderen er lekker op aan komen met hetzelfde effect. Allemaal haar schuld, wat een rotmens. Lekker hè?

skik

schoonmoeder

Wat wil je nou, dat we met z'n allen beamen dat je de ergste schoonmoeder aller tijden hebt? Nee, die heb je niet. Ze heeft een gebruiksaanwijzing die je weigert toe te passen. Jij hebt een gebruiksaanwijzing die voor mij inmiddels helemaal zoek is. Om nou vast te blijven hangen in dingen die in het verleden gebeurd zijn, tja, niet mijn keuze. Die dingen zijn gebeurd, daar kun je wat van leren en die kun je in de toekomst gebruiken. Op dingen uit het vereleden kun je geen invloed meer hebben, op die in het heden/toekomst wel. Van blijven hangen in het verleden raak je alleen maar verbitterd en dat kan weer leiden tot zuur worden en ongelukkig voelen. Niet doen.
Dus, broodjes en beleg achter houden, kleine moeite en daar kun je punten mee scoren (of niet maar in ieder geval geen minpunten).
Zo, klaar.

Halve tweeling, hele vier....

Lees maar:
http://www.grenzelozevrouwen.nl/enneagram-van-het-gebroken-hart-type-4.htm
Of
http://www.aan-de-basis.nl/prgk_oktEnneagramType4.html

Als schoonmoeder er niet was ging het om wat anders. Aard van het beestje.

Mieke

"Hij krijgt heus wel mee dat Esmee haar niet mag en haär afzeikt tegen jan en alleman. Hij is niet gek. Dus waarom zou hij wel aardig doen tegen zijn oma?"

….nou, dat doe ik dus nooit! Ja, hier op het forum dan, maar verder nooit waar mijn kinderen bij zijn.
Helaas gebeurt dat andersom wel heb ik helaas gemerkt.
De reacties die schoonmoeder krijgt/ los maakt is puur aan haar eigen handelen te danken. Zelfs de katten moeten haar niet want die pest ze ook altijd.

Sorry maar de meeste kinderen voelen de band tussen volwassenen haarfijn aan. Ik kan me niet voorstellen dat jouw kinderen niet voelen wat jij denkt als opa en oma er zijn.

Barvaux

Oh, zeker…dat ontken ik ook zeker niet. Maar ik zou nooit of te nimmer oma's, opa's, tantes of ooms afkraken waar mijn kinderen bij zijn.

en….

Kinderen zien en horen het maar al te vaak wanneer schoonmoeder schoonvader zit af te kraken waar ze zelf bijzitten. Tja, dan creëer je wel een bepaald beeld over jezelf. Dan heb ik het echt over" Kijk hem nou zitten met die dikke vette buik, kijk hem nou vreten…Of ze haalt haar zus of anderen door de mangel waar haar kleinkinderen getuige van zijn….Daar hebben ze mijn gevoel niet voor nodig hoor.

Esmee,

Waarom doe je dit?
Je spuwt nu zelfs je gal terwijl jij de forumdeelnemers niet eens persoonlijk kent.
Probeer fatsoenlijk te blijven want je laat je zo wel kennen.

Ik begrijp dat ook niet

Maar ik hoef het gelukkig ook niet te snappen.
Je hebt al eens aangegeven iets als hulp hiervoor te hebben gehad.
Als die hulp je niet heeft kunnen veranderen was het of geen goede hulp, of je bent iets te hardleers/hardnekkig in je eigen opvattingen misschien?(bedoel dit echt bloedserieus en niet vals)
Ik denk dat je echt voor jezelf moet uitkijken dat het niet iets als een dwanggedachte gaat worden die in je hoofd steeds groter wordt. Er is dan namelijk nog maar weinig ruimte voor andere wél positieve gedachtes en het vreet om zich heen.

Flanagan en Astrid

Ik geeft antwoord op de vraag zoals het is. Zij doet d'r ding maar. Ik zorg op mijn beurt dat we niet te veel contact hebben en als die er is me er niet te veel van aan te trekken. Gaat tot nu toe prima.
Iemand zei eerder: 'Erger u niet, verbaas u slechts' …dat doe ik nu.