U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Geen raad meer
Hallo allemaal,
Mijn vriendin en ik zijn 10 jaar samen, en een dochter van anderhalf.
Koophuis enz enz.
Ik zit momenteel in een behoorlijke tweestrijd.
Ik heb een jaar lang door mijn ocd mijn vriendin behoorlijk links laten leggen, niet bewust maar ik deed het wel!
Ik kan ook eerlijk zeggen dat ik haar zwangerschap behoorlijk verpest er mee heb, maar ik kon er niets aan doen!
Enige tijd na de geboorte van onze dochter werd het niet beter, ik zat enorm in de knoop met mijnzelf en had totaal geen aandacht meer voor mijn vriendin.
Ze had het hier wel eens over een een mannelijke collega/vriend van ons beide.
Haar collega heeft haar op een bepaald punt benaderd en ja jullie kennen het wel mijn vrouw met alle mooie woorden ingepalmd.
Om een lang verhaal kort te maken, van een aantal weken appen kwam er steeds meer tot dat ze een ja soort affaire hebben gehad.
Hij is een notaire vreemdganger, ik durf hem nog wel een player te noemen, ik ken hem al zo lang hij heeft althans had een vrouw en 2 kinderen. Inmiddels heeft hij weer een nieuw slachtoffer via werk weten te vinden oja, ze is 15 jaar jonger en mijn vriendin ook.
3 maanden geleden vroeg me vriendin of ik aan tafel even wilde gaan zitten, en ja ze barste in tranen en uit legde het hele verhaal open en bloot op tafel.
Ze heeft me echt alles gezegd en enorme spijt wat ze gedaan heeft,als ik haar vraag hoe kan dit legt ze me telkens uit dat het kwam door de aandacht die hij gaf!
Het werd een verslaving om te horen dat ze mooi was zegt ze.
Normaal gesproken zou ik ontploffen en zo gast opzoeken maar ik heb me kunnen inhouden en hem uitgenodigd want ik wilde zijn kant ook horen.
Hij heeft waar mijn vriendin bij zat letterlijk gezegd dat hij misbruik heef gemaakt van haar zwakke moment, maar nergens tot gedwongen heeft, mijn vriendin zegt ook wel dat als het zover kwam dat het van 2 kanten kwam maar zodra er dan daadwerkelijk wat ging gebeuren ze voelde of ze geen weg meer terug had.
Bovendien meld hij ook nog even dat ze tijdens de seks 0,0 actief was en er als dood bijgelegen heeft. (Bizar om dit te horen)
Maar omdat mijn vriendin hier wel in mee stemde kan je hem denk ik niks maken.
Uiteraard hebben ze wel wat vaker afgesproken en eerlijk dat mijn vriendin is zegt ze ja bij elk afspraakje deed ik wat, want ze zegt ik had het idee dat het van mij verwacht werd.
Ik zit zo in tweestrijd, de affaire is na 2 maanden gestopt, hij was zoals hij zei uitgekeken op me vriendin.
Mijn vriendin en ik hebben na de affaire (ik wist nog niks had alleen vermoedens) een huis gekocht en naja het leven eigelijk weer helemaal opgepakt.
Ze zegt dat ze dus enige tijd al met een behoorlijke last op haar schouders liep, ze durfde op den duur geen grote ondernemingen meer te doen voor dat ze dit verteld had.
Ze huilt erg vaak, heeft zo enorm veel spijt zegt ze dat ze van der zelf walgt en zichzelf haat.
Ze heeft dit nooit eerder gedaan en haar intentie was niet om vreemd te gaan, ze zegt dat ze ergens in terecht is gekomen en hij een soort macht had over haar.
Ze noemt het zelf al 3 maanden langen dat ze in de greep zat van aandacht.
Ergens vind ik het erg sneu dat ze der zo heeft laten meesleuren in iets waar ze nu zo van kapot is, we houden zo enorm veel van elkaar maar uiteraard ben ik ook enorm verdrietig en voel ik me erg vernederd.
We zijn nu inmiddels na de avond dat het uitgekomen is 3 a 4 maanden verder, maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
Het vertrouwen is kapot gemaakt en er is veel verdriet hier in huis!
Ze is van baan veranderd, heeft haar auto weg gedaan want daar hebben ze wel eens in afgesproken, al haar lingerie heeft ze weggegooid en nieuwe gekocht, ze heeft echt alles weggedaan wat maar met de affaire te maken heeft.
Moet ik ons gezin een kans geven?
Ik voel me ergens zo jaloers ofzo dat er een andere man aan mijn vrouw gezeten heeft!!!
Nogmaals mijn vrouw is er echt ook helemaal kapot van van wat ze aangericht heeft.
Ze kon zoals ze zelf zegt niet meer helder nadenken in die periode, en zag deze ellende totaal niet aankomen!
Ze heeft zelf trouwens sinds kort ook relatietherapie opgestart voor ons, maar daar zijn we een soort vast gelopen omdat ik haar NIET kwijt wil maar ik kan ook NIET zeggen oke we gaan er voor.
Help ons 🙁 wie heeft er tips?
Spijt en schuldgevoel
Hoe gingen jullie partners met de spijt en schuldgevoelens om.
Kan het ook zo wezen wat toen zo leuk was, ineens niet meer leuk was door schuld en spijt?
Bedoel je
Met wat je vraagt, dat je denkt dat je vrouw, toen ze met die andere man samen was, het op die momenten eigenlijk wel heel fijn heeft gevonden, maar dat ze het achteraf bekeken en door haar gevoel van schuld en spijt, nu ineens niet meer leuk en fijn zegt te hebben gevonden?
Het zou kunnen, dat ze bepaalde dingen, zoals de aandacht, wel heel fijn heeft gevonden.
Mijn partner ontkent het in ieder geval niet, dat hij niet van de seks met die andere vrouw heeft genoten. Zeker in de begintijd van de affaire (hij heeft een langdurige affaire, van een aantal jaren, met die andere vrouw gehad). En langzaam maar zeker kwam een zekere mate van schuldgevoel steeds meer om de hoek kijken. Want wat hij met haar had, wilde hij eigenlijk véél liever samen met mij hebben.
Na het uitkomen van de affaire voelde hij zich daarnaast ook enorm schuldig om alles wat hij door zijn liegen en bedriegen veroorzaakt had. Hij heeft het zichzelf heel erg kwalijk genomen. Deed enorm zijn best om mij te steunen en te troosten, steeds weer het gesprek aan te gaan over mijn pijn, verdriet, wanhoop, onzekerheden, gebroken vertrouwen. Ook al vond hij dat niet leuk omdat hij zich zo schuldig voelde, zoveel spijt had en zichzelf zo schaamde voor zijn gedrag. Maar ik gaf op mijn beurt ook zijn gevoelens, gedachten en emoties de ruimte om er te mogen zijn. Hij moest daar ook over kunnen praten, om het ook los te kunnen laten. In die gevoelens blijven hangen, brengt je niet verder.
En achteraf inderdaad, valt er dan veel van die spannende, geheime en opwindende affaire heel erg tegen. Is het allemaal niet zo leuk en fijn meer als het allemaal leek. Is het zelfs meer een zielige vertoning geweest (naar wat mijn partner er achteraf van vond dan). Dan vallen de schellen van de ogen, klapt de bubbel als een zeepbel uit elkaar en komt de vreemdganger tot het besef wat hij/zij wel niet op het spel heeft gezet door er in het geheim een ander op na te houden.
Ik heb wel altijd tegen mijn partner gezegd (en dat blijf ik ook zeggen), dat hij niet uit schuldgevoel om wat hij mij heeft aangedaan, bij mij moet blijven. Daar worden we beiden niet beter van. Als het zo zou zijn dat hij met iemand anders gelukkiger denkt te kunnen zijn dan met mij, dan laat ik hem uit liefde gaan. Omdat ik van hem hou, gun ik hem een gelukkig leven. Hij is niet mijn bezit en ik heb liever dat hij uit vrije wil bij me is, niet omdat hij denkt dat hij mij dat verschuldigd is. Ik blijf ook uit vrije wil bij hem. Als ik hem niet die tweede kans had willen geven, was ik echt wel bij hem weggegaan. Maar omdat er nog zoveel liefde was/is tussen ons, wil ik niets liever dan samen met hem de toekomst tegemoet te zien. En dan is die hele affaire maar als een zwarte bladzijde in het verhaal van ons leven. Het leven is nou eenmaal niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Belladonne
Heel veel respect hoe jij dit verteld!
Net wat je zegt, mijn vrouw hoeft voor mij ook echt niet te blijven uit schuldgevoelens.
Nee ze wil blijven omdat dit haar grootste fout van haar leven is, en de toekomst graag met mij voort wil zetten.
Jeetje een jarenlange affaire, daar ben ik wel even stil van!
Mijn vrouw zegt dat ze het echt verschrikkelijk vind hoe ze zich heeft gedragen, dat het nooit had mogen gebeuren en ze roept steeds weer die klootzak had mij met rust moeten laten toen het even niet lekker zat tussen ons!
Ze geeft inderdaad toe dat ze de aandacht op dat moment heel fijn vond, maar zodra er seksuele handelingen bij kwamen dat ze haar verstand op 0 zetten en gewoon in haar hoofd zat af te tellen dat het klaar was omdat het echt niet goed voelde, zoals ze het zelf zegt ik dee alles voor aandacht ik heb me laten gebruiken daarvoor, en dat vind ik heel erg sneu voor haar, omdat het echt een supervrouw is in alles!
Ik moet trouwens zeggen dat ik vanmorgen nog wel een redelijk slecht gevoel had, en nu eigelijk opzich wel een goede middag heb!
Ik heb hier ook echt 1 ding van geleerd endat is aandacht besteden aan haar! Haar nooit meer zo af laten weten!
Ik denk niet dat mijn vrouw graag begint over het onderwerp kwa gevoelens pijn enz enz. Zoals ze het zelf zegt dit is een zwarte periode uit mijn leven waar ik mijn gezin compleet mee overhoop heb gehaald en er alles aan zal doen dat dit gezin weer compleet is vol liefde!
Luisteren
Aandacht geven is belangrijk. Maar luisteren ook, houdt die ook in het achterhoofd.
PS. Toch fijn dat dergelijke post een mens zo kan helpen
Flanagan
Zeker weten, ergens doet het wel even goed om positieven dingen te horen. Vaak heb je toch wel veel negatieven mensen die gelijk roepen, ik zou haar de deur wijzen.
aanvulling
Wat ik nog wilde zeggen, ik heb het ook altijd geroepen vreemdgaan is eruit, tot je er zelf mee te maken krijgt.
Mochten mijn vrouw en ik hier uit komen, dan mag het ook nooit meer gebeuren, want dan staan wel zonder pardon der tassen voor de deur, maar ik neem aan dat dat ook wel heel logisch is?
Dat kun je zo denk ik niet zeggen
Je weet pas hoe je reageert als je echt in de situatie zit. Net zoals dat je vroeger riep dat vreemdgaan einde verhaal is, en dat uiteindelijk niet zo blijkt te zijn, weet je ook nu niet hoe je gaat reageren als het nog een keer zou gebeuren. En waarom zou je daar überhaupt nu al uitspraken over doen? Of over nadenken? Focus op het nu en op wat jullie nu voor elkaar voelen en ga vandaaruit verder.
Wat je vrouw zegt
Hou dat dan in ieder geval goed voor ogen:
"Zoals ze het zelf zegt dit is een zwarte periode uit mijn leven waar ik mijn gezin compleet mee overhoop heb gehaald en er alles aan zal doen dat dit gezin weer compleet is vol liefde!"
Als ze zichzelf daar zo graag, met heel haar hart, voor wil inzetten, daar voor wil gaan, dan hoef je echt niet te twijfelen aan haar oprechtheid. Dat zou in principe heel helpend moeten zijn om jou nare en negatieve gevoelens beter los te kunnen laten.
En besef vooral ook dat die andere man op het moment, dat je vrouw niet lekker in haar vel zat (omdat ze feitelijk heel erg JOUW aandacht nodig had, waarin jij voor die tijd niet helemaal hebt kunnen voorzien door jouw eigen persoonlijke omstandigheden) van de situatie gebruik gemaakt heeft om zijn om zijn slag te slaan. En toen je wel in staat was om wel weer meer aandacht voor vrouw en gezin te hebben, was het kwaad al geschied, dat moment kwam wellicht net wat te laat. Maar op een gegeven moment is de affaire een vroege dood gestorven, wilde je vrouw de draad weer oppakken, zich weer op jou en jullie gezin richten, maar is op den duur het schuldgevoel en de spijt aan haar gaan vreten en kon ze de gewetenswroeging niet meer verdragen en heeft ze zodoende opgebiecht wat er gebeurd was. En is de achtbaan van emoties aan zijn rit begonnen. En gaan je gevoelens en emoties alle kanten op. Maar de rit in de achtbaan blijft niet voor eeuwig zo doorgaan, daar komt ook weer een einde aan. Volg je hart, dat klopt altijd...