Gecompliceerde relatie met zus

mild

Het leven wordt een stuk fijner en lichter als je wat milder naar jezelf toe bent (als je onhandig, dom of wat dan ook doet) of als mensen geïrriteerd op je reageren) en als je milder kijkt naar de mensen om je heen.

Kennelijk schatte je zus de situatie anders in of denkt zij daar anders over. So be it. We zijn allemaal verschillend.

En nog een andere: erger je niet, verwonder je slechts.

Ik zou echt proberen je relatie met je zus weer te herstellen. Niet meer verwijtend naar haar toe te doen en waarderen wat jullie wel hebben en wat zij wel kan geven/bieden in plaats van te blijven focussen op haar onvolkomenheden. Ze heeft het met haar karakter en situatie kennelijk al moeilijk genoeg, veroordelingen van jouw kant helpen haar en jullie relatie vast niet.

En dat staat allemaal los van het feit dat ik snap dat jij liever had gehad dat ze op tijd was geweest en tot het eind was blijven zitten.

Voor nu even zusje

Ik weet niet wat je levenservaring in het algemeen is, maar ik heb geleerd om kritiek op mensen te hebben, zonder die mensen gelijk uit mijn leven te bannen. Als je iedereen die zich zo nu en dan lomp gedraagt meteen uit je leven schrapt, blijven er niet zoveel over. Je zus heeft zich bij de uitreiking lomp gedragen. Oma heeft zich ook lomp gedragen. Ze mag dan verdrietig genoeg net weduwe zijn, maar daarmee kan ze nog wel zelfstandig beslissingen nemen.

Het scenario zoals die in mijn ogen had moeten zijn: zus loopt de zaal uit, oma ook, jullie voegen je na de uitreiking weer bij oma en zus, je zegt geïrriteerd dat je het niet leuk vindt dat ze zomaar weggelopen zijn, zus en oma verbazen zich daarover, want van geen kwaad bewust, jij vraagt om dit een volgende keer niet meer te doen en daarna zand erover. Eenmaal thuis, zou ik het nog wel even herkauwen met man en eventueel kind. Dan zouden we nogmaals constateren dat zus geen beste beurt heeft gemaakt en dan gaat het leven weer verder.

Mijn zussen

Mijn zussen hebben mij tot jaren terug regelmatig uitgescholden omdat ze vonden dat ik het teveel over mijn zorgenkind had.
Ondanks dat ik aangaf dat het veel met me deed vonden ze dat het maar gewoon moest kunnen. Ze vonden het de normaalste zaak van de wereld.
Die zussen hoef ik dan ook niet meer te zien. Wat dan ook al jaren niet gebeurd is.

Mijn moeder vertoont ook af en toe raar gedrag als ik mijn zorgen uit maar die vertel ik dan tegenwoordig ook bijna niets meer zodat ik mij ook niet meer verdrietig hoef te voelen daar over.

Helaas heb ik geen goede vriendinnen meer waar ik het wel tegen kan zeggen.

ben blij met al jullie reacties

Stenna, je beschrijft in je eigen woorden heel goed hoe ik het voel. Fijn is dat.

Sally, ik had je eerdere reactie ook gelezen hoor, maar ik heb alleen niet op iedereen persoonlijk gereageerd. Het raakte me zelfs ook wel. Ze leeft inderdaad in een andere wereld maar het is zeker niet alleen maar kommer en kwel. Maar veel ruimte voor anderen heeft ze niet; ze is nogal erg op zichzelf gericht. Ik kan mij daaraan storen maar meestal stap ik eroverheen en denk ik 'typisch weer zus' alleen deze keer lukte dat niet.

Kaaskopje, het was helemaal niet mijn bedoeling om haar uit mijn leven te bannen. Dat wil ik ook helemaal niet. Ik had de volgende morgen een afspraak met haar en een vriendin en die wilde ik afzeggen omdat ik me nog verdrietig voelde en toen heb ik haar uitgelegd waarom. Was die afspraak er niet geweest was ik niet de volgende morgen naar haar toegegaan maar had ik het laten bezinken. Ik weet niet of ik het dan later nog met haar had besproken of niet. Nu had ik die tijd helaas niet of ik had met een smoes moeten afbellen, daar heb ik niet voor gekozen.

De meeste van jullie vinden dat ik de relatie met zus hiermee niet op het spel moet zetten maar geldt hetzelfde niet voor zus. Ook zij neemt geen contact met mij op, toch?

wat zus doet

"De meeste van jullie vinden dat ik de relatie met zus hiermee niet op het spel moet zetten maar geldt hetzelfde niet voor zus. Ook zij neemt geen contact met mij op, toch?"

Maar ook hiervoor geldt: het heeft zo weinig zin (voor jou en voor ons) om te gaan roepen wat zus zou moeten doen. We hebben geen enkele invloed op jouw zus.

Als je zus had geschreven, had ik gereageerd dat ze onbehouwen was geweest, dat ze niet netjes was geweest, oma er niet in had moeten betrekken (meenemen), dat het niet leuk was voor zus en neefje en dat ze volgende keer met iets meer tact, fatsoen en inlevingsvermogen met haar familie moet omgaan. Dat dit het niet waard is om een afstand van te krijgen. Dat ze (in tegenstelling tot wat ik tegen jou zei: neutraal)moet inzetten op een wat warmer contact en moeite moet doen dat te onderhouden, omdat haar zus en gezin dat heel erg waarderen en dat ze hen daar blij mee maakt.

Een welbegrepen eigenbelang

Beste Zusje,

Jouw gedrag naar je zus doet me denken aan hoe Oliver Hardy zich doorgaans opstelt naar Stan Laurel in hun sketches. Hardy doet alsof hij alles beter weet en doet; ook al is hij even onbeholpen.

Het bleek telkens weer een gouden formule: geen beter vermaak dan leedvermaak.

In het echt gingen de komieken met elkaar om op basis van gelijkwaardigheid, wederzijdse waardering en onderling respect. Ook daarin school het ‘geheim’ van hun langdurige succes.

Enfin; het leven pakt onbevredigend uit als je nodeloos rivaliseert. Veel fijner is het om vanuit een welbegrepen eigenbelang samen op te trekken tegen een gemeenschappelijke vijand.

Zie:

Rode krullenbol

ik zou geschrokken zijn

Als mijn moeder van over de 80 de zaal uitliep tijdens een bijeenkomst zou ik in de eerste plaats ongerust zijn! Wat is er aan de hand, gaat het niet goed met ma, wordt ze niet goed? Als ik ze dan na de tijd gezond en wel samen had zien staan, zou ik meteen even vragen wat er was en zeggen dat ik geschrokken was. En heel blij zijn dat het loos alarm was.

Kaaskopje

"Ik weet niet wat je levenservaring in het algemeen is, maar ik heb geleerd om kritiek op mensen te hebben, zonder die mensen gelijk uit mijn leven te bannen. Als je iedereen die zich zo nu en dan lomp gedraagt meteen uit je leven schrapt, blijven er niet zoveel over. Je zus heeft zich bij de uitreiking lomp gedragen. Oma heeft zich ook lomp gedragen. Ze mag dan verdrietig genoeg net weduwe zijn, maar daarmee kan ze nog wel zelfstandig beslissingen nemen."

En voor je zelf is het nog prettiger als je je realiseert dat jouw normen niet de normen van een ander zijn. En dat je überhaupt niet iets hoeft te vinden van het gedrag van een ander. Te laat de zaal binnenkomen is niet per definitie lomp. Jij vindt het lomp, het is de interpretatie die jij eraan geeft. We weten echter nog helemaal niets. Waarom was ze te laat? Autopech, de weg kwijt geraakt, darmklachten of gewoon een verkeerde inschatting van de afstand gemaakt? Er kan van alles aan de hand zijn. Zus had ook kunnen besluiten om, torn ze door kreeg dat ze te laat zou zijn, om te keren en terug te gaan naar huis. Ik denk dat ze daarmee ook op weinig waardering kan rekenen.

Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie ermee omgaan als vrienden of familieleden een bekeuring krijgen wegens te hard rijden. Dat gebeurt om mij heen nogal regelmatig. Voor de maximale snelheden hebben we échte normen in Nederland, waar je je gewoonweg aan moet houden. Normen die iedereen hoort te kennen. Een stuk duidelijker dus dan allerhande ongeschreven regels (zoals wel of niet een zaal binnengaan) - waar mensen sterk van mening over kunnen verschillen. Zijn jullie dan ook bos en verdrietig, trekken jullie je dat ook persoonlijk aan?

En oma?

Hmm, het valt mij toch wel op dat oma in dit verhaal totaal buiten schot blijft. Zij kon er weliswaar niets aan doen dat zij tien minuten te laat binnen kwam (want reed mee met zus), maar zij heeft zelf de beslissing genomen om een sigaretje met je zus te gaan roken. Nu klinkt ze als een soort willoos slachtoffer dat "meegenomen" wordt door je zus.

Ik vind eerlijk gezegd dat je de verantwoordelijkheid voor het gedrag van je moeder wat afschuift op je zus. Alsof je moeder, omdat ze nu eenmaal 80-plus is, niet meer zelf kan nadenken of zo.

Niet dat je haar nu ook moet "straffen" voor haar gedrag, maar het valt me gewoon zo op. En ik hoop eerlijk gezegd dat ik, ook als ik boven de 80 ben, nog steeds verantwoordelijk gesteld wordt voor mijn eigen gedrag.

Bloemetje

Misschien had ik erbij moeten zeggen 'jij vindt dat je zus zich lomp heeft gedragen, etc.'. Te laat binnenkomen vind ik ook niet automatisch 'lomp', dat hangt van de oorzaak af. Eerder de zaal verlaten vind ik wel 'lomp'. Dat doe je vind ik niet, tenzij je hoge nood hebt of niet lekker bent. Ik zou met een oude moeder/oma net als Tictac ook eerst ongerust zijn, want anders ga je toch niet zomaar weg??, maar als ik ze een sigaretje zou zien roken, zou ik ook niet blij zijn.

Ik mis even waarom je de maximum snelheden erbij haalt. Omdat te laat komen niet netjes gevonden wordt? Als er geen speciale reden is, ís dat toch ook niet netjes? Dus als je op tijd vertrekt, kun je gewoon in het toegestane tempo van a naar b.

Dat het netjes is om een zaal op tijd binnen te gaan is in zoverre een ongeschreven regel, dat je het inderdaad aan je laars kunt lappen zonder een boete te krijgen, maar het getuigt wel van fatsoen. Maar in de letterlijke zin is het juist wel een geschreven regel. In een brief, via de mail, op briefjes op de deur van de zaal, e.d.. Die tijd is van te voren aangegeven, zodat iedereen op zijn plek kan zitten als de uitreiking begint.

de ongeschreven regel waar het om gaat

is dat je andere mensen die voor hun kind daar zitten niet stoort. Nogal logisch, heel duidelijk, en precies wat ik hierboven bedoelde: normen wat hoort gaan eigenlijk vaak over rekening houden met een ander.
Te laat binnen komen maar vooral voortijdig de zaal verlaten stoort de anderen (bijv. wiens kind net op dat moment aan de beurt is).

Laat los

Wat is je meer waard: je zus of je gelijk? Ik had ruzie met mijn broer toen hij met vakantie ging en hij helaas overleed voordat ik het bij kon leggen. Zijn vrouw was ook boos op mij en zodoende kon ik het niet meer bijleggen omdat zij mij niet meer bij hem liet. Had hem wel een brief gestuurd, maar of hij die ooit gelezen heeft? Geen idee. Als ik de tijd terug kon draaien had ik het gedaan. Hoewel ik geen spijt heb van wat ik gezegd heb (ook de bekende druppel), was de timing natuurlijk waardeloos. Praat het uit snel uit met haar en dan zand erover.

Over dat storen

Tijdens de diplomauitreiking van mijn zoon waren er 2 mensen die hadden 4 kleine kinderen (baby en peutertje) bij zich die behoorlijk stoorden. Peutertje liep de hele tijd door het gangpad en baby was ook moeilijk stil te krijgen. Pas aan het eind toen hun zus (denk ik) aan de beurt was geweest gingen ze weg. Wat vinden jullie hiervan?

Zwemles?

Lijkt me vrij normaal, en ook niet altijd te vermijden, dat je je andere kinderen ook meeneemt naar een uitreiking van zwemles.
In mijn ervaring was het toch geen geluidloze en ook ietwat rommelige zaak. Aan de rand van het bad, in een ruimte die akoestisch niet uitnodigt om alles te kunnen verstaan.
En dan kun je toch nog leuk de kinderen hun diploma uitreiken in een algehele vrolijkheid met foto's, applaus en gejuich.
Dat ze weggingen na de uitreiking van zus wil zeggen dat ze het toch ook proberen te beperken om tot overlast te zijn.
Het leven dat kleintjes meebrengen kan best storend zijn maar het hoort er toch bij.

Anne J

Wie heeft het over zwemles? Ik heb het over middelbare school.

Verduidelijking

De moeders van de kleintjes waren de zus van examenkandidaat. Niet dat dat wat uitmaakt verder.

oma was ok

Met 'oma' was gelukkig niks aan de hand. Dat was duidelijk zichtbaar, zus liep een aantal meters voor mijn moeder de zaal uit. Als ik ook maar enig idee had gehad dat er iets met mijn moeder aan de hand was, was ik meteen mee de zaal uitgegaan. Ik had gelukkig geen zorgen om mijn moeder.

Te laat komen door overmacht kan natuurlijk gebeuren. Ikzelf zou dan altijd even een appje sturen om het door te geven. Overigens woont zus op 5 minuten rijden en was er geen sprake van overmacht. We hadden om 18.45 afgesproken. De uitreiking begon om 19.00 uur. Zij kwamen om 19.10 binnen en voor 20.00 stond ze alweer buiten.

Maar ik snap heel goed jullie punt. Ik kan haar niet veranderen, alleen de manier hoe ik er mee opga. Dat lukt me meestal vrij aardig maar dit keer even niet.

elfje 65

ik vind het persoonlijk ook niet kunnen om eenpeuter maar door het gangpad te laten lopen.
Maar ja het is wel de tendens in de maatschappij: kinderen moeten overal maar bij kunnen zijn en alles mogen zoals lawaai maken en heen en weer rennen. Ik vind-heel ouderwets vlg. anderen misschien- dat je kinderen naar bepaalde gelegenheden dan dus gewoon niet mee kan nemen of je houdt ze rustig.

Elfje65

Inderdaad wat is belangrijker gelijk hebben of je zus. Mijn vader is pas overleden. We hadden ruzie en op het laatst heb ik het nog goed kunnen maken. Koppig als ik was te lang gewacht. Ik vond dat hij het goed moest maken en dat hij mij maar eens een keer moest bellen. Toen werd hij heel ziek. Ik schrok me rot en ben naar hem toe gegaan. Helaas overleed hij na 3 weken. Spijt dat ik heb. Had ik het nou maar eerder goed gemaakt. Wat een rotgevoel het bij je laat. Ik geloof dat ik er nooit meer overheen kom. Droom er vaak over en huil dagelijks. Het knaagt echt aan mij. Ik vind het zo erg dat onze relatie zo geëindigd is. Als ik dat had geweten dan had ik het allang goedgemaakt maar ik was koppig. Elsje66 wat erg voor jou dat je het niet goed hebt kunnen maken met je broer. Pijn doet het. Dan maar geen gelijk zou ik iedereen als je van iemand houdt. Helaas kom je hier soms te laat achter.

het lijkt op de vele familie-diner verhalen

je weet wel, van Bert van Leeuwen. Er gebeurt iets, een stom misverstand dat door de een heel zwaar wordt opgenomen terwijl de ander verzucht 'was dat nou alles?'

Het was gewoon niet leuk voor jou. Dat snap ik. Bij zo'n belangrijk moment wil je dat de mensen die erbij willen zijn (want dat wilden ze) op tijd zijn en van a tot z meegenieten van wat er allemaal gebeurt.

Ze waren laat. Misschien moeite om vlakbij te parkeren, drukte verkeerd ingeschat of zo?
Om een of andere reden vond je zus het na (!) de diplomering van je zoon, haar neef, welletjes en was ze aan een peuk toe. Oma ook misschien?
Wat zei zij er later over?

Ik schat in dat je zus zelf geen gezin heeft en zich wellicht mede daardoor niet zo bewust was van wat haar gedrag voor jou blijkbaar betekent, gevoelsmatig.

Deze zomer was ik ook getuige van de diplomering van mijn neefje, een beetje als vervanger van de reeds overleden grootouders van beide kanten van de familie. Omdat ik diplomeringen van onze eigen kinderen achter de rug heb, weet ik aardig wat er van zo'n avond te verwachten valt. Als je als aanwezige in het publiek de docenten en de andere leerlingen totaal niet kent én ook weinig feeling met onderwijs hebt, kan zo'n avond een hele zit zijn. Zus mist kennelijk de volwassenheid en de empathie (wat je van haar weet) om er desalniettemin een mooie familieavond van te maken. Jammer - maar over tot de orde van de dag.

Jullie hebben samen (of zijn er meer broers/zussen) de mantelzorg voor jullie ouder wordende moeder. Verwijten helpen je niet verder. Ga je voor gelijk of voor geluk...