Eventjes graag jullie mening aub...

Inderdaad

Is via telefoon dat ik ze toevoegen 😁😄

Steun?

Dat is idd geen steun. Het is er nodeloos nog eens overheen gaan. Bijval geef je alleen als het kind nee krijgt bij de ene ouder en dan bij de andere ouder probeert.
Niet fijn voor je dochter en voor jou ondermijnend, alsof jouw nee niet goed genoeg is.
Maar steun is het niet.

En toch...

Vraag ik mij af in hoeverre de burn-out of het werk meespeelt in zijn houding naar jullie toe. Ik weet nog hoe mijn vader niet te genieten was in een tijd van spanningen en reorganisaties, zo onredelijk afreagerend op het thuisfront. Zijn klachten over gebrek aan respect en waardering in het algemeen, dus ook naar ons en dat juist in een tijd waarin de pubertijd zij kop opstak. Mijn moeder heeft het niet eenvoudig gehad in haar loyaliteit naar elk gezinslid.

Mijn moeder leefde met het idee dat ze van hem afhankelijk was, daar hij kostwinnaar was. Maar eigenlijk was hij nog afhankelijker van haar want zij was zijn klaagmuur en zijn haven waar hij ‘s avonds weer naar toe kon gaan omdat zij thuis alles op orde had zodat hij daar niet over na hoefde te denken. En, zij toonde wel respect voor hem, juist datgene wat hem staande hield. Zonder haar kon hij geen rust bereiken, ook al hield hij zich groot en sterk en alwetend.

Waarom dat ontvangen van respect zo belangrijk voor hem was, wel omdat hij vroeger ook altijd respect had opgebracht voor zijn baas en zijn collega’s. Ik weet nog hoe op het afscheidsfeest men hem loofde voor zijn kennis maar dat hij niet de makkelijkste was om mee te werken omdat het werkklimaat door de jaren heen wel iets veranderd was.

Mannen die denken dat ze het gezin moeten dragen, kunnen heel kwetsbaar zijn omdat hulp vragen een teken is van zwakte, in hun ogen dan. En als de man van Nina zijn baan verliest, spoelt het zand onder zijn voeten weg. Best triest eigenlijk als dit ook zo leeft bij de man van Nina.
We denken aan narcisme, maar dergelijk gedrag kent meerdere oorzaken. Belangrijk te weten wat er nu echt speelt. Belangrijk voor de toekomst en de kans op verbetering.

Ja of een combinatie

Het kan natuurlijk ook dat Ninaman bijvoorbeeld iets in het autisme spectrum heeft en daardoor minder goed 'het leven' om kan gaan en daardoor burn out raakt. Dat het vroeger toen hij studeerde nog ging maar nu niet meer.
Of dat hij zich juist überverantwoordelijk voelt voor zijn dochter en daarom zo streng is. Het kan allemaal uit goede bedoelingen zijn en niet om de baas te spelen en uit entitlement zoals bij een narcist (en ja die zijn ook gewond, daarom bleef ik bijvoorbeeld zo lang bij mijn ex, omdat ik dat zag).

We weten het niet.

nina hoe is het?

laat je nog weer even wat van je horen?

Margaretha ;-)

Great minds... Ik wilde ook net een berichtje posten.
Ik hoop maar dat de radiostilte betekent dat ze het aangedurfd heeft om een paar dagen weg te gaan. En dan hoop ik natuurlijk ook dat het haar brengt wat ze nodig heeft.

Hoe het gaat

Het gaat niet zo goed.
Ik beschrijf even afgelopen weekend.
Ik kom vrijdagnamiddag thuis van mijn werk en we zouden dan samen te voet naar de dierenarts gaan. Zegt hij opeens dat hij zich zoooo gespannen voelt en vraagt of het mogelijk is om ook even voor hem naar de apotheek te gaan. Onderweg daarnaartoe wil hij een omweg maken richting apotheek en dierenarts. Waarop ik zeg 'laten we best de gewone weg nemen, anders wordt het te lang voor de puppy. Wou hij minutenlang niet meer tegen me spreken. Daarna, zij hij dat hij eraan gedacht heeft om ijsjes voor mij te kopen, waarop dochter antwoordt 'papa dat was wel mijn idee he'. Zegt hij dat ze vervelend doet en dat het er niet toe doet wiens idee het was. Ging hij ontzettend lang over door tot ik opeens zei dat het genoeg was en ik begon over iets anders. Toen werd hij (weer) boos en zei dat hij zelf wel bepaalt wanneer een discussie voorbij is. En dan ging hij weer zeggen dat ik altijd partij voor dochter kies. We zijn bij apotheek en hij vraagt naar iets tegen spanningshoofdpijn. De assistente vroeg 'waardoor komt het meneer, is er iets gebeurd'? Wou hij niet op antwoorden. Terug buiten zei hij tegen ons 'tja, ik kon toch moeilijk tegen die assistente zeggen dat mijn hoofdpijn door jullie komt', zo lag ben ik niet zei hij. Daarna bij de dierenarts, ze vroeg of ze een inenting mocht geven zodat een hondje naar het buitenland kan. Ik zei dat het niet hoeft, we gaan toch niet direct naar het buitenland. Kreeg ik op mijn donder dat ik dat alleen beslist had. We gaan terug naar huis en wat dacht je... 'de discussie van tijdens het naar de apotheek wandelen nog maar eens oprakelen. Daarna liep dochter per ongeluk tijdje op straat en hij zei 'waarom pesten jullie mij zo, verstaan jullie dan niet dat ik hoofdpijn heb en stress omdat het weer bijna school is'. Toen floepte ik eruit dat ik anders wel met dochter weekend zou weggaan, dan kunnen we hem zeker geen stress meer bezorgen. Dat vond hij een dom idee, we moesten maar ons best doen hem niet te ergeren 😞.
Zaterdag moest hij weer naar een arts en toen vond hij dat we te traag handelden waardoor hij dacht dat hij te laat zou komen. Zaten allemaal gestresseerd in de auto. Daarna nog wat inkopen gaan doen voor dochters vakantie komende zaterdag en omdat hij het niet aankon van de stress die dochter en ik die ochtend veroorzaakt hebben weigerde hij mee te gaan in de eerste 2 winkels. Tot dochter uiteindelijk schreeuwde 'komaan, ik kan er niet meer tegen, ga mee'. Dat deed hij dan uiteindelijk wel. Ze huppelde naar de volgende winkel, had ze beter niet gedaan, het ergerde hem. Daarna thuis wou hij rusten, hij was zo moe. Vond hij dat wij intussen teveel lawaai maakte (ik in keuken om eten te maken, dochter in badkamer). Was ook weer niet goed. Daarna zouden we nog samen ergens naartoe gaan, maar omdat we hem teveel geërgerd hadden, wou hij niet meer mee. Ik was in tranen met dochter in de auto. Bij thuiskomst vond hij dan dat ik teveel met dochter optrok en te weinig met hem (hij weet niet wat hij wil).
Zondag hij met dochter naar hondenschool, ik doe boodschappen. Hij moet hele tijd en uiteindelijk zeg ik tegen hem 'wil jij met mij vanmiddag naar tentoonstelling gaan, zonder dochter'. Was goed, daarna nog wat gewandeld en gepraat, maar ik zei waarschijnlijk teveel waarheid, want plots moest ik erover ophouden, want hij voelde zich opeens heel slecht 😯. Dat was mijn weekend. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, is mij andere vrees ook waar, mijn moeder bevestigd dat ze boos is op mij. Mij wereldje was al klein, nu dus nog meer. En als jullie je afvragen wat ik hier nog doe, ik weet het zelf ook niet meer'. Maandag gaat hij mee op gesprek bij mijn psycholoog en ik hoop daar misschien wat van erkenning te krijgen...

vraag

Naar welke arts moest je man zaterdag en waarom?

En om nog door te gaan

Vraagt hij gisteren of we met hem zijn excursie eens te gaan proeflopen en daarna watvte gaan eten. Goed voor mij. Zijn excursie was best interessant, we toonden interesse en stelden wat vraagjes. Daarna aten we. Na het eten vraagt hij of we nog zin hadden om naar de avondmarkt te gaan. Dochter en ik wilden niet, maar we zeiden, als jij wil, gaan we met je mee. Het hoefde niet meer voor hem. Daarna hele avond discussie 'hij vond dat we niet enthousiast genoeg waren over zijn excursie, hij vond dat we niet geïnteresseerd waren, niet genoeg vragen stelden,... Hij vond het erg dat we niet naar avondmarkt wilden gaan en dat ik bij thuiskomst ervoor koos om met dochter buiten te zijn bij de hond en dat ik niet ervoor koos om bij hem binnen te blijven. Hij zei 'dochter hoeft toch niet hele dag alle aandacht te krijgen'. Toen zei ik 'jij hebt haar hele dag aandacht gegeven, dus ik mag dat dan niet als ik thuiskomst van mijn werk?'. Hij vindt dat het genoeg was geweest en dat hij ook aandacht verdient...

@ Jippox

Naar de kinesist, omdat hij anders vergaat van de nekpijn.

Lijkt me duidelijk dat het niet handig is om van alles samen te doen.
En bovendien dat je het niet aan hem overlaat om het weekend weg te gaan. Dat doe je. Je kondigt het tijdig aan en dan ga je.
En het zal best even wennen zijn maar het lijkt me duidelijk dat je het beste een eind kan maken aan dit soort discussies. En volhouden.
Anders even weggaan.
Commentaar krijg je toch. Het is namelijk nooit precies zoals hij het zich in gedachten heeft.
Gun deze man meer alleentijd. En jezelf en je dochter de broodnodige rust. En laat het commentaar van je af glijden. Het zij zo.

Zo langzamerhand voel ik best wat compassie voor je man. Hij komt over als een gefrustreerde, superonzekere persoon die het uiteindelijk echt zo slecht niet bedoelt. Ik kan me voorstellen dat je daarom ook nog steeds bij hem bent.
Hét gaat alleen niet helpen denk ik als je maar blijft beschrijven hier hoe onredelijk en vreselijk hij wel niet doet, daar ben je nu al zo vaak in bevestigd.
Vind een manier om met hem om te gaan, maak je zelf sterk en rustig, zoek hulp voor jezelf en je dochter, en als het echt niet gaat bereid zo langzamerhand je vertrek voor. Maar stap uit de paniek en het wijzen naar hem, daar kom je niet verder meer mee. Sterkte.

meelezer

Pfff ik lees, na mijn eerste reactie, al een hele tijd mee in dit draadje, en heb echt met je te doen. Als jouw man echt zo is als jij hier beschrijft, heeft hij een heel groot probleem en denk ik dat hij niet geschikt is om zijn leven met iemand te delen.

Maar ik merk dat ik me langzaamaan ook een beetje ga ergeren, want ik begrijp je niet meer. Ja je man doet vreemd en nee dit ligt niet aan jou en ja je moet je dochter en jezelf tegen hem beschermen door weg te gaan!
En je krijgt een fantastisch aanbod hier, maar je durft niet, want je man vindt het niet goed???
Nee natuurlijk vindt hij dat niet goed, want hij wil jullie levens volledig onder controle houden, en dat is juist de reden dat je weg moet!

En hoe verdrietig ik het ook vind, ik kan zelfs je moeder een beetje begrijpen. Waarschijnlijk voelt ze zich nog veel machtelozer dat wij hier allemaal bij elkaar, ziet hoe haar dochter zichzelf en haar kleindochter kapot laat maken en kan niets doen!

Ik besef dat mijn reactie weinig zin heeft, maar ik wil je zo graag wakker schudden!

paar dingen

Je man komt erg onzeker over. Elke keer weer de opmerking dat jij teveel aandacht aan jullie dochter en te weinig aan hem geeft. Dodelijk vermoeiend. Dat is iets waar hij aan moet (willen!) werken. Als jij het net zo dodelijk vermoeiend vind als ik (alleen al om jouw verhalen te lezen, dus het lijkt me vele malen erger voor jou), dan zou ik als ik jou was tegen hem zeggen dat jij er erg moe van wordt om 1) steeds op alles kritiek te krijgen en 2) de indruk te krijgen dat hij steeds maar aandacht van jou wil (en dat je het niet aan je dochter mag geven). Dat dat ongezond is als vader.
Dat het aan hem is om aan de onderliggende onzekerheid te werken.

Verder: je man komt echt overspannen over als het aankomt op het begin van het schooljaar. Misschien zit hij tegen een burn out aan. Heb je wel eens met hem daarover gepraat? Dat je je zorgen maakt dat het niet goed met hem gaat omdat hij aldoor zo gespannen/overspannen reageert? En dat het goed zou zijn als hij naar de huisarts zou gaan (voor een doorverwijzing) om uit dit gespannen gevoel dat hij heeft te komen? Ook niet fijn voor hem, maar ook niet verstandig als hij daarmee blijft doorlopen. Dan gaat het straks nog veel verder mis dan als hij nu maatregelen treft.

Ik denk alleen dat we met zijn allen moeten uitkijken om nu te denken dat je man (bijna) overspannen is en dat dat zijn gedrag veroorzaakt. Eerder heb je nl. geschreven dat hij altijd zo is, alleen de laatste 3 jaar nog erger. Dus zijn kritische gedrag naar jou en jullie dochter toe heeft hij altijd al gehad. Ik heb er zelf dan ook twijfel over of je man (ALS hij al maatregelen zou nemen en hulp zou inschakelen) hier overheen kan komen, en dat hij daarna wel op een normale manier met jullie om zou kunnen gaan.

In een situatie waar je man aldoor zo gestrest reageert en alles naar zijn hand wil zetten, zou het beter zijn als jij meer de regie gaat nemen. Dat is jouw deel, iets waar JIJ wat aan kunt doen. Om te beginnen zou ik stoppen met aldoor maar vragen stellen aan hem. Dat vragen stellen begrijp ik, heb ik ook eindeloos gedaan :-), maar legt weer druk/actie bij hem, dus stress. Bovendien zou het goed zijn als JIJ je begint te realiseren en daarnaar gaat handelen dat JIJ gewoon een volwassen vrouw bent met een EIGEN mening. En die kan anders zijn dan van je man, maar daarom niet fout (ook al zegt of vindt hij van wel). Dus ik zou beginnen met te oefenen door niet aldoor te vragen "het kan toch niet zo zijn dat ....? ' of "Ik mag toch ook wel tijd met mijn dochter doorbrengen?", maar als reactie het simpel te stellen "Jij vindt dit, ik vind dat en wat ik vind dat doe ik ook, ook al als jij dat niet wilt". En "Jij hebt een hele dag met dochter doorgebracht, na mijn werk, wil ik graag 's avonds aandacht aan haar geven."
Klaar! En dat doe je ook.

Als hij gaat morrelen, dan zou ik zeggen "Je gedraagt je als een kind. Onze dochter is het kind en heeft aandacht nodig. Bovendien vind ik jou niet gezellig doen en vind ik het wel gezellig met haar. Dus als jij gezelliger doet en niet steeds kritiek levert op alles wat dochter en ik doen, vind ik het ook gezelliger om wat met jou te doen."

Misschien is het goed dat een keer duidelijk te zeggen. Kan je ook combineren met daarna je zorg uit te spreken dat het volgens jou niet goed met hem gaat en dat HIJ dus hulp moet zoeken bij huisarts en anderen. Maar als hij dat dan weigert, dan is dat ZIJN keus, maar dan ga jij dus je eigen plan trekken.

Als ik jouw weekend lees, word ik ook erg moe als ik lees wat jullie allemaal met zijn drieen gezamenlijk doen. Waarom?

Het is niet gezellig!
Waarom dan zoveel tijd met elkaar doorbrengen?

Dus: ik zou in het weekend veel minder dingen met zijn allen doen. Ga gewoon dingen alleen of (beter) alleen met dochter doen (hoeft je dochter niet bij hem te blijven). Je bent toch niet afhankelijk van hem? Je kunt toch alleen met te voet, met fiets, met OV of met de auto weg? Je zult zien dat als je een paar uur alleen met je dochter gaat winkelen, zonder je man, dat jij en je dochter het veel gezelliger hebben. En hij kan lekker uitrusten.

Dus trek je plan en voer dingen zonder hem uit. Breng het als feit "Dochter en ik gaan even dit en dat doen" en vertrek. Niet vragen of hij mee wil! Als hij mee wil, zeg je, "Nee, we gaan even samen de stad uit. Kan jij lekker uitrusten." En als hij vraagt hoe laat je terug bent, zeg je dat je dat niet precies weet. Mocht je dat te moeilijk vinden, dan noem je een tijd die 2 uur later ligt dan je verwacht, zodat je in elk geval niet later terug bent dan je zegt.

"Toen floepte ik eruit dat ik anders wel met dochter weekend zou weggaan, dan kunnen we hem zeker geen stress meer bezorgen. Dat vond hij een dom idee, we moesten maar ons best doen hem niet te ergeren 😞."
Het is duidelijk dat voor je man het hele leven om hem draait. Jammer, zo is het niet. Jullie leven draait niet alleen om hem en het hem naar zijn zin maken. Maar dat kan hij kennelijk maar niet begrijpen. Heb je dat wel eens tegen hem gezegd? (niet in de vragen de vorm maar als feit!)

Heel goed!! Je hebt het al aangegeven dat je een weekend weg wilt gaan. Jammer dat je het niet nog niet gedaan hebt, maar het is een eerste stap. Binnen kort gewoon doen. Pak je spullen en ga een keer weg. Maar eerst: bel je Doenja of OokZo of neem je contact met mij op? Ik denk dat het je kan helpen, om je kring groter te maken en de stap om een weekend weg te gaan (met je dochter) kleiner. Je kunt het wel. Wij bijten niet . En wij zijn er echt voor jou (terwijl je man alleen met zichzelf bezig is). Lijkt me zo fijn voor jou!

Moeder

Je schreef dat je moeder inderdaad boos is.

Heb je langer met je moeder gesproken of alleen via app contact gehad?

Heeft ze aangegeven waarom ze precies boos is?

En waarom ze jou uit de appgroep gooit? (om jou te straffen? of om een andere reden?)

Heb je aan haar aangegeven wat jij zo moeilijk vindt in je relatie met je man?

Heb je haar gezegd dat je haar hulp en steun juist zo ontzettend nodig hebt om anders met je man om te gaan (of bij hem weg te gaan)?

Heb je aangegeven dat je het zo erg vindt dat ze je uit die appgroep gegooid heeft?

Heb je aangegeven dat je al zo weinig/geen vriendinnen hebt en dus een heel klein wereldje, dus dat je haar juist heel erg nodig hebt?

Het lijkt me handig als je aan je moeder eerlijk bent over hoe moeilijk je het ermee hebt en dat je wel wilt weg gaan bij je man, maar niet weet hoe. Het minste wat je kunt doen is uitgebreid met je moeder praten en haar om hulp vragen. Doe het niet per app, maar bel haar daarover.

houding

Ik heb nog niet eerder gereageerd maar ik heb zelf ook niet altijd even gemakkelijke man. Die ook heel onredelijk kan reageren als er ook maar iets niet naar zijn zin gebeurt.

Het belangrijkste voor mij is dat ik hier anders op moet reageren en ik wil je graag uitleggen wat ik bedoel. Ik begrijp heel goed dat je niet zomaar je man wil verlaten en jullie huwelijk nog een kans wil geven maar dat betekent niet dat je dan maar alles van je man moet gaan accepteren.

Neem je vorige voorbeeld. Jullie gingen een stukje wandelen met kind en puppy en hij wil naar de apotheek omdat hij zo'n hoofdpijn heeft.

1. hij wil opeens een langere route lopen. Jij gaf aan dat dat niet kon omdat de puppy niet zover kan lopen. Was dat echt zo? Zo ja, dan had je op dat moment gelijk moeten zeggen dat jij dan wel rechtstreeks loopt en daar op hem wacht. Zo niet, dan erger je je dus eigenlijk aan hem. Laat dat. Erger je niet en neem de langere route.

2. Het ijsje. Waarom begint je dochter erover dat het eigenlijk haar plan was? Wat maakt het uit. Een ijsje is een ijsje. Soms moet je iemand de glorie maar even gunnen. Jullie hoeven ook niet moeilijk naar hem toe te doen. Leuk dat ijsje, lekker.

3. opmerking dat hij hoofdpijn heeft van jullie. Op dat moment negeren. Laat gaan.

4. bij thuiskomst doorgaan op dingen. Hier moet je op gaan oefenen. Gaat hij discuzeuren dan reageer je alleen met de opmerking dat je het gehoord hebt en je negeert het verder. Beetje hummen. De was gaan doen. Stofzuigen desnoods maar er niet meer op ingaan. Begint hij weer over dat jullie zijn stress veroorzaken dan MOET je doorpakken. Je geeft aan dat je dat vervelend vindt om te horen en dat jullie daarom op vrijdag om 16.00 uur weg zullen gaan en op zondag om 16.00 uur weer terug zullen komen zodat jullie samen kunnen eten. je geeft daarbij aan dat je denkt dat dat beter is voor hem zodat hij in het weekend tot rust kan komen. En DOE HET OOK. Niet meer terugkrabbelen. Zolang hij blijft aangeven dat jullie al zijn stress veroorzaken, ga je weg in het weekend. Voor hem. Niet als straf maar zodat hij rust heeft.

5. Je moeder. Schrijf op wat je wil zeggen. Maak duidelijk dat je het moeilijk hebt maar nog niet bereid bent de handdoek in de ring te gooien. Dat jullie werken aan jullie relatie maar dat dat je je moeder nu hard nodig hebt en haar steun kan gebruiken. het laatste wat je nu kan hebben is dat ze boos op je is. Je snapt dat zij zich zorgen maakt maar dit is iets waar jijzelf doorheen moet en je doet het op jouw manier. Hopelijk kan je al aangeven dat je een weekend weggaat om je man minder stress te geven.

Oja, dat weekend. Het kan ook in dezelfde plaats. Zoek een goedkoop hotel en maak er iets van. Maar ga weg..... en kom ook weer terug op het tijdstip waarop je het gezegd hebt. Je man ziet dan ook dat jij het echt zat bent maar wel je afspraken nakomt.

Die man van Nina is leerkracht/docent

Ben ik nou de enige die vanaf het begin meeleest en mij zorgen maak over de leerlingen die Nina's man les moet gaan geven nu het nieuwe schooljaar met rasse schreden nadert?
"Gelukkig" speelt dit in België en is het dus 100% zeker dat mijn kinderen deze verknipte figuur niet als docent krijgen.
Een leerkracht/docent is een voorbeeldfiguur, ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen deze brulboei als docent zouden hebben. Als hij al niet eens normaal met zijn huppelende dochter kan omgaan, hoe moet dat dan als hij een klas vol wiebelende/friemelende en lawaaiige kinderen in het gareel moet houden. Laat staan een kudde pubers die ook nog een eigen mening durven te hebben.

Echt Nina, wegwezen daar met je dochter en ook ergens melden dat hij niet meer geschikt is als docent.

Het roer in handen

Lees mijn eerdere posts nog even over het roer in handen nemen. Jij bent de enige die in staat is iets te doen in jullie situatie. Je man kan het niet en je dochter is kind/niet in de positie. Doe het, neem het roer in handen!

hangkous

Je weet helemaal niet hoe hij als leraar is. Scholen in België zijn veel gestructureerder dan scholen in Nederland. Leraren krijgen er meer respect en er zijn veel strengere regels. Altijd maar je mening laten horen als leerling is daar niet de gewoonte.

Het kan ook zijn dat hij juist floreert in deze gestructureerde omgeving.

Melden dat hij ongeschikt is als leraar is totaal ongepast.

Hij heeft hoofdpijn en stress, omdat school weer gaat beginnen

==='waarom pesten jullie mij zo, verstaan jullie dan niet dat ik hoofdpijn heb en stress omdat het weer bijna school is'. ===

Iemand die goed in zijn vel zit en floreert bij de strakke structuur van het Belgische onderwijs zou juist blij moeten zijn dan. Blij dat school weer gaat beginnen en hij dus niet meer 24/7 met zijn wispelturige vrouw en dochter hoeft om te gaan.
Dat hij stress heeft vanwege het op beginnen staande schooljaar maakt dat ik denk dat hij niet tegen zijn taken is opgewassen.
Hij is al aardig op weg om het leven van Nina en haar dochter tot een hel te maken, laat hem niet ook nog zijn leerlingen een fout voorbeeld geven/angst aanjagen/hoofdpijn bezorgen.

Echt behalve dat ik zeer bezorgd ben om Nina en haar dochter maak ik mij ook zorgen over de leerlingen die les gaan krijgen van deze verknipte figuur. Het andere onderwijssysteem in België is geen garantie dat hij niet nog meer mensen beschadigt.

Hangkous

"deze brulboei "

Op basis van verhalen van 1 kant. Als ik Nina zo lees dan kan man ook niet veel goed meer doen. Dat hij zich totaal ongelukkig uit.... mee eens.

"Iemand die goed in zijn vel zit en floreert bij de strakke structuur van het Belgische onderwijs zou juist blij moeten zijn dan."

Hierbij vul je in hoe een ander zich zou moeten voelen in jou ogen. Helaas hebben veel mensen te maken met plankenkoorts / stress / what ever.
Vaak bij begin van 'iets', of dat nu schooljaar is of presentatie of iets anders. Als je eenmaal gestart bent valt het weer van je af.

Wat ik wat lastig vind is dit: Nina, je geeft herhaalde malen aan dat je wegwilt, je dochter smeekt je om door te zetten, heeft zich gesneden en dingen tegen haar lerares verteld.
Maar telkens weer gaat het over wat man nu toch weer voor onbegrijpelijke dingen gedaan heeft.
Daar wordt dan weer op gereageerd op een damagemanagement- achtige manier: hij is vast burn out, hij kan niet met prikkels omgaan etc. Als jij Nina nu dit en dit doet en het zo en zo aanpakt, is wellicht comfortabeler voor hem.
Misschien probeer je dit Nina, misschien niet of een beetje. Maar telkens kom je terug om te vertellen hoe vreemd hij weer reageerde.
Laten we nu de hoofdlijn in het oog houden: je dochter snijdt zich, jij loopt op eieren en lijkt aan eigenwaarde in te boeten. Dan kom je hier om bevestiging te krijgen dat het toch wel heel vreemd is hoe hij doet. Ja het is vreemd.

Het feit dat je niet een simpel weekendje weg durft is typerend voor de hele situatie.
Ik zeg niet dat je weg moet, zelfs niet voor een weekendje, maar stop dan ook je er over te verbazen en leer er mee leven. Zo is hij, dit wordt het de rest van jouw en je dochters leven.

Een vriendin van mij was getrouwd met een alcoholist, bij ons, haar vriendinnen kwam ze steeds vertellen hoe erg het toch wel niet was. Maar er gebeurde verder niks. En ineens besefte ik het: ik ben de co-addict van de co-addict: juist door haar verhalen aan te horen kon ze weer verder. Had ze weer even wat zelfbesef om de situatie aan te kunnen.

Zo'n gevoel krijg ik hier ook.
ik zeg niet dat je man alcoholist oid is, ik heb het over het patroon van verbazen, verbijsterd zijn, dat uiten, goede tips en meeleven ontvangen, hulp aangeboden krijgen om er uit te stappen, het toch niet doen (met natuurlijk voor jou heel geldige reden, maar ik ben een buitenstaander en meen een parallel te zien) er mee doorgaan en weer tegen dingen aan lopen en weer verbijsterd zijn en dan is de cirkel rond.

Hij blijft zo. Leer ermee leven of kies voor jezelf en dochter.

Trieste waarheden, Mari

Zo is hij, dit wordt het de rest van jouw en je dochters leven.
en
Hij blijft zo. Leer ermee leven of kies voor jezelf en dochter.

Inderdaad. Deze behandeling is voor Nina's dochter pas echt destructief, dit valt regelrecht onder mishandeling, de gevolgen zjin nu al zichtbaar en al het nog langer duurt, is ze voor haar leven beschadigd. Nina is de enige die een einde aan de situatie kan maken. Dat proberen we haar ook al ruim 800 berichten lang duidelijk te maken. Maar ze moet zelf de stap zetten.

Gelukkig gaat Nina naar een psycholoog. Hopelijk heeft die maandag nog wat nuttigs kunnen doen.
Is het een psycholoog die werkt met cognitieve gedragstherapie, Nina? Dan heb je hopelijk al wat nieuwe inzichten en handvatten gekregen?

Sorry hoor

Sorry, maar het is allemaal niet gemakkelijk. Ik weeg dagelijks de voor- en nadelen af. Ik wil gewoon mijn kind zien opgroeien en ben er nog niet of dat met hem erbij is of niet. Het gaat gewoonweg slecht met me. Ik heb amper geslapen, eten is moeilijk,...
Laatst zei dochter inderdaad nog dat ze weg wou uit deze situatie. 2 weken geleden veranderde ze van mening 'ik geef hem nog een kans zei ze toen'. Recent weet ik niet meer wat ze wil. Iemand zei me dat ik haar moet vragen hoe ze zich nu voelt. Dat ga ik vanavond dan ook doen.
De psycholoog heeft afgebeld deze week en nu maandag hebben we een nieuwe afspraak. Ik hoop dat zij wat duidelijkheid kan scheppen. Of ik weet niet meer wat ik kan/mag/moet verwachten. Ik weet NIETS meer. Alles is toch fout.

alles is niet fout

Er is geen goed of fout. En niet alles is fout. Maar je zal voor jezelf voor een besluit moeten nemen.

Wil je bij je man blijven? Zo ja, hoe ga je dan een weg vinden in zijn manier van doen. je bent geen voetveeg en jij bent niet de schuldige in huis van alles wat er mis gaat in zijn ogen. Hoe ga je dat dan aanpakken om het voor jou en je dochter leefbaar en gezelliger te houden. Op je tenen lopen als hij thuis is, is geen doen. Maar hij gaat vast niet opeens veranderen. Zeker niet als jij je eigen gedrag naar hem toe niet veranderd. En dat betekent niet dat jij alles moet doen wat hij zegt en vindt. Integendeel. Jij moet een manier vinden om jezelf te kunnen zijn in deze relatie.