Eventjes graag jullie mening aub...

Wat fijn

Ik sluit me helemaal aan bij Lou!

goed om te horen

Succes Nina, ik denk aan je. Heel fijn dat je nu goede hulp hebt.

Fijn!

Het zal je goed doen om te merken dat je steeds beter bij je eigen “ik” kan komen.

Nina, wat goed!

Wat ben je dapper, en wat doe je het goed! Denk maar zo: als hij op je in probeert te praten, is dat het beste bewijs dat je het goed doet, want hij merkt dat je zekerder en zelfstandiger wordt, en dat vindt hij eng. Dus ga vooral zo door!

Wat is de reden dat je man niet nog een keer mee is gegaan naar die psycholoog? Zou dat hem niet (ook) kunnen helpen? Of zou hij het nu prettig vinden om zelf iemand te hebben om naar toe te gaan? Ik weet niet wat je doel is (en dat hoef je ook niet te vertellen) maar ik denk dat als jouw bedoeling is om (in eerste instantie) samen verder te gaan het verstandig is om hem ook zoveel mogelijk mee te nemen in het proces. Is je doel om zo zelfstandig en zelfverzekerd te worden dat je van hem kunt scheiden, dan is de route natuurlijk anders. Hoe dan ook, zet hem op!

Verder ben ik wel benieuwd hoe het met hem en met je dochter gegaan is, nu de scholen weer begonnen zijn. Geeft dat rust, of extra stress bij je man?

Even een andere vergelijking

Mijn kind werd ooit persoonlijk begeleid om goed om te gaan met pestgedrag op de basisschool. Daar werd ze sterker van.
De begeleider zei dat het gedrag van de groep waarschijnlijk eerst erger zou worden, want zelfbewust gedrag werd niet geaccepteerd. Daar moest ze doorheen want daarna zou het beter worden.
Het ging precies zoals voorspeld was. De groep werd erger. Kind bleef dankzij de begeleider vasthouden in het nieuwe gedrag. Daarna haakte de groep af. Ze hadden geen vat meer op kind. Het pesten werd steeds minder tot het stopte.
Helaas kwam het niet tot echt sociaal gedrag maar het stoppen was al heel waardevol.

Houd vol Nina. Negeer wat hij van je gedrag vindt. Hij moet gewoon wennen. En jij gaat hem daartoe dwingen toch ?!

Succes met de ontwikkeling naar je eigen ik.

Bedankt

Tja, hij verliest grip op mij, da's duidelijk.
Mijn man wou maar 1 keer mee naar de psycholoog en dan moet het stoppen voor hem. Hij heeft geen probleem, ik wel 😔.
Dus ik ga nu alleen, ik merk dat ik er echt nood aan heb.
Tja, die school... Het geeft hem stress. Hij denkt dat hij de enige mens op aarde is die werkt, omdat zijn uren na de school thuis nog doorlopen. Dat ik ook werk doet niet terzake, want mijn werk is gedaan om 17u. En het huishouden is geen verplicht werk, zijn zijn woorden.
Dus ik probeer wat op te bouwen voor mezelf (eigenwaarde, respect, vertrouwen) en we zien wel of hij in dat plaatje past.

Nina,

Eens zei iemand dat ik minder lief was dan vroeger. Ik zei:' Dat klopt, het lief zijn heeft mij niet veel goeds opgeleverd want er zijn mensen die ongehinderd over mij heen liepen en dat laat ik niet meer gebeuren, Dan maar wat minder lief..'.
Het vinden van een balans dat bij mij past, is niet eenvoudig maar ik heb er vertrouwen in dat ik die zal bereiken.

Hou vooral voor ogen waar je normen liggen. Geloof in jezelf.

Nina

Wat ben je goed bezig! Ik ben blij voor je dat je je nu niet langer alleen hoeft te voelen met deze situatie. Gevoelens uitspreken geeft jezelf soms ook meer duidelijkheid. Dus blijf nu vooral praten met de dames van OO, de psycholoog en je man.

reacties

Flanagan: "Eens zei iemand dat ik minder lief was dan vroeger. Ik zei:' Dat klopt, het lief zijn heeft mij niet veel goeds opgeleverd want er zijn mensen die ongehinderd over mij heen liepen en dat laat ik niet meer gebeuren, Dan maar wat minder lief..'."

Herkenbaar. In/door mijn relatie met mijn man ben ik na jaaaaaaren lief zijn en van alles proberen nu erg "egoistisch" geworden in mijn relatie tot hem (niet in mijn relaties tot anderen). Ik moet wel anders blijft er niets van/voor mij over.
Maar weet je? Ik vind het niet leuk. Ik wil niet langer leven in een relatie waarin ik steeds van alles moet 'bevechten'. Ik vind het niet leuk om tegenover mijn man me steeds egoïstisch te gedragen.
Dan maar liever alleen, dan deze situatie waarin ik nog steeds het gevoel heb dat ik niet ontspannen mezelf kan zijn.

En Kaaskopje "blijf vooral praten met je man".... Daar heb jij vanuit jouw ervaring denk ik een heel ander beeld bij dan de werkelijkheid bij Nina in huis:-). Of eigenlijk . Geldt ook bij mij. Zodra het op serieuze of moeilijke dingen (waarin je van mening verschilt, en dat is nogal eens) aankomt is er geen normaal gesprek meer mogelijk.Sommige mensen kunnen dan geen normaal gesprek voeren. Dus vooral blijven praten?

Mijn inschatting is, dat Nina nu veel dichter bij zichzelf staat en duidelijk steeds sterker wordt (echt heel goed!) en dat haar man dat niet leuk vindt, maar dat hij niet zodanig kan veranderen dat ze uiteindelijk een fijne relatie krijgen. Ik zou het haar van harte gunnen, maar ik acht het totaal kansloos (dat weet ze).

Larisse

Ik bedoel met praten met haar man, dat ze zich niet meer in moet houden. Dat lijkt ze nu niet meer te doen, dus volhouden!

Beheersen lijkt me hier meer aan de orde. Je eigen agenda volgen en daar kort, concreet en zelfbewust, emotioneel neutraal, over communiceren. Waar nodig.

@Nina

ik heb jouw draadje steeds meegelezen. Vol bewondering voor jou, voor wat je nu aan stappen al hebt gezet! Hou vol, jij wordt er beter van en met jou je dochter

Lief

Je kunt nog best lief zijn en toch duidelijk je grenzen aangeven.

Misschien is dat wel het probleem bij veel mensen, lief zijn wordt verward met overal mee akkoord gaan. Ik kan best bijten als het moet, maar meestal ben ik heel lief. Mensen gaan heus wel eens over mijn grenzen maar niet structureel want dan laat ik wel van mij horen.

Speak softly and carry a big stick.

Nina

Wat fijn dat je je gehoord weet bij de dames waar je contact mee hebt. En dat je jezelf sterker voelt worden. Hoe is het nu met je dochter?

Hoe hij is

De 3 dames zijn echt super! Ik word echt sterker door hen, meer overtuigd van mezelf.

Ik wou toch nog even wat posten.
Mijn dochter is actief op TicToc (waar je zo van die filmpjes post en daarvoor dan likes in de plaats krijgt). Ze weet dat ze van hem geen filmpjes in huis mag maken, hij wil niet dat zijn leerlingen opmerkingen maken over ons interieur. Nu, ze had toch wat filmpjes gemaakt in huis, had ze niet mogen doen, dat besef ik, maar op één filmpje is hoogstens de TV zichtbaar en op andere een dekentje waarop de hond ligt. Mijn man heeft dit gezien en heeft haar gedwongen ALLE filmpjes te verwijderen. Hij wil niet dat zijn leerlingen bijvoorbeeld zeggen 'heb jij een beige dekentje in je zetel liggen'. Dus enkele dagen later, maak ik een filmpje van haar en de hond in huis, met enkel als achtergrond de deur. Ik zei: 'plaats het maar op internet. Nee, zegt dochter ‘ik vraag het toch eerst nog even aan pa’. Nou, het mocht niet. Afspraak is afspraak, geen interieur tonen, ‘wil je dat leerlingen zeggen, meneer heb jij een witte deur in huis?’ Ik zie het probleem niet, maar bon, doen we dus niet meer.

MAAR… diezelfde avond zie ik opeens op zowel instagram als op facebook een niet mis te verstane tekst en een liedje verschijnen, die aangeven dat het alles behalve goed gaat in ons huwelijk. Laaiend was ik. Dochter mag geen foto van onze tv of deur plaatsen, maar hij wel die teksten. Ik zei hem, ‘je wil geen foto’s van ons interieur, maar dát mogen ze wél weten?’ ‘Ze zijn heus niet dom hoor.’ Zijn antwoord daarop: ‘ik heb het recht mijn gevoelens te posten, daarmee weten ze nog niet wat er werkelijk gaande is. En als er een vraag komt, dan negeer ik die vraag gewoon’. Het is door de manier waarop hij het zegt dat ik ENORM aan mezelf twijfel en denk ik dat ik overdrijf. Maar toch zegt iets in mij dat er iets niet klopt. Ik voel me in mijn blootje gezet tegenover familie en MIJN collega’s.

Inconsequent

Je weet zelf wel dat je man inconsequent is. Denk maar terug aan die poespas over Mc Donald en later wel met dochter een ijsje halen. Nu weer die onzin op social media.

Maar hij is degene die door zijn collega’s vreemd wordt aangekeken, niet jij. Want hij vond het nodig die tekst te posten. En als de collega’s hem gaan vragen waarom hij dat gepost heeft, weet hij niet hoe gauw hij de tekst moet verwijderen.

Dus begin er niet zelf over. Negeer het. Wacht af want hij gaat hier m.i. echt spijt van krijgen wanneer derden hem er op aanspreken. Dergelijke domme acties gaan normaliter als een trein door school, want zo iets doet een docent niet! En hij kan het beter van een ander horen.

Je had, in plaats van laaiend worden, wel kunnen vragen waarom hij het nodig vond om dit zo te delen met anderen, daar hij hier onherroepelijk gezeur mee krijgt. Gezeur uit de hoek van zijn collega’s. Dat is slimmer is om het snel te verwijderen. Hij zou snel erachter komen dat je groot gelijk hebt.
Probeer qua emoties, boven hem te staan. Elke keer, als hij denkt het baasje te kunnen zijn.

Wel een tip voor je dochter; post niet te veel filmpjes en hou het neutraal om gedoe thuis te beperken wat nu eenmaal ook in haar belang is. Een filmpje over de hond had ook buiten kunnen afspelen.

Flanagan

Ja maar dát is toch juist geen leven? Constant aanpassen om gedoe te voorkomen?

Ik snap op zich wel dat haar man zijn privéleven buiten beeld wil houden, maar als hij zelf wel van alles deelt via Instagram, zou ik daar klaar mee zijn.

Kaaskopje

Het is ook geen leven. Ik denk dat je de reactie van Flanagan moet lezen binnen de bestaande situatie. Daarbinnen is het een wijs advies, denk ik.
Ik zou hier zo absoluut niet tegen kunnen en er allang heel heel erg klaar mee zijn. Maar met er klaar mee zijn is de situatie nog niet opgelost.

Trix

Ik kom zelf uit zo'n gezin. Ik zou het gedrag van vader zelf niet accepteren.

Kaaskopje,

Hoe had je dat in gedachte; het niet accepteren?
Had je gezegd dat de tekst die hij gedeeld had met anderen, moest verwijderen?
Was een berichtje op social media de druppel om te scheiden?

Het kwaad is al geschiet; men heeft het al kunnen lezen en hij heeft naar anderen zijn ware gezicht al laten zien. Reacties van anderen hebben m.i. meer effect dan wanneer je vrouw zegt dit niet te pikken en evt. dreigt met vertrekken, daar hij waarschijnlijk meent dat dit loze dreigementen zijn.

Nna kan een stap opzij doen. Niet de stap terug van de inschikkelijke partner, maar de stap opzij van afstand zodat ze minder meegetrokken wordt in die draaikolk.

Flanagan

Nee, ik zat nog een stap daarvoor. Zijn gebries over de foto's van dochter. Dat man daarna zijn zegje via Instagram gedaan heeft, zou ik ook woest over geworden zijn en nog meer reden om niet meer te accepteren dat hij van die rare eisen en verboden heeft.

Ik had gister toevallig een lunch met mijn zussen en we hebben voor de zoveelste keer het gedrag van mijn ouders besproken. Ik vind dat Nina nu goed bezig is, maar als ik het vergelijk met hoe mijn moeder met de situatie is omgegaan, vind ik/vinden we dat mijn moeder ook best wat te verwijten valt. Het gekke is dat we haar toch steeds vergoelijken, haar ook als slachtoffer zien en deels is dat ook zo, maar een ander best groot deel heeft ze laten gebeuren. Als ik nu weer terug ga naar Nina, dan wordt het echt tijd dat ze 'het niet meer laat gebeuren'. Die foto's hadden van mij mogen blijven staan. Daar was ik dus tussen gesprongen. Als er niets op stond waaruit blijkt hoe netjes of niet netjes het huis van binnen is, waar maakt hij zich dan druk om? Tenzij de tv gestolen is of er diamanten op het kussen gestikt zitten, is het gewoon idioot dat dochter alle foto's moest verwijderen. Nina moet haar angst laten varen. En ik besef heel heel goed hoe moeilijk dat is, maar haar man is die angst gewoon niet waard. Niemand is dat soort angst waard.

Proces

Het proces van balans vinden in wanneer wel en wanneer niet je grenzen aangeven, kost tijd. Zo te lezen staat Nina aan begin van dat proces en krijgt ze begeleiding van een therapeut. Nina heeft zelf ook tijd nodig om te leren hoe valkuilen te omzeilen zonder zichzelf te verliezen. Leren hoe ze taktisch met haar man omgaat en steeds geleidelijker de touwtjes meer in handen neemt. Stap voor stap.

Ook ‘lief zijn’ kent vele stappen. De mate waarin je je sterk maakt voor je grens, is daar één van. Ben je helemaal niet lief en ga je tegen hem te tieren over een voorval of kan je het opbrengen om op fatsoenlijke toon je man vertellen wat je ervan vind en waarom, zodat hij de indruk krijgt dat je de fatsoenlijke aanpak hanteert uit liefde voor elkaar zodat hij meer meebeweegt.

Ergens komt haar man best eenzaam over. Als hij geen hobby of vriendenclub heeft, kan hij zijn ei niet kwijt en blijft hij vastklampen aan zijn gezin.

Flanagan

Ik zit zelf ook in een situatie waarin tact soms beter werkt dan direct pats boem reageren, maar ik ben ook een mens. Als je ieder moment van de dag moet gaan analyseren hoe je je het beste kunt gedragen, gaat dat ook ten koste van jezelf. Het is zeker nuttig om een evenwicht te vinden, maar ik vind dat Nina ook af en toe vanuit haar emotie mag reageren. Hij mag best zien dat hij over haar en dochters grenzen heengaat. Ze is geen hulpverlener maar zijn vrouw en de moeder van hun dochter. Als je je meer hulpverlener voelt als vrouw van, of man van, dan is dat óók eenzaam. Het lijkt er dus op dat zowel Nina als haar man twéé eenzame mensen zijn, gevangen in een ongezonde situatie.

Dat de man van Nina eenzaam is door gebrek aan vrienden, dan heeft hij dat toch echt zelf gedaan. Mijn ouders zijn ook eenzaam. Of ze zich zo voelen weet ik niet, maar ik zie het wel zo. Dat mijn vader daar de directe oorzaak van is, zullen ze nooit erkennen, maar ook niet zien. Het ligt altijd aan 'de ander'. In zekere zin is dat sneu, maar daar hoeft Nina, in hun geval, zich niet schuldig of verantwoordelijk over te voelen.

Reparatie

Het doet er niet toe wie de vaas heeft gebroken; als je hem wilt hergebruiken, moet het gelijmd worden.
De reparatie is leerzaam; kan de vaas nog gerepareerd worden of moet de reparatie maar stop gezet worden.

Flanagan

En nu in relatietaal?