Eventjes graag jullie mening aub...

nu zie je t nog niet

Nina, nu zie je het nog niet, maar je zit met je dochter in een hele scheve situatie. Een relatie die gebaseerd is op het hoog houden van een ego en daar ben jij vernatwoordelijk voor! Stel je voor. Maar ik snap zo goed dat je t nog niet ziet, of nog niet durft te zien.
Ook ik heb in een hele scheve situatie gezeten waarbij alles mijn schuld was. Ik zag het pas jaren nadat ik weg was.
Maak je plan en ga weg. Deze man gaat jou nooit als gelijke zien en je dochter alleen maar schade toebrengen. Ik weet dat het heel, heel moeilijk is. Je denkt dat het niet kan, want waar moet je heen? En waar leef je van? Je hebt niet genoeg geld! Allemaal excuses om de angel er niet uit te trekken.
Bereid in stilte je plan voor en vertrek als donderdslag bij heldere hemel. Of beter, ga als hij er niet is. Je zult niet de eerste zijn die heel ernstig gewond raakt, of erger, nadat de scheidingsmelding gedaan is.
Je zult pas veel later zien, dat je al veel eerder had moeten gaan.
Dit is geen opbeurend verhaal, dit is het herkennen van signalen die ik graag zelf ook had gezien. Had ik ze maar gezien.....

@ Fransien

Dank voor je reactie. Het bevestigt wat ik denk, maar wat onderdrukt wordt...

Morgen is de dag dat mijn dochter haar resultaten krijgt in school. Ik denk dat als het goed is er geen probleem is, maar als het niet goed is de bom dan echt zal barsten. Dan zal hij wel zeggen 'zie je wel'...
Mijn dochter heeft hem erg gekwetst zegt hij en dat komt nooit meer goed. Hij wil zelfs dat ze in school gaat zeggen dat ze alles overdreven heeft. Hoe erg is dat!!

@ Doenja

Wat bedoel je? Heb je een vergelijkbare situatie?

Het is niet gemakkelijk om zomaar weg te gaan, we zijn getrouwd, hebben samen een huis gekocht...

Ik haat deze toestand...

dat doen ze

" Hij wil zelfs dat ze in school gaat zeggen dat ze alles overdreven heeft. "

Nina, dat is dus exact wat narcisten doen. Je dwingen te zeggen dat wat je gezegd hebt overdreven is. Je gaat zelf nog in je opgelegde woorden geloven. Zeg je dochter dat ze dat niet hoeft te doen. Zeg tegen haar dat ze goed is zoals ze is. Zeg dat je van haar houdt...zeg het.....

niet alles Nina

Niet alles is hetzelfde zoals in jouw situatie Nina. Maar ik was ook getrouwd met een man die vergelijkbare trekken vertoonde; die zich langzaam aan steeds meer manifesteerde. En een schoonmoeder die dat op haar manier ook deed. En ik had een huis samen met hem, maar hij had me gedwongen afstand van eigendom te doen, want dan mocht ik een eigen bedrijf beginnen. Ik had dus geen rooie cent meer, en als ik bij hem wegging kon ik mijn bedrijf niet meer uitoefenen. Nina, het is geen wedstrijd van vergelijk, maar het is nooit makkelijk. Het zijn niet een paar schoenen om uit te trekken en dan hup weglopen. Het is het moeilijkste ooit. Nu is dit het moeilijkste....maar als je het niet doet, komen er nog veel moeilijkere dingen....Daar kan ik je heel veel over vertellen, maar belangrijker is dat je beseft dat dit werkelijk heel destructief voor jou en je dochter is.
Kun je geen contact opnemen met de collega van je man? En vertellen wat er gebeurt thuis? De collega's bij wie zijn reputatie nu om zeep is geholpen? Hoe zien die dat?

Nina

Hij is bang en hij is om zich heen aan het schoppen. Hij heeft het idee dat zijn reputatie enorm is aangetast (dat kon nog wel eens tegenvallen want ik denk dat mensen minder met hem bezig waren dan hij zelf denkt) en nu denkt hij kennelijk dat als jullie maar roepen dat het allemaal enorm meevalt, die reputatieschade wordt teruggedraaid.

Hij is niet goed wijs, dat is alleen maar wrijven in een vlek. Alsof zijn collega;s zich bezighouden met jouw dochter...Als jij nu uitgebreid tegen zijn collega's gaat vertellen dat jullie het helemaal fout hebben gezien, dan gaan die collega's zich pas echt afvragen wat er met jouw man loos is.

Maar goed, dat ziet hij toch niet, natuurlijk.

Je moet niet 'zomaar' weggaan, maar ik zou me wel alvast gaan voorbereiden op 'wat als'. Het kan zijn dat hij weggaat, maar dat vermoed ik zomaar niet, maar het kan ook zijn dat jij op een gegeven moment zo enorm je buik vol hebt van zijn eeuwige negativiteit en zijn pogingen om jou naar beneden te halen dat je zelf weg wilt. Dan kan je maar beter je plan klaar hebben liggen.

Groeten,

Temet

Juf Ank

Soms vergeet ik zomaar waar ik met wat gereageerd heb, dus sorry voor mijn late reactie terug.

Ik denk dat heel veel mensen voor het krijgen van kinderen zegt "zo doen wij dat niet". Of juist wel. Dat ik geen verwachtingen aan mijn kinderen ophang, komt voort uit mijn eigen jeugd. Veel is goed, zolang zij er maar gelukkig mee zijn. Zo was hun opvoeding ook. We zagen wel waar het heenging. Maar al gaande weg waren er wel momenten dat er dan toch meningsverschillen waren en dat kon best pittig zijn.

Ik weet hoe het voelt als moeder op de vraag "de kinderen of ik" antwoordt met "dan toch maar jij", dus dat is een goede les geweest. Mocht er bij ons ooit zo'n situatie ontstaan dat ik tussen man of kinderen moet kiezen, dan is de keus erg snel gemaakt. Als ik het verhaal van Nina lees, dan zou dit voor mij einde oefening zijn voor haar man.

Haal je dochter hier zo snel mogelijk uit!

Nogmaals, doe het voor je dochter, haal haar uit deze situatie. Ze kan zich zo niet ontwikkelen tot een gezonde volwassene! Dit is destructief voor haar. Jij bent haar moeder, haal haar hieruit! Maak niet de fout die ik gemaakt heb. Begin deze week hoorde ik dat een van mijn kinderen nog meer traumatherapie nodig heeft. We zijn inmiddels zo'n 7 jaar verder! Alsjeblieft, doe jouw dochter dat niet aan. Bereid je vertrek voor en GA!

Je dochter hoeft trouwens helemaal niets te zeggen op school en al helemaal niet dat ze overdreven heeft. Dat heeft ze niet. Vertel haar nogmaals dat ze het juiste gedaan heeft. Dat je trots op haar bent.

@ OokZo

Hemeltje, traumatherapie?
Dat klinkt serieus. Wil je vertellen wat er gebeurd is of liever niet?

Mijn man blijft me weer bellen en bestoken met irritante berichtjes. Hij zoekt een huis weg van ons, hij belde me op om te zeggen dat onze dochter vanmiddag thuiskwam en ze kortaf op hem reageerde. Hij is zijn dochter kwijt en het is allemaal MIJN fout. Nu weet ik het echt niet meer hoor. Maar... mijn dochter ging toch tegen haar juf zeggen dat ze triest is door hem. Waarom ziet hij dat niet in?

Je afvragen

Dit gedrag is gewoon niet goed Nina. Je signaleert het wel maar blijkbaar blijft het je verwonderen, alsof het wel zou moeten kloppen. Het klopt niet.
Op een gegeven moment signaleer je dat maar de betekenis er achter zit in het hoofd van je man en waarschijnlijk heeft hij er zelf geeneens tekst bij.

Liever laat je het los en gaat wat praktische met zaken om. Op je man kun je niet rekenen en hij is verward bezig omdat bij hem de sturing ontbreekt. Wat hij jou ook verwijt. Want hij heeft waarschijnlijk echt gewoon externe uitleg en sturing nodig.

Doe wat goed is voor je dochter en jezelf. Houd zaken klein en praktisch en wees zo concreet mogelijk tegen je man maar laat je niet meenemen in zijn losse flodders.

Sturing

Natuurlijk ben je geen therapeut. Maar je ziet dat je man stuurloos is. En met zijn gedrag vraagt aan jou om die sturing te gaan geven.
Realiseer je goed je situatie en kijk wat jij kunt doen. Misschien is het wel goed om te gaan scheiden en je man te helpen elders te gaan wonen. Liefst in de buurt.
En houd er ook rekening mee dat je kind mogelijk ook wat van het karakter van haar vader heeft geerfd.

Het is een opgaaf maar het kan. Je kunt je er ook voor afsluiten en je best doen om het zo goed mogelijk te doen voor je dochter en je zelf. Maar je man blijft een onzekere factor in het leven van je gezin. Wat je ook doet.

Je zou wensen dat je iemand had met wie je dit zou kunnen bespreken. Ik besprak die dingen met mijn vader. Gelukkig een geduldige nondramatische man die ons hielp om het behapbaar te houden met respect voor iedereen.

En eerder had ik ook gesprekken met vrouwenhulpverlening die me hielpen om de balans te maken over blijven of weggaan. Nondramatisch dan.

Ja, je kunt je blijven verbazen. Maar niet iedereen is een emotioneel volwassen vaardige persoonlijkheid en als het spannend wordt kan er ook van alles mis gaan met mensen die dat wel zijn. Zeker in een gezin.

Hoe gaat het Nina?

Hoe ben je de avond doorgekomen?
Heb je veel verwijten gekregen?
En hoe gaat het met je dochter nu? Het is niet makkelijk om nooit aan de eisen van je vader te kunnen voldoen...

Trauma's

Ik had al gezegd dat mijn kinderen beschadigd zijn. Een van de kinderen heeft trauma's opgelopen, reageert compleet overspannen als er iemand een beetje boos is, past zich enerzijds te veel aan en gaat daarbij over de eigen grenzen heen, en is anderzijds soms compleet tegendraads. Dat komt door het verleden waarin dit kind zichzelf niet mocht zijn van een vader die behoorlijk op jouw man lijkt. Ons andere kind lijkt er beter mee te kunnen omgaan, is jonger en heeft er daarom veel minder van meegekregen (was kleuter ten tjide van de scheiding), maar ook dit kind gaat voortdurend over de eigen grenzen heen en is veel te toegeeflijk. Doet alles om de ander (vrienden, leerkracht, trainer) niet teleur te stellen of boos te maken. Ik ben bang hoe het later zal gaan, in relaties bijvoorbeeld, en op het werk. Laten ze dan ook zo over zich heen lopen? Zullen ze ooit een gelukkige, gelijkwaardige relatie of huwelijk hebben na zo'n voorbeeld?

Ik heb het veel te lang laten aanslepen, therapieën geprobeerd voor hem, voor mezelf, voor ons samen, maar ik heb nu spijt als haren op mijn hoofd dat ik de kinderen niet eerder uit de situatie gehaald heb. Alsjeblieft, leer van mijn fouten. Je dochter geeft al aan dat haar grens bereikt is, dat is al heel knap van haar, luister nu naar haar! Jij bent haar steun en toeverlaat, de enige die nu kan ingrijpen. Grijp in.

reactie van Nina

Hoe het met me gaat? Slecht eigenlijk. Ik was gisteren in school mijn dochter haar rapport gaan ophalen. Het is minder dan verwacht/gehoopt. De juf zei me dat het een zwaar jaar geweest is met haar, zij gaf steeds seintjes dat er iets mis was thuis, maar de juf heeft dat eerst steeds genegeerd. Beetje bij beetje heeft ze het muurtje rond mijn dochter kunnen openbreken en ze zei me dat wat ze hoorde ook haar heeft doen huilen. Het maakte me zo triest dat te horen. Ze zei me zelfs dat ze in de agenda van haar dochter haar nummer noteerde voor het geval ze behoefte had te praten. Dat praten zou ze dus met mij moeten doen, maar ze deed het niet, ik was er niet... De juf zei me dat hij haar kapot maakt en dat ik haar kwijt zal zijn als het nog lang duurt. Mijn maag keerde om, dat wil ik helemaal niet.
Met het rapport thuisgekomen en mijn man was niet blij. Weer een ganse avond verwijten en preken gekregen. Dat ik moet ophoepelen met haar en dat hij me veel succes wenst met haar, maar dat hij weet dat er nog veeeeel problemen zullen zijn met haar.
Ik ben op, ik slaap niet meer, eten lukt ook niet en ik wou dat dit allemaal voorbij was.
Ik vrees dat ik nu niet anders meer kan dan er een streep onder te zetten. Voel me echt ongelukkig...

Och nee toch

Dikke knuffel voor jou, Nina. Wat een vreselijke hork is die man van jou! Maar geef hem maar wat hij vraagt. Echt meid, zoek onmiddellijk andere woonruimte en vertrek. Ga desnoods eerst bij familie of vrienden logeren. Is er niemand die op vakantie vertrekt waar je eerst voor een paar weken terecht kunt? Red je dochter. Doe het voor haar.

Een CAW geeft snel en betaalbaar advies bij echtscheidingen. Bel ze vandaag nog! Bellen is een kleine, eerste stap. Je kunt er ook je eigen verhaal kwijt. Het zal je deugd doen.

@OokZo

Wat erg voor je dat jouw kinderen beschadigd zijn. Hebben ze nu nog contact met hun vader? Hoe gaat dat dan? Want daar ben ik persoonlijk bang voor. Mijn man zei het me gisteren ook, hou er rekening mee dat het bij jou anders zal verlopen dan bij mij en dat onze dochter zich daaraan moet aanpassen.
Ik herken kenmerken van jouw kinderen bij mijn kind, reageert ook overspannen als er iemand boos is, daar kan ze absoluut niet meer tegen. Je zegt dat het kind niet zichzelf mocht zijn, kan je dat uitleggen?
Dat is bij ons dus ook zo hé!! Kind mag niet uitbundig zijn, mag niet huppelen als we ergens naartoe wandelen en zo kan ik, hoe meer ik erover nadenk, nog honderden voorbeelden opnoemen. Ik zou echt al een boek kunnen schrijven. Dingen die ze leuk vindt, vindt hij afschuwelijk enzovoort.

Ik vraag me net als jij af hoe dat later zal zijn in een relatie.
Ik ga zeker naar mijn dochter luisteren nu, voor het te laat is.

en...

en je zegt wel dat mijn man vreselijk is, maar hij weet zich hier heel fijn uit te praten.
IK ben de slechte. Ik twijfel enorm aan mezelf. Voor hem is dit allemaal mijn schuld, ik had hem moeten steunen.

GA!!!

Lieve Nina, ik lees al een tijdje mee. Het is hier al honderd keer gezegd: GA!!! Vandaag nog, hooguit morgen. En ga nóóit meer terug. Nog niet misschien, gewoon nooit meer overwegen terug te gaan, wat je man ook zegt. Je moet je dochter èn jezelf tegen deze man beschermen. Door te gaan zul je meer winnen, dan je zult verliezen. Het zal gaan met diepe dalen en voorzichtige pieken, met veel strijd, verdriet en zorgen. Maar vertrouw er op dat er meer kracht in je zit dan je denkt. Je kunt dit. Voor je dochter. Voor jezelf. Dat je er op school en hier op het forum over praat is zijn tekenen dat het fundament al aan het verzakken is. Wacht niet tot de boel echt instort en jullie bedolven worden. Eerst weg daar, daarna volgt de rest vanzelf.

Alsjeblieft, ga daar weg....

Knuffel voor jou, Nina

Wat vreselijk allemaal. Maar het is nu wel heel helder he, dat wat je man doet niet kan. En dat het dus goed is dat je gaat. Voor jou en voor je dochter. Het wordt nog een lange moeilijke weg, maar de andere weg is rampzalig. Kiezen uit twee kwaden, maar toch geen lastige keus denk ik.

Wat adviezen voor nu.
Ga inderdaad zo snel mogelijk weg. Je dochter moet uit deze situatie.
Bel zoals OokZo schrijft nu nog een CAW (neem aan dat dat iets Belgisch is, mij zegt het niets) of een echtscheidingsadvocaat voor advies. Doe dat nu al, dan kun je eventuele stappen al voor het weekend zetten. Het geeft je bovendien het gevoel dat je heft in eigen hand neemt, dat je voor jezelf en je kind opkomt, en dat geeft je kracht.
Zorg goed voor jezelf. Dat wil zeggen, regel ondersteuning. Van familie en vrienden. Stel ze op de hoogte van de situatie. Het zal je waarschijnlijk verbazen hoeveel mensen zullen begrijpen dat je weggaat. Waarschijnlijk zullen ze zelfs zeggen dat ze niet begrijpen dat je het zo lang hebt volgehouden. Voel daarin de bevestiging dat je het goed doet, en vraag om praktische hulp. Huisvesting, financiën.
Stel de huisarts op de hoogte. Misschien geen eerste levensbehoefte, maar wel van belang: regel psychologische hulp. Voor jou en voor je dochter. Je hebt een hoop herstelwerk te doen, en daar kun je hulp bij gebruiken.

Dat is wel even genoeg voor nu, daar heb je je handen al wel even vol mee...
Het viel me op dat je schreef dat je dochter bij jou had moeten komen. Nee, dat kon ze niet, want ze zag hoe zwaar jij het had en ze wilde jou niet met haar problemen opzadelen. Dus draag haar dat niet na, en voel je daardoor niet gepasseerd of zo, maar wees trots op je dochter omdat ze aan de bel getrokken heeft. Zeg haar dat ook.
En tenslotte: niet piekeren over morgen of de nog verdere toekomst. Dan is heel moeilijk, maar het heeft geen zin en leid bovendien af van vandaag, van wat je nu allemaal moet regelen.

Kom op, je kunt dit! Als je stoom af moet blazen of advies nodig hebt kun je hier terecht. Maar hopelijk ook bij familie of vrienden. Sterkte!

Toch actie als het je zelf niet lukt

"Ik ben op, ik slaap niet meer, eten lukt ook niet en ik wou dat dit allemaal voorbij was."

Lieve Nina, nog een kleine toevoeging. Als ik je dit hoor zeggen, dan kan ik me voorstellen dat je de kracht die je hiervoor nodig hebt echt even niet voelt. Maar hij zit er, dat is je oerkracht als moeder en die komt vrij als het echt nodig is, vertrouw daar op. Weggaan en nooit meer terugkomen is de enige manier om te zorgen "dat dit allemaal voorbij is". Even niet nadenken over wat er daarna nog komt. Eén stap tegelijk. Een beter moment komt er niet, je dochter heeft haar schooljaar klaar en hoeft voorlopig niet terug naar school, de komende twee maanden zijn voor jullie samen.

Als het niet lukt om zelf in de auto te stappen, bel dan iemand die jullie kan komen halen en met je meedenkt over een logeeradres. Een familielid, een vriendin, een collega, je baas, desnoods iemand van vroeger of een kennis van een kennis. Iemand die even doorpakt en je daar uit huis weghaalt, die even meedenkt met wat je in moet pakken en wat niet en je daarna de auto in sleurt. Eén telefoontje.

Een CAW is in België een Centrum voor Algemeen Welzijn. Je kunt er psychologische hulp krijgen, maar ze bieden ook echtscheidingsadvies en -bemiddeling. De kosten zijn inkomensafhankelijk en daardoor heel redelijk.

Nina, mijn kinderen gaan nog naar hun vader, maar het contact is moeizaam. Nu ze wat ouder zijn, komen ze vaak zelf weer terug naar mij. Vader vindt het moeilijk, zorgen voor kinderen, en pubers die een eigen mening ontwikkelen al helemaal. Hij denkt dat opvoeden bestaat uit eten koken (dat is al heel wat), soms eens wassen, roepen, tieren en af en toe een tik uitdelen. Als de kinderen volgzaam, lief en gezellig zijn, dan kan hij soms ook gezellig zijn. Is er stress (en hij heeft bijna altijd stress, want hij heeft een héél belangrijke baan -ahum-) dan is het heibel thuis. Empathie, troost, hulp, begeleiding, persoonlijke hygiëne, voldoende slapen, daar houdt hij zich niet mee bezig. Papa werkt, kookt en that's it. Gelukkig kunnen de kinderen redelijk gemakkelijk naar mij toe komen en leidt dat niet tot gedoe met vader. Het spreekt voor zichzelf dat ik overbezorgd ben en ik de kinderen pamper (lees: ik bied wel emapathie en hulp waar nodig en een stinkend kind moet van mij douchen).

Nina

Ik kan me voorstellen dat je je zo voelt: je weet niet waar je de kracht vandaan moet halen alles in werking te zetten om weg te gaan en je kind (en jezelf) te beschermen....
Maar geloof me: dat komt omdat je sufgebeukt bent ( psychologisch en energetisch) door hem. Iets in hem lijkt niet anders te kunnen dan iedereen in zijn omgeving te beheersen, te gaslichten, te terroriseren met niet-empatische eisen, controle en macht over uit te oefenen, zijn eigen onvolkomenheden op te projecteren, ze onmenselijk te behandelen.

Je bent murw. En dat is logisch dat zou iedereen zijn. Verwijt dat jezelf niet.

Maar geloof: Als het je lukt de stap eenmaal te zetten, ga je vanzelf meer kracht krijgen. Nu zit je op een all time low omdat alle energie wegvloeit naar zijn rare gedrag. Maar echt zet de stap en the only way is up. Dan zullen er vanzelf gunstige dingen op je pad komen.

Heel veel sterkte!

Bij het lezen van jullie reacties begon ik spontaan te huilen. Het doet me goed te lezen dat ik dan toch niet degene ben die het probleem is... Het probleem is dat ik op mijn werk ben en tussendoor de reacties lees. Op mijn werk weet niemand iets, ik ben niet in staat om er over te praten, zo erg is het.
Ik ben echt murw, dat is waar, ik heb nu de kracht nog niet om door te gaan, maar dat komt wel, ik ben zijn kleinerend/hatelijk gedrag enorm beu.

En aan OokZo, ik herken me in alles wat je schrijft. Die van mij zijn job is ook belangrijker dan de mijne!! Hij heeft ondersteuning nodig zegt hij dan. Hij zegt dat hij diegene is die waarden in de opvoeding meegeeft.

Ivm jullie advies om vrienden te contacteren, die heb ik helaas niet, die waren allemaal te min voor hem. Familie heb ik gelukkig nog wel, al zijn er daar in het verleden door hem ook verschillende keren breuken geweest.
Ik ben echt dom geweest. Tussen haakjes, zijn familie heeft hem al lang gedumpt!! Dat zegt ook veel, of niet?

Ik ga het na het werk beetje gezellig proberen te maken met mijn dochter, we gaan naar de kapper en daarna naar Mac Donalds. Mijn man vindt wel dat we het niet verdiend hebben, maar ach wat...

Goed zo Nina!

Kleine stapjes.

Breng jouw familie snel op de hoogte. Zij zullen hopelijk achter je staan en je helpen en steunen. Trek je niets aan van reacties als 'Ik zei het je toch?' of 'Zie je nou wel?'. Laat die voor nu van je afglijden en pak de hulp en steun aan.
Ook (oude) vrienden zullen vast begripvol zijn. Ik merkte in de tijd dat ik het moeilijk had dat er veel meer mensen voor je klaar staan dan ik ooit had gedacht.

En je bent NIET dom geweest. Dat is wat je man je wil laten geloven, maar dat ben je ECHT NIET. Hij is een meester-manipulator. Daar kan vrijwel niemand tegenop. Dat is nou juist het moeilijke. Je bent juist goed bezig nu, met je losmaken van hem.

Hou vol! Nogmaals, zorg goed voor jezelf. Gezond eten, goed slapen. En als dat niet lukt, dat slapen, daar kan de huisarts bij helpen. In noodgevallen zijn slaappillen toegestaan. En noodzakelijk, want je hebt al je energie nodig nu.

Vraag je familie!

Vertel wat er gebeurd is en nu gebeurt, ik wil wedden dat ze je per direct met je dochter het huis uit slepen en je compleet in de watten leggen.
Dit is niet gezond, niet voor jou en al helemaal niet voor je dochter.
Wat mij betreft mag je per direct met je dochter bij mij komen logeren, maar dat ligt niet op een acceptabele reisafstand van je werk ben ik bang (midden nederland).