Echtgenoot 41j verliefd op collega 25j

Pennestreek

Ik heb het ook enorm moeilijk om emotioneel los te komen van hem.
Ik zie dat ook als een deel van onze relatie.
Net zoals jij zegt moet ik wél proberen om zelfstandiger te worden, meer op mezelf te vertrouwen en niet bij alles denken dat hij het wel zal oplossen voor mij. Wat hij op dit moment ook absoluut niet kan. Ik probeer zoveel mogelijk te regelen en structuur te brengen binnen ons op zijn kop staande leven.

Ik regel ook zijn medicatie en dergelijke want zelf zou hij dat vergeten op dit moment.
Ook afspraken en dergelijke maken doe ik nu vooral zodat hij zo weinig mogelijk stress ervaart van bijkomstigheden.
Dat doe je gewoon voor elkaar vind ik.
En ik voel dat dit alles met kleine stapjes sterker en zelfstandiger maakt.

Ik kan me wel vinden in jouw manier van denken Pennestreek als ik het zo lees.

Gisteren is een redelijk rustige avond gebleven.
Hij zei wel dat hij weer geen gevoel heeft als we kussen en dat hij op dit moment niet van.me houd maar me wel graag ziet.
Ik weet dat ik hier zelf schuldig aan ben door hem zo onder druk te zetten eergisteren en te dwingen een keuze te maken.
Ik heb me hier gisteren ook voor verontschuldigt en hem verteld dat ik in de war ben door de op en neer gaande emoties en signalen die hij me geeft.
Hij geeft me dan een kus, maar zegt er verder niets over.

Daarnet is hij vertrokken om zijn 'truus' op te halen om samen bijna 1u alleen in de auto te zitten en de ganse dag samen te moeten werken.
Ik ben enorm bang, maar besef maar al te goed dat ik er enkel kan op vertrouwen dat hij de 'juiste' beslissing neemt.
Wat voel ik me rot en wat gaat de dag voorbij kruipen.

Bedankt voor de wijze woorden en de woorden van steun!
Doet deugd om te weten dat ik er toch niet compleet alleen voor sta.
Sterkte voor iedereen in deze situaties!

sterkte

Teksten als 'weer geen gevoel', 'op dit moment niet van je houden',.. alsof houden van een knopje is dat je aan en uit zet?

Mijn vrouw heeft geen moment beweerd géén gevoel meer te hebben voor me, of niet meer van me te houden. Ze voegde er in die tijd echter steeds aan toe 'maar niet zó, niet op de manier zoals het zou moeten', waarmee ze bedoelde dat ze wel van me hield, maar niet meer genoeg als minnaar, als haar man. Dat ze me niet dezelfde gevoelens kon teruggeven die ik voor haar had.

Als hij je enigszins serieus zou nemen zou hij ander vervoer voor haar regelen. De optimist kan denken: ze zitten een uur in de auto, ze kunnen 1 op 1 een goed gesprek hebben en hij kan haar heel duidelijk maken dat het eindig is, zoals hij blijkbaar op 20 juni aan haar kenbaar zou hebben gemaakt.

Blijf bij jezelf, maak jezelf los van hem en hou rekening met een scenario dat niet gaat eindigen zoals jij het nu graag zou willen, hoe moeilijk ook.

Zijn jullie nog in therapie trouwens? In het begin van dit draadje lees ik over 1 relatietherapie. Het is me niet heel duidelijk wiens idee dat was, en hoe lang geleden inmiddels, wat voor vorm van therapie. Anders zou ik zeggen, bel Martin eens als je in zijn buurt woont, zie eerdere linkjes. Niet eens zo zeer voor je relatie, maar voor jezelf, en voor je man om uit te vinden wat hij nou eigenlijk wil.

Bedankt voor je reactie en de steun!
Hij zegt dat hij op sommige momenten van mij houdt en dat het op andere momenten gewoon graag zien is.
Bij hem is het blijkbaar idd een knopje dat aan en uit gaat.
Hij had het eergisteren nacht al wat afgesloten tussen ons omdat ik hem zo onder druk had gezet met een keuze af te dwingen en daarom zijn die gevoelens nu weg zegt hij en hij weet niet of hij zich terug kan openstellen voor me.

Vanochtend hebben we wel geknuffeld en gekust bij het ontwaken vanuit zijn initiatief.
Mijn negatieve ik zag dit natuurlijk als een afscheid nemen.

Ik vond ook dat hij een andere oplossing kon zoeken ivm vervoer maar daar is hij niet sterk genoeg voor op dit moment geeft hij zelf aan om dit met zijn baas te moeten bespreken.
Hij ging me normaal iets laten weten als ze waren toegekomen maar tot hiertoe niets.
De verleiding is ENORM groot om zelf iets te sturen om te horen hoe het gaat maar mijn verstand weet dat dit fout zou zijn voor mijn ontwikkeling om onafhankelijk te worden van hem.

Eind mei hebben we idd een 1ste relatiegesprek gehad bij psycholoog. Op vraag van mij maar hij vond dit ok. Ergens midden juli hebben we normaal een 2de gesprek.

Wij wonen in België JJ ( Antwerpen)

Telefoontje

Net gebeld door mijn man!
Hij vond dat beter ipv te mailen.
Doet deugd om te weten dat hij er toch ook mee bezig is. Weet hoe ontzettend moeilijk is voor mij.

Ik weet dat ik nu geen mirakels moet verwachten maar dit sterkt me wel

Relatietherapie

Ik ben een groot voorstander van relatietherapie omdat die (als het goed is) gericht is op betere communicatie. Dat is altijd nuttig, of je nu samen blijft of niet. Ik zou aandringen op wekelijkse of desnoods tweewekelijkse gesprekken bij de relatietherapeut. In dit tempo wordt er niets opgelost.

Niki73

Niki73 ik zou ook graag korter op de bal spelen, maar dat is voor ons financieel jammer genoeg niet mogelijk.

Prioriteiten stellen

Dat is geen argument. Enig idee hoe duur een echtscheiding is?

Goed dat je niet zelf bent gaan appen of bellen. Hoe groot de drang ook is, laat het van hem komen.

Ik herken het duiveltje en het engeltje op je schouders wel hoor. Dat is wat ik eerder bedoelde met de focus van hem afhalen. Ook ik interpreteerde op een gegeven moment echt álle signalen die ik dácht te zien, tot grote frustratie bij mijn vrouw

Zo'n telefoontje kan je altijd dubbel uitleggen, positief en negatief. Ga uit van het positieve signaal dat hij geeft door te bellen en blijf tegelijkertijd sceptisch om jezelf niet teleur te stellen.

Therapie is wel erg belangrijk in jullie geval en ik zou inderdaad de frequentie verhogen. En beide partners moeten er natuurlijk voor kiezen, hij moet niet meegaan omdat jij dat verlangt, maar omdat hij het zelf zinnig acht. Opnieuw, niet zo zeer omdat het antwoord dan wordt 'jullie gaan weer samen verder en leven nog lang en gelukkig', maar al is het maar om elkaar recht in de ogen te kunnen kijken mocht het niet zo lopen als gehoopt.

En zoek echt een therapeut en vorm van therapie waarmee je een klik hebt. Voordat wij bij Martin uitkwamen hebben we er een hele rits -samen en apart- versleten. Therapeuten die vonden dat we 1x per week een uur moesten praten, gewoon foto's van vroeger moesten bekijken dan kwam het gevoel wel terug en om de intimiteit terug te brengen 'het' maar gewoon moesten doen. Soms erg simplistische oplossingen.

Ik ben dan ook erg sceptisch met therapeuten en het is dan ook wel typerend dat bij ons juist iemand een doorbraak wist te forceren die er niet direct voor doorgeleerd had, maar juist vanuit de eigen ervaring en assertiviteit wist te werken, bij ons thuis op de bank en niet in een 45 graden stoelopstelling therapeutenkamertje.

De grootste therapeut was overigens mijn moeder die haar nieuwe inzichten heeft gegeven vanuit haar eigen levenservaringen.

Idd, therapie

Want niets is moeilijker dan zelf ingesleten patronen te doorbreken. Omdat je die zelf niet (meer) ziet. En een derde erbij zorgt ervoor dat gesprekken niet ontaarden of scheef lopen. Open communiceren in een situatie waar de relatie niet meer lekker loopt, en zeker waar er sprake is van ontrouw, is ontzettend moeilijk. Omdat je elkaar niet meer durft te vertrouwen, durf je niet meer echt open te zijn. Een goede therapeut vraagt door en prikt door.
Wij hebben goede ervaringen met EFT (Emotionally Focussed Therapy), echtgenoot is nu zelf nog regelmatig bij onze therapeut.

Inderdaad heel goed dat je zelf niet hebt geappt of gebeld, en ik vind het ook positief dat je man het uit zichzelf heeft gedaan.

Sterkte verder vandaag.

Doemgedachten

Is er iemand die weet hoe je doemgedachten onder controle kan houden zodat ze 'leefbaar' worden?
Ik bedoel bv niet meteen denken dat hij ergens anders zit of dergelijke als hij niet meteen iets terug stuurt of wat later thuis is?
Ook al invulling geven aan elke uitdrukking van zijn gezicht, de woorden die hij gebruikt onnodig gaan analyseren?
Denk dat JJ dat ook bedoelde met de focus afhalen van partner.

Toen ik het net wist moest ik deze er gewoon uitgooien tegen hem ( verwijten) en kregen we natuurlijk enorme ruzie en spanningen.
Nu kan ik ze de meeste tijd voor mezelf houden, maar kost enorm veel energie en maakt dat mijn humeur vaak niet goed is tegen de tijd dat hij thuis komt ( door alles wat hij zogezegd allemaal heeft gedaan in mijn hoofd).

Onzekertje

Dat heb ik exact het zelfde.

Vanaf gisteren zeg ik tegen hem:
- ik heb vandaag een boze dag
- ik heb vandaag een verdrietige dag
- ik heb vandaag een verraad en gebruikt te zijn dag

Ga zo maar door. Duidelijk aangeven wat ik voel. Ik neem geen blad voor mijn mond.
Inslikken heb ik tot nu toe niet gedaan. Maar merk wel dat de klappers me niets brengen dus ik ze in ga dimmen. ( proberen)
Dat je op een normale "manier" communiceert.

Ik ben er wel uit voor vandaag,

Als ik blijf ben ik ongelukkig.
Maar als ik weg ga ook. Het feit mijn zoon te moeten missen maakt me letterlijk kapot. Het "af geven"
Is weer een nieuwe gedachte vandaag. Die je op een rijtje zet.
Weg gaan is nooit het geschikte moment ook al is hij 10, 12 of 16 jaar. Zei mijn vriendin.
Hoe doe je dat toch dat los laten hem te moeten delen. Die gedachte gang, als ik er mee zou stoppen.....

Oh En onzekertje

Mijn man werkt nog met zijn minnares. Dus snap je gedachte.
Vandaag werken ze ook samen. Ook al is het voorbij. Het geeft je serieus kortsluiting in je hoofd mits je het toelaat.
Maar we hebben daar totaal geen invloed op.

Denk aan jezelf. Ga wat fijns doen. Verzet je hoofd !!!

Miss

Bedankt voor jouw reactie.
Ik ben 'blij' dat ik niet alleen met deze gedachten zit en dat er iemand begrijpt wat ik wil zeggen en hoe verschrikkelijk dit is.

Ik wil jou ook veel sterkte wensen!

Ik heb voor mezelf al uitgemaakt dat Ik niet zal weggaan!
Ik zou hem dan eerder proberen leiden naar vertrekken als voor mij de emmer werkelijk vol is.
Soms bekruipt me ook de gedachte dat hij daar gewoon op aan het wachten is. Dat ik hem de deur wijs, zodat zijn schuldgevoelens dan minder erg zou zijn.
Vandaag doet hij echt zijn best om contact met me te houden en dat voelt goed.
Maar dan straks weer die drang onderdrukken om hem niet volledig uit te vragen over de rit van en naar..samen met haar in de auto.

Ontken haar bestaan

Ontken haar bestaan, vraag niet hoe hun werkdag was geweest. Als hij thuis komt, is hij thuis, bij jou en zijn gezin. Steek geen tijd in het willen weten wat hij met haar besproken heeft want dit geeft jou eerder stress dan duidelijkheid.

Steek tijd in van voor jullie goed is. Het is belangrijk dat hij voelt dat hij thuis welkom is! Dat je hem niet wegduwt. Je huis staat voor hem open, maar hij heeft jou niet fraai behandeld. En dat mag hij herstellen.

Dat hij je eerder wel een kus gaf maar niets zei, past in de lijn van schaamte!
Je bent gefocust op jouw ‘tekortkomingen’. Nu, hij heeft er ook eentje. Hij is ook niet Mr. perfect.
Jullie hebben een band, geloof daarin. En geloof ook in jezelf, dat je mooi bent en sterk.

En die troela, speelt een vals spel met haar geklets op het werk.
Ze is het niet waard om maar één minuut aan te besteden.

Flanagan

Dank je voor je reactie!
Ik moet idd voor mezelf dringend mijn denkwijze gaan wijzigen want anders ga ik dit niet lang volhouden.
Hij geeft dit ook aan dat hij rustig wil thuiskomen en dat we ons op onszelf richten ipv op haar, maar als je er niet over praat kan het dan wel weggaan of gaat hij dan denken dat hij met ALLES weg kan komen, want als ik er niet naar vraag zegt hij zelf niets.
Ik weet het het ligt buiten mijn controle en kan alleen maar proberen vertrouwen op het feit dat hij eerlijk is tegen mij moest er iets gebeuren.

Kreeg net een sms'je dat hij een tijdje niet bereikbaar is moest er iets zijn. Hij doet dit om me proberen gerust te stellen maar dit maakt mij dus zooooo bang dat de doemgedachten er weer meteen bij zijn... zou hij vroeger gestopt zijn om nog tijd met haar door te brengen?
Normaal is hij rond 17u30 ongeveer thuis. Dat zal dus nu niet zijn aan zijn manier van praten te horen.

Schaamte

"Hij geeft dit ook aan dat hij rustig wil thuiskomen en dat we ons op onszelf richten ipv op haar, maar als je er niet over praat kan het dan wel weggaan of gaat hij dan denken dat hij met ALLES weg kan komen, want als ik er niet naar vraag zegt hij zelf niets."

Teksten van mijn vrouw joh. Op onszelf richten, geen energie steken in hem, in jouw geval in haar. En zo is het ook, ze had en heeft er gelijk in. Veranderen ga ik het toch niet, en door erover bezig te blijven gaat het niet weg uit de gedachten. Jij bent toch belangrijker dan haar en dat mag hij nu gaan bewijzen.
Wat Flanagan ook zegt, ze is het gewoon niet waard om je druk over te maken. Ze bestaat niet.

En nee, hij komt dan niet met alles weg. Geloof me, als er spijt is, dan komt dat er heus nog wel een keer uit. Nu misschien nog niet, want hij zal zich inderdaad doodschamen. Of niet maar dan weet je ook vrij snel wat je aan hem hebt he.. want daar wil je toch niet samen mee blijven op termijn. Neem de houding aan dat jij de mooiste en de belangrijkste bent, en hij jou mág terugwinnen en dankbaar mag zijn dat je hem die kans geeft.

Een sterke vrouw is voor een man ontzettend aantrekkelijk, dus be one ;)

Zorg

Dat jij boven op die berg gaat staan, en hem onderaan, net wat JJ zegt. Laat je onvervangbaar zijn.
Een independent woman!
Ga dat maar eens creëren. Dat is ook een vorm van loskoppelen.

Kop op!!

Steun

Bedankt voor jullie steun!

Gisteren heeft me wel de moed gegeven om door te zetten en me doen beseffen dat ik wél sterk kan zijn! Het was een moeilijke dag, maar ik heb het overleefd!
De moeite die hij heeft gedaan om me toch regelmatig iets te laten weten en het feit dat hij vroeger thuis was hebben me goed gedaan.

Hij begon ook uit zichzelf een beetje te vertellen hoe de dag was geweest en zei dat het ook voor hem niet makkelijk was om zo lang met haar in de auto te zitten en dat er wel zeker nog gevoelens zijn.
Ik ben blij dat hij dit heeft verteld en hij weende toen hij het zei van die gevoelens, omdat hij wist dat hij me daar mee kwetst.
Ik heb hem vastgenomen en bedankt voor het feit dat hij blijft vechten.

'S avonds hebben we nog sex gehad op zijn initiatief, maar het lukte hem niet om de erectie te houden en klaar te komen.
Hij voelde zich hier heel erg schuldig over en heeft zich verontschuldigd. Ik heb gezegd dat dat zéker niet hoefde die verontschuldiging en dat ik denk dat we allebei geduld zullen moeten hebben.
De rest vd avond was hij stil en afwezig in zichzelf gekeerd.

Deze ochtend heeft hij zich nog eens verontschuldigd en ik zag de tranen in zijn ogen.
Hij vindt zichzelf niet goed genoeg voor mij en voelt zich beschaamd over de 'tekortkomingen' van zijn lichaam.
Ik zie meer en meer depressie op de voorgrond komen. Herken de symptomen maar al te goed!
Ik moet hem helpen en dan vooral denk ik door zelf zo positief mogelijk in het leven te staan en te laten zien dat IK sterk kan zijn ( ben)
Ik mag hem niet opzadelen met mijn onzekerheden en twijfels en doemgedachten, want hij heeft er al genoeg van zichzelf waar hij in aan het verzuipen is.

Dus Geen druk uitoefenen, haar volledig uit mijn hoofd zetten, positief en sterk zijn en zéker mezelf niet vergeten in heel dit proces!
Wat een missie, maar ik ben er klaar voor!!

‘Tekortkomingen’

Beschaamd over zijn ‘tekortkomingen’. Sorry, maar ik moet hier wel om lachen. Hij heeft meer redenen om over andere zaken te schamen.

Had jij zelf op dat moment ook behoefte aan seks?
Seks is geen bewijs dat een huwelijk nog te redden valt. Seks op zich herstelt niets. Voor herstel is openheid en eerlijkheid en vertrouwen en geloof in herstel nodig.

Maar verder lijkt hij wel zijn best te doen. En daar gaat het om.

——

Nu hij naar een depressie lijkt te groeien, mag je hem wel helpen maar pas op dat je hem niet te veel gaat bemoederen. Je bent zijn sterke echtgenoot. Hij kan het zelfs vervelend vinden als je hem gaat bemoederen. Een man wilt zelf ook sterk zijn. Geef hem de tijd om naar je toe te groeien.

——
Als je je zelf minder vaak in laat met de doembeelden, zwakken ze ook af. Dat is m.i. ook een heel fijne constatering. Momenten waarop ik inzag hoe ik mijzelf had gepijnigd, als mijn fantasie op hol sloeg. Momenten waarvan ik leerde mijzelf op gelijke voet te zetten.

Ochtend

Deze ochtend al met de bus naar postkantoor, dokter, apotheek en winkel geweest en ik voel me goed sterk en overtuigd van mijn kunnen! Ik hoop dit gevoel te kunnen behouden!!

Hij heeft nog op geen enkel moment sorry gezegd dat hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan.
Wel voor het feit dat het zo lang duurt eer hij kan loslaten en dat hij weet dat dit me erg pijn doet.

Flanagan ik had op dat moment zeer zeker behoefte aan sex.
Hij zegt dat hij het voor mij heeft gedaan en dat als hij ziet dat ik geniet dit hem een goed gevoel geeft, maar hier verder niet opgewonden of dergelijke van word.
Iets wat ik heeel erg herken van mijn depressies!
Gewoon zelf geen behoefte hebben aan sex en dan ook niet opgewonden zijn maar dit toch doen om de ander een goed gevoel te willen geven en je op deze manier iets minder gefaald te voelen in het partner zijn.

even inhaken

"Gewoon zelf geen behoefte hebben aan sex en dan ook niet opgewonden zijn maar dit toch doen om de ander een goed gevoel te willen geven en je op deze manier iets minder gefaald te voelen in het partner zijn."

Ik weet niet of dit nou zo handig is. Mijn vrouw heeft dit heel lang gedaan in onze 'vorige relatie' en het is nu een delicaat onderwerp geworden bij ons. Beide lol erin hebben of beide niet. Het gebeurt bij ons nu erg weinig, ondanks mijn grotere 'behoefte' en als het gebeurt overvalt mij het gevoel 'zou ze het enkel doen om mij te plezieren?' en dat slijt maar langzaam. Geloof me, dat wil je niet.

"Hij heeft nog op geen enkel moment sorry gezegd dat hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan."

De sorry moet je er ook niet uit willen trekken. Het heeft bij ons ook redelijk lang geduurd voordat het er echt gemeend uitkwam dat ze spijt had dat ze me zo'n pijn had gedaan. Woorden zijn maar woorden. Iedereen kan sorry zeggen , iedereen kan ik hou van jou zeggen. Uiteindelijk moet je het toch voelen dat het gemeend is en het vertrouwen terug krijgen dat het blijvend is. Geef het (veel) tijd.

Verkeerde been

Door de opmerking ‘zijn initiatief’, zette je mij op het verkeerde been.

Blij je vooral goed voelen en genieten van leuke dingen. Misschien tijd over om met zijn tweeën, of als gezin, er op uit te gaan; visje pakken op het strand of ijscoupe bij een ijssalon.
Afleiding maar niet te overdone.

Ik snap je redenering over het sexuele,maar ben niet zo zeker of dit voor ons een goed idee is.

Mijn man heeft zich jaaaaren afgewezen gevoeld door mij ( depressies)
Nu zegt hij zich oprecht beter te voelen als hij mij ziet genieten en ziet dit als een bevestiging van zijn man zijn. Daarom ben ik een beetje bang dat ik ga zeggen dat ik enkel sex met hem wil hebben als hij er ook klaar voor is dat hij zich terug afgewezen gaat voelen door mij.
Het zou voor het probleem van erectie behouden en kunnen klaar komen wel beter zijn als er minder druk word gevoeld.
Ik weet niet wat het beste is!

JJ heeft jouw vrouw dan ook depressieve gevoelens?

Wij hebben als koppel al veel voor onze voeten gekregen : overlijden van mijn vader op 44j leeftijd ( ik was net 21j geworden en mijn man en ik waren dan 4j samen) mijn man heeft toen de belofte gedaan aan mijn pa om altijd voor me te zorgen waar hij zich tot nu toe écht heeft gehouden!
1ste zware depressie voor mij was toen een feit.

Onze dochter is in 2002 geboren met een aangeboren hartafwijking. Dochter en ikzelf zijn tijdens de bevalling door het oog vd naald gekropen.
Ik durfde geen band met haar te maken omdat ik dacht dat we haar zouden moeten afgeven.
Resultaat : ernstige postnatale depressie en mijn man heeft dus voor haar gezorgd s nachts terwijl hij ook voltijds ging werken.
Dochter is nu 15j en doet het goed! Zal wel nog een nieuwe hartklep nodig hebben rond 18de verjaardag.

Mijn man heeft er steeds gestaan en de vele lasten op zich genomen.
Ik heb hem daar tot midden april dit jaar ( zijn opbiechten) nooit voor kunnen bedanken!
Nu is hij 'gebroken en ik hoop dat ik de kans krijg om dit alles voor hem terug te doen!!
Hij zei deze ochtend niet te zullen opgeven! En dat heeft me gesterkt!

maar

"Nu is hij 'gebroken en ik hoop dat ik de kans krijg om dit alles voor hem terug te doen!!"

Het is je te prijzen hoor, maar maak hem ook niet teveel slachtoffer na de streek die hij je geleverd heeft.

Ik vind het mooi te zien hoe je je schouders aan het rechten bent, hou dat vol, al zal de onvermijdelijke dip echt nog wel eens voorbij komen.

"JJ heeft jouw vrouw dan ook depressieve gevoelens?"

Tja, wat zal ik zeggen. Nu zeker niet meer. Ze had veel ongelukkige gevoelens, niet happy met haar leventje zoals het liep, relatietechnisch, leefde vooral voor het gezin, voelde zich niet gelijkwaardig. Het gevoel vloog alle kanten op. De ene dag kon ze heel blij zijn, om de volgende dag zonder directe aanleiding in een dip te zitten. Lees mijn verhaal aan het einde van ontrouw deel 3 en aan het begin van ontrouw deel 4 maar eens terug.

Net als jij nu zegt dat je man veel te verduren heeft gehad, heeft mijn vrouw zich ook tijden alleen voelen staan. Dat praat het vreemdgaan niet goed natuurlijk, maar het was bij ons geen gevalletje op zichzelf staand. Ik heb ook flink in de spiegel gekeken.

"Daarom ben ik een beetje bang dat ik ga zeggen dat ik enkel sex met hem wil hebben als hij er ook klaar voor is dat hij zich terug afgewezen gaat voelen door mij."

Het moet toch andersom zijn. Hij moet toch niet onder druk staan te moeten 'presteren', terwijl jij je aan zijn voeten werpt om hem het gevoel te geven dat je er op dat vlak voor hem bent. Ik zou het zeker bespreekbaar houden, voordat de verwachtingen straks ver uiteen liggen. Maar ik reflecteer wellicht teveel vanuit mijn eigen situatie.

MAN WEGGEDUWD

Ik heb het gisteren weer goed verpest!
We gingen winkelen met onze dochter.
Zijn Truus werkt bij Rituals, maar volgens hem niet op de plaats waar wij waren.
Toen ik de winkel binnen keek zag ik iemand achter de kassa staan die perfect leek op de foto die ik van haar heb gezien...
Mijn stoppen sloegen door en heb weer allerlei lelijke dingen geroepen waar onze dochter bij stond.
MAN zegt dat ze het niet was en dat ik haar in mijn hoofd mooier voorstel dan dat ze is.
Hij was enorm boos en zei dat hij dit niet meer aan kon al die spanningen..
Dat hij niet weet of hij nog nee gaat kunnen zeggen als ze nog eens afkomt.

Waarom doe ik dit toch???
Waarom maak ik het zelf stuk??
Ik duw hem gewoon in haar armen ...