U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Doorgaan of stoppen
Dag allemaal,
Ik ben zo ver dat ik overweeg te stoppen met mijn relatie. Ondanks de andere naam verwacht ik dat bij de vaste lezers de situatie bekend is maar toch even een samenvatting.
Ik: in 2012 gescheiden in goede harmonie, prima nahuwelijk met exman en goede vriendschap opgebouwd met hem en zijn tweede vrouw. Oudste kind is 27 en al lang het huis uit, jongste is 17 en in 5vwo, gaat ook goed. Ik werk in het onderwijs en studeer (master).
Hij: in 2015 gescheiden, toen geen baan, twee kinderen die allebei lastig gaan, zelf het nodige aan problemen, twee jaar geleden diagnose ADD en ASS maar hij heefr verder geen therapie ondernomen omdat zijn prioriteit het weer vinden van een baan was en de relatie met zijn kinderen herstellen. Inmiddels een baan waar hij ongeveer even veel verdient als ik en ook weer aan het studeren, en de relatie met zijn kinderen lijkt, met veel vallen en opstaan, ook beter te gaan.
Als ik het zo schrijf denk ik ook het gaat beter, veel beter dan toen we samen gingen wonen bijna 3 jaar geleden.
Het probleem ligt bij mij: ik vind het leven veel te ingewikkeld en verlang naar eenvoud en alleen zijn. Een voorbeeld: we hebben samen een hond, en zijn kinderen hebben ook een hond. Nu is zijn oudste het huis uit en jongste gaat ook studeren, doet eindexamen havo. Zijn ex-veouwwil de hond niet houden als het op haar alleen aankomt, wat ik ook begrijpt, ze werkt full time. Vriend heeft gezegd dat de hond bij ons komt. Ik blokkeer volledig bij het idee van twee honden. Een is goed te doen tussen ons twee, twee is te ingewikkeld vind ik.
Het lijkt heel triviaal: twee honden of een hond, wat maakt het uit? Maar ik loop al op mijn tandvlees om verschillende reden (de combinatie baan en studie vind ik redelijk zwaar), en elke “incident” is voor mij aanleiding om te denken dat
ik niet verder wil met de relatie. Ik zou het liefst nu vertrekken en twee maanden alleen (geen hond geen vriend geen baan geen studie niets) doorbrengen op het platteland en alleen voor me uitstaren, boeken lezen (misschien) en kijken hoe de bomen groeien.
Therapie (ik volg het al enkele maanden) brengt me tot nu toe niet dichterbij een oplossing: ik heb 10 keer op het punt gestaan om de relatie te beëindigen, en 10 keer heb ik het niet gedaan. Ik kan niet echt duiden waarom, behalve dat ik van hem hou. Het is alleen dat de combinatie tussen zijn manier van zijn en de mijne niet echt goed werkt, en dat ik hem toch niet kwijt wil. Typisch een geval van “damned if I do, damned if I don’t”. Ik bespreek het uiteraard met mijn vriend, het is voor hem ook moeilijk, maar zijn insteek is “geen relatie is perfect, en we moeten vechten voor wat we hebben”. En de kwestie hond is bij hem onbespreekbaar, hij wil de hond van zijn zonen nergens anders herplaatsen dan bij Ons, en ik blokkeer compleet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik verwacht van de forum dat ik ook niet krijg van een therapeut of een paar goede vrienden. Maar in het verleden zijn enkelen van jullie van goede raad geweest.
Houtplankje
Vindt....
Dus
Ehhh, iets meer dan dat 🤪
Combo? Die maken muziek. En hoe zat het ook alweer met die/dat??
In de talen zitten
Waarschijnlijk maakt ze die schrijffouten niet in haar eigen taal 
. Maar een combo maakt muziek. De muzikanten van de combo maken muziek.
fouten
Kan ook gezien worden als een expressie van de onrust bij de schrijver; de gedachten liggen ergens anders waardoor gemakkelijker over schrijffouten heen gelezen worden.
Niets menselijkers dan dat.
Een hoorbare
Ik ben ook weer niet zo'n taalnazi dat ik over dt-fouten val, die hoor je toch niet en werkwoordvervoegingen zijn voor half Nederland onderhand hogere wiskunde. Hooguit over gedrochten in de categorie als hij leesd, of ze heefd. Bovendien gaan mijn gedachten vaak zo snel dat het toetsenbord ze niet bijhoudt en merk ik achteraf dat ik halve zinsdelen weggelaten heb.
Nope, het is het betrekkelijk voornaamwoord of te wel ..google,google.. le pronom relatif. Zowel geslacht als getal kloppen niet.
En natuurlijk weet ik dat HP die fouten in haar eigen taal niet maakt. Als mijn Frans maar een kwart zo goed was als HP's Nederlands was ik een gelukkig mens.
Flanagan
Wat jij beschrijft heb ik heel vaak. Mijn gedachten gaan sneller dan mijn ogen of vingers op het toetsenbord en dan krijg je dus dat ik stukken tekst compleet mis, of zelf woorden of letters vergeet te schrijven.