De vuile was buiten hangen? Of beter van niet?

Jaina

Ook goede vriendinnen kunnen onderling verschillen zodanig dat je met de ene andere onderwerpen bespreekt dan met een andere vriendin. Als je qua onderwerp van mening verschilt, vermijd je dat onderwerp omdat de vriendschap je heel wat waard is.

Tja...

"Als je goed bent in het verbinden en optellen van feiten, goed bent in het oppikken van signalen en voor anderen vaak onzichtbare details."

Ik heb flink wat schade zien ontstaan door mensen die menen dat ze zo goed zijn in dat soort dingen maar er in werkelijkheid flink naast zaten met hun aannames. Iets dat ze overigens weigerden in te zien.

Wederzijds vertrouwen

Ik vind in een vriendschapsrelatie wel dat je op wederzijds vertrouwen zou moeten mogen rekenen. Als de vriendschap zo oppervlakkig is dat je de vriend(in) niet volledig in je leven wilt betrekken, dan zet ik mijn vraagtekens bij de vriendschap. De oorzaak daarvan kan ook liggen in verschillende opvattingen. Als de een altijd op Groen Links stemt en de ander altijd op de PVV, dan weet je dat een prettig gesprek over veel zaken niet in de lijn der verwachting ligt. Daardoor kun je als vrienden uit elkaar groeien en blijft er iets oppervlakkigers over, dan is het éigenlijk een goede kennis in het beste geval. Vind ik dan hè? Maar ja, iemand waarmee je eens een echte vriendschap deelde, degradeer je ook niet zomaar tot kennis, dus blijf je het 'vriend/vriendin' noemen. Zo is mijn conclusie.

Wat 'de vuile was' betreft, deel ik wel veel met anderen, maar uiteraard bekijk ik wel wat ik aan wie vertel. Met mijn zus deel ik net wat makkelijker medische zaken, dan met een ander.

Vroeger lang niet altijd, nu veel meer

Zeker problemen in de relatie besprak ik vroeger nooit. Dat ging niemand wat aan, vond ik. Zaken omtrent de (opvoeding van) de kinderen vond ik dan weer veel makkelijker te bespreken.
Maar...tijden veranderen. Toen ons huwelijk vorig jaar plotsklaps in een enorme crisis terecht kwam, had ik heel veel behoefte aan het delen van alle emoties en aan feedback. Dus voor het eerst besprak ik dat soort zaken met familie en vrienden. En hier . En dat voelde eigenlijk heel goed. Man deed dat ook, en met ook wel dezelfde mensen als ik. Wij boffen met onze familie en vrienden denk ik. Ik vond en vind dat heel bijzonder, dat wij eigenlijk niemand door de hele situatie zijn kwijtgeraakt, en er ook niemand was die aangaf er geen behoefte aan te hebben, of die voor een van beiden koos. En nu het stof weer enigszins is neergedaald voelt het gelukkig ook niet ongemakkelijk dat veel mensen nu zoveel van ons privéleven weten. Dat had ik wel een beetje verwacht... En vertrouwelijkheid, tja, ik weet zeker dat mijn zus en schoonzus en mijn ouders het er met elkaar en anderen over hebben gehad. Vind ik dat erg? Nee. Eigenlijk was het wel fijn als anderen belangstellend vroegen en vragen hoe het gaat. Je kunt er tenslotte zoveel over uitweiden als je wilt, op dat moment. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat mensen niet op mijn verhaal zaten te wachten. Gelukkig. Wel heb ik altijd geprobeerd ook belangstelling te blijven hebben en tonen voor de mensen om mij heen. Niet altijd even makkelijk als je zo bezig bent met jezelf, maar gelukkig begreep iedereen dat ook wel.

Flanagan/sally

Flanagan ik begrijp het niet, jij beticht Ella van nieuwsgierigheid dat er een hoog klepgehalte bijzit en dan mag ik niet zeggen dat ik dat heel onaardig vindt?
Je vertelt zelf dat je minder deelt met je man omdat je niet wilt dat het bij je schoonouders terecht komt. En dan zeg jij dat er bij Ella een klepgehalte zit...schiet mij maar lek.

Sally, dat kan ik helaas, het spijt me. Daar zit geen aanname bij, geen invulling niks en als je oplet kan iedereen het, zo simpel is het. Het is het lezen van het nonverbale, het zien aan details wanneer iemand liegt, het horen van de toon wanneer iemand iets aandikt, opletten wat de bv ogen zeggen (wegdraaien, snel knipperen, rollende ogen) als de mond spreekt. Ik heb het niet over weten hoeveel er op een salarisstrook staat, wat iemand eet, je favoriete kleur. Dat soort dingen is raden en daar heb ik het niet over. Waar ik het over heb daar is zelfs een opleiding voor:-)

opleiding

Ja, ik weet dat het mogelijk is om bepaalde nonverbale details te kunnen lezen, en dat er mensen zijn die dat gebruiken in hun werk, maar daar kunnen verschrikkelijk nare fouten mee worden gemaakt. Er zijn namelijk mensen die nonverbaal verkeerde signalen geven zonder het te weten. En vervolgens worden weggezet als, bijvoorbeeld, leugenaar, of iemand die sterker of zwakker is dan die zich voordoet. Met heel nare gevolgen.

Ik ken daar zelfs meerdere gevallen van.

soms lastig

Ik heb een vriendinnengroepje waar we vroeger regelmatig mee gingen uit eten. Tijdens die etentjes werd van alles en nog wat besproken. Leuke dingen maar ook wel eens gedoe in de relatie of kinderen. Een van de vriendinnen (ze was er later bijgekomen en de vriendin van de vaste vriendin van het clubje) ging ook al een aantal keer mee, tot me begon op te vallen, dat zij nooit wat vertelde, maar alleen luisterde, daar kreeg ik (en ook de anderen) toch een naar gevoel van (we wisten dat het bij haar thuis ook allemaal niet soepeltjes verliep) maar daar kwam nooit een woord over.
Op een gegeven moment heb ik toch eens bij de anderen gepolst hoe zij zich voelden in dit clubje en allemaal hadden we zoiets van dat het op deze manier niet fijn voelde, misschien bedoelde ze er niets mee, en was ze uit zichzelf wat geslotener, maar het voelde zo 'luistervink' achtig.
Uiteraard mag het nooit een verplichting zijn om wederzijds veel te vertellen, maar zo'n soort wederkerigheid voelt wel beter.
Ik weet zelf trouwens wel aan wie ik wat kan en wil vertellen, merk wel dat ik opener wordt als een ander dat ook is....

wat ik wel of niet deel

is per situatie verschillend. Met de een kan ik beter over schoolzaken praten dan met de ander. Als het tussen mijn man en mij even wat minder loopt, dan hou ik dat liever voor me of vertel het tegen hooguit 1 persoon (iemand die zelf ook zulk soort situaties tegen mij vertelt).
Er zijn ook wel dingen die ik met niemand bespreek, waar ik zelf uit wil komen. Bij sommige mensen ervaar ik wel eens dat ze enorm gaan doorvragen over iets wat ik vertel en dat ik daar absoluut geen zin in heb. Bepaalde situaties vertel ik dan ook niet tegen die mensen.
Soms hou ik zaken voor me omdat ik niet wil dat mensen zich dan zorgen maken (ouders).

Zo simpel

Zo simpel werd mijn reactie gezien als een aanval terwijl het ook gezien kan worden als een spiegel.

In de zin'..Uiteindelijk kom ik er dan op den duur toch achter, vaak tot mijn verbazing en me afvragende waarom men dit niet eerder heeft verteld' zit het knelpunt denk ik, eerder in de staart. Waarom heeft men dit niet eerder verteld. Een vorm van nieuwsgierigheid als je het mij vraagt.

Maar ja Ella gaf ook al aan dat die zin reacties kon oproepen. Nogmaals, als iemand erg nieuwsgierig over komt, wordt dat niet altijd gewaardeerd. Men kiest zelf met wie je wat bespreekt. Gelukkig geeft Ella aan dat doorbrieven hier niet het geval is.

hangt ervan af

wat je met die 'vuile was' wilt.

Wil je je hart luchten bij een luisterend oor, wil je meedenkers, wil je goede raad?
Het is altijd wijs de mensen bij wie je die was ophangt met zorg te kiezen. Niet iedereen gaat zorgvuldig om met je vertrouwen en niet iedereen is bereid of in staat zich in te leven in wat je doormaakt.

Mensen bij wie het altijd 'alle knoppies alebessen' is (uitspraak van mijn vader zaliger) tonen je vooral hun etalage, en niet wat er in hun winkeltje te koop is.