Contact met volwassen kinderen

Ik heb lang over mijn reactie gedaan

Ik zie dat intussen meer mensen gereageerd hebben.

Toch

Ondanks dat het wat verrot haar strot verlaat snap ik het te maken punt wel. Eigenlijk zegt oma niet veel anders dan Theelepeltje doet.

Soms is het aanbod kleinkinderen wat groot, vaak en met iets teveel regelmaat en niet om de grootouders of kleinkinderen te plezieren maar de generatie er tussenin, die wel heel lang gebruik blijven maken van het aloude mamma's hotel.

Niet elke grootouders is zo gebekt als zijn/haar eigen kroost en om verhoudingen met tere zieltjes niet te verzieken in jarenlange strijd, houdt men vaak de mond, slikt en accepteert.

Opa en oma hebben hun tropenjaren als ouders achter de rug en mogen nu genieten.
Ik denk hierbij een kennis van mij die vier dagen in de week haar kleinkinderen groot brengt en in het weekend komen ze nog eens met de ouders erbij. Zij is nu 68 en van haar oude dag zoals zij die in gedachte had komt niet zoveel terecht. Echt triest vind ik dat.
Het kan echt geen kwaad als kinderen om iets langer na te denken over bepaalde verzoeken; niet elke ouder heeft zin in een tweede ronde gratis kinderen opvoeden, HOE lief ze ook zijn en hoeveel opa's en oma's ook van ze houden.

van mij zou het allemaal mogen

Mijn volwassen kinderen hebben geen kinderen en ik zie het ook niet direct gebeuren. Het lijkt mij fantastisch om oma te zijn. Zeker als je niet full time meer werkt is het toch geweldig om op te passen??? Ik zou er van genieten en ik zou er ook van genieten als mijn volwassen kinderen zo gezellig met elkaar zaten te praten. Ik heb ook enorm van mijn kinderen genoten, vette handen of chocoladevlekken op de meubels daar heb ik nooit om gegeven, dat zijn maar spullen!!!!

Kaaskopje

Altijd leuk als je jonger wordt geschat;-)

Haha Elfje

Dat zeker!:-)

Miekemieke

Mijn dochters zie ik niet binnen 2 jaar een kind krijgen, maar net als jij lijkt het mij erg leuk. Een tijdje terug ging het hier ook over in Hollandse Zaken. http://www.omroepmax.nl/hollandse-zaken/uitzending/tv/hollandse-zaken-woensdag-29-juni-2016/

Gedeelde verantwoordelijkheid

Ouders die hun kinderen bij de grootouders brengen, hebben ook wel een medeverantwoordelijkheid naar hun kinderen toe. Je kan je kinderen toch niet ophalen zonder even mee te helpen met opruimen, lijkt mij. Juist als je zelf genoten hebt vaneen dagje rust of juist gefeest, misstaat het je als ouder niet, om iets terug te doen.

Het is naar de grootouders ook een teken van dankbaarheid, als de ouders tijd hebben voor een kopje koffie bij aanvang. Het geeft de grootouders een gevoel van wederzijds genegenheid, een momentje tijd voor elkaar zodat de grootouders van hun kinderen horen en kunnen zien of het goed met ze gaat.

Het haasje repje maakt dat grootouders in het ongewisse blijven over het wel en wee van hun kinderen. Voor de grootouders is het veel prettiger om te zien dat ze geen zorgen hoeven te maken om hun kinderen. Stukje geruststelling.

Zelfs als een huis vol visite is, dan nog mogen de ouders beseffen dat ze verantwoordelijk zijn van het gedrag / misgedrag van hun eigen kinderen. Ook al is het 10x het huis van opa en oma, oma heeft maar één paar ogen en één paar handen. Als ik bij mijn ouders ben, help ik ook mee met het binnenbrengen van de dienblad met kopjes koffie omdat dit lichamelijk te zwaar wordt en ik niet wilt dat het drinken op de vloer valt. Een huis vol visite kan heel vermoeiend zijn. Maar menig grootouder durft dit niet te bekennnen. Dan geven ze ook toe aan hun ouderdom. Je mag als volwassen kind van je ouders, best wat met ze mee denken... Een druk bestaanzodat je je kinderen bij hun grootouders afzet, is geen ecxuus. Vind ik.

En als,

Je een half uurtje eerder naar de grootouders gaat, iser wel tijd vooreen kopje koffie. Kwestie van plannen en een groot verschil van interesse tonen.

Flanagan

Ik denk dat iedereen op dit forum dit met je eens zal zijm. Een heel normale zaak lijkt mij.

Tropenjaren

Parka haalde al de tropenjaren aan; verdiende rust. Daar ben ik het mee eens. Niet alleen omdat de tijd van opvoeden afgelopen is, maar ook omdat grootouders een jaartje ouder worden en zodoende minder energierijk zijn.
In de post van anderen lees ik dat 'klagende' oma's beter de ouders kunnen aanspreken ipv klagen.

De kinderen van mijn ouders zijn opgelijke wijze opgevoed maar verschillen van karakter en gevormde visie. Op verjaardagen verzoek ik mijn oudere zus ook wel eens om uit die luie stoel te komen. Ja, zus heeft een druk leven en ja moeder heeft atrose in de handen.

Oma, de starter in dit draadje en Theelepeltje, zouden hier niet gereageerd hebben als hun kinderen er anders in stonden, dan ze nu laten zien.

Hoe Oma en Theelepel dit kunnen keren? Niet door op te sommen wat de kleinkinderen voor troep hebben gemaakt of dat Pietje de limonade op de bank heeft laten vallen of de vetvlekken niet meer uit de bank gaat of door te rmelden dat Liesje een blad uit een prentenboek heeft gescheurd. Maar door aan te geven dat het te zwaar voor hen wordt.
Wel jammer dat hun kinderen dat zelf niet zien .

doet me denken aan

" Maar door aan te geven dat het te zwaar voor hen wordt.
Wel jammer dat hun kinderen dat zelf niet zien . "

Doet me denken aan toen mijn moeder eens tegen mij klaagde over dat ze moet oppassen op kleinkind omdat mijn zus iets moest doen. Oma had op dat moment zware gezondheidsproblemen.
Ik reageerde dat ik het maar egoïstisch vond van zus en vroeg waarom oma geen nee had gezegd.

Daarop kreeg ik allebei over me heen... Zus was uiteraard beledigd (toen oma doorbriefde wat ik gezegd had) en oma draaide 360 graden en haalde toen ineens energie uit het oppassen.

Kortom, ik had waarschijnlijk moeten zeggen 'wat goed van jou!' in plaats van 'wat slecht van zus!'
Ze wilde gewoon complimenten in plaats van een oplossing.

oma van 2016

deze draad ben ik ooit begonnen zie ik, alweer bijna drie jaar geleden. Sindsdien is er van alles gebeurd en besproken.

NIVEA. Veel zorgverleners kennen de term, volwassen kinderen moeten het vaak nog leren. Ze vullen voor hun ouders in dat ze het waarschijnlijk fantastisch leuk vinden om op de kleinkinderen te passen. Ze hebben niet in de gaten dat hun ouders in een andere leeftijdsfase zijn beland en dat alles niet meer is als toen zij zelf in het gezin opgroeiden.

Inderdaad, communicatie is het toverwoord, en dat valt niet mee, zeker niet op gevoelig terrein. Als het ene grootouderpaar alles doet en steeds paraat staat qua oppas en logeren, gaat het andere grootouderpaar contact missen en dat kan naar aanvoelen.

Verder - ik ben het eens met de post van Flanagan.

Wil eraan toevoegen dat ik het daarnaast ook zeer kan waarderen mijn volwassen kinderen eens te ontmoeten zonder hun kleine kinderen erbij. In de praktijk is dat niet zo makkelijk te organiseren en voor je het weet gaat het contact alleen over de kleinkinderen/wordt doorkruist door activiteiten en behoeften van de kleinkinderen. Ik weet het, zo gaat het leven. Contacten binnen de familie veranderen, het is soms zoeken naar mogelijkheden die voor ieder plezierig zijn.

Wat Pug schrijft - ik denk dat die oppasoma misschien niet zozeer complimenten wil, maar wel het besef dat zij niet 'for granted' wil worden genomen in haar oppasfunctie. Verhalen doorbrieven leidt meestal tot gedoe, je vertelt zelden exact wat er bedoeld werd. Dus beter het zwijgen ertoe doen en terugverwijzen naar degene over wie er klachten zijn.

Levensfase

Ze hebben niet in de gaten dat hun ouders in een andere leeftijdsfase zijn beland en dat alles niet meer is als toen zij zelf in het gezin opgroeiden.===

Ik heb hier wat moeite mee. Mijn man minder denk ik. Dat is ook een verschil tussen ons tweeën. Ik ben van het vooruit kijken, hij hangt meer in het verleden.

Maar waarom zou de andere levensfase een probleem moeten zijn? Als ik naar mijzelf kijk, zal het fysiek niet meer soepel gaan. Dat wordt nog een uitdaging om het even modern te zeggen. Maar ik mag toch hopen dat mijn leeftijd niets zegt over hoe ik met de kinderen van mijn dochters om zal gaan. Dat is ook een kwestie van bij wíllen blijven.

Grappig

Grappig om dit draadje nog eens tegen te komen. Toen had ik 2 kleinkinderen. Inmiddels al weer 3. Ik ben geen vaste oppas oma. Ik zou dat overigens best willen als de omstandigheden anders waren. Maar ik werk fulltime en heb zelf nog een paar kinderen hier rondlopen die tieners zijn en tijd en aandacht vragen.

Mijn schoondochter en zoon wonen inmiddels al weer lang op zichzelf. Ze wonen wel vlak in de buurt en dus zijn we wel een handig opvangadres. Ik denk dat we gemiddeld 2 x per week of zo we haar hier 's avonds hebben. Zij hebben allebei ook veel behoefte aan tijd voor zichzelf dus ze brengen kleindochter vaak hier heen of bij haar moeder. Haar moeder past ook op als ze naar haar opleiding gaat (schoondochter dus). Ik heb geen idee of ze dat te veel en vermoeiend vind. Mijn zoon zou dat inderdaad nooit vragen. Dat komt niet bij hem of schoondochter op. Voor hun is dat de normaalste zaak van de wereld dat de ouders altijd voor hun klaar staan. Wat dat betreft zijn ze ook wat egocentrisch. Eigenlijk zou het wel zo netjes zijn als ze dat eens zouden vragen.

Ik vind het oppassen overigens prima. Kleindochter is hier zo vaak dat ze hier helemaal thuis is en ze weet prima wat hier de regels zijn, wat thuis de regels zijn en wat de regels zijn bij andere opa en oma.
En ik heb natuurlijk ook grote kinderen in huis die haar kunnen entertainen. Kleindochter is al weer 3 en begint volgende week op de kleuterschool. Dus het is natuurlijk nu ook al weer een stuk makkelijker, ze slaapt prima, ze is zindelijk, ze kan zichzelf best even vermaken (al heeft ze wel veel aandacht nodig)

Mijn dochter woont nog steeds ver weg dus we zien haar minder vaak, al hoopt zij wel wat dichterbij te gaan wonen. Ze heeft nu een optie en dat is op ongeveer 1 uur rijden (en nu woont ze op 8 uur rijden) dus hopelijk gaat dat door. Ze komt gelukkig wel regelmatig logeren samen met de jongens. Het leuke daarvan is dat je weer wat langer tijd hebt samen. Dan gaat zij ook vaak even op stap alleen en dan pas ik op. Of mijn man past op en dan ga ik samen met dochter ergens wat eten. En ik ga ook wel eens bij haar logeren. Ook leuk om te doen en als je langere tijd samen hebt dan kan je ook echt even goed met elkaar praten en dergelijke. Dat is ook leuk. Maar toch hoop ik dat ze inderdaad dichterbij gaan wonen. Zeker van die kleintjes mis je heel veel als je ze minder vaak ziet. In een paar maanden tijden veranderen ze altijd zoveel.

Maar ik dwaal af. Ik denk dat de meeste kinderen er vanuit gaan dat de ouders het leuk vinden om op te passen op de kleinkinderen. Ik denk ook dat de meeste ouders het wel leuk vinden maar dat een gebaar van waardering en dankbaarheid op z'n tijd wel belangrijk is om het ook leuk te houden.

@Kaaskopje

dat merk je pas als je erin zit, is mijn ervaring.
Het heeft niet per definitie te maken met bij willen blijven, dat is het probleem niet.

Toen je zelf kleine kinderen had, was dat (een groot deel van) je leven. Als die tijd voorbij is, ervaar je het leven anders, groei je uit het kleine-kinderen-gedoe en ben je weer alleen 'baas' over het huis en de inrichting. Ook krijg je belangstelling voor andere onderwerpen nu daar meer rust en ruimte voor komt, om maar een voorbeeld te noemen.
Als je je kleinkinderen alle dagen meemaakt omdat ze naast je wonen, herleef je in zekere zien de periode van vroeger (0f dat wenselijk / prettig/ uitvoerbaar is, is een andere vraag).
Als je kleinkinderen nu en dan ziet, is de switch groter. Nou ja, wie weet ontdek je het op een dag vanzelf - en wie weet vind je het heel anders dan ik.

Iets anders: je kinderen hebben (in principe) een vader en een moeder. Je kleinkinderen hebben (minstens) vier grootouders. Je hebt niet de unieke positie die je als moeder had. Ook dat maakt het gevoelsmatig anders.

vanzelfsprekendheid

Maylise: 'we zijn wel een handig opvangadres. Ik denk dat we gemiddeld 2 x per week of zo we haar hier 's avonds hebben. Zij hebben allebei ook veel behoefte aan tijd voor zichzelf dus ze brengen kleindochter vaak hier heen of bij haar moeder. Haar moeder past ook op als ze naar haar opleiding gaat (schoondochter dus). Ik heb geen idee of ze dat te veel en vermoeiend vind. Mijn zoon zou dat inderdaad nooit vragen. Dat komt niet bij hem of schoondochter op. Voor hun is dat de normaalste zaak van de wereld dat de ouders altijd voor hun klaar staan.'

Dat dus. Die vanzelfsprekendheid. Daar zouden de ouders van de kleinkinderen wat voorzichtiger mee mogen zijn.
Andersom is die vanzelfsprekendheid er vaak net wat minder, vooral bij jongvolwsssen kinderen die hun ouders vooral in 'functie' zien en niet zozeer als persoon.

'En ik heb natuurlijk ook grote kinderen in huis die haar kunnen entertainen. ' Ook dat maakt verschil. Als er meer huisgenoten dan alleen opa en oma zijn, doe je het met elkaar. Bij ons kwam een van de ooms nog wel eens langs tijdens een logeerpartij, maar inmiddels is het nieuwtje eraf

" Wat Pug schrijft - ik denk dat die oppasoma misschien niet zozeer complimenten wil, maar wel het besef dat zij niet 'for granted' wil worden genomen in haar oppasfunctie. Verhalen doorbrieven leidt meestal tot gedoe, je vertelt zelden exact wat er bedoeld werd. Dus beter het zwijgen ertoe doen en terugverwijzen naar degene over wie er klachten zijn. "

Met de laatste zin ben ik het eens hoor; maar mijn moeder houdt wel van haar kinderen tegen elkaar opzetten. Wat zij dus over iemand vertelt is nooit helemaal waar, vooral niet als zij ook nog een rol speelt.
NU weet ik dat. Toen was ik er nog achter aan het komen.

Vanzelfsprekendheid

Dat dus. Die vanzelfsprekendheid. Daar zouden de ouders van de kleinkinderen wat voorzichtiger mee mogen zijn.===

Mijn verleden speelt absoluut een rol. Mijn kinderen hebben niks aan mijn ouders gehad en ik ook niet. Ik vond dat een gemis. Ik vind dat mijn kinderen mij wel als vanzelfsprekend mogen beschouwen. Zo'n spannend leven leiden wij niet, dat ik daar de ruimte niet voor kan maken. Het zal inderdaad aanpassen worden en ook vermoeiend. Maar voor mij is het allemaal nog afwachten. Voor hetzelfde geld gaan de kinderen vaker naar de andere oma en opa. Daar zou ik moeite mee hebben.

de andere opa en oma

'Voor hetzelfde geld gaan de kinderen vaker naar de andere oma en opa. Daar zou ik moeite mee hebben.'

Ja... dat kan lastig zijn.
Hier zijn bij een stel 'de andere opa en oma' meer in trek door meer overeenkomst in levensgevoel, hobby's. De andere opa en oma kamperen, en 's doen ze dat een deel van de vakantie gezamenlijk. Om maar iets te noemen.

Misschien scheelt het dat jullie dochters hebben, en dus de ouders van de moeder zullen zijn, te zijner tijd. In de praktijk trekt dat vaak meer dan de 'ouders van de vader'- al is dat natuurlijk geen wet van Meden en Perzen.

Eigen ouders

De meeste mensen trekken meer naar hun eigen ouders. Mijn schoondochter gaat ook veel vaker naar haar moeder toe. De andere oma ziet kleindochter dus ook vaker. En daar speelt ook mee dat die praktisch ook meer tijd heeft en ze woont dichterbij de opleiding die mijn schoondochter doet. Aan de andere kant komt mijn zoon vaker weer hier alleen langswaaien. Dat zal hij dan veel minder vlug doen bij zijn schoonouders. Eigen ouders voelen wat dat betreft vertrouwder.

Mijn dochter en schoonzoon wonen ver van allebei de ouders vandaan maar wij wonen wel iets dichterbij. Als mijn dochter vrij is komt ze vaak hier logeren maar dat zal ze niet zo vlug bij de schoonouders gaan doen. Tenminste niet zonder haar man erbij. Terwijl ze het ook leuke mensen vind maar het is wat minder vertrouwd. Ze heeft geen behoefte om daar heen te gaan zonder haar man. Wij zien de kleinkinderen van die kant dus ook weer vaker. Maar dat is dus deels ook vanwege de afstand. Als de andere opa en oma daar vlak in de buurt zouden wonen dan zou mijn dochter waarschijnlijk ook vertrouwder zijn met hun en er vaker komen.

Een discussie zonder einde

Beste mensen/moeders/ouders
Ik ben de eerste man en opa die het niet kan laten om hierop voor 1x te reageren. Ik ben nu 9 maanden weduwnaar en opa van 5 kleinkinderen. Het 1e verhaal was van een "oma" ik lees even verder en toen ontplofte de boel door het verhaal van oma "theelepel" En wat ik nu zo heel erg jammer vind is dat er bijna geen opa"s en oma"s van 60-70 jaar "met kleinkinderen" want daar ging het in het begin over, niet reageren over dit onderwerp Ik denk dat ouderen van mijn leeftijd niet zo op het internet actief zijn, er reageren nu voornamelijk jongere ouders/moeders en daarom krijg je nu een vertekend beeld over het eigenlijke probleem.
Ik begrijp die oma theelepel namelijk wel erg goed, ze komt wat kort door de bocht over maar dat komt "denk ik" door ziele pijn en/of verdriet want 7 kinderen netjes opvoeden moet een hele zware klus zijn geweest. Toen mijn vrouw nog leefde en onze kleinkinderen nog klein waren kwamen ze altijd op zondag bij ons, de volgende dag was mijn vrouw de ganse dag bezig met opruimen en schoonmaken, ik zelf heb het eens ter spraken gebracht bij onze kinderen zoals:
willen jullie aub wat meer opletten op jullie lieve kindertjes want jullie moeder is geen 30 meer.ik zal jullie wat voorbeelden geven, de toilet vol met natte doekjes, met klittenband schoentjes halen op onze stoffen bekleding, overal overal vieze handjes,een antilek beker die toch overal vlekken maakte op de vloerbedekking enz enz
Nadat ik er op een vriendelijke manier iets van gezegd had ging het een aantal weken veel beter maar geleidelijk ging het weer als vanouds, oh ja de ouders zeiden er wel van "niet doen" of "eerst je handjes wassen" maar het was ALTIJD al te laat. Dus ik bedoel maar ik begrijp oma en theelepel zo goed, en wijlen mijn vrouw en ik de volgende dag alles maar weer schoonmaken, het kunnen dan wel gewoon "spullen" maar wij hadden daar echt geen zin meer in.
Dus deze goed bedoelde discussie over oppassen en kleinkinderen bij opa en oma met of zonder hun ouders het leid echt tot niks, het schijnt dat deze generatie het echt echt niet door heeft wat ze anders moeten doen met hun kinderen. Ik had mijn vrouw zoveel verdriet en onnodig poets werk willen besparen want ook zij begreep hier niks van, ze zei zo vaak tegen mij " begrijp jij het gedrag van onze kinderen nog snappen ze dan echt niet dat wij hier geen puf meer voor hebben " Nee het geen vroeger meer, dat klopt maar wij hoefde dit vroeger beslist niet bij onze ouders te flikken, Wat is de denk en doe wijze van de nieuwe generatie veranderd.
Hopelijk worden jullie ook oud/ouder en word je ook opa en oma
pas dan zullen jullie ons echt kunnen begrijpen.

Dit moest ik als enige opa toch even vertellen.

Wim /opa Braakman

Ha, een opa met ervaring :)

Mooi dat je een duit in het zakje doet in deze discussie. Inderdaad hebben de meesten op OO nog geen kleinkinderen, en ik ben richting 60 een van de senioren hier. Theorie en praktijk zijn verschillende zaken, en ondervinding is de beste leermeester. Het is zo jammer dat je in het leven veel dingen pas echt beseft als het aan de (te) late kant is. Juist daarom is het goed hier gedachten te wisselen en te ontdekken dat zaken die de een niet eens als gesprekspunt overweegt voor een ander veel effect hebben.

Nou nou Wim

Mijn ouders zijn van jouw generatie en "flikten" wel meer bij hun ouders hoor. En dan brachten wij als kleinkinderen daar ook nog meer tijd door, met logeren erbij. Mijn grootouders waren heel actieve mensen en hielden ervan om voor ons te zorgen en mijn ouders te ontlasten. Pas toen ze in de tachtig waren, draaiden de rollen (tot hun groot verdriet) om en werden zij verzorgd en vertroeteld. Mijn ouders zijn net als mijn grootouders; ze hebben de kleinkinderen liever wel dan niet en dat zie ik in mijn omgeving vaker. Wat ik wil zeggen is dat je niet moet generaliseren: binnen generaties zijn de verschillen groot. Wat ik uit sommige verhalen lees, is eerlijk gezegd een opvoedingsprobleem en communicatieprobleem. De kinderen begrijpen kennelijk niet hoe zwaar hun ouders het hebben of zijn daar niet zo in geïnteresseerd. Ik vind het onredelijk daar een generatie de schuld van te geven. Voor mezelf kan ik zeggen dat mijn grootouders met hun goede zorgen direct een goed voorbeeld hebben gegeven: hun aftakelingsproces was vaak zwaar, maar nooit eenzaam; er waren altijd ook jonge mensen om hun heen.

Wat me stoort

Een aantal (grootouders) is teleurgesteld in het gedrag van hun volwassen kinderen. In plaats van ofwel naar de oorsprong van het gedrag te kijken en zelf duidelijk met de volwassen kinderen te communiceren (echt duidelijk bedoel ik, niet zo'n beetje passief-agressief), wordt de verantwoordelijkheid bij een hele "verwende" generatie gelegd. Jullie moeten echt bij jullie kinderen wezen en natuurlijk bij jezelf. Want wij (ik + leeftijdsgenoten) hebben jullie kinderen niet opgevoed. En hebben, in mijn beleving, meestal prima contact met onze ouders.

Nils

Helemaal eens. Als we met ons allen bij mijn ouders zijn inmiddels in de tachtig helpen we waar we kunnen, wassen af en ruimen we de troep op als we gaan. Doen we nu en deden we toen de kinderen klein waren. Zo jammer om daar een hele generatie de schuld van te geven.