Chaos in mijn hart (Relatie)

Niet overdrijven

'Ik vind het vreselijk om haar te kwetsen als het uit zou gaan, want zij zou er echt kapot van zijn'

Je vindt jezelf wel heel speciaal. Zij overleeft het wel, hoor. Ik denk dat je eigenlijk bang bent dat zij al snel een leuk(er) nieuw vriendje vindt en dat jij alleen achter blijft.

Hallo Koekepan

Ik schrok wel even van je bericht van 8-6. Aangereden...jeetje...Allereerst dus nog beterschap gewenst! Die lichamelijke kwetsuren genezen wel. Nu die mentale kwetsuren nog.

Wat doe je jezelf, je vriendin, je bliksemschicht toch aan. Blijf nou eens niet zo hangen in die verheerlijking van bliksemschicht. Je vond bij haar lust, bevrediging van vurige verlangens en behoeftes. Het was er instant, zonder dat je er moeite voor hoefde te doen, in vergelijking tot hoe de intimiteit met je vriendin verloopt. Maar het is appels met peren vergelijken. Daar ga je dus nooit 100% gelijkenis in kunnen vinden. En op het gebied van de vurige passie zou je vriendin het verliezen van bliksemschicht. Maar wat is dan voor jou het belangrijkste, wat weegt voor jou het zwaarst?
Kijk, met bliksemschicht kon je een grote mate van hevigheid en intensiteit ervaren, omdat dat in zo'n geheime setting de boventoon voert. Er is geen tijd om de mindere kanten van elkaar te zien of toe te laten, want je 'hebt' elkaar niet, in het echte leven zijn jullie geen stel, geen partners van elkaar die samen leven, alles samen delen, lusten en lasten. Alleen de passie, het verlangen, de beloning, de spanning, telt. Je komt in een 'rush' van de heerlijke stofjes die op zo'n moment door je hersenen worden aangemaakt en je verlangt naar meer van dat heerlijke gevoel. Je 'vergeet' dan voor het gemak maar even wat je hebt, wat je vriendin voor je betekent, hoe fijn jullie het altijd samen hebben...dat is allemaal 'vanzelfsprekend'. Daardoor is de relatie met je vriendin inderdaad gaan kabbelen. En moet je er meer voor doen om het vuur en de passie tussen elkaar weer op te laaien. Maar eigenlijk zou je liever hebben dat het geen moeite hoeft te kosten, dat het vanzelf gebeurt zoals bij bliksemschicht...

Op een gegeven moment zal het vuur binnen een affaire ook opbranden, minder worden. Gaat op den duur je geweten steeds meer opspelen, als je er langere tijd mee door gaat. Je gaat de minder leuke kanten van je minnares ontdekken, je gaat heen en weer geslingerd worden door je twijfels en het besef dat je een aantal mensen enorm voor de gek aan het houden bent. Gaat het liegen je tegenstaan, kom je jezelf meer en meer tegen, loop je vast en weet je niet meer of dit ooit nog op te lossen is...

Daarom, ben nu eerlijk. Dat is echt het beste wat je kunt doen. Zet je eigenbelang, je ego, even aan de kant. Liegen is zó ontzettend kwetsend. Je ontneemt je vriendin de kans om ofwel samen met jou aan jullie relatie, aan de passie en intimiteit te werken, ofwel voor zichzelf te kiezen en zonder jou verder te gaan als dat uiteindelijk voor beiden toch het beste blijkt te zijn. Dat jij niet alleen zou willen zijn, wil niet zeggen dat haar belangen en kansen inhet leven wat zij verdient en hoe zij het zou willen, dan maar terzijde geschoven moeten worden.

Nogmaals, ik spreek helaas uit ervaring. Mijn relatie heeft de crisis van een langdurige affaire overwonnen. Ik had echter liever gehad dat mijn partner eerder eerlijk was geweest. Maar ik heb zelf ook niet op tijd aangegeven dat ik niet helemaal tevreden was over onze relatie, dat het niet ging zoals ik het graag zou willen op dat moment, dat ik de passie en het vuur tussen ons zo miste en de vanzelfsprekendheid verafschuwde. Natuurlijk moest ik dat ook eerst ten volle beseffen voordat er dingen konden veranderen, maar het is wel gelukt. We hebben elkaar hervonden en blijven ons best doen om zoiets nooit meer te laten gebeuren. Door de vanzelfsprekendheid niet meer voor lief te nemen, maar bewust tijd en aandacht voor elkaar te hebben, eerlijk naar elkaar te zijn over behoeftes, verlangens, wensen, etc.
Mocht op een gegeven moment ons gevoel voor elkaar toch veranderen/verdwijnen, zodanig dat onze wegen alsnog scheiden, dan hebben we er in ieder geval voor ons gevoel alles aan gedaan om het te laten werken tussen ons. 100% garantie heb je nooit in een liefdesrelatie. Maar je kunt wel altijd voor 100% eerlijkheid kiezen.

Sorry voor mijn lange relaas, Koekepan. Maar ik hoop zo dat het je zal helpen om echt naar jezelf te luisteren, je hart te volgen. En dat je niet, om de lust, je l*l maar achterna loopt...

Succes! En fijn dat je ons hier op de hoogte wilde stellen. Dat kan ik erg waarderen. ; )

Wel eens hoor

met meeste voorgangers: stop hier nu eens mee.
Ik weet niet waar je op wacht maar wrs op iets dat nooit gaat komen.
Mijn advies blijft staan: kap ook met huidige vriendin.
Richt je dan op jezelf/ andere dingen en de antwoorden komen vanzelf.
Of niet.
Maar vergeet niet, HET antwoord is er niet, komt niet en bestaat niet. Het is veel meer een kwestie van keuzes maken. (waarin de keuze van partner in feite maar een beperkte rol heeft, het gaat er vooral om wat je doet in en met die relatie enz)

Je bent overduidelijk nu niet klaar voor keuzes dus ik zou stoppen met serieuze relaties en eens even wat anders gaan doen.

Koekenpan

" Ik heb nu al een aantal weken geen contact meer gehad met haar, het ''rare'' gevoel van verliefdheid en de tintelingen/gevoelens/het vuurwerk in mijn buik die ze mij gaf steken nog wel vaak de kop op. Ik hoop echt dat ik hier vanaf kom, krankzinnig."

Niet heel ijverig gaan proberen van dat gevoel af te komen. Gewoon als je dat gevoel hebt, denken, oh ja, tuurlijk daar heb je het weer. Zal nog wel een tijdje blijven. Wat zullen we eens gaan doen. Het kan namelijk zijn dat je voornemen van dat gevoel af te komen juist een excuus is om vaak met dat gevoel bezig te zijn.

maar

weet je vriendin nu van bliksemschicht?

Koekenpan

"Ik ben inderdaad zoals Juf Ank zegt slappe hap. Helaas helemaal gelijk in..."

Pffff, dan lees ik al niet verder. Wat een zelfingenomenheid. Je ontneemt nu zelfs een ander dat over jou te zeggen.

Mooi

dat jullie een goed gesprek hebben gehad. Maar als ik dit lees: "Samen tot de conclusie gekomen: Kijken hoe het gaat en er samen proberen voor te gaan.", dan denk ik meteen Hoe dan? Met 'kijken hoe het gaat' kom je er echt niet. Hebben jullie het gehad over concrete stappen en acties om de gevoelens van verliefdheid weer op te rakelen? En denk je echt dat dat er nog in zit met je vriendin? Persoonlijk vind ik het feit dat je bijna 7 jaar wat hebt nou niet de meest overtuigende reden om een relatie te proberen te redden. Het zou anders zijn als er kinderen in het spel zijn, maar die zijn er niet. Juist het feit dat jullie binnen zo korte tijd al een broer/zus relatie hebben lijkt mij een teken aan de wand. Misschien is dat wel juist omdat jullie zo hetzelfde zijn. Dan ontbreekt iedere spanning lijkt me. Opposites attract weet je wel. Maar goed, dat is iets dat je zelf uit moet vogelen.

Ik snap op zich dat je niet alle details aan je vriendin hebt verteld, maar ik denk dat je nu nog geen eerlijk speelveld hebt gecreëerd. Als zij denkt dat je alleen maar kort wat last van kriebels had, dan is de noodzaak om in actie te komen nog steeds niet duidelijk voor haar. Dus wat heb je precies wél verteld? Mijn ervaring is echt dat eerlijkheid (en dat kan best zonder details over wat er precies gebeurd is) wel noodzakelijk is om weer op te gaan bouwen. Ja, dan kan je vriendin er toch anders over gaan denken, over jullie relatie. Maar dat hoeft niet.

Hoe dan ook, oprechte eerlijkheid tegenover haar maar vooral tegenover jezelf is wel een eerste vereiste om hieruit te komen. Durf jezelf te leren kennen. Dat levert je echt een heleboel op.

Je lieve vriendin

Was je vriendin erg geschrokken van het feit, dat er een andere vrouw in beeld is, waar jij meer dan een normale interesse in hebt?
Maar misschien maakt het wel wat in haar wakker, gaat ze het besef krijgen dat ze naast alle verantwoordelijkheden, verplichtingen, vanzelfsprekendheden ook een seksueel wezen is en mag zijn. En als het voorheen altijd fijn met jou is geweest, dat dat terug kan komen, ze dat weer toe kan laten, weer kan laten ontwikkelen. Zichzelf daarin weer durft te laten zien aan jou. Maar dan moet ze zichzelf wel veilig voelen bij jou, door jou zich gezien en begrepen voelen, geaccepteerd, gerespecteerd. Dan pas zal ze durven zich in de intimiteit kwetsbaar op te stellen, voor haar behoeftes en verlangens uit te komen. Zelf dien je dat ook zo te doen. Niets forceren of pushen, geen verwachtingen scheppen, mocht er weer voorzichtig ruimte ontstaan voor intimiteit tussen jullie twee. En ook al haalt dat de heftigheid misschien niet van hoe het voelt als bliksemschicht in je gedachten voorbij komt, weet dan dat die gevoelens ook niet voor altijd zouden blijven bestaan als je ervoor zou kiezen om een relatie met bliksemschicht te hebben. Dan komen er ook verantwoordelijkheden, verplichtingen en vanzelfsprekendheden bij kijken. Omdat dat nou eenmaal bij the real life hoort. In een affaire is het altijd maar een klein stukje, enkel tijd voor de lusten en niet de lasten; die kunnen in de bubbel heel gemakkelijk ter zijde geschoven worden, zijn niet van belang, is geen tijd voor, bovendien is het onzin om je in de spaarzame tijd die je als minnaars dan samen hebt, jezelf druk te gaan maken over iemands minder mooie kanten. Die waar je in een echte relatie wel mee dealt, waar je wel voor kiest om mee om te willen gaan en waar het ook wel van belang is om het daar samen over te hebben. Heldere, open en eerlijke communicatie is en blijft altijd heel erg belangrijk in een relatie. Waarin je iedere keer weer kunt en mag aangeven wat je behoeftes, verlangens, wensen en gevoelens zijn. Zeker als daar wat in veranderd. Als je bijvoorbeeld zou willen dat er dingen anders mogen gaan, als je wil dat niet alles steeds op een zelfde manier gaat. Want dat gaat niet vanzelf.
In het vreemdgaan/een affaire vol passie en lust lijkt het allemaal vanzelf te gaan, lijk je elkaar zonder al te veel woorden te begrijpen, omdat je immers samen uit bent op hetzelfde doel: het bevredigen van de lusten. En dan voornamelijk die van jezelf...niet eens zozeer om zorg te dragen voor het genot van de ander.

Je zei het zelf ook al. Bliksemschicht heeft niet voor niets al onnoemelijk zoveel dates gehad, waar tot op heden nog altijd niets vasts uit is ontstaan, met geen enkele van die dates. Dat wil ook wat zeggen. Dan is het vuur telkens heel snel opgebrand. Omdat het meteen te hard wordt opgestookt? Of omdat er werkelijk niets overbleef nadat de brandstof opraakt? Er alleen maar naar de lust gekeken werd (wat in geen enkele duurzame relatie dé pijler is om een relatie op te bouwen)?

Koekepan, blijf in gesprek met je vriendin. En wat Thera zegt, laat het gevoel er maar zijn, als het in je opkomt. En laat het dan, dmv de ademhalingsoefeningen die je doet, ook weer uit je wegstromen. Steeds verder weg...

En praat wel over eventuele gevoelens van verliefdheid voor een ander met je vriendin. Dat alleen al kan er voor zorgen dat jij die gevoelens beter kunt verwerken, dat ze ook gaan verdwijnen. Omdat er dan open over gesproken wordt, omdat je dan ook ziet wat zoiets met je vriendin doet. En omdat zij daarmee de kans krijgt om daar dan op te reageren.
Maar hoe dan ook...probeer wel radicaal eerlijk te zijn nu. Dat je details weg laat om haar niet nog meer verdriet te hoeven doen kan ik begrijpen. Maar laat die nu verzwegen details dan ook voor nu en voor altijd achterwege en hou ze voor jezelf. Laat ze echt never nooit ook maar ergens ter sprake komen, óf vertel zeer binnenkort, liefst vandaag nog, dat het met bliksemschicht wel 'alles erop en eraan' is geweest. Doe je dit pas over een paar weken, dan hakt je ontrouw er nóg harder in én doet dat absoluut geen goed aan haar vertrouwen in jou. Als je nu hebt gezegd dat er niets is gebeurd, denkt je vriendin opgelucht te kunnen zijn, is ze blij dat je niet intiem met een ander bent geweest. Waardeert ze het wellicht ook enorm van je, dat je zo 'sterk' bent geweest dat je die verleiding weerstaan hebt. En als dan na een tijdje toch de volledige waarheid aan het licht komt...Dan stort haar goede gevoel daarover als een kaartenhuis in elkaar, wordt de grond alsnog onder haar voeten weggeslagen.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden...

Mooi?

Nee hoor, je zit nog even vast als een paar maanden geleden.
Je draait eindeloos in kringetjes rond en doet niks.

Echt, dat kan, Koekepan

Ik spreek uit ervaring.
Na de crisis in onze relatie zijn we weer helemaal terug gek op elkaar. Mijn partner en ik denken ook over veel dingen hetzelfde, hebben een overeenkomstige denkwijze, dezelfde interesses, uitgavenpatroon, etc. Bij ons was de passie en intimiteit op een gegeven moment ook ver te zoeken. Gaven we elkaar ook geen complimentjes meer, brachten we bijna geen tijd meer samen door. Kortom, we raakten van elkaar verwijderd, raakten de verbinding met elkaar kwijt. Door alle vanzelfsprekendheden en de dagelijkse gang van zaken en afnemende gevoel van verbondenheid verdween ook de intimiteit steeds verder naar de achtergrond. Voor mij hoefde het ook allemaal niet meer. En al helemaal niet als we na de dagelijkse gang van zaken, zonder veel contact met elkaar gehad te hebben, zonder communicatie die er echt toe deed, in bed lagen en mijn partner ineens toenadering zocht, ineens intiem wilde zijn. Ik blokkeerde dan volledig. Maar voelde mezelf daar iedere keer ook diep van binnen heel schuldig over naar hem toe. We gleden zo steeds verder af, waarbij ik mezelf steeds eenzamer begon te voelen in onze relatie en het gevoel kreeg van "is dit het nou? Gaan wij op deze manier samen oud worden? Zo langs elkaar heen levend?" Dus ik ging zelf al nadenken wat ik kon doen om het tij te kunnen keren. Ging mezelf een spiegel voorhouden. Voelde ook dat er ergens iets niet klopte, had soms het vermoeden dat mijn partner misschien toch wel contact had met iemand anders waarbij het verder ging dan vriendschap...
Ik nam mezelf voor om toch eens het gesprek net hem aan te gaan. Waarin ik aan wilde geven hoe erg ik hem, hoe erg ik ons samen, miste. Helaas gooide een per ongeluk door mij ontdekte e-mail van hem aan zijn minnares, roet in het eten en escaleerde de situatie op een heel andere manier...

We zijn er ons nu veel bewuster van, dat we aandacht moeten hebben voor elkaar, tijd voor elkaar moeten maken. Om leuke, fijne, gezellige dingen te ondernemen. 'Moeten' klinkt hierbij misschien negatief, maar zo bedoel ik dat niet. . Doordat we elkaar weer hervonden hebben, bloeit de passie ook weer als vanouds tussen ons. Genieten we zelfs nog meer dan eerst van de intimiteit, ontdekken we nieuwe dingen en dat maakt dat het ook heel spannend kan zijn, met ook wel eens flink wat prachtig vuurwerk!

Dus ja, die gevoelens voor je vriendin, voor elkaar, kunnen echt wel weer terugkomen...

Nog even

Je bent volgens mij niet verliefd (geweest) op Bliksemschicht, maar je bent verliefd op de tintelingen zelf, je bent verliefd op het gevoel van verliefd zijn. Als je er over schrijft lijkt het ook altijd alsof je met veel liefde over die tintelingen enzo schrijft. Alsof je het ook fijn vindt om dat elke keer weer even te noemen.

He bah

Wees eens een vent, en stop er nu eens mee!
Jullie kunnen echt weer bij elkaar komen later.
Dat 'proberen om te kijken of er weer gevoelens gaan komen', brrr.
En gaat never nooit niet werken. Die gevoelens gaan niet terug komen op deze manier. En kun jij met opgeheven hoofd er een eind aan maken...
Je houdt haar aan een lijntje, niet fair!

Natuurlijk kunnen de gevoelens weer oplaaien, als je dat echt wilt. Maar dan 'ga je ervoor', door er echt voor te gaan. Dat doe jij niet, je wilt je gevoelens voor haar gaan onderzoeken.

Prima om dat te doen, maar doe dat dan alleen. Ja, risico is dan dat jij de pineut gaat zijn, omdat zij je straks niet meer wil.
Risico ligt nu bij haar, daar vind ik niks mooi aan.

Hoe gaat het nu?

Ik vroeg me even.af hoe het nu gaat, ik heb met veel belangstelling dit draadje gelezen en zie de moeite die je hebt met keuzes maken.
Hoe is het nu.......

Maar waarom?

Waar wacht je op?

Waarom haal je de intimiteit en romantiek dan niet terug in deze relatie?
Of er dan ook weer passie oplaait valt te bezien maar is zeker niet uitgesloten.
Maar intimiteit en romantiek, dat kun je echt creëren.
En nee, dat loopt na zoveel jaar niet vanzelf, daar moet je wel wat voor doen.

Oh ja

Ik lees dat jullie wel dingen gestart waren, maar is dat ook wat geworden? Bijv dat exclusieve avondje samen?

Ik zou het, bij een totaal gebrek aan passie en romantiek nu even niet zoeken in samen boodschappen doen of opruimen, daar lijkt me weinig effectiviteit vanuit te gaan.
Zoek gewoon eens wat spannende dingen op, alleen of samen.
Mag ook best iets sufs zijn dat je spannend gaat maken, bijv een cursus elkaar masseren.
Maar van gezamenlijk huishouden doen word ik meestal niet zo blij.

zucht

Doe gewoon wat man. Je bent nu juist in de impasse omdat er een verzwegen geheim is en alles onder de pet gehouden wordt. Als je het opbiecht is er weer vuur, ja misschien breekt het maar nu wil je de kool en de geit sparen.

Of je komt er samen doorheen na veel gedoe en tranen en ook uitleg van jouw kant dat je meer wilt dan broer en zus samenzijn. En dan je over een tijdje misschien met haar op tantra en fantastische seks beleven.

Of ga weg en een tijdje op jezelf. Dat is ook zoveel eerlijker dan bijna zielig te doen over je gebrek aan ballen

Maar... doe iets!

Of houd het zo

Je relatie klinkt goed, je kunt ook accepteren dat dit is wat het is.
En dan spanning op andere wijze in je leven brengen.
En misschien kan dat ook op seksueel gebied, als jullie het daarover eens kunnen worden.
Moeten jullie wel beiden accepteren dat het risico op een verliefdheid op iemand anders bij jullie wat groter is dan gemiddeld.
En dan die verliefdheid ook laten voor wat het is en niet meer een bedreiging laten zijn voor wat jullie hebben.

Kunnen jullie

dat niet onderzoeken samen dan, opties om een minder exclusieve relatie te hebben?
Met of zonder bliksemschicht.

Zachte heelmeesters...

Maken stinkende wonden... "Maar het verdriet wat ik haar, haar ouders en mijn ouders dan aan doe, dat doet zo veel zeer om te zien." Als ik dat lees zou ik je plaatsvervangend willen aanvliegen. Ik heb 30 jaar geleefd met een man die er waarschijnlijk ook zo over dacht en je wil niet weten hoe verschrikkelijk pijnlijk, kwetsend en ontwrichten het is als je partner er zo in staat.

Koekepan

'We hebben nu een weekendweg geboekt.. naar een ''vreemde'' stad. Het gekke is alleen, dat ik daar niet zo erg naar uitkijk, zoals het hoort te zijn.'

Maar je wilt daar toch ook niet naar uitkijken? Je wilt bewijzen dat deze relatie echt niet werkt, dat het vuur uit is. Dat lees ik uit al je berichtjes. Hoe lang ga je je vriendin nog aan het lijntje houden? Jij bent allang uitgestapt, maar je houdt je vriendin aan het lijntje.

Slappe hap.