Buitenechtelijke relatie

Flanagan

"zouden die vreemdgangers zelf te maken willen krijgen met een ontrouwe partner? Wat zouden ze voelen, als het hen overkwam?
Is dat niet voldoende om je verliefdheid of lust een halt toe te roepen."

Als het andersom had geweest had ik denk ik (zeg ik nu) niet geweten of ik wel door zou kunnen.
Ik heb tegen mijn vrouw aangegeven dat ik veel waardering en bewondering heb over hoe zij zich heeft opgesteld, hersteld en aan haarzelf gewerkt heeft.
Dat ik me ook besef wat ik aangericht heb (inzicht mede door de dames hier).

Ik kan verder wel aangeven wat er in een hoofd van een man omgaat als die vreemd gaat of bij Truus is, maar zie daar, naar reacties in een eerder draadje maar vanaf :)

Wederom sla je met opmerkingen de spijker op de kop. En ja, ik ben echt ook een vrouw. Ik vind het ook naïef om te denken dat er geen enkele mogelijkheid bestaat dat je partner je ooit bedriegt. Niets menselijks is ons tenslotte vreemd. Dat ik zoiets zelf niet zal doen betekent niet automatisch dat ik ervan uitga dat zoiets niet kan gebeuren, het was echter wel een schok toen het wel gebeurde omdat ik uiteraard hoopte dat het nooit zou gebeuren. Ik heb echter wel meteen gezegd dat ik bij herhaling niet meer verder met hem wil.
Ik dacht ook dat onze relatie goed was maar realiseerde wel waar de problematiek zat toen hij opbiechte dat hij was vreemdgegaan. Ook dit kwam naar boven nadat ik doorvroeg nadat ik voelde en uitsprak dat ik vermoedde dat hem iets bezig hield. Ik had echter niet verwacht dat wat hij aangaf voor hem een reden zou zijn. Daardoor steek ik in die zin ook de hand in eigen boezem. En nee, ik ga nu niet geen dingen verzinnen om het recht te praten wat hij heeft gedaan, maar ik ga ook niet wijzen naar de Ander om niet naar mezelf te hoeven kijken. Het was een goed (zelf)reflectie moment, had alleen wat minder pijnlijk moeten zijn ...

Slecht lezen

Dat is echt jammer.....

@Man: '"De één 'houdt van' een ander om zichzelf goed te kunnen voelen."
Heb jij echt een ander nodig om je goed te voelen? Zeg je dat zo?'

Ik was niet duidelijk denk ik. Nee, integendeel juist.

@Het gras : 'Ik vind het ook naïef om te denken dat er geen enkele mogelijkheid bestaat dat je partner je ooit bedriegt.'
Dat schrijf ik niet. 'Ik was verre van naïef. Hield gewoon heel veel van mijn partner en van wat wij samen hadden opgebouwd, tegen alle stromen in. Dat hij dat zo bruut en liefdeloos beëindigde, kwam als een mokerslag."
Lezen, mensen, wat er staat. Niet wat je er van maakt in je hoofd.

En Man, ik word een beetje moe van de simpele man-vrouwtegenstelling die je steeds probeert neer te zetten. Daarmee maak je er een plat Mars/Venus verhaal van, dat weinig met de werkelijkheid te maken heeft. Ik ken helaas genoeg mannen die net zo voorgelogen en belazerd zijn als 'de vrouwen' hier.
Ik lees bij jou daar ook een excuus in, want 'mannen vinden nou eenmaal dit bij Truus', of 'in het hoofd van een man werkt het nou eenmaal zo'. Tsja.

Alkes

In het begin van onze relatie was mijn ex soms wel een beetje jaloers, en dat vond ik best schattig. Pas later ging het een onwenselijke vorm aannemen (en toen hadden we al kinderen).

Nu denk ik: Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.

Ik vertrouwde hem, omdat ik zelf te vertrouwen ben. Hij vertrouwde mij niet, omdat hij zelf niet te vertrouwen is.

Projectie dus. Tsja, het leven is leren.....

Ik val in herhaling

Man jij mag jou visie zien en delen hè laat ik dat voorop stellen. Zonder vingertjes te wijzen.

Wat ik mij afvraag is, hoe lang duurde het voordat jou vrouw er achter kwam ? En hoe lang duurde je affaire?

"Dat mannen liegen als ze vreemd gaan dat snap ik, er zijn er weinig die dat zullen toegeven.
Maar ik vraag me dan af, als je weet of het gevoel hebt dat hij liegt, dan ga je daar toch op door?"

Ging jou vrouw door? En zo ja hoe deed ze dat?
Heb jij het haar verteld of kwam ze erachter?

Gewoon belangstelling. Jij vraagt mij of ik het voelde Ja. Maar de elle lange reeks geheimen die net echt waren ga je geloven. Alles gewist op telefoon of pc. Geheime credit card. Etc etc. Allerlei zaken waar ik geen spoor gevonden kreeg.
Tot ik zijn beste vriend vroeg en hem opeens niet meer zo trouw en loyaal was als hij dacht.
Die me overigens ook 15 jaar voorgelogen heeft, zijn vrouw 7 jaar En mijn schoon pa even vrolijk mee deed. Om zijn zoon het hand boven zijn hoofd te houden.
Begrijp je dat hierdoor mijn Vertrouwen in iedereen stuk is?

Vanavond was hij spontaan weg, en dan mag ik zijn beste sport vriend bellen ter controle zoals man het zegt om mij vertrouwen te laten geven. Denk je dat ik dat ik ga doen?
Pfff die gaat hem echt niet verlinken. Daar trap ik niet meer in.
Zoals ik ooit benoemde is de enige methode sherlock holmes ( weer) worden. Naja dat ben ik geworden en die gave ( rijker gelukkig, dat is wel positief) gaat ook niet meer weg. Dat is die alarmbel die ik nooit gehad heb. Omdat ik hem geloofde. Net als jou vrouw jou geloofde.

Ik hoop dat je iets van jou verhaal deeld. Want jij gooit veel op ons bord ( vooral moederziel )
En dat vind ik apart.

Dus met andere woorden als ik/ jou vrouw of wie dan ook op een andere duik is het ook mede jou schuld?
Terwijl de sex, de liefde en alle bijkomende huis tuin en keuken zaken goed zitten.
Ik vind het bizar. Nog steeds.

Miss

Miss, ik ken jouw situatie niet goed dus misschien vraag ik nu iets waarover je allang geschreven hebt, maar als ik lees dat jouw man toch wel in de categorie notoire vreemdganger valt en niet een eenmalige affaire heeft gehad, dan vraag ik me af: waarom blijf je? Waarom vertrek je niet?

Persephone

Zal je eerlijk zeggen, dat ik het voor nu niet eens weet.
Ik kan er geen antwoord op geven. Gisteravond is er weer wat voorgevallen dat ik gewoon niet eens na kan denken waarom ik op dit moment in mijn leven nog bij hem wil zijn.
Ken je het boek van Robin Norwood, vrouwen die te veel lief hebben? Dat werkt zeer verhelderend bij mij. Misschien is het dat?
De " veiligheid" het kleine mini skulle lijntje wat ons nog verbind, mijn zoon?

Ik zeg mijn zoon omdat het ook echt zo voelt. Hij totaal niet bezig is met hem. Zijn ding doet.
Totaal geen inlevingsvermogen. Momenten weg gaat die juist belangrijk zijn.
Hij wil dat ik het aan geef. Maar daar zit het struikelblok. Ik wil hem zijn sporten niet verbieden, maar kan de balans moeilijk vinden in het hem " verbieden, ik ben jou moeder niet " maar hij voelt het zelf ook niet aan op momenten dat ik hem nodig heb.
Ik heb nog steeds hoop..... Misschien is dat het.
Momenteel is het een wirwar aan gevoelens...

Als ik alleen ben, ben ik boos en denk donder op, kap er toch mee! De momenten dat hij er is denk ik : we hebben het toch goed samen. Maar is dat mijn leven? Hem delen, in geheimen...
Moet je dat willen?

Miss

De vraag of je dat moet willen is denk ik de belangrijkste. En KUN je het ook, zo verder leven? Want het klinkt niet alsof je man gaat veranderen. Jij zult dus voor jezelf moeten beslissen of je met deze man en dit gedrag verder wilt leven. Of je dat kunt accepteren.

Welke veiligheid bedoel je? Ben je financieel van hem afhankelijk?

Geduld

Soms kost het tijd voor je zelf veranderd bent, en de ander dat ziet en bemerkt dat die verandering blijvend is en bij zichzelf te rade gaat. Hierbij even verwijzend naar draadje ontrouw nr 5, een relatie waarbij de man ging zien / bemerken hoe zijn vrouw zich minder afhankelijk opstelde en hij zich realiseerde dat hij haar zou missen als ze uit elkaar gingen.
Ik kan mij best voorstellen dat Miss ook hoopt op een dergelijke verandering, al was het maar om haar zoon een veilige jeugd te bieden. Het vraagt om een lange adem.

——
@Miss,
Je man en zijn vader hadden vroeger, op de leeftijd van je zoon, mogelijk ook weinig met elkaar. Jij kan vinden dat je man meer tijd aanzijn zoon kan besteden, maar je man kan dat zelf anders zien omdat hij dat vroeger mogelijk zo gewend was.
Kijk eens hoe je daar verandering in kan brengen. Kijk of je man tijd kan maken voor een 1:1 gebeuren, zoals een middag schaatsen op een overdekte schaatsbaan of een ander stoere activiteit zoals funforest.
Ga dan niet mee! Zo zorg je op subtiele wijze voor meer binding met elkaar.

Miss

Je vertelt van je schoonvader die zich hetzelfde heeft gedragen als je man zijn hele leven. Hoe zie je de mogelijkheid dat dat gedrag ook weer op jouw zoon overgaat?

@Persephone, nee ben totaal niet afhankelijk van hem. Ben ook vaak hele tijden alleen vanwege zijn werk. Daardoor de laatste jaren heel veel zelfstandigheid opgebouwd.
Te zelfstandig in zijn ogen, en dat maakt hem angstig.

@ flanagan, we gaan weer richting jou denk visie, bevrijdend gevoel, doorgaan met handvaten die jij steeds beschrijft. Het zelf in acht nemen van het rouw proces. Ik moet mijn verwachtingspatroon weer aan gaan passen.
Quiltytime met elkaar is er met tijd en wijlen maar man maakt zich er soms gemakkelijk af, moet hem ook daarin sturen. Dat pakt hij gewoon weer moeilijk op. Ook al vraagt zoon erom.

@ Mari, dat is het grootste nadenk proces. Wat breng je over? Heb het lijntje met schoon pa compleet verbroken sinds kort. Stap 1. Man wil zoon dit niet mee geven. Wil het op " mijn manier " doen. Trouw zijn. Geen flierefluiter van maken met de meiden. Nu nog op een kinderlijke manier. Maar merk dat zoon ook niets meer vraagt aan hem. Weinig tijd. Weinig interesse.
Dat wat flanagan zegt doen. Maar man vind het meer een opgave of afdwingen moment. Samen een spelletje doen heeft man bijv geen zin in...

Hij is nu nog jong.

Het klinkt zo

Negatief, als ik het terug lees. Ondanks dat het waar is zit ik nu gewoon in een diep verdrietig dal. Dan lijkt alles veel en zwart.

Schouders er onder en kom op miss.
Get youre self together!!