Buitenechtelijke relatie

Liever, slanker, beter

Ja dat is nu precies wat me toch wel tegenstaat aan iedereen die aangeeft dat de bedrogen partner de hand in eigen boezem moet gaan steken vwb het vreemdgaan: het lijkt zo verdomd veel op damesblad Margriet in de jaren zestig: "Houd uw man geinteresseerd! Met lieve woordjes, een prachtig lichaam en veel geduld voor zijn (soms saaie) verhalen over zijn werk"

Laten we de vraag eens aan de vreemdganger stellen: "had jij je eigen partner willen zijn voordat je vreemdging?"

Mari

Toch sla je daar de spijker op zijn kop. Dat werkt naar twee kanten, houd je partner geïnteresseerd, uit belangstelling voor zijn/haar bezigheden en behandel elkaar alsof je de ander de liefste vindt. Vaak botvieren mensen hun frustraties van buiten de deur op hun partner, terwijl dat nu juist degene is die er niets aan kan doen.
In het geval van een overspelige man is er natuurlijk van alles op die man aan te merken, maar een relatie is een wisselwerking. Gedrag van de een beïnvloedt de ander.

zo waar Truus

Je moet er allebei voor waken je partner niet voor granted te nemen. Het grote verschil is echter wel dat de één een beetje afgesloten voor zichzelf doorgaat en de ander vreemdgaat. En dat vaak nog na niet een signaal te hebben afgegeven dat het voor hem of haar niet meer bevredigend voelt in het huwelijk. \
Ik merk dat je dat in je posts weliswaar toegeeft (ja hij had het moeten aanslingeren) maar dat voelt voor mij als een disclaimer om vervolgens over te gaan naar de bedrogen partner die het toch had moeten aanvoelen.
Maar het is niet iets om over heen te stappen. Ja je voelde je voor granted genomen. En wat doe je dan? Er over praten dus. Zodat de ander een kans heeft. (en soms vraag ik me nog af of dat voor granted genomen worden wel gevoeld werd of dat dat gevoel pas kwam tijdens of na het vreemdgaan, het is zo makkelijk maar oneerlijk een verse affaire met een jarenlang huwelijk te vergelijken).
Maar jarenlang je mond houden, niet je nek uitsteken, dan vreemdgaan en vervolgens de 'zittende' partner gaan verwijten dat zij het had moeten aanvoelen, vind ik op zijn zachtst gezegd weinig sjiek.

Moederziel

"Is dit jouw manier van vertellen dat het mijn eigen schuld is dat mijn ex-partner vreemdging? Dat 'eigen aandeel' van mij?"

Ik zeg niet eigen schuld, ik zeg alleen dat de bedrogene vaak te naief is geweest om niet te zien dat er iets aan de relatie schorte. Gemiste signalen etc etc.

"Om je een antwoord te geven op je insinuatie: nee, je hebt ongelijk. We hadden een fijne en gelijkwaardige relatie met ruimte en respect. Tot hij vreemdging."

Ik denk dat je man daar toch een andere mening over heeft gehad. Jij ziet ruimte en respect, hij .... ?
Zou het niet zo kunnen zijn dat je wat signalen hebt gemist, om wat voor logische reden dan ook?

"Mijn ex-partner is een stevige persoonlijkheid. Steviger dan ik."

Ik heb hele sterke persoonlijkheden meegemaakt, die uiteindelijk heel onzeker van binnen waren.

Ik ook

Man, begrijp ik het goed dat jouw mening is dat je vrouw een aandeel heeft in het feit dat jij vreemdging?

Het vreemdgaan is mijn eigen keuze geweest. Alleen ik zeg wel dat als signalen anders waren opgepakt, de situatie wellicht anders had gelopen.
Ik praat het vreemdgaan niet goed. Eigen keuze geweest, ben ik zelf bij geweest, ook niet de schuld van Truus. Alleen de mijne.

Ik zeg wel dat we nu achteraf zien dat veel signalen zijn gemist.

Moederziel

"Ik was tekortgeschoten, ik had liever moeten zijn, slanker, betere seks moeten leveren, harder mn best moeten doen. Ik had gefaald als zijn vrouw."

Dit soort redenaties mag je mij uitleggen. Waarom denken vrouwen dat je liever, slanker, harder je best had moeten doen? Waarom kijken vrouwen altijd naar het uiterlijk of denken ze dat uiterlijk belangrijk is?

Is snap dat niet. Maar mss omdat ik man ben en uiterlijk niet zo belangrijk is dan vrouwen denken.

"Je moet er allebei voor waken je partner niet voor granted te nemen. "

We komen tot beetje tot elkaar in onze mening.... heel klein beetje maar.

Mari

"Laten we de vraag eens aan de vreemdganger stellen: "had jij je eigen partner willen zijn voordat je vreemdging?"

Verklaar deze vraag eens. Ik snap hem niet.

Moederziel

"Ik vind het een nare man geworden."

Ik heb destijds wel eens gezegd: Ik wil wel eens mano-a-mano met je ex man praten. Wat ik al zei, heb veel mannen gesproken en toch zijn ze niet zo naar als hun vrouwen denken.

“Ik zeg wel dat we nu achteraf zien dat veel signalen zijn gemist.“
Van beide kanten? Of alleen door je vrouw?

Hier zijn we het erover eens dat we beiden signalen gegeven hebben die gemist of verkeerd geïnterpreteerd zijn.
Ik gaf al veel langer signalen af dat ik niet blij was met de taak- en rolverdeling. Ook letterlijk, maar vooral door bits gedrag en me terugtrekken. Man deed dat af als gezeur, was teveel bezig met zichzelf (zegt hij nu zelf ook, voor iemand daar weer over valt) en was vooral veel buitenshuis. Ik verzuurde daardoor, voelde me de sloof, niet gehoord en gezien en gewaardeerd.
En dat is natuurlijk een proces van jaren. Onze relatie is al niet gelijkwaardig gestart, en dat is hij ook nooit geworden. Uiteindelijk waren we daar beiden niet blij mee. Alleen lukte het ons niet om dat om te buigen, om redenen die we nu zien en begrijpen. Dat is gelukkig nu helemaal goed gekomen.

Maar het was een stuk prettiger geweest als man eerder door had gekregen dat hij ook een aandeel had in onze relatie.

Ik snap Mari’s vraag wel

Was jij zelf de ideale partner? Of deugde alleen je vrouw niet? Even gechargeerd.
Ik denk dat zij ervan uit gaat dat er aan jou ook wel het e.e.a. schortte.

"Zou het niet zo kunnen zijn dat je wat signalen hebt gemist, om wat voor logische reden dan ook?"

Er wordt misschien wel een veel te grote rol aan de partner van de vreemdganger toegedicht. Zou het niet zo kunnen zijn dat iemand een gemiddeld huwelijksleven heeft, wat druk sinds de kinderen er zijn, zorgen om baan of hypotheek etc etc. waardoor de romantische wederwaardigheden van het begin in het slop zijn geraakt. Dan loopt vreemdganger m/v tegen een spannende nieuwe liefde aan en de wereld krijgt weer glans.

Het is dan best makkelijk om alles wat er in het huwelijk was gegroeid aan een diepere band en gezamelijke verantwoordelijkheid te herinterpreteren als sleur waarbij de echtelieden elkaar voor granted namen. En ja dan ligt de verantwoordelijkheid daarvoor ineens voor 50% bij bedrogen partner.

Wat ik twee postings hiervoor zei: het is zo makkelijk en oneerlijk een jaren oud huwelijk te vergelijken met een nieuwe affaire. Dan valt vrijwel alles in het niet. En ja dan ziet iedereen ineens: maar ik werd ook helemaal voor granted genomen door mijn partner. Zaken die eerst 'best wel goed waren, ja iedereen heeft wel eens wat' kunnen ineens 180 graden draaien in het licht van een nieuwe liefde.

Ja. Dat. Had er dan wat van gezegd. Op tijd. Niet achteraf.

(en nee ik heb dit zelf niet zo meegemaakt dus het niet uit frustratie )

Afgehaakt (o.t.)

Ook ik ben na 3 afleveringen van the affair wel klaar met deze serie. Jammer, het begon veelbelovend., maar het wordt me allemaal wat te klef en het blijft erg hangen in boy meets girl. Wilde ik toch even melden.

Mari

Ja, ja en ja. Ik ben het heel erg met je eens.

Het irriteert me mateloos dat 'Man' lijkt te denken dat hij model staat voor alle vreemdgaande kerels in het universum. En alsof Moederziel model staat voor alle zielige vrouwtjes die zijn bedrogen. Ik was verre van naïef. Hield gewoon heel veel van mijn partner en van wat wij samen hadden opgebouwd, tegen alle stromen in. Dat hij dat zo bruut en liefdeloos beëindigde, kwam als een mokerslag.

Ik herken het beeld van een ingedut liefdesleven waarin partners elkaar 'for granted' nemen eigenlijk totaal niet. Wij hadden een intense relatie, met een diepgaande band en bijbehorende soms óók intense wrijvingen. Maar dat voldeed prima, al meer dan 20 jaar. Het enige wat ik achteraf zie, is dat toen mijn man langer achter elkaar ging reizen voor zijn werk, hij steeds meer losgezongen raakte van het gezin. Dat is een trigger geweest om het warme nest los te laten. En in mijn beleving zat die trigger eerder in zijn bagage als pleegkind dan in gefrustreerde liefde voor mij.

Mari schrijft: 'Er wordt misschien wel een veel te grote rol aan de partner van de vreemdganger toegedicht.'
Daar ben ik het heel erg mee eens.

En Man, wat ik schrijf over liever en slanker zijn heeft geen reet te maken met uiterlijk. Het heeft te maken met zelfbeeld en de wens te voldoen in de ogen van de persoon waarvan je houdt.

Ik vind de redenaties van Man ook opmerkelijk. Het is niet altijd overal op alle vlakken hetzelfde.

Mijn ex-man koos ervoor mij niet in te lichten over het feit dat hij niet meer tevreden was, maar een schaduwleven te leiden met zijn minnares, gedurende lange tijd. In die tijd merkte ik dat hij afwezig was, afdreef, en als ik hem vroeg wat er toch scheelde, dan zei hij dat er niets aan de hand was, en dat mijn idee dat er WEL iets aan de hand was waarschijnlijk mijn eigen onvrede (??) was en dat ik die niet op hem moest projecteren. Mja.

Was ik 21 jaar lang een leuke partner? Vast niet. Maar de verantwoordelijkheid voor de teloorgang van ons huwelijk en met name de afwikkeling daarvan, daarvoor neem ik geen halve schuld op me. En geloof me: ik heb enorm mijn best gedaan om de schuld bij mezelf te zoeken, want als ik ergens schuld aan had dan kon ik daarvan leren, het begrijpen, het een eventueel volgende keer anders doen. Dat zou mij enorm geholpen hebben. Nu voelde het alsof het me overkwam, alsof er een vrachtwagen over me heen reed die ik op geen enkele manier had kunnen zien aankomen en dat vond ik vele malen pijnlijker dan in de spiegel te kunnen kijken en te kunnen denken: tja, ook wel een beetje mijn eigen schuld.

Moederziel: ik herken akelig veel in jouw postings. Tot in sommige kleine details komt het overeen met mijn verhaal. Soms zie ik postings van jou en denk ik: dat had ik zelf kunnen schrijven.

Mijn ex was helemaal niet ontevreden over onze relatie. Hij wilde ook helemaal niet uit elkaar. Maar hij wilde ook niet exclusief voor mij kiezen. Hij houdt van de spanning, flirten, seks en het hele gedoe er om heen. Ook in zijn latere relaties was hij niet ontevreden over zijn vriendin. Maar wie die vriendin ook is het lijkt nooit genoeg te zijn.

Omdat het kan

Ik geloof er overigens helemaal niet in dat alle mensen vreemdgaan uit onvrede. Ik geloof oprecht dat een groot deel van de vreemdgangers dat simpelweg doet omdat het kan. Het is spannend, streelt het ego, je krijgt er energie van etc.

Als dan het vreemdgaan uitkomt, dan moet er een verhaal omheen verzonnen worden. En ineens blijkt er dan sprake van een langdurige onvrede. Die onvrede zijn ze dan wel even "vergeten" uit te spreken.

ja psies

"Als dan het vreemdgaan uitkomt, dan moet er een verhaal omheen verzonnen worden. En ineens blijkt er dan sprake van een langdurige onvrede" Dat vermoeden heb ik vaak ook.
Kijk als je al van de onvrede gewag hebt gemaakt, en er wordt niets meegedaan en je loopt dan tegen iemand aan, dat kan ik diggen (zeker als het eerlijk gebeurt)

Maar als je eenmaal een affairette hebt dan ineens de jarenlange onvrede te berde brengen waar je partner voor de helft schuldig aan zou zijn: mwoah, best wel doorzichtig

Behalve dan

dat de vaste relatie niet meer spannend is, ego-strelend en/of energie geeft. Die is dan saai, je raakt er jezelf in kwijt en/of je wordt er doodmoe van. Maar dat is zo sluipenderwijs gegaan, dat beiden het niet in de gaten hebben.
Totdat die ander opduikt. En dan wil je de vaste relatie niet eens negatief benaderen of negatief afschilderen. Totdat er verklaringen moeten komen: ' Waarom?????!!!!!' . Ja, dan krijg je een ' waarom'.

Tsjor

Het verschijnsel

Ik pleit niet voor vreemd gaan overigens. Maar je kunt het ' verschijnsel' ook gewoon eens beschouwen als iets wat gebeurt. en als je over de grenzen heen kijkt, dan zie je dat ' vreemd gaan' in vrijwel alle culturen een ' probleem' is, alleen zijn er elke keer weer andere oplossingen voor gezocht.
In het Christendom was dat: in het openbaar, voor de kerk (niet in de kerk), uit vrije wil trouw beloven aan een persoon. En voor overtreders was er de biecht. Het belangrijkste doel was overigens niet het regelen van seksualiteit, maar van de wettigheid van de nakomelingen.
Maar er zijn ook andere oplossingen: de koninklijke oplossing bijvoorbeeld (minnares accepteren als ze maar op de achtergrond blijft); of de altijd aanwezige, maar nooit verwachte buitenvrouw, of het toestaan van een huwelijk met 4 vrouwen; etc.
We trouwen niet meer. We maken afspraken, maar de vraag van Anne (gingen die afspraken ook over monogamie?) is nog altijd onbeantwoord. Kinderen kunnen allerlei oorsprongen hebben, en of een kind wel of niet wettig is is nauwelijks nog relevant: er moet voor gezorgd worden, maakt niet uit wat de biologische verhouding is. Je hoeft er niet eens voor bij elkaar te blijven. Vrouwen zijn financieel niet meer afhankelijk van mannen. En seks zonder kans op nakomeling is al zo lang gangbaar, dat we er afspraken erover moeten maken als we het anders willen.
Maar vreemdgangers worden nog met een schok aanschouwt en met pek en veren de stad uitgejaagd. Of erger. Het blijft verraad, egoistisch, gebrek aan verantwoordelijkheid etc. Waarbij vrouwen overigens hier op het forum een mildere behandeling krijgen dan mannen.
Het blijft iets archaisch uitstralen.

Tsjor

Liegen

Los van historische context vind ik, voor mezelf, een monogame relatie belangrijk. Ik vind het fijn dat er op de hele wereld 1 iemand is met wie ik iets deel dat ik met niemand anders deel (namelijk sex). Maar los daarvan: het verraad van mijn ex-man zat voor mij niet in die sex (daar had ik nog wel overheen kunnen komen), maar in het liegen. En dan niet een keertje een beetje jokken, maar meer dan een jaar keihard liegen en een schaduwleven leiden.

Ik weiger ruim een jaar voorgelogen worden te zien als " iets dat gebeurt". Ik wil met zo iemand niet eens vrienden zijn, laat staan getrouwd.

mwoah

Om de vraag van Anna te beantwoorden (was dat geen ander draadje?) ja ik praat altijd in het begin van de verkering of en hoe we exclusief zijn.

Om nou weer het bij de bedrogen partij te leggen (zij wil weten waarom) gaat wederom niet aan natuurlijk. Hoe weet je of er een waarom gevraagd wordt? Een aanname waar je vervolgens een heel betoog op baseert. En zoals je weet is assumption...

"Maar vreemdgangers worden nog met een schok aanschouwt en met pek en veren de stad uitgejaagd. Of erger. Het blijft verraad, egoistisch, gebrek aan verantwoordelijkheid"

eh nou alleen als het niet eerlijk gebeurt, er om gelogen wordt en niet meer om kinderen/gezinsleven bekommerd wordt. En/ of achteraf de zwarte piet bij de trouwe echtgenoot wordt gelegd waar men zelf de plots opgedoken en ineens heel snel gecommuniceerd onvrede nooit gecommuniceerd heeft.

"Waarbij vrouwen overigens hier op het forum een mildere behandeling krijgen dan mannen." Nou dat vind ik nogal meevallen. De truzen krijgen het hier hard te voortduren. Naar mijn ogen te hard want ik vind alleen de getrouwde persoon verantwoordelijk.

"Het blijft iets archaisch uitstralen." Nou wat ik dan veel archischer vind, zijn vrouwen die altijd maar voor mannen op blijven komen. Dat deden mijn moeder en grootmoeder ook, ten koste van hun eigen gender ook was de man nog zo fout bezig: ach hij kon altijd wel op sympathie rekenen.

Opgelost

' nou alleen als het niet eerlijk gebeurt, er om gelogen wordt en niet meer om kinderen/gezinsleven bekommerd wordt.' Dus als iemand het nou gewoon eerlijk zegt en ondertussen de zorg voor vrouw en kinderen blijft volhouden, dan is er geen probleem meer?

Mari: ' Nou wat ik dan veel archischer vind, zijn vrouwen die altijd maar voor mannen op blijven komen. Dat deden mijn moeder en grootmoeder ook, ten koste van hun eigen gender ook was de man nog zo fout bezig: ach hij kon altijd wel op sympathie rekenen.' Gelukkig ben jij wijzer.

Tsjor

" Dus als iemand het nou gewoon eerlijk zegt en ondertussen de zorg voor vrouw en kinderen blijft volhouden, dan is er geen probleem meer?"

Ja klopt. Voor hoe ik het zie dan: je partner laten weten waar hij/zij aan toe is en de verantwoordelijkheid voor je kinderen houden. Vrouw niet eens eigenlijk.

"gelukkig ben jij wijzer" Ja inderdaad. Dank je wel.

Hoezo omheen verzinnen?

Het is voor veel vrouwen blijkbaar echt niet done dat een man zegt dat ie gewoonweg verliefd is geworden op een ander. Dan verzint de vreemganger er maar wat omheen volgens sommigen hier. Een man gaat echt niet altijd alleen uit onvrede vreemd maar idd ook gewoon uit lust, terwijl hij thuis een prima, leuke, slanke, intelligente vrouw heeft gewoon omdat het kan omdat hij of zij (want dat kan ook) die drang heeft. Sommige stellen zijn al zo lang samen, vanaf jonge leeftijd en hebben nooit een andere (bed)partner gehad. Ik heb ooit eens gelezen dat iemand dit spijtoptanten noemt wanneer ze vreemdgaan. Dat zijn mensen die vreemdgaan uit pure nieuwsgierigheid in een midlife crisis. Zij stellen zichzelf dan blijkbaar de vraag: is dit het nou? En willen weten wat er nog meer "te koop" is. En derhalve hoeft er niet eens sprake te zijn van verliefdheid....plat maar het kan.