Buitenechtelijke relatie

Viooltje

Daar heb je gelijk in. Ik weet ook niet het fijne ervan en daar hou ik mij bewust van buiten omdat ik emotioneel belang erin heb. Maar er hebben zich eerder problemen voorgedaan en er is een status quo. Financieel was scheiden geen optie. Ik praat ook zeker niet voor haar, zij heeft haar verhaal hierin.

DeeB

ik wens je sterkte en hoop dat je je beslissing snel ten uitvoer kunt brengen. Gevoelsmatig hoop ik dat zijn gezin er nooit achter hoeft te komen, en dat jij daar een rol in kunt spelen (door de manier/tijdstip waarop je het meldt bijvoorbeeld). Maar er is denk ik geen 'wrong or right' daarin. 8 maanden is misschien te lang om onder het tapijt te schuiven onder het mom van 'ik wil mijn gezin niet kwetsen'.
groet,
Angela

Angela

Dank je wel Angela!

Alkes niet waar

Hier op OO wordt niet over de bedrogen partner gezegd dat die 0 en geen invloed had op de relatie. Er wordt vaak genoeg gezegd ‘wat wat jouw aandeel’. Maar dan gaat het over de relatie en niet over het vreemdgaan.
Over vreemdgaan is men over het algemeen inderdaad niet mild. Daar heeft men hier over het algemeen een stevig oordeel over. Omdat men vindt dat bedrog heel erg niet oké is. A-moreel zelfs. Zo ga je niet met elkaar om. Ook niet als je relatie niet goed is enzovoorts.

En daar kan ik me helemaal in vinden. Als je relatie een probleem heeft, moet je daar aan werken. Dat ben je in mijn ogen verplicht aan elkaar in een vaste relatie. Ten opzichte van elkaar en ten opzichte van eventuele kinderen. Als dat niet gelukt is en de relatie reddeloos verloren is, dan hecht je dat eerst af voordat je met een ander iets begint. Klinkt als een theoretisch onderscheid maar het is wel basaal in het fatsoenlijk met elkaar omgaan.
En ik vind dat de bedriegende partner de eerste en de grootste verantwoordelijkheid heeft tav van de partner. Maar de nieuwe vlam, die heeft in mijn ogen een eigen verantwoordelijkheid. Meewerken aan bedrog vind ik ook laakbaar en a-moreel.

En DeeD, in mijn ogen ben je verkeerd bezig.
Je hebt een mooi verhaal met allerlei mooie beelden over de toekomst. Maar degene die daar een cruciale rol in speelt weet nog van niets. Erg slecht. En jij werkt daaraan mee.
Verliefd worden op een gebonden man (of vrouw) kan. De gebonden man (vrouw) kan ook verliefd worden op een ander. Maar in mijn ogen doe je dan allebei een stap terug: de gebondene moet uitzoeken uit wat hij/zij wil, breek op wat je niet meer kunt of wilt redden, laat de ander met rust als die de zaken op een rij zet en een beslissing moet nemen. En als alles achter de rug is, kijk dan of de aantrekkingskracht en liefde nog over is. Maar bouw je toekomst niet op leugens, ontrouw en bedrog.

Aagje

Ouders online koor

Als het om volwassenen gaat is het helemaal je eigen zaak. Maar hier zijn ook kinderen bij betrokken. Voor kinderen is een scheiding echt geen makkelijke zaak. De meesten hebben, denk ik, uit eigen of andermans ervaring duidelijk hoe pijnlijk dat is voor kinderen. En het argument, een liefdeloos huwelijk is ook geen goed voorbeeld, maakt het daarmee niet een zonnige optie om dan maar te scheiden.

https://psychogoed.nl/is-effect-scheiden-op-kind/

"Tijdens een scheiding gaan bijna alle kinderen door een moeilijke periode. Als ouder is het dan ook goed om te beseffen hoe heftig een scheiding is voor kinderen. Het blijkt uit onderzoek dat hoe korter de scheiding geleden is, hoe groter de effecten zijn voor kinderen. Dus naar mate de tijd vordert nemen de negatieve gevolgen voor een kind af. Dit betekent dat de periode rondom de scheiding het heftigste voor een kind is. Alhoewel er ook op de lange termijn effecten bekend zijn voor kinderen. Lange termijngevolgen zijn bijvoorbeeld: vergrote kans om zelf te scheiden, een lager opleidingsniveau, minder inkomen, minder contact met de ouders en meer problemen, zoals depressie en angsten."

En dan hebben de meesten hier ook al wat vaker een vechtscheiding in het echt gezien. Dat kleurt natuurlijk wel je waarneming.

Aagje

Correctie ajb, ik heb nergens over een mooi verhaal of een mooie toekomst geschreven. Het is geen mooi verhaal en mbt de vraag of ik al dan niet aan een lijntje wordt gehouden werd er gevraagd of er toekomstplannen waren.

AnneJ

Ben zelf kind van gescheiden ouders. En pleit echt niet een scheiding goed, zeker niet. Maar ik ben niet laag opgeleid, depressief of heb problemen of wat dan ook.
Ja, ik ben zelf ook gescheiden, maar ben maar 3 jaar getrouwd geweest en uit elkaar gegaan wegens ander bedrog.

DeeB

Heb jij kinderen?

Je weet het niet

Ik vraag me af hoe jij zo goed weet hoe het er bij hen aan toe gaat in het gezin. Mijn vriend liet daar nooit zoveel over los. Later, toen wij officieel samen waren, heb ik van vrienden en familie wel wat dingen gehoord.
Of kinderen echt schade oplopen door een praktisch verstandshuwelijk zonder grote ruzies betwijfel ik. Ik weet wel dat de ex van mijn vriend veranderde in een ex from hell toen ze besefte dat hij er niet aan wilde werken. Daarmee heeft ze meer schade veroorzaakt bij de kinderen, dan hun vader die ergens anders alleen ging wonen, een kamer voor ze inrichtte en zijn vriendin een half jaar buiten beeld hield.

Truus

Ik weet niet hoe het er in het gezin aan toe gaat en weet niet waar die perceptie vandaan komt.... maar vraag maar wat je bedoeld. Er zijn weinig dingen die ik weet, behalve wat oppervlakkige dagelijkse dingen.
Mbt scheiding in het algemeen heb ik veel in mijn omgeving meegemaakt, van ideaal tot vecht zeg maar.

Truus

Bijna een half jaar verder nadat ik voor mijn gevoel bijna gestenigd werd op dit forum. En ik waag het er nog een keer op. Mijn intenties zijn niet om een gezin stuk te maken. Ik kan niet zien wat er in het gezin gebeurd. Nu pas kom ik erachter dat je jaren in een status quo kunt samen leven waarin het niet goed en niet slecht is. Dan komt Truus voorbij en zet de wereld op zn kop. Dan wordt er geen keuze gemaakt en zitten Truus en Bep in hetzelfde schuitje, tegenover elkaar. Truus weet van Bep, maar Bep heeft vermoeden van een Truus (althans dat denk ik, want het is onmogelijk dat je dit niet voelt). Killing voor een ieder in deze. Ik snap dat Bep gaat vechten, maar Truus is wel iets anders voorgeschoteld. Wat doe je als iemand je zegt dat hij zijn huwelijk gaat beeindigen zodra dat financieel lukt, want het is al jaren niet goed en niet slecht en je wilt er niet mee oud worden. Dat de papieren al klaarliggen. Maar na een jaar gebeurd er nog niets en is alles niet zo slecht als dat voorgeschoteld werd, althans dat denk ik als je niet daad bij woord voegt.
Vrouwen zijn in staat keuzes te maken. Mannen niet, mannen willen beide kanten niet pijn doen, zich niet beseffende dat dat nog meer pijn veroorzaakt. Ik denk dat daar de bottle neck ligt. Als de man éénduidig kan zeggen ‘dit is er gebeurd, dit is wat ik wil’ dan werd alles een stuk makkelijker. Zijn hart kan van 2 houden, beide op andere manier, wij kunnen dat niet (uitzonderingen daargelaten). Zij zal mij nooit accepteren, terwijl ik haar wel kan accepteren. Ben ik wijzer geworden de afgelopen maanden? Nee, niet veel, behalve dat liefde gaat waar het niet gaan kan en ik niet bij machte ben het te stoppen. Ik krijg niet de kruimels, ik krijg namelijk net zoveel koek, maar het is niet genoeg. Mijn intentie is nooit geweest iemand pijn te doen, de sleutel ligt bij de man die open kaart moet spelen of bij mij die alles in tact laat en vertrekt met dien verstande dat het hoe dan ook escaleerd, ben ik het niet dan komt de huwelijkscrisis er echt wel, een jaar een emotioneel gebonden dubbelleven hebben moffel je niet weg. Rationeel weten we het allemaal, emotioneel is het een puinhoop voor iedereen. Stenig me maar verder. Ik ben Truus.

Goedemorgen

"Je minnaar denkt er anders over anders was hij al gescheiden van zijn vrouw. Je hebt de keuze. Blijf in de schaduw staan of dwing de zaak open wat je niet in dank afgenomen zal worden. Of misschien wel. Spannend is het wel.

Maar daarmee ben je wel medeverantwoordelijk voor de pijn en de chaos waar een gezin met kinderen in terecht komt. En die verantwoordelijkheid kun je in je hoofd wel afschuiven. Zal wel moeten, want is geen fijn gevoel over jezelf. Maar realistisch is het niet"

Dit schreef AnneJ, in juni.

Zolang je minnaar bij zijn warme nest blijft zitten waar hij zit, dus bij zijn vrouw sta jij erbij en kijkt erna.
Je bent voor erbij. Zie je dat nog steeds niet?
En nee zijn vrouw hoeft niet van jou af te weten. Dat vul jij in. Misschien vind zij haar relatie ook niet optimaal maar vecht ze nog als een leeuwin voor haar man en gezin.

Wat zou jij graag willen? Ga jij " zitten " wachten? Tot jij een keer aan de beurt bent. Wat een onzekerheid.

Verzinsels

Wat jij schrijft over deze impasse speelt zich allemaal af in jouw hoofd. Je wéet helemaal niet of zijn vrouw van jou af weet, en je weet überhaupt niet of zij een slecht huwelijk hebben. Misschien is er tussen hen wel een, voor de buitenwereld en voor haar, volstrekt normale omgang en intimiteit, en laat hij helemaal niets weten van zijn gemis.
Je kunt alleen oordelen over wat jullie samen hebben. Kun je ermee leven als dit is wat je krijgt tot het einde der tijden? Zo nee, dan ligt de sleutel juist bij jou.

Deeb

Je legt de houding van je lover wel heel gunstig uit "hij kan van twee vrouwen houden" eh bedoel je niet "hij kan van twee walletjes eten"?
Mijn visie is: jullie worden allebei 'geplayd'. Het ziet er naar uit dat hij jou valse beloftes voorhoudt en dat voorspelt niet veel goeds over zijn waarachtigheid thuis. Hij vindt het waarschijnlijk wel prima zo: bij haar een thuis met alle zekerheid en vast wel genoeglijkheid, bij jou avontuur en spannende seks.
Maar blijf bedenken: jij en zijn vrouw hebben allebei een halve man. Hij heeft twee vrouwen. Vier keer zoveel als jullie dus.

Ik vind Truzen niet moreel verwerpelijk. Ik vind de man die vreemdgaat accountable. Maar ik hoop altijd zo dat een Truus, (die meer feiten weet dan de getrouwde vrouw in kwestie) gaat zien dat dit dus eigenlijk geen leuke man is.

Of je doet het zo: zeg: ik wil je een jaar niet zien. Kom terug als de scheiding geregeld is en je op jezelf woont.

Wat is je eerste gevoel wat er zal gebeuren denk je?

Truus Mari

Truus: Dat klopt en daar heb je gelijk in dat ik dat helemaal niet weet. Dat is de invulling die ik heb gedaan, middels de feiten die er zijn. En een ieder ander zou dezelfde invulling eraan geven, is niet roze gekleurd.
En de sleutel ligt inderdaad bij mij.

Mari: dat hebben we geopperd om te stoppen en het op te pakken zodra de dingen achter de rug zijn. Wij beiden vonden dat niet zo’n goed plan.

Ik weet niet wat er nu zal gebeuren. Wist ik het maar.

Ja hallo!

"Mari: dat hebben we geopperd om te stoppen en het op te pakken zodra de dingen achter de rug zijn. Wij beiden vonden dat niet zo’n goed plan."

Nee hèhè, jullie zijn natuurlijk een soort verslaafd aan elkaar. En hij wil niet stoppen omdat hij een walletje verliest en jij wilt misschien wel niet stoppen omdat je ergens wel weet dat hij het niet gaat regelen en je hem dan helemaal kwijt bent.

Maar het vraagt een stap van jou alleen om uit deze dubbele situatie te komen. Als jij hem een jaar geeft, is het er op of er onder: of hij gaat bij haar weg of hij doet niets.

Anders zal je altijd de tweede blijven

meid pak je power terug

Nu ben je voor je gevoelsleven afhankelijk van een man die andere belangen heeft dan jij.
Het kan nog zo'n schat zijn, en hij kan het zelfs goed bedoelen naar beide vrouwen, maar hij zit in een positie die aan de ene kant comfortabel is maar aan de andere kant, zou hij een knoop doorhakken, altijd zichtbare pijn oplevert. Dus ja, dan maar het beetje zo houden.

Je verliest aan kracht hierdoor hoor. Pak het terug.

Wil even zeggen dat ik het knap vind dat je toch blijft reageren en weer terugkomt in het hol vd leeuw. Ik heb jaren geleden in een soortgelijke situatie gezeten en pas nu in retrospectief zie ik hoe verslavend en uitzichtloos het was. Maar dat is nu makkelijk praten. Ben nog steeds aan het verwerken en vind dit soort draadjes fijn om mee te lezen voor de nodige reflectie, soms zelfs jaren later dus nog.

Verder meer een meelezer. Overigens heeft mijn getrouwde man toen (neem aan uit zelfbehoud) heel abrupt het contact verbroken. Voor mij toen de hel, van verdriet door de kamer gekropen zelfs, maar achteraf ben ik hem zielsdankbaar. Heb nu een fijne man, leuke kinderen en geen gedoe met boze exen en stiefkinderen. Want geloof me, dat doet de liefde gauw verbleken.

Maar sterkte, ik leef met je mee. Hij is heus gek op je, maar hij zal ook rationeel denken, in de zin, van gezin weg, wat zeggen je ouders als je je vrouw/gezin opbreekt voor een ander, vriendenkring, hoe moet het financieel en hoe ga ik dat allemaal regelen. En vaak doe je dan gewoon niks. En ben je ineens een jaar verder.

De enige manier

Om te weten wat je minnar wil is tegen hem te zeggen: voorlopig zien we elkaar niet, totdat je de situatie met je vrouw verduidelijkt heb. En dan kijken wat er gebeurt, op een veilige afstand.
Het kan zijn dat hij je zo erg mist dat hij een scheiding in werking zet. Het kan ook zo zijn dat hij na het eerste gemist besluit om door te gaan met zijn gezin.
De vraag ligt nu bij jou: durf je het aan? Dat is echt de enige manier om het zeker te weten. Maar ergens vermoed ik dat je al “weet” dat je minnar dan voor zijn gezin kiest, en dat je het niet inder ogen durf te zien. Het is wel confronterend en pijnlijk natuurlijk.
Ik wens je veel sterkte. En probeer niet je verantwoordlijkheid af te schuiven naar je minnar, je hebt wel degelijk ook een deel “schuld” in dat verhaal.
Nogmaals sterkte
Sin

Pluis Sin

Ik ben mij ervan bewust (betreffende reacties omgeving) en probeer hier doorheen te komen en te begrijpen. Ik schommel steeds heen en weer. En ja, ik heb hier ook zeker schuld in door het in stand houden van dit alles en voel me zeker ook net zo schuldig naar de kinderen toe op gepaste afstand.
Ene kant denk ik dat hij het gezin niet opbreekt omdat het een geoliede machine is en waarom dat op de schop gooien voor egoistische doelen en het leven van je kinderen veranderen andere kant zie ik wel dingen die richting scheiding gaan, omdat je er bent maar ook niet bent.
Momenteel ben ik nog niet zover een beslissing te maken en stel ik mij hier op het forum kwetsbaar op om reacties te krijgen. Verstandelijk gezien weet ik en ieder menselijk mens die in deze situatie zit wat de juiste weg is, emotioneel is het lastig en zit ik nog in een egoistische fase.

Deeb

Uit ervaring weet ik dat deze man niet meer voor jou gaat kiezen. Het is niet dat hij van twee walletjes wil blijven eten. Het ligt genuanceerder, hij wil beide partijen geen pijn doen. Echter ik vermoed dat hij voor zijn gezin zal kiezen.

Trek je eigen plan voordat je op een knullige wijze de deur wordt gewezen.

DeeB - eerlijkheid duurt het langst

Het zat er dik in dat je hier gemangeld zou worden. Allemaal bedrogen mensen hier, dat levert geen goede feedback op. Ik ben ook bedrogen maar zie het toch anders. Ik vind dat je hem voor het blok moet zetten, hij vertelt het aan zijn vrouw of je beëindigd de relatie. Eerlijkheid boven alles. De meesten hier zijn boos omdat ze er zelf achter moesten komen. Probeer dat te vermijden. Ja, je moet een doorbraak bewerkstelligen want hij heeft je zoals de anderen zeggen nu " voor erbij" Dan pas weet je of hij echt voor je kiest. En jullie spelen dan open kaart. Zo kan zijn echtgenote ook zelf beslissen of ze mogelijk met hem verder wil. Je geeft haar zo ook een kans met haar overspelige vent verder te gaan. Er bestaat een kans dat ze dat wil en dat hij dan alsnog voor haar kiest. Het kan ook zijn dat zij hem buiten zet, dan heb je hem,...of je daar dan zo blij mee moet zijn...maar als hij vol overtuiging voor jou kiest ondanks dat zijn vrouw hem niet wil laten gaan. Tja, dan kan het idd zo zijn dat jullie elkaar in eerste instantie te laat hebben leren kennen zoals je eerder aangaf en dan kan het alsnog iets kan worden...
Maaaaaaaaaar eerst eerlijkheid dat duurt het langst

Man gras

Man: ja het heeft idd met geen pijn willen doen te maken en als er iemand moet lijden zal ik het zijn tov de kinderen.
Mag ik je vragen, gezien dat je zegt uit ervaring, waarom hij niet meer voor mij zal kiezen? Ik probeer voor mezelf tot antwoorden te komen.
Gras: ben het met je eens dat het verteld moet worden. Ik ben te laf het te zeggen.

Deeb

Ik kan alleen uit eigen ervaring aangeven waarom ik denk dat je vriend niet voor jou kiest. Het traject heeft bij mij 3 jaar geduurd.

Zoals je eerder al schetste, is het begin heen voorspelbaar. Je (man) zit in een situatie thuis waar je je niet prettig in voelt. Truus komt om de hoek en je hele leven staat op zijn kop. Door verliefdheid zie je bepaalde zaken niet helder en zie je een leven verder met Truus. Thuis worden stappen gemaakt om de scheiding in te zetten. Het thuisfront (Bep) laat zich ook niet zomaar aan de kant zetten. Dan komt het schuldgevoel om de hoek zetten. Je ziet wat je aanricht thuis maar je loopt er nog steeds van weg. Want bij Truus voel je je goed etc etc.
Gaande weg zie je ook in de relatie met Truus haarscheurtjes ontstaan. Truus is niet altijd wat het leek in het begin (trek het je niet persoonlijk aan) en je begint je af te vragen of alles het wel waard is. De acties om te gaan vertrekken zwakken steeds meer af en worden op de lange baan geschoven.
In mijn geval was het nog zo dat Truus ook begon te trekken, Truus liet zich ook van een andere kant zien.
Steeds meer ga je je dan afvragen..... is dit wel een juiste keuze. Je kijkt naar de 'thuissituatie' en je ziet daar ook een hoop dingen die je blij maken. Dingen die je bij Truus niet vindt. Uiteindelijk heb ik Truus te kennen gegeven dat ik me ging richten op de situatie thuis en de heb relatie met Truus beeindigd.
Uiteindelijk dreig je weer terug te vallen in je oude leven. Je leven wat niet je van het was. De kans bestaat alsnog dat het huwelijk stuk loopt. In mijn geval zijn beide in de jaren huwelijk ieder een eigen weg ingegaan met ontwikkeling. Dat laat zich nu moeilijk bij elkaar brengen. Maar dat is dan wel gebeurd zonder Truus op de achtergrond. En de tijdsdruk die daar mee samen hangt.

Je vriend kan zijn huwelijk nog best een tijdje uitzitten tot hij (of Bep) tot de conclusie komten: "Het gaat zo niet:. Maar dan is het in zijn eigen tempo en zonder iemand op de achtergrond.

In tegenstelling wat veel dames denken, is Truus er niet voor de sex. De sex met Truus is niet het belangrijkste (bij lange na niet). Bij Truus voel je je beter, anders etc etc. En Truus is dus de catalysator (of noodrem) om actie te ondernemen.

Mijn advies aan jou: Laat je vriend zijn dingen doen die hij moet doen. Stop de relatie of zet hem op hold. Maar ga elkaar niet meer zien.
Het is aan je vriend dan om uit te maken wat voor hem belangrijker is. Bep of Truus.
De kans bestaat dat je hem nooit meer ziet. Aan de andere kant is heeft het dan maar niet zo mogen zijn.
Elkaar loslaten is moeilijk en zeker als je elkaar steeds weer opzoekt. Maar uiteindelijk kom je nooit zo verder.

Ik hoop voor jou dat het goed uitpakt. Zelf heb ik er mijn twijfels over.
Zie dit niet als steniging of persoonlijke aanval.

Dank voor het delen van je verhaal. ik zie dit zeker niet als steniging hoor. dit is iets waar ik wat mee kan. en nee, ik trek me de haarscheurtjes niet persoonlijk aan, we hebben allemaal onze trekjes, dat is normaal.Ik weet dat het huwelijk ergens een einde gaat krijgen, alleen niet wanneer, het is zijn pad. Ikzelf daarin tegen kom in een fase doordat de verbintenis steeds dieper wordt, dat ik meer samen wil zijn en realiseer me dat het gevoel niet weg te stoppen is en te rationaliseren. ik heb het enorm onderschat, omdat ik een insteek heb dat als iets niet bevalt, je dat kan veranderen en je ook daar je verantwoordelijkheid in kunt nemen zonder teveel brokken te maken. Ik begrijp namelijk niet (maar daar zit volgens mij een groot verschil tussen man en vrouw) dat je bij iemand blijft waar je niets emotioneels meer mee deelt, niet mee praat, geen dingen mee doet en zelfs bijna niet ziet (feiten, geen invulling).
Mag ik vragen hoe het nu is en of je vindt dat je de juiste beslissing hebt gemaakt of blijft er altijd iets knagen van 'what if'?