U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Blijf thuis- en hoe nu verder?
Ik heb geen coronapaniek maar begin wel last te krijgen van moedeloosheid, hoe gaat het leven verder en wil ik dat nog wel?
De maatregel nu van houd afstand en blijf liefst thuis snap ik heel goed en sta ik helemaal achter. Flatten the curve. Zorg dat onze gezondheidszorg het blijft aankunnen.
Maar de maatregelen om onze ouderen te beschermen: verpleeghuizen op slot, grootouders mogen kinderen/kleinkinderen niet meer zien, dat gaat niet om flatten the curve maar om individuele besmetting vermijden.
Het virus zal blijven, dus hoe lang blijven die deuren dicht? Tot er een vaccin is? Dat gaat nog wel even duren. Willen onze ouderen wel op die manier beschermd worden? Net zoals bij alle behandelingen zou je hier ook samen met de persoon in kwestie moeten bepalen of het middel niet erger is dan de kwaal. Shared decision making is immers hot. Ik kan me goed voorstellen dat er ouderen zijn die het besmettingsrisico, met een eventuele slechte afloop (eventueel, want het kan ook bij ouderen mild verlopen), willen nemen als het alternatief is dat ze anders een jaar? twee jaar? hun familie niet meer mogen zien.
Zelf hoor ik ook tot die ouderen al voel ik me helemaal niet zo. Ben fit en gezond. Maar mijn kinderen luisteren goed naar de adviezen en willen nu geen irl contact, want dat is gevaarlijk voor hun vader en mij.
En daar zit mijn moedeloosheid. Als ik een jaar of langer mijn kinderen en kleinkinderen niet meer zal zien (en dat zou dus zomaar kunnen) dan neemt mijn kwaliteit van leven wel erg af. Er komt van de zomer een kleinkind bij, die zal ik alleen vanachter het raam zien.
En dan heb ik nog een partner, we kunnen naar buiten voor een wandeling. Hoe moet dat zijn voor die mensen die letterlijk ik huis zitten opgesloten, zonder contact?
Ik ben benieuwd hoelang men vindt dat deze ‘bescherming’ moet duren...
Zevenenvijftig
Er is voor niemand een eigen afweging.
Doel is dat het zorgsysteem niet in elkaar klapt.
Eigen keuzevrijheid prima wat mij betreft maar d a n graag een briefje erbij dat je niet behandeld hoeft te worden
Dat is nou juist het hele punt.
Als iedereen fijn voor zichzelf gaat beslissen dat hij het risico wel wil nemen moet je ook geen aanspraak willen maken op de zorg op dit moment....
ja euh
Ik ben in de 60 en heb diabetes. Risicogroep dus. Ik zit al vanaf begin maart in isolatie, heb geen partner, kinderen in andere steden.
Ik zie niemand. Al een maand niet. Boodschappen laat ik bezorgen. Het is behoorlijk eenzaam. Af en toe stikeenzaam. Ik spreek af en toe iemand over de telefoon en dat is het.
Maar ik prijs mij gelukkig in mijn huisje, met mijn gezondheid ook al is die wankel, met dat enkele telefoontje.
ik bedoel, wat is het alternatief?
Maar die adviezen zijn toch juist ter bescherming van de ouderen? Ik, zelf dus min of meer zelf zwakke oudere, zie het als vorm van collectieve solidariteit.
Je kan als samenleving ook zeggen: Okay, laat maar uitwoeden dat virus dan blijven de sterken over, ja het kost een paar ouderen maar goed dat is dan ook wat minder zorglast en dan hebben we wel een immune kudde"
Wil je dat dan?
Geen regel maar een keus
“ Maar men heeft besloten dat ouderen, in hun eigen(!) belang, voor langere tijd (want het virus is nog lang niet voorbij) opgesloten moeten worden. Daar zet ik vraagtekens bij, waar is hier de eigen stem en de eigen afweging?”
Op deze algemene vraag heb je al antwoord gehad (lees maar terug).
Maar je vraag is specifieker en gaat over jouw situatie: Is het wel terecht dat mijn kinderen mij buitensluiten van contact met mijn kleinkinderen ihkv Corona?
Over die situatie bestaat helemaal geen regel.
De algemene regel is zo min mogelijk sociaal contact. Daar hoort al het bezoek bij; buren, vrienden, broers en zussen, ooms en tantes, opa’s, oma’s en kleinkinderen. Allemaal liever niet omdat contact beperken helpt. Dat heeft niks met kwetsbaarheid te maken.
Maar als jouw kinderen vinden dat ze specifiek jou in bescherming moeten nemen, dan is dat hun beslissing. En nee, daar heb jij geen stem in. Dat is hun besluit.
Het risico om jou te verliezen is niet alleen jouw risico. Zij verliezen er een moeder en een oma mee. Het is volstrekt begrijpelijk dat zij dat niet via contact met hun kinderen willen veroorzaken.
Klopt
Het gaat om keuzes.
Ik ben er niet blij mee dat mijn ouders (die flink in kwetsbare categorie zitten) nog boodschappen doen bijv. (ik wil dat overnemen)
In dit geval blijf ik het onderwerp ook opgooien, al ben ik erg voor eigen keuze.
Maar het blijft hun keuze dit te doen.
En andersom willen mijn ouders mij het liefst op bezoek hebben. En dat is weer mijn keuze en doe ik niet.
Keuze
Maar TS is toch niet een kwetsbare oudere?
Overigens
ken ik iemand die er ook zo van baalt dat ze niet haar kan kinderen kan helpen met de kleinkinderen. Ze is eigenlijk pislink erover.
Kinderen zeggen het te tricky voor haar te vinden wat ook zo zal zijn want ook boven de zestig met gezondheidsproblemen.
Maar... ik weet ook dat het nogal een bemoeizuchtige oma kan zijn. En iets in mij kan niet helpen te denken dat het die kinderen ook wel goed uitkomt even van die bemoeizucht verlost te zijn...
Kwetsbare oudere
70 is een arbitraire grens. Met 69 ben je natuurlijk niets veiliger of gezonder dan met 70, en het kan zijn dat iemand van 80 gezonder is dan iemand van 65. Ook is niet ouder
....
Ook is niet oudere een oma. Het lijkt me de bedoeling dat je zelf nadenkt. Als de kinderen van TO er anders over denken is dat pech, maar wie weet hebben ze gewoon een punt. Er zullen ook genoeg mensen zich gezond vinden die dat niet zijn. Of idd mensen die zich heel nodig vinden die dat niet zijn, kan ook nog.
Het telefoongesprek
Huisartsen bellen de kwetsbare ouderen in hun praktijk over de mogelijkheid dat ze bij de Coronaziekte niet naar de IC gaan.
Uiteraard is dat heftig. De mensen die in beeld zijn, zijn het er ook duidelijk niet mee eens.
Voorheen zal dat meer in overleg zijn gegaan en kreeg men bij twijfel de kans en werd 'het gesprek' mogelijk pas op de IC gehouden.
Echter als je weet hoe ingrijpend de longziekte bij het Coronavirus is en hoe het proces van langdurige beademing verloopt, dan is dat een verstandige zaak.
Een gang naar de IC kun je altijd al niet afdwingen. Artsen maken altijd al een beoordeling of het medisch haalbaar is en zullen dat voorleggen. Nu wordt de keuze eerder dwingend opgelegd en dat doet pijn. Want zo hard is dat namelijk niet. Het blijft een zaak van kansen. Een kwetsbare ouder heeft heel weinig kans om het te overleven maar niet duidelijk is of je geen kans hebt. Het is maar net ook hoe de ziekte zich per persoon ontwikkelt.
Men is nu alternatieve zorghuizen aan het oprichten waar de zorg, wel zuurstof en zonodig palliatieve zorg, maar zonder IC, geleverd kan worden.
Achtenvijftig
Het gaat er niet om of je kwetsbaar bent. Ook niet risico groepen kunnen het krijgen zonder te overlijden maar wel met mogelijk een ziekenhuisopname.
Dus je neemt dan wel het risico het te krijgen en de zorg te belasten.
Een grote groep zieken is tussen 55 en 59
https://www.parool.nl/nederland/cijfers-rivm-meeste-patienten-tussen-55-59-jaar-oud~b06453055/
Het is niet perse erg het te krijgen maar de zorg moet het wel aankunnen. Daarom flatten the curve
Heftig
'Huisartsen bellen de kwetsbare ouderen in hun praktijk over de mogelijkheid dat ze bij de Coronaziekte niet naar de IC gaan.'
Oh, dat is heftig. Ik hoop dat mijn schoonouders dit soort telefoontjes niet krijgen. Het zou mijn schoonmoeder van 81 helemaal overstuur maken.
Geen keus.
Guera, er is voor niemand een eigen afweging? Jij mag ZELF afwegen of je jezelf in volledige isolatie plaatst of niet. Je mag spaarzaam bezoek ontvangen, boodschappen doen etc. Maar je hoeft dat niet. Afweging en keus.
Mariana, ook jij maakt ZELF die afweging. Je mag naar buiten, maar weegt zelf af dat dat in jouw situatie niet verstandig is en maakt de keus dat niet te doen.
MLavell, ik trek dit nu breder, voor de ouderen in verzorgings en verpleeghuizen is het wel degelijk een regel en geen keus.
Annet, voor die groep is er, itt tot de rest van de bevolking, juist GEEN keus.
intelligente lockdown
noemde Rutte dat. Dat vond ik wel mooi: algemene regels en afspraken, zodat iedereen in hetzelfde kader leeft; maar je moet er intelligent mee omgaan, dat wil zeggen dat je in jouw individuele situatie moet kiezen hoe je die algemene regel het beste toepast, met afweging van alle elementen en factoren.
Net iets anders dan de politie erop afsturen.
Als je ervan uitgaat dat je dat zelf intelligent toepast, en je gaat ervan uit dat iemand anders dat ook doet, ook al handelt die persoon net iets anders dan jij, dan kom je al een heel eind.
De politie kan zich dan beperken tot het ingrijpen bij feestjes.
Tsjor
Niet doen
'Ik trek dit nu breder, voor de ouderen in verzorgings en verpleeghuizen is het wel degelijk een regel en geen keus'
Dat moet je niet doen, tenzij je de direktrice van het verzorgingshuis bent en beslist: hier mag iedereen binnenkomen. De bewoners kunnen wellicht voor zichzelf beslissen, maar aangezien mensen dicht op elkaar wonen, vaak gebruik maken van dezelfde voorzieningen, zorg krijgen van personeel, eventueel ook medische zorg moeten krijgen van dat personeel, en het nemen van beschermingsmaatregelen tegen verspreiding een gigantische, dure ingreep is kun je dat niet in je eentje beslissen.
Mocht je directrice zijn van zo'n verzorgingshuis en zo'n maatregel willen nemen, geef dan de bewoners wel de kans om uit je huis weg te gaan en ben ervan overtuigd dat degenen die dat willen ook het risico willen lopen.
Tsjor
Verpleeghuizen
Anders krijg je dit: https://www.gelderlander.nl/dossier-coronavirus/corona-uitbraak-in-verpleeghuis-voor-dementen-in-varsseveld~ac28f38f/
Tsjor
Nog eentje
Bij een kerkdienst opgelopen.
Oppersmurf Rutte schoot zowat in een kramp toen het over kerkdiensten sluiten ging. De grondwet! De grondwet! Vrijheid van godsdienst!
Is wat waard, natuurlijk...
Wat tsjor zegt
Je kunt wel fijn als verzorgingstehuisbewoner je familie op bezoek krijgen omdat jij dat dan belangrijker vindt, maar als via jouw bezoek ook jouw medebewoners besmet raken, en het personeel, dan gaan er medebewoners dood die daar niet voor gekozen hebben, dan wordt het personeel ziek en komt het jou niet meer verzorgen.
En als je makkelijk op jezelf kon wonen en jezelf verzorgen zat je daar waarschijnlijk niet, dus gauw nog vertrekken is ook niet echt mogelijk. Je kunt alleen maar daar blijven en de invloed van buiten beperken, want je zit daar niet alleen.
57 het is dubbel
Ik snap je wel. Wij hebben een moeder met dementie die we wel bezoeken. Anders gaat het niet goed, houdt ze zich helemaal niet aan de hygiëne regels en gaat ze vier keer per dag boodschappen doen.
Onze bezoeken kanaliseren dit. We poetsen met haar het huis, helpen met allerlei klussen. Het is een beetje dubbel, want als de thuiszorg geen tijd meer heeft zijn mensen aangewezen op mantelzorgers en wordt er verwacht dat je naar je ouder toegaat.
Ik vind de beschrijving van Tjor wel goed. Er zijn kaders en daar kunnen wij intelligent en wel overwogen mee omgaan.
zevenvijftig
"Mariana, ook jij maakt ZELF die afweging. Je mag naar buiten, maar weegt zelf af dat dat in jouw situatie niet verstandig is en maakt de keus dat niet te doen."
Dat ben ik met je eens maar wat dan met mijn argument dat het ook een kwestie van generationele solidariteit is: overheid kan ook zeggen: "we laten het virus uitwoeden, ja kost een paar ouderen en zwakken maar dan hebben ze wel de keus gehad en dan hebben we meer kans op immuniteit van de kudde" Zou je dat dan een goede invalshoek vinden?
"De grondwet! Vrijheid van godsdienst!"
De grondwet is ook vrijheid van vereniging en vergadering. Hoor je niemand over want kan ook allemaal online, net als godsdienst.
Helemaal gelijk natuurlijk, vanuit het oogpunt van verspreidingsbeperking. Maar ZEG dat dan als overheid, doe net niet alsof deze maatregel genomen wordt omdat de mensen die daar zitten in persoon beschermd moeten worden (‘we moeten deze oudere en zwakkere mensen beschermen’).
En dan nog, verzorgenden gaan naar huis, hebben contacten, doen boodschappen, komen hun volgende dienst weer binnen en komen bij de verzorging heel dichtbij. En door naar de volgende kamer.
Mensen die nog thuis wonen krijgen meerdere keren per dag bezoek van de thuiszorg die ook elders over de vloer komt en ontvangen zelf ook bezoek.
Dan blijf ik er moeite mee hebben dat de mensen daar geen enkel irl contact met hun familie mogen hebben. Toch wat buiten proportie.
Niet naar de IC mogen gaan als je 81 bent - en daarvan zwaar overstuur raken...
Ik zal je vertellen Sydney, ik zal als ik in leven blijf die leeftijd pas over 20 jaar bereiken, Ik weet dus niet hoe het is om 81 te zijn. Maar ik weet wel hoe moeilijk het is om na een wat uit de hand gelopen zware operatie weer op te knappen.
Een eenzame (!!) IC opname met beademing van enkele weken is invaliderend, er volgt ( als het lukt je leven te redden) een lange moeizame weg om weer een beetje op orde te komen. Daar zou ik als tachtiger echt niet naar uitkijken. Dan verblijf ik liever in een hospice-achtige setting om in enige rust samen met mijn geliefden afscheid van het leven te nemen, hoe jammer ook... Mijn IC plek gun ik graag aan een jonger persoon die beslist nog niet gemist kan worden.
Ik hoor nu bij de mensen die worden opgeroepen voor de griepprik, ( hoe nuttig die prik zelf is, daarover lopen de meningen sterk uiteen, trouwens ) maar het geeft aan dat ik bij de risicogroep hoor. Ik ben bepaald niet levensmoe, heus niet,(klein)kinderen zullen me missen, maar ik ben geen onmisbaar middelpunt van hun leven. Op een dag is het leven voorbij. En dan beleef ik liever een goede dood dan een slechte, als er keuze is.
Mocht het echt zwaar weer worden, dan is mijn geliefde echtgenoot met wie ik deze weken meer optrek dan ooit, de belangrijkste persoon die hierin een doorslaggevende stem kan hebben.
Maar ik doe m’n best geen Corona op te lopen. Mensen, wat een wereld. Blegh.
Verpleeghuisbewoners zonder bezoek
Ontroerend vind ik de actie van een groep verzorgenden in Spanje die zich met de bejaarde bewoners hebben ingesloten. Geen wisselende diensten meer. Veel minder risico’s op besmetting Vanaf het balkon zwaaien naar familie ( die ook daar niet op bezoek komt). Ik vind het een heel dappere en liefdevolle actie. Ach - en als het kan. Als je op wereldreis gaat, ben je ook maanden van huis. Het is maar hoe je het bekijkt.
Wilgenkatje
Indrukwekkend te midden van alle 'oud en zwak' schouderophalerij.