U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Bij elkaar blijven voor de kinderen...wie heeft het gedaan en is later gescheiden?
Hallo,
Ik zocht op het onderwerp 'bij elkaar blijven' en vond heel wat draadjes over worstelende vrouwen in een ongelukkig relatie. Dat maakt mij benieuwd naar vrouwen die het inderdaad hebben gedaan: een offer gebracht, bij elkaar gebleven zolang de kinderen thuis woonden en toen zijn gaan scheiden. Zijn die hier op het forum? Of valt dat buiten de doelgroep ervan (vrees ik)?
En heb je er spijt van zolang getrouwd te zijn gebleven of ben je blij dat je het volgehouden hebt?
Een grijze wereld
Nee, Ely, erg gedreven ben ik niet. Zoals gezegd, ik heb vrijwilligerswerk waar ik ook niet graag mee ophoud. Daarbij dus, zouden we er financieel niet op voor maar achteruitgaan, wegens de belasting. Komt bij dat ik wel goedgekeurd ben, maar omdat de wetten aangescherpt zijn, niet wegens een wonderbaarlijke genezing.
Momenteel zie ik alles zwart. Nu ben ik ook net ongesteld vandaag en dat werkt altijd fiks op mijn gemoed. Ik zou de hele dag kunnen huilen. Niet dat ik het ooit zou doen, want ik laat mijn kinderen natuurlijk niet achter, en ik wil het moeder en vrienden niet aandoen, maar ik wou soms graag dat ik dood was. En toch hou ik wel van leven, ik hou van de natuur, van dieren, van mijn kinderen en andere geliefden, maar ik haat deze wereld met alle leed erin, alle ellende die mensen elkaar aandoen.
Buiten weerspiegelt het weer mijn gemoed; het is donker en het regent.Ik was trouwens eens op het Viva-forum wezen kijken, maar het is chaotischer dan hier. Bovendien zoek ik juist vrouwen om regelmatig mee te schrijven, om steeds even mijn hart te kunnen luchten, daar zit men hier toch ook niet op te wachten immers? En om herkenning te krijgen van hun, hoe zij hun leven ervaren en wat ze doen om toch een beetje te overleven.
Inmiddels heb ik wel heel wat gelezen over scheiding en kinderen en veel kinderen vinden het toch echt verschrikkelijk, een scheiding. Het houdt me wel tegen. Maar hoop dat het beter wordt heb ik ook niet.
Enfin, ik ga de boodschappen voor de week nu maar doen. Het leven gaat door, of je wilt of niet.
Peenvogel
Je verkeerd nog in een stadium voor er knopen worden gehakt.
Dat duurt bij de één langer dan bij de ander, kan niemand je aanrekenen.
Ook ik heb allerlei (in andermans ogen)uitvluchten bedacht hoe ik het beter kon krijgen zonder te hoeven gaan en mijn familie/kinderen mee te moeten slepen in de consequenties van mijn besluit.
Ik woon nu sinds begin december alleen en het gaat goed. Niet juichend goed en alleen maar een blij gezicht, maar niet alle doemscenario's zijn uitgekomen. Ik overleef en draai op de automatische piloot want ik ben moe van de afgelopen 1.5 jaar.
Ik doe mn werk en houd mn huis bij en dan is de energie volledig op.
Enige grote tegenvaller waar ik al rekening mee had gehouden hoe zoiets kon lopen, is dat ik bijna geen mensen meer om me heen heb. Vriendinnen/kennissen/ een spaarzaam contact met familie, dat alles is weg op de ene of andere manier.(ouders en kinderen wel gelukkig)
Dus nu is niet alleen mijn thuishaven/gezinsleven weg, maar ook de rand daar omheen en dat vind ik spijtig en ook wel heel apart als ik het netjes mag formuleren.
Jij kunt gaan of je kunt blijven en je mag alle tijd van de wereld nemen, elk excuus of zelfs uitvlucht doornemen om tot die beslissing te komen. Als je dan ooit zult gaan, dan ben je tot in de puntjes voorbereid. Geef jezelf de tijd om tot een plan en voorbereiding te komen of leer om te gaan met hoe het is, als je besluiten zou te blijven. sterkte
Dank je wel
Dank je Anonima, voor je steunbetuiging en het delen van je ervaring. Dat doet goed.
Straks komt ie weer thuis. Ik heb het eten al op staan. Het zonnetje doet ook goed. Wat zou ik veel liever willen dat het goed ging tussen ons, want jee, een andere man wil ik ook nooit. Dit is en blijft degene voor wie mijn hart klopt, hoe puberaal het ook klinken mag. Als ik hem zie met een gebruinde toet en hij lacht, dan weet ik weer waarom ik destijds verliefd werd en als hij normaal doet en opgewekt is, ben ik het nóg!
Vanavond ga ik lekker de stad even uit fietsen, dat doet ook goed. Dank jullie wel dat je mijn gezeur al die jaren al verdraagt.
Huisje in een dorp
Vanavond heerlijk gefietst na het eten, de stad uit en naar een vriendin van een vriend gereden die in een dorp onder onze stad woont. Was ik nog nooit geweest. Ze woonde in een voormalig bejaardenwoninkje, maar wel met 3 slaapkamers en een leuke achtertuin! Voor 430 per maan is dat goed te doen, krijg ik ok nog toeslag voor dan. en ook zij had bij de Thuiszorg gewerkt en als 'witte werkster' toevallig. Ik zie het helemaal zitten om daar te gaan wonen. Twintig minuten van ons huis vandaan en de oudste zou het geweldig vinden in een dorp, dat is geen stadskind. Ik zou het ook heerlijk vinden, zo rustig, ik ben de stad wel beu.
Nog wachten tot de jongste van de basisschool is en dan kan het. Ik kan in elk geval ergens naartoe werken! Dat geeft al rust en maakt me emotioneel onafhankelijker. Wie weet zoek ik toch alvast een baan. Ik ga er over nadenken.
Dat klinkt al beter
Je hebt het op je netvlies en dat helpt. En ik denk dat een baan je ook zal helpen, weer een stukje van de puzzel leggen. En wie weet brengt het ook wel een positieve verandering in je relatie. Als je het niet probeert weet je het nooit.
Eem goede vriendin van mij is enorm opgeknapt toen ze van TBM naar werkende moeder ging. Het deed haar veel meer dan alleen geld verdienen. Ze straalde ook wat anders uit. Dar gun ik jou ook.
Ik zeg echt niet dat iedereen moet werken en werken goed is voor iedereen. Alles staat of valt ook met passend werk en leuke collega's. Maar als ik je zo lees lijkt het me bij jou het proberen echt waard. Succes. Ik hoop dat je deze spirit beetje vast kunt houden.
Zoek zelf ook uit wat werken oplevert
Het kan zijn dat jullie met extra inkomsten bepaalde toeslagen niet meer krijgen, maar gezien de verhalen over je man zou ik dat zelf uitzoeken. Goede leerschool ook voor 'later'.
Ook als werken financieel weinig oplevert, levert het veel op voor jou.
Eens met tante Tiny
Had ik in mijn vorige posts niet genoemd maar ik vind het ook nogal naïef dat je blind vaart op je man zijn stelling dat je financieel achteruit zou gaan van werken. Dat is absoluut niet eenduidig. Die vriendin die ik noemde dacht ook dat ze zou 'werken voor de kinderopvang' dus beter om thuis te blijven. Totdat ze erachter kwam dat kinderopvang ook anders op te lossen is en het financiële plaatje anders in elkaar stak.
Zeker als je relatie niet denderend is zou ik niet praten over 'wij' gaan niet erop vooruit als ik werk. Ik zou me even focussen op wat het voor jou betekent en niet op het totaalplaatje. Zolang je blijft redeneren vanuit de 'wij' blijf je ik dit cirkeltje ronddraaien. Als je echt ooit weg wilt is eigen werk, eigen inkomen (buiten steun) goud waard.
ook blijven
god wat ben ik blij dat ik deze forum heb gevonden.
heb 4 kinderen tussen de 5 en 18
ik en mijn man zijn al 22 jaar samen heb het niet slecht maar het werkt ook niet of eigenlijk helemaal niet en dat al 18 jaar eigenlijk,
maar goed je probeert je heb een kind samen ook al tig keren uit elkaar geweest maar de liefde is te sterk je weet wel kan niet met maar ook niet zonder, nog een kleine en nog een kleine en oeps nog een.
kinderen, ring en financieel zitten we aan elkaar vast nu uit elkaar
gaan zou een ramp zijn voor de kinderen mij en hem dus ook maar uitzingen. (dan is het alleen financieel een ramp voor mij en hem)
ik ben vorig jaar gaan werken niet veel 2 a 3 uurtjes per dag
maar wat is dat lekker er even uit mensen ontmoeten. beginnen met een eigen leven niet meer tussen die 4 muren.
mijn man had al gezegd dat hij dat niet wou maar goed dan wil hij wel meer niet dat ik doe(maar zolang ik geen slaaf ben doe ik het toch)en dat geeft ruzie en dan heb ik het niet over rare dingen zo als een auto kopen van 2 ton hahaha, maar gewone dingen een broek een 1 paar schoenen in de 2 jaar ofzo.
oke hoe zit ons huwelijk er uit.
ruzie over sex (1 keer in de 2 maand(hij wil niet ik wel))
ruzie over de kinderen (ik straf ze te hard of juist hard genoeg pfff)
ruzie over huishouden (ik ben niet zo´n huisvrouw maar hij komt ook niet omhoog)
ruzie over verbouwen ( ik heb werkelijk geen idee maar wel ruzie)
ruzie over geld (ik geeft teveel uit (ja aan eten) hij blowt 250 per maand weg plus kleding, schoeisel enz...)
hij zal nooit sorry of het spijt me zeggen.
kortom altijd bekvechten of dood zwijgen
dan zou je zeggen dan blijft er nog genoeg tijd over voor leuke ding
mmm nee hij werkt 80 uur per weer (verslaaft aan werken)
dat is niet erg iedere gek zijn gebrek (ik heb er ook genoeg)
alles samen gevat
ik ben blij dat er meer vrouwen zijn zo als ik.
ps) ik ben ook bang voor het nieuwe alleen zijn enz..
maar goed we hebben al (een) kind(eren) gebaard dus hoeveel
zwaarder zal het worden
groetjes MB
Jemig MB
Als ik dat zo lees van jullie, dan is dat wel nog een paar graadjes erger dan bij ons. Een man die zoveel tijd aan zijn werk besteed zou ik niet willen. Nu wil mijn man ook niet zoveel werken hoor, maar ik wil graag dat de kinderen hem ook zien en ervaren als hun vader, niet als een geest in hun leven zoals de mijne was.
En al dat blowen doet een huwelijk ook geen goed, hij blaast zijn herseninhoud op 
Nooit aan gedacht of gesuggereerd daar hulp voor te zoeken? Of wil hij dat beslist niet? ("Ik heb geen probleem, jij hebt er problemen mee", het zijn moeilijke lui, blowers, is mijn ervaring).
Wij hebben ook een libidoverschil, ik wil veel vaker dan hij, aangezien dat ook de enige keer is dat hij me überhaupt aanraakt. Als hij me vaker zou knuffen of zoenen hoefde het van mij ook minder 
Soms gaat er wel een maand voorbij dat er niets gebeurt. Mijn moeder zei weleens;"Zo'n man drijft je in de armen van een ander" en waarachtig, dat is nog wat de bijbel ervan zegt ook Hoewel ik er nooit behoefte aan gehad heb hoor, want ik wil alleen deze man en niemand anders, raar genoeg, ondanks alle teleurstelling, blijft hij voor mij de aantrekkelijkste...
Maar MB, al die ruzies! Dat is voor kinderen ook niet prettig hoor, en dan druk ik me voorzichtig uit. Mijn boezemvriend zijn ouders zijn gescheiden toen hij amper 4 was en hij is er erg blij om geweest, omdat het echt erge ruzies waren. Wij ruziën heel weinig, we zijgen mekaar soms dood -ook niet fijn- maar er wordt nooit iets uitgepraat. Maar zelden tot nooit schreeuwende ruzies. Als het al eens voorkomt -vaak in of na de zomervakantie, als we elkaar gek hebben gemaakt- barsten beide kinderen in huilen uit. dat zou voor mij wel reden zijn om uit elkaar te gaan, juist voor de kinderen.
Wil ik ook even wat rechtzetten wat ik al een paar keer gehoord heb: nee, mijn man verbiedt me niet te gaan werken, hij zou het juist graag willen. Dat is dus niet de reden achter die belastingregeling.
Momenteel gaat het wel redelijk tussen ons. Nu het weer ook beter is, ga ik veel fietsen in het weekend of 's avonds, ik ben sowieso 2 avonden weg per week, vindt hij heerlijk, en ik heb een hele goede vriend die hier in de buurt woont, waar ik ook bijna elke week wel eens mee optrek. Dus dat maakt het om uit te houden.
MB, zoek alsjeblieft hulp in je buurt, iemand om mee te praten, professioneel als het kan. Want dit is ook geen leven voor jullie allemaal. Sterkte.
ach hij rook al meer dan 25 jaar de ene drink s´avonds een bietje die van mij rook er een ik til er niet zo zwaar aan alleen aan de kosten til ik zwaar aan aangezien dat ik ook geen cent aan me zelf mag uitgeven.
het is niet zo dat er geschreeuwd word in huis dat dan weer niet
de oudere kinderen weten wel wanneer er iets aan de hand is maar daar tillen ze niet zo zwaar aan het zij pa en ma maar als ma iets niet zint dan meld ze het wel.
het zwijgen dat vinden ze niet leuk.
mijn dochter zei laatst nog ik snap niets van jullie het ene moment vreten jullie mekaar kop er af en 10 min later een weer poes lief.
dat überhaupt aanraken ja dat is bij ons ook zo ppf ik heb er wel eens over nagedacht om uit eten te gaan maar dat ben ik niet.
ik heb idd ook een zeer goede vriendin anders hou je het idd niet uit.
en weetje wat het stomme is van alles ik hou ziels veel van die kl..... maar kan niet met hem leven,
ik heb geen oude koeien meer in de sloot hij plukt ze er sneller uit dan ik ze er in krijg
zijn sloot is daar in tegen knap vol.
maar leuk dat het nu weer even gaat tussen jullie,
groetjes MB
Mailinglist heb ik zelf gemaakt, bij deze uitnodiging
Hoi, ik zou bij deze graag 'Blijvertje', Hoe lang nog' en 'Mama blijft' en iedereen die dat wil willen uitnodigen voor de mailinglist die ik dan zelf maar heb opgericht.
https://groups.yahoo.com/neo/groups/bijelkaarblijvenvoordekinderen
Nogmaals, ik heb destijds veel steun gehad aan zo'n mailinglist. Ik weet dat er fora zijn, zoals deze, maar de dames op het Vivaforum vind ik niet zo aardig, dus dat werkte niet zo :-; Via dit forum hier echter ben ik al velen tegen gekomen die zich wel degelijk in mijn situatie herkenden en die roep ik dan ook van harte op om lid te worden van deze list.
Hopelijk tot ziens daar!