Ben ik te onredelijk

beetje herkenning

Eileen, je schreef in #20
'Enige waar hij over praat is zijn werk, maar daar heb ik laatst ook over gezegd dat ik niets wil horen en het mij niet interesseert. Want wanneer is er gevraagd naar mijn werk of hoe mijn studie gaat of hoe de toets van onze dochter was bijvoorbeeld.

Ik heb altijd geinformeerd naar mijn man's werk, mij er in verdiept zodat we samen konden praten over wat hem bezighield, ik vroeg ook altijd over zijn jeugd en familie. Doordat ik ouder wordt kan ik het niet meer opbrengen want hij vraagt nooit iets terug, dat heb ik natuurlijk wel eens gezegd maar hij hoort dat wel maar het dringt niet tot hem door en het interesseert hem geen moer. Na 20 jaar samen weet hij niets van mij. Ik heb wel van alles vertelt maar dat valt in een soort van zwart gat.
Dus hier is het ook stil.

Voor gezellige gesprekken en aandacht heb ik wel veel gezellige vriendinnen en familie gelukkig!

Hmm ...

Is dit geen gevalletje: "Be the change you want to see"?

Rode krullenbol

Kinderen

"De kinderen zijn dol op hem". Hoe kan dat dan, als hij niks doet en altijd moe is? Misschien doet hij toch nog wel eens iets? De kinderen aandacht geven bijvoorbeeld. Want met voltijds baan en studie, een huis, verbouwingsplannen en wat al niet kun je misschien wel heel veel regelen voor de kinderen maar er niet echt ZIJN.

my two cents....

Tïs een beetje veel zo. Jij ft werken, hij ook van 8 tot 8 (totaal niet relevant dat hij
'maar' MAVO heeft en geen hoog inkomen...) Dus ja, dan is er weinig ruimte. Dat jij dan óók nog in staat ben om er een studie naast te doen, dat kan, maar dat is echt niet aan iedereen besteedt. Veel mensen die van 8 tot 8 werken zijn uitgeblust. Niks raars aan. Als je én beiden (meer dan) ft werkt, én weinig uitbesteedt, én een studie doet, én kinderen hebt..... dan zul je echt iets moeten skippen of anders doen wil je voor jezelf, je partner en niet te vergeten je kinderen... een enigszins prettig leven leiden.
Zo is er voor niemand ruimte. En dat jij iemand bent die veel kan hebben en aanpakken, fijn, maar niemand wordt op deze manier blij.
Dus óf er moet minder gewerkt worden óf veel meer gaan uitbesteden.....

wauw....

Jij klinkt echt zo niet-liefdevol! Wat geef jij je kinderen voor voorbeeld? Je ondermijnt zijn zelfvertrouwen enorm. Jullie vertonen beiden echt een enorme desinteresse: niet alleen hij.
En je bent helemaal geen doorpakker. Je laat de belangrijkste dingen al jaren op zijn beloop. Ja, praktische zaken kun je aanpakken daar twijfel ik niet aan. Maar veel diepgang heb je blijkbaar niet.
Je negatieve blik op hem kan ook bijna niet kloppen als de kinderen zo dol op hem zijn. Ik vermoed dat jij zijn kwaliteiten niet meer (wil) zien.
vertel nu eens wat er ooit zo leuk aan hem was?

Niet onredelijk, wellicht wat liefdeloos.

Oei, je klinkt heel ontevreden en eerlijk gezegd ook heel onaardig over je man. Hij heeft flut baantjes, geen interesse, verdient maar weinig, het is zoutzak, regelt niks, is maar moe en hangt op de bank. Poeh

Ik kan me voorstellen dat je veel op je bordje hebt genomen en dat tamelijk zat bent. En dat heeft ongetwijfeld gevolgen voor je kijk naar hem. Maar dit klinkt wel heel liefdeloos. Kan ie het nog wel goed doen? Als ik jouw man zou zijn, zou ik doodsbang zijn. Hij is jouw vleesgeworden teleurstelling. Best verdrietig eigenlijk.

Je doet veel in het huishouden, maar wat breng je in in jullie relatie?

Idd verschillend

Jij bent actief, hij niet.
Jij hebt energie, hij niet.
Jij pakt op en hij laat liggen.
Jij verdient veel hij weinig.
Jij werkt en leert, hij heeft flutbaantjes.
Jij bent de baas hij de werknemer.
Jij vindt jezelf niet perfect maar beter dan hij is.
Jij maakt wat van je leven, hij bestaat.

Ik denk dat je man best een zetje kan gebruiken, maar dat er voor jou net zoveel werk aan de winkel is. Je komt namelijk niet echt over als stimulerend/motiverend, liefdevol en inlevend.
Waar je wel op mag staan in mijn ogen is een bezoek aan de huisarts en/of relatietherapie. Maar jullie instelling is zo divers dat ik denk dat jullie uitkomst eerder de verschillen blootlegt dan dat het jullie dichter bij elkaar zou brengen.

Mijn ex moest ook altijd in de actie, voor alles behalve mij. Door omstandigheden heb ik een laag energielevel en hij was niet bereid af te remmen, maar ik liep wel altijd op mn tenen en kón niet harder terwijl ik dat best wil. Echt super vervelend als je zo'n actief-de hele tijd bezig-machohaantje boven je ervaart, die de nadruk legt op je onkunde. En geloof me, dat terwijl zíjn onkunde op veel meer gebieden veel groter was.

Ik zou echt proberen jezelf wat meer rust en tijd te gunnen en nemen om naar jezelf te kijken en naar je man. En dan op een rustig moment op neutrale toon dat open te gooien zonder hem te bedelven.

Straffen

Je schrijft: "Enige waar hij over praat is zijn werk, maar daar heb ik laatst ook over gezegd dat ik niets wil horen en het mij niet interesseert. Want wanneer is er gevraagd naar mijn werk of hoe mijn studie gaat of hoe de toets van onze dochter was bijvoorbeeld". Ik snap je redenering, maar in feite straf je hem voor iets waarvan jíj wil dat hij het doet. Het zou niet uit moeten maken wat híj wel of niet doet. Je hebt interesse in iets of niet, en niet alleen maar als die ander toevallig ook interesse in jou toont.

Ik ben benieuwd wat je aantrekkelijk aan hem vond toe je hem leerde kennen. Was het zijn relaxedheid? Vaak is een tegenpool heel aantrekkelijk in het begin, iemand die compenseert. En vaak gaat dat heel erg irriteren na een aantal jaar. Jan Geurtz heeft een boek geschreven Verslaafd aan liefde, daarin wordt mooi duidelijk hoe die patronen werken.

En een kleine praktische tip. Als je hem weer eens een opdracht geeft of feedback, kijk eens hoe je dat dan kan zeggen met lichtheid en onbevangenheid. Als dat niet lukt, is je toon zeer waarschijnlijk (ver) oordelend. Dat werkt in alle gevallen averechts. ( Ik spreek uit ervaring helaas) .

En waarom

Kies je als titel 'ben ik onredelijk'?
Want ik kan me niet voorstellen dat de reacties onverwacht komen
Gr Angela

Kan het zijn

'... omdat ik als een gestresste kip rondloop en op mijn tandvlees loop lukt het me niet om het met lichtheid te vragen.' Kan het zijn dat je hierin wellicht toch zelf enig aandeel hebt gehad, enerzijds door je perfectionisme, anderzijds door alles wat je op je laadt?
Als je het zelf niet erg vindt zou ik zeggen: ga zo door(en dat meen ik oprecht), zorg dat je die studie afkrijgt, laat de verbouwing even zitten, straks heb je weer tijd voor dat soort klussen. Het is jouw keuze, het past bij jou, hij laat je je gang gaan, dus doe dat ook en bespaar je de ergernis over hem, want dat kost alleen maar negatieve energie.
Hoe lang duurt de studie nog?

Tsjor

Praat jij

Dan aardig over hem? Of moet hij precies doen wat jij al jaren vindt en kun je je niet voorstellen dat er een andere manier van leven is dan die van jou? Heb je hem vanaf dag 1 laten merken dat het op jouw manier moest gebeuren?
Gr Angela

Therapie

Als je partner het niet ziet zitten om in therapie te gaan, zou je wellicht alleen met een therapeut kunnen gaan praten? Iemand die je helpt wat zaken te ordenen en te verhelderen? Je klinkt reflectief over jezelf. Wellicht is iets in jezelf veranderen voldoende om de situatie te veranderen?

bezopen

Ik vind het bezopen dat jij 7 dg per week perse vers moet koken. Doe die kinderen een lol en serveer 1 dag patat en 1 dag pizza ofzo. Scheelt jou 3 kwartier werk.

Echt ik vind het te gek wat jij allemaal doet, perfectionistisch of niet. Durf eens een beetje te gaan leven, of dat nu met of zonder hem is.

Maar eh

Waarom klaag je?
Waarom doe je niet iets?
Je stelt je nogal slachtofferig op
Gr Angela

Kernkwadrant

Ga het Kernkwadrant van Offman eens bestuderen, zo´n mooi model. Het gaat er vanuit dat er geen foute eigenschappen zijn, alleen maar kernkwaliteiten en het teveel daarvan dat onder stress ontstaat. Jouw kwaliteit is actief zijn, je teveel, valkuil genaamd is teveel op je vork nemen. Jouw allergie, dat wat je echt niet wilt zijn is luiheid, en laat dat nou net het teveel zijn van de goede kernkwaliteit van je man, namelijk relaxed en ontspannen zijn, laissez faire. Binnen een relatie zien de partners het te veel van het goede van de partner, dus hun eigen allergie en daardoor ontstaat stress en gaan ze zelf meer in hun valkuil zitten. en zo ontstaan patstellingen

Maar die stress is weg te nemen door juist wat van de goede eigenschap van de ander over te nemen, dus als jij je actieve natuur combineert met de ontspanning van je man, kan hij wat van jouw pro actieve kant overnemen.

vraagt wel allebei willen, bereidheid om van je stokpaardjes af te stappen en er voor te gaan.

Verdiep je er eens in. Het is een mooi model omdat ieder gewaardeerd wordt om wie hij zij is en je ook van elkaar kunt leren en zo weer tot elkaar kunt komen

Doe dit, doe dat. Doe dit, doe dat.

Je klinkt als mijn moeder, een vreselijk irritant huwelijk waar mijn zusje en ik nu met grote ogen naar kijken want ze doet het nog steeds.
De aandacht die wij nodig hadden kregen we helemaal niet omdat ze precies zoals jij beschrijft naar mijn vader keek.
Hij kon werkelijk waar niets goed doen, waarop zijn reactie was dat hij nooit geen initiatief meer nam. Op niets. Godsgruwelijk irritant. Had hem aan laten klungelen met de lampjes. Ik zie mijn moeder nog zuchtend staan, en snauwerig.
Het hoeft toch niet perse op jou manier te hangen ( als voorbeeld in 1 onderwerp)
Je kunt je omdraaien en liefdevol zeggen dat je het zo fijn vind dat hij dat doet.
Dit bedoel ik positief om je de andere zijde eens te laten zien.
Ik zou het daar eens gaan zoeken... Therapie lijkt me zeer noodzakelijk.

En nog een tip, ga er eens langs zitten op de bank, pak hem eens vast volgens mij probeert die goedzak van je je niet boos te maken. Volgens mij heb je geen lontje meer en ben je opgebrand. Dat kan ook niet anders als jij letterlijk alles in eigen beheer houdt. Of maak een takenlijst.

Eileen42

'Maar wat is zijn manier dan? Hem maakt het allemaal niets uit.
Niet wat we eten, niet welke bank we kopen, niet waar we op vakantie heen gaan, welke kleur auto we kopen.'

Misschien heeft hij het opgegeven om zelf dingen te willen, omdat hij er bij jou niet doorheen kwam? Je lijkt erg gedreven in je manier van leven. Ik vraag me af of je er wel mee om kunt gaan als dingen anders lopen. Als hij de vakantiebestemming bepaalt. Of aangeeft dat er helemaal geen nieuwe auto komt (want serieus, de kleur van een auto is natuurlijk echt niet belangrijk).
Zijn vermoeidheid en apathie kunnen heel goed een reactie zijn op jouw dadendrang.

Zeg die grote verbouwing af. En ga eens terug naar die begintijd, toen je hem nog relaxed vond in plaats van passief. Ook met kinderen en een hypotheek kun je de touwtjes best laten vieren. Ga bij jezelf na waar je zo bang voor bent. En pak dát aan.

Jaloers

Je bent jaloers op je man want jij zou ook graag even op de bank willen liggen en relaxen. Daarom geef je zo op hem af.