Ben er klaar mee! Ik moet altijd alles regelen en doen in huis en met de kinderen

artikel

Ik vind het een eerlijk geschreven artikel. Schrijver blijft wel hangen in kinderachtig een bedankje willen, kom op zeg, denk ik dan, hebben vrouwen een bedankje voor hun role-reversal gekregen?
Wat ik wel mis in dit soort artikelen is één grote oorzaak van de onvrede: vroeger werd er per gezin veertig uur betaalde arbeid verricht, meestal door de man. De vrouw deed alle huishoudelijke en opvoedkundige taken. Nu werken beiden en is zeventig uur betaalde arbeid per gezin geen uitzondering. En ja: het moet uit de lengte of de breedte komen: natuurlijk worden vrouwen overbelast als ze nog steeds die hele huishoudtaken hebben en nog bijvoorbeeld 32 uur werken daarboven op. En mannen ook als ze 40 uur werken en ineens die verantwoordelijkheden erbij krijgen.

Mijn moeder, een tweede golf feministe, sprak er altijd van dat er een herverdeling van betaalde en onbetaalde arbeid moest komen. Dus beiden bijvoorbeeld 25 uur werken en daarnaast beiden verantwoordelijk zijn voor huishouden en gezin. Dat is mis gegaan: vrouwen werken meer maar zijn vaak de hoofdverantwoordelijke voor het huishouden en doen gewoon het meeste.

Er wordt gesproken over dat mannen 40% van het huishouden doen. Ik vraag me af of daar ook de ouderlijke taken in zijn meegerekend. Het lijkt me erg hoog ingeschat, als ik in mijn omgeving kijk. Zie ook het artikel dat ik in de rubriek 'algemeen' onder het topic 'vaderschap' heb gezet.

En ja, ik zie helaas dat mannen heel kinderachtig kunnen reageren als er iets van ze gevraagd wordt: bij een bevriend stel van ons ging het zo: man deed niets, op aan gesproken door vrouw. "maar zeg me dan wat ik moet doen" zei hij. Okay deed ze. Maar toen trok hij het weer niet dat ze zei wat hij zou kunnen doen. "nu voelt het net of je mijn moeder bent" zei hij.

Ja pff dan begrijp ik wel dat vrouwen wel eens de balen kunnen hebben.

De eerste stap is

denk ik dat vaders minder moeten gaan werken. Maar 16,8 % van de vader werkt parttime, tegen 81,6% van de moeders. Dat is een gigantisch verschil.

Het probleem zou grotendeels opgelost zijn als vaders 8 uur per week minder gaan werken en die uren steken in de kinderen en het huishouden.

Toch hoor je nog vaak dat 'het niet kan' in het beroep dat de man doet. Er moet dus een mentaliteitsverandering komen, zowel bij de vaders zelf als bij hun werkgevers (die ook meestal man zijn en er vanuit gaan dat de moeders het wel oplossen). Je hebt echt van die mannenbolwerken waar het niet bespreekbaar is om minder te gaan werken, of naar huis te gaan als je kind ziek is, daar moet nu als eerste verandering in komen. Daarna volgt de rest vanzelf.

Bij de aanschaf

Ik heb direct bij de "aanschaf" al gekeken wat voor een vlees ik in de kuip had. Pakte voor mijn man gunstig uit, hij kan alles op basisniveau.
Wij delen de taken in principe 50/50, hoewel we nu een werkster hebben en tegenwoordig doet mijn man meer zodat ik kan (uit)rusten.
Wel doet hij meer mannendingen zoals klussen en ik kook vaker. Maar hij klust liever en ik vind koken leuk.
Een eerdere partner wist niet hoe de stofzuiger werkte. Dat deed zijn moeder voor hem als ze soms kwam (bah). Hard werken en van het verdiende geld buiten de deur eten, dat vond hij leuk en luxe. Hoewel ik graag *soms* buiten de deur eet, dit begreep ik niet. Het werd dan ook niks tussen ons op de lange termijn (oef).

De recensie van De Volkskrant

https://www.volkskrant.nl/de-gids/de-schijnbetrokkenheid-van-de-man-in-het-gezin-we-moeten-anders-gaan-denken-over-zorgtaken-werk-en-gendernormen~b52e34ec/

"In haar boek portretteert ze een vader die verantwoordelijk is voor de sportclubjes van zijn kroost. ‘Hij doet alles rondom voetbal in het weekend’, zeggen zowel de man als zijn vrouw. Het blijkt anders te liggen. De vader rijdt de kinderen naar de wedstrijd en staat juichend langs de lijn. De vrouw daarentegen regelt welke vriendjes wanneer moeten worden opgehaald, wast de kleren en regelt de lunch.

Dat is de vinger op de zere plek: de man onderneemt meer dan vroeger, maar het zogeheten emotion work (‘het management van zorg en huishouden en het initiëren van gesprekken over het welzijn van het gezin’, volgens het SCP) komt op het bordje van de vrouw."

http://ikvrouwvanjou.nl/2017/06/lesbische-stellen-hebben-meer-gelijke-taakverdeling/

Het lijkt mij toch handiger als er wat minder nadruk op de sexe komt te liggen, in huishouden maar ook in het werk, en wat meer op de persoonlijke verantwoordelijkheid en kwaliteiten.

Bij partners van gelijk geslacht is de verdeling beter. Maar dan krijg je uiteraard toch ook persoonlijke verschillen in mogelijkheden en uitvoering van taken thuis.
Verschil zal er blijven. Het komt er op aan wat je van elkaar accepteert en dat zal tijdgebonden zijn.

Van de 2e feministische golf heb ik ook geleerd dat we die ongelijkheid exporteren naar nieuwe uitbuiting, van vrouwen, van werksters en aupairs. En ja, bezorgdiensten. Maar die bezorgers, meestal mannen, krijgen in elk geval wel een minimumloon en het is 'wit' werk.

Hoe doen toch al

die singles dat en anderen die alleen wonen. Al die taken die alleen door een vrouw of een man uitgevoerd kunnen worden. Het is toch een wonder dat al die mensen in leven blijven. En dan heb ik het nog niet eens over homostellen.

Lanza

Je vraagt je af hoe al die singles het doen die alleen wonen. Wat ik in mijn omgeving zie en gezien heb is dat vrouwen alles netjes of in ieder geval leuk en gezellig voor elkaar hebben. De mannen vervuilen of er is een moeder/dochter/buurvrouw die de boel op orde houdt.

Alleen

Alleen de verantwoordelijke zijn in het huishouden is tamelijk eenvoudig. Er is niemand anders om het werk mee te delen, behalve wat je inkoopt, dus doe je het zelf.
Dat is wel de reden dat alleenstaand ouderschap zwaarder is dan samen ouderen. Ook al is dat ongelijk verdeeld.

AnneJ

Allenstaand ouderschap is zwaarder dan samen ouderen, toch heb ik ook wel andere geluiden gehoord. Dat waren meestal vrouwen die een 'bewerkelijke' ex hadden, in de betekenis van veel rommel maken, overhemden die gestreken dienden te worden, verkeerde afspraken maken, niet aan afspraken houden, kind vergeten op te halen, ingewikkeld eten etc etc

In deeltijd werken

"Toch hoor je nog vaak dat 'het niet kan' in het beroep dat de man doet."

Daar liep ik zelf tegenaan toen ik was afgestudeerd en al een kind had. Ik kon niet een baan vinden in deeltijd want dat was er niet in mijn vakgebied. In heel veel hoogopgeleide functies niet trouwens, er zijn er niet veel waar je ervoor kunt kiezen om maar 24 uur/week te werken. Dus toen kreeg ik helemaal geen baan....

Ik ben hoogopgeleid

en ik zie juist dat er van alles mogelijk is. 24 uur is wel erg weinig, maar 32-36 uur per week vaak wel.

Werk

32-36 uur vind ik ongeveer fulltime, tenzij je het echt voor elkaar krijgt om 1 dag of 1/2 dag per week vrij te zijn.
Ik werk 34,5 uur per week (of: ik krijg betaald voor...) . Meer kan niet, vanwege de aard van het werk, is niet in te richten. Prima, geen probleem. Waar ik wel tegenaan loop is dat met name vrouwelijke collega's altijd, maar dan ook echt altijd reageren met: zoveel? Deze week ook weer een keer. Zoveel? Ik geef dan aan dat het niet eens fulltime is. Vervolgens krijg je twee problemen: als dingen niet kunnen (bijvoorbeeld bijscholing), dan wordt er toch gekeken naar jou: ja, als je zoveel wil werken.... en de mensen die maar 1/3 of 2/3 van d etidj werken maken daar zoveel werk van, dat zij een volle werkweek hebben, wat dus verwachtingen met zich meebrengt die simpelweg niet haalbaar zijn als je 'fulltime' werkt. en daarom ook niet wenselijk.
Ik word daar echt vervelend van. 'Ik ben geen hobbywerker' zeg ik dan maar kortaf. Of: ik maak zoveel uur, maar ik wil er wel voor betaald krijgen. Of: 'ja, als je zo weinig werkt kan dat.'.
Maar eerlijk, ik word er echt strontvervelend van.

Tsjor

Bij ons

Hier kan en wil man best van alles doen en heeft geen last van een verminderd libido als hij staat te strijken. Toch komt het er in de praktijk op neer dat ik sneller ben in het huishouden en hij bij het doen van zg. mannenklussen. Dat komt ook vast door onze opvoeding, ik leerde van mijn moeder nog ramen zemen en man liep van kleins af aan achter zijn vader aan bij technische klusjes. Zo hebben we ieder onze kwaliteiten en bij ons werkt dat prima. Ik vind het onzin om alles precies te verdelen naar 50-50 procent. Dat is namelijk niet het meest efficiënt. Het enige waar ik wel eens van baal is dat veel communicatie ook voor mijn rekening komt. Bellen met garage, verwarmingsketel kapot, initiatief nemen voor nieuwe meubels, auto, vakantie en ga zo maar door. Man vindt het allemaal vrij lang geen probleem en ik kom eerder in actie. Zo moest ik afgelopen vrijdag tussen allerlei werkafspraken door bellen met verwarmingsmonteur, nieuwe ketel regelen ect. Dan denk ik wel eens...Hallo...jij wil toch.ook niet in de kou zitten...maar bellen. Nee, dat gebeurt pas als het begint te vriezen denk ik. En daar wacht ik liever niet op als er in het weekend drie hoogbejaarden langskomen. Ik noem maar wat. Om het weer goed te maken is man dan wel weer ff heel actief met iets anders in huis. Dus is het weer snel vergeven.
Ik denk dat onze zonen zich in een relatie ook sociaal zullen opstellen bij huishoudelijke taken. Ik zie echter ook wel dat oudste behoorlijk slordig is en zijn studentenkamer is beslist geen opgeruimd paleisje. We wachten af hoe de volgende generatie hier op reageert!

Quote:

'Ik ben geen hobbywerker' zeg ik dan maar kortaf. Of: ik maak zoveel uur, maar ik wil er wel voor betaald krijgen. Of: 'ja, als je zo weinig werkt kan dat.'.
Maar eerlijk, ik word er echt strontvervelend van.

Maar dan doe je toch hetzelfde als waar je je zo aan stoort? Jij benadrukt constant dat zij weinig werken en 'hobbywerkers' zijn en zij benadrukken dat jij veel werkt. Ik zou helemaal uit die cirkel stappen. Iedereen werkt zoveel als die persoon wil/financieel nodig heeft/aankan en daarover is verder geen discussie. Denigrerende opmerkingen zou ik voor je houden, daarmee bereik je niks en het bevordert zeker niet de werksfeer.

Leer jij je zoons

wel huishoudelijke taken te doen, zoals jij dat van je moeder leerde, Jutta? Want een deel is ook gewoon opvoeding natuurlijk.

Ik heb er last van

'Denigrerende opmerkingen zou ik voor je houden, daarmee bereik je niks en het bevordert zeker niet de werksfeer.' Het omgekeerde ook niet. Het zijn geen complimenten, nou ja, verbazing vooral. alsof dat bestaat, zeg, dat je maximaal werkt.
Het salaris is goed, maar niet riant. Van 2/3 kun je net leven op minimumniveau. Van 1/3 kun je niet leven. Dus eigenlijk vinden de dames om me heen dat ik mijn leven ga beperken tot het minimale niveau. Ja, dat vind ik vreemd, bizar zelfs.
en ik heb er last van als de mensen die zo beperkt werken werkopvattingen hebben waarbij zij het 'normaal' vinden dat ze veel meer uren onbetaald maken, waardoor er een bepaald kwaliteitsniveau neergelegd wordt, wat absoluut niet haalbaar is als je maximaal werkt.
Dit alles bevordert de werksfeer zeker niet. En na de zoveelste opmerking heb ik daar dan ook meer dan genoeg van. De opmerking van andere collega's dat zij dit zeker niet zo zouden kunnen doen laat zien, dat er of iets fundamenteels mis is met de organisatie van het werk of met het vermogen van mijn collega's om te werken, of met het vermogen om het werk efficiënter te doen.

Tsjor.

Leren

Gelukkig hoeven onze kinderen niet alles van hun moeder te leren.
Een heel goede leerschool is als jonge mensen op zichzelf gaan wonen. Voordat ze samenwonen of aan een relatie beginnen. Daarom is het belangrijk dat jonge mensen de mogelijkheid hebben om op eigen benen te gaan staan. De beperkingen op dit gebied als het gaat om betaalbare woningen en de studieleningen maken dat alternatief onaantrekkelijk. Terwijl het zo leerzaam is. Onder moeders en vaders vleugels vandaan, maar nog net voordat je de hele verantwoordelijkheid van het leven op je nek krijgt.

Tsjor

het is zeker fijn

als die mogelijkheid bestaat om al op eigen benen te staan voordat er sprake is van samenwonen of trouwen. Onze zoon is nu doordeweeks de deur uit ivm stage, ben er zeker van dat dit heel goed voor hem is.

wat werk betreft herken ik de frustraties met collega's die Tsjor omschrijft. Al ben ik dan juist degene die iets minder uur per week werkt maar ik zie heel goed dat er erg inefficiënt gewerkt wordt. Er iets van zeggen werkt niet, er wordt niks mee gedaan.

Lanza

Ze hebben van alles geleerd maar ramen zemen is er bij ingeschoten ; Wonen nu allebei op kamers en mogen zelf hun.talenten verder ontdekken en uitbreiden. Ik hoop dat ze met een eventuele partner een team gaan vormen met een redelijke verdeling van taken maar ook een zekere souplesse in de uitvoering. Gehakketak op wat de ander (niet) doet is hopelijk geen dagelijkse praktijk want dat kost heel veel energie.

Quote:

Gelukkig hoeven onze kinderen niet alles van hun moeder te leren.

Hopelijk niet alleen van hun moeders, maar kinderen steken wel degelijk een heleboel op van hun ouders. Dan gaat het vooral om wat ze van dag tot dag ZIEN. Als ze hun moeder het gehele huishouden zien doen en hun vader alleen de bakken aan de weg zien zetten en af en toe een schroef zien aandraaien, dan heeft dit wel degelijk impact op de rest van hun leven.

Ook hoe ouders met elkaar omgaan is van enorm groot belang. Je kunt een kind echt verpesten. Helaas gebeurt dat ontzettend vaak.

Heerlijk makkelijk

Zo'n standpunt. De ouders moeten het goed voordoen en als de kinderen het later niet goed doen hebben de ouders het niet goed voorgedaan.
Ik heb nog ramen leren schoonmaken door er met de soeplepel water tegenaan te gooien. Later nooit meer gedaan.
Gelukkig zijn er heel wat mensen die goed kunnen leven met alle beschadigingen die ze van hun ouders hebben meegekregen.

Tsjor

Ach

Ik kan het zelf ook voor geen meter, dus hoe moet ik dat mijn kinderen dan aanleren?
Rolgordijntjes en glazenwasser helpt ook.

Rolgordijntjes en glazenwasser

Haha, ja hier ook zo'n teleurgestelde glazenwasser elke maand, geen eer van zijn werk omdat de ramen van binnen nog altijd even vies zijn!
Ik neem me wel eens voor om een poging te doen, maar nah, er zijn altijd leukere en dringender zaken...

Dochters

Ik wilde maar dat ik een toverstafje had om mijn dochters te leren poetsen en opruimen... en ook vroeger in de studententijd had ik niet altijd de indruk dat meisjes daar echt bepaald beter in waren. Jongens kunnen het ook vaak prima (bij mij thuis wel in ieder geval, mijn dochter behoeven nog wat bijschaving. Gelukkig is er al eentje uit huis, mag haar vriend tegen haar zeuren dat ze haar zooi op moet ruimen).
Mijn jongens zijn wel verdraaid handig met computers en techniek, dat vind ik wel makkelijk. Ik moet altijd eerst mijn leesbril zoeken, dan lezen wat er staat, nadenken, tegen die tijd hebben zij de applicatie al geinstalleerd, de printer aan de praat of de fietsendrager op de trekhaak gezet. Luxe wel. En de jongste kan ook nog eens prima koken.
Wat mannen tegenstaat, denk ik, is een partner die alles nog eens dunnetjes over gaat doen, of gaat lopen zeuren dat haar prioriteitstelling per se gevolgd moet, of dat hij acuut moet gaan stofzuigen als hij net even met de krant zit. Tenslotte is zijn vrouw zijn moeder niet en dan moet ze zich ook niet zo opstellen.
En natuurlijk kom je nog wel klassieke rolpatronen tegen. Maar had ik vroeger een chef die het zo aardig van mijn vriend vond dat ik van hem "mocht" werken, tegenwoordig hebben we vrijwel alleen nog vrouwen in de hogere managementlagen in de organisatie en ik werk niet eens in het onderwijs of de zorg. En die vrouwelijke managers zijn soms keigoed maar er zitten ook nitwits tussen, wat mij het gevoel geeft dat de emancipatie behoorlijk voltooid raakt.
Overigens plak ik principieel geen fietsbanden, niet omdat ik vrouw ben maar ik kan het niet en wil het niet leren. Mijn toenmalige vriend heeft het me drie keer voorgedaan en toen had ik het wel door: ik ben gewoon met hem getrouwd en nu doet hij het nog steeds voor mij.
Ik doe heel veel, maar ik trek mijn grens bij fietsbanden. Helaas.

Je kunt alles leren

is mijn ervaring. Helemaal tegenwoordig op YouTube staan zoveel handige filmpjes. Dus ook als je niet zoveel ervaring hebt met technische dingen kun je dmv het volgen van zo'n filmpje iets maken/ uitzoeken/installeren.

Een fietsband plakken zal er vast ook opstaan. Waarom ligt daar jouw grens? Het is niet erg moeilijk.

Zelf aangeleerd

Ik heb een aantal taken in het huishouden geleerd via mijn moeder, maar veel dingen heb ik mijzelf aan geleerd en nu gebeurt het nog weleens dat ik mijn ouders tips geef. Sommige gerechten heeft mijn moeder mij leren maken, maar toen ik het eenmaal 'door' had hoe het koken werkte en dat ik er achter kwam dat het best leuk was, kon uiteindelijk meer koken dan hen. Ik merk dat het hier bij de mannen vooral taken "geven" is: ruim je even je spullen op? Wil je straks even meehelpen met....? Alleen bij een mindere bui of moeheid zijn ze dan nog wel eens in staat om te 'protesteren'. Dat kan ik van vriendlief dan nog wel begrijpen met een 40 urige werkweek. Maar op een of andere manier worden lege wc rolletjes altijd vergeten weg te gooien, ik weet niet maar ik erger mij daar best aan😁. Je vergeet toch ook je wc papier niet in de wc te gooien na gebruik? Iemand die dit ook herkent 😂.