U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
bemoeizieke schoonouders
Ik vraag me wel eens af ben ik nu de enige die er zo in staat. Ik heb een hele lieve man, maar hij zit in mijn ogen enorm onder de plak van zijn ouders. Ik heb er al vaak wat van gezegd, maar dat mond altijd uit in een enorme discussie. Nu ook weer. Waren we vorige week op bezoek bij mijn moeder, die net herstellende is, verteld mijn man dat aan zijn moeder. Die zichzelf prompt uitnodigt. Ik heb dat dus afgekapt. Volgende dag, belt ze huilend op dat ze er de hele nacht niet van geslapen heeft. Ik haar dus uitgelegd dat het gewoon even te veel is voor mijn moeder. Nou maar ze wilde de kleinkinderen zien, het waren toch ook haar kleinkinderen. Nu zien we mijn schoonouders (en mijn moeder ook) een keer in de vier a vijf weken. Ze wonen niet om de hoek en ik vind dat meer dan genoeg. Zij willen het liefst dat we bij hun in het dorp komen wonen (gaat dus nooit gebeuren).
Zij vind dus dat als ik naar mijn moeder ga, ik haar moet bellen om hun ook uit te nodigen. IK vind dat onzin. Als zij en mijn moeder bij ons zijn of wij bij hen, dan claimen ze de kinderen enorm. Mijn moeder die een stuk ouder is krijgt op die manier bijna geen aandacht van de kinderen. Ook met verjaardagen als ik zeg, Mam ga naast de jarige zitten leuk voor de foto. Dan gaat mijn schoonmoeder of vader daar prompt zitten. Ik zeg er dan maar niets over om geen ruzie te maken op een verjaardag, maar irriteer me kapot. Dus ik vind het leuk als mijn moeder een keer alleen aandacht heeft van de kinderen.
Laatst was ik met mijn moeder naar de stad geweest. Kreeg ik het verwijt waarom ik haar niet had gebeld, zij wilde ook wel mee. Ik krijg het er spaans benauwd van en mijn man durft er niets van te zeggen. Ik ga steeds meer afstand nemen en voor mij is het echt nog een acceptatie omdat het zijn ouders zijn maar daar houd het wel mee op. Ik ben benieuwd hoe andere hier tegenover staan... Oh ja, ze lopen ook altijd te zeuren wanneer mijn man nu weer bij hen komt logeren, omdat ze hem zo weinig zien. Hij werkt daar in de buurt. Ik vind het onzin, ken geen enkele man die iedere maand bij zijn ouders gaat logeren omdat ze daar nu zo'n behoefte aan hebben. Ik vind dat je je kinderen "los" moet laten, zeker als ze een eigen gezin hebben.
Dat is flauwekul Cat
Moeders zijn niet de baas over de kinderen, en schoonmoeders zeker niet.
Met een beetje overleg en een beetje de gunfactor komt alles wel goed.
" maar slechts dienen als oma voor kind van schoondochter. "
En de schoondochters die slechts dienen als moeder van kleinkind van oma dan?
Er zijn veel vrouwen met zo'n kleinkindobsessie, soms al voordat ze ze hebben - als ze bang zijn ze niet te krijgen bijvoorbeeld. Zo is een vriendin van mijn moeder nu al in de stress omdat ze naar eigen zeggen geen kleinkinderen gaat krijgen. Haar kinderen zijn 28 en 35 of zo. Ik vind het absurd! Maar mijn moeder begreep dat dan weer niet. Kinderen krijg je niet voor je moeder of schoonmoeder.
Ik begrijp niet waarom kleinkinderen zo'n issue is, en de oma-competitie al helemaal niet (waarin je gaat bijhouden hoevaak je ze meer of minder ziet dan deze of gene, of hoeveel meer of minder je er hebt...)
Ik ga maar niet in op wat je zegt, weet wel dat ik reageerde op een beetje een absurde reactie van iemand anders!
vragen hoeft niet altijd
Schoonmoeder hoeft echt niet altijd te vragen wat de kinderen mogen, dat weten ze zelf wel maar ze had in eerdere jaren wel wat meer mogen overleggen. Onze oudste heeft een probleempje met haar maag. Ze mag sommige dingen echt niet en andere mag ze proberen. Chocolade kan ze bijvoorbeeld wel een klein stukje eten maar geen hele candybar.
Oma vraagt niet, overlegt niet die geeft gewoon. Door schade en schande wijs geworden moffelt dochter de gulle giften in haar of mijn tas. Ze is een paar keer goed misselijk geweest van oma's gulle gaven. wist al jong dat alles opeten niet verstandig was.
Nu in de brugklas kan ze royaal delen met haar vriendinnen. Er vliegen hier gemiddeld 20 pakken candybars het huis in in een jaar. Vriendinnen vinden get soms moeilijk dat ze alweer trakteert, vragen of ze die traktaties terugverwacht. Nee dus, dat is onze manier om met het overvoeren door oma om te gaan, meenemen en elders uitdelen.
eh...
Dus nu overvoert je dochter haar vriendinnen? En wat doet ze dan precies anders dan haar oma??
ik bedoel
Ik zou niet zo blij zijn als mijn kinderen zo'n klasgenoot hadden...
Open hart en open huis
Ik denk dat schoondochters graag hun hart openen voor hun schoonmoeders omdat die toch degene is die de leuke vent op de wereld hebben gezet. Maar schoonmoeders zijn naar hun kinderen toe wel verplicht hen de ruimte te geven in alle vrijheid met hun geliefde een eigen leven op te bouwen. Die vrijheid komt in de knel wanneer schoondochters merken dat oma's niet eerlijk zijn over vb foto's of kletspraatjes of toch nog snoepjes die druizen tegen de wijze waarop haar zoon en zijn gezin in alle vrijheid aan hun leven invulling geven zoals oma dat vroeger ook graag zelf heeft mogen doen of gehad had willen hebben.
Ik denk dat niet zo zeer een verschil in visie en verwachtingen maar juist die oneerlijkheid en leugentjes leiden tot wantrouwen wat weer leidt tot een verslechte verstandhouding zodat de deur dicht gaat. Gezien de emoties in de posts, denk ik dat menig schoondochter op OO het afstand nemen noodzakelijk achten, maar dit doen met pijn in het hart.
Venijn
Ik ben het wel eens met Astrid eigenlijk, wat een portie venijn vanuit de schoondochters hier. En wat een negativiteit. Het zou niet in me opkomen mijn schoonmoeder zo een zware rol in mijn leven te laten spelen. Ik zie mijn schoonouders trouwens elke week, help ze waar nodig en klets met ze. Nu is mijn schoonmoeder zo een op een te vergelijken met die van Esmee en Lies. Dus ik weet heus wel hoe het is. Maar ik ga de moeder van mijn man en de oma van mijn kleinkinderen echt niet respectloos behandelen, en haar ook niet op een anoniem forum de grond in boren. De behoefte om dat wel te doen, zegt mij vooral veel over het karakter van de schoondochters. Ik denk dat harmonie in de familieverhoudingen belangrijk is en voel een afkeer voor het drama, de kwaadsprekerijen en de verongelijktheid die de dames om zich heen hebben hangen.
absurd?
Waarom gebruik je toch te grote woorden om aan te tonen dat je het er niet mee eens bent?
Zo kom je over als iemand die op een stoeltje gaat staan om jouw oordeel de wereld in te gillen. Het zal een manier van uitdrukken zijn, maar ik vind het niet prettig als je mijn reactie absurd noemt.
Mijn reactie is er eentje vanuit mijzelf.
Daar kun je het niet mee eens zijn, maar om mijn reactie absurd te noemen als jij je er niet in kunt vinden gaat mij een woordlevel te ver.
En gezien sommige reacties ben ik niet de enige die er zo over denkt; over bepaalde schoondochters.
Spiegelbeeld
Als ik hier een onderwerp lees over schoonmoeders en schoondochters zie ik vaak in de klagende schoondochter het spiegelbeeld van de schoonmoeder. Ik denk ook dat er daarom zulke conflicten zijn. Schoonmoeder en schoondochter zijn beide hetzelfde type vrouw en willen allebei alles op hun eigen manier en dat botst natuurlijk dan enorm. Daarnaast zie ik vaak ook enorm gebrek aan respect naar de schoonmoeder toe (maar misschien dat dit in het echte leven natuurlijk niet zo geuit wordt)
Wat mij overigens altijd het meest intrigeert is de mannen. Ik kan me zo weinig voorstellen bij mannen die zo slap in het geheel staan en die door hun moeder en vrouw zo volkomen overheerst worden en die altijd maar aan beide partijen toegeven. In zo'n onderwerp zie je vaak dat de man eerst volkomen de kant van de moeder kiest en daarna 'inziet'dat zijn vrouw toch gelijk heeft en daarna volkomen aan haar kant staat en haar alles laat bepalen. Maar één ding lijkt altijd standaard te zijn: de man beslist niks zelf. Hij is of een vazal van de moeder of een vazal van de vrouw maar hij lijkt zelf niks te bepalen. De omgang met de schoonmoeder (zijn moeder dus) lijkt volkomen bepaald te worden door de schoonmoeder en door zijn vrouw. Dat fascineert mijn enorm want ik kan me daar weinig bij voorstellen.
dat zei
Dat zei ik ook ergens, hier of in het andere draadje: ze lijken op elkaar en dat botst.
En bij de mannen van dit soort vrouwen (algemeen) heb ik dezelfde willoze indruk.
Bij de vrouwen heb ik de indruk van regels en controledrang.
Het is zo jammer, een strijd zonder opbrengst, je komt alleen maar in de min te staan.
Jaina
Dat vindt ik wel makkelijk te verklaren: een bepaald type vrouw vindt een ruggengraatloze man wel zo aantrekkelijk. En die krijgen ruggengraatloze jongetjes die vervolgens een tang van een vrouw uitkiezen, enz. De geschiedenis herhaalt zich gewoon...
inhaalslag moeder zijn
Hier de ervaring dat schoonmoeder een inhaalslag probeert te maken, omdat ze zelf vroeger niet geluisterd heeft naar haar hart, maar deed wat iedreen haar opdroeg. Dokter spock, kinderen vooral laten huilen en niet oppakken en troosten, je kinderen slaan, want dat hoorde zo in die tijd, iedreen deed dat, geen affcetie tonen, afstand creeren, kinderen moeten gehorzamen. Ik denk dat ze daar nu wel een beetje spijt van heeft en dat probeert ze nu met mijn kinderen in te halen, maar het zijn niet haar kinderen. Al doet ze dat wel zo voorkomen. Tot en met naamgebruik aan toe. Ze spreekt mijn kinderen af en toe aan met de naam van mijn man en zijn zussen. Als ze logeren zegt ze, nu ben ik een week jullie mama. Ik vind het ziekelijk, en daarom hebben we ook afstand genomen. Ik heb geen kinderen genomen om schoonmoeder een tweede kans te geven. Ik geniet volop van moeder zijn, en laat me dat plezier niet afnemen door een schoonmoeder die te weinig ruggegraat had om dat zelf te doen. Op een normale manier oma zijn heb ik geen probleem mee, maar doen alsof je de moeder bent, daar heb ik wel problemen mee.
eigen leven leven
Vrouwen die inderdaad al ver voordat het zo ver is roepen dat ze niet kunnen wachten om oma te worden, of dat ze zeker gaan oppassen, zonder aan hun kinderen te vragen of die dat uberhaupt willen, daarvan denk ik inderdaad, get a life.
Waarom je levensgeluk laten afhangen van andermans gezin? Zoek zelf contacten, een hobby, en wacht rustig af hoe het loopt, waar het nieuwe gezin behoefte aan heeft. Ik vind het zo raar om dat al voor een ander in te vullen. Daar sta je toch buiten? Je vormt nu geen gezin meer, je kind heeft een eigen gezin, en daar sta je buiten.
Leef je eigen leven, verwachtingen scheppen een zwaar juk. Het gaat er toch om dat je kind gelukkig is?
oma als oppas is vragen om bemoeienis
Als je oma gaat vragen als vaste oppas kun je er donder op zeggen dat er bemoeienis gaat komen. Als je dat niet wel, niet vragen dus en niet laten oppassen. Lijkt me een heldere situatie.
Willoze mannen en tangen van vrouwen....
Dat vind ik erg makkelijk en erg kort door de bocht.
Mensen maken namelijk zelf hun keuze's, ook t.a.v hun gedrag. Ook als jij een sul van een man bent en kinderen krijgt. Ook als jij een tang van een vrouw bent . Wat trouwens een walgelijke uitdrukking, een tang van een vrouw.
Mijn schoonmoeder had thuis echt de broek aan. Zij bepaalde en regelde de boel. Meestal tot tevredenheid van schoonvader, soms ook niet.
Hier thuis ben ik ook degene die de broek aan heeft en praktisch alles regelt en bedisselt.
Houdt dat dan automatisch in dat mijn man en schoonvader sulletjes zijn? Dat ik een tang van een vrouw ben? Ach welnee... Het is zo gelopen omdat dat het makkelijkst was. En waarom was datt zo? Simpel, mijn man heeft altijd voor defensie gewerkt en was daardoor regelmatig lange tijd van huis. Dan is het wel zo handig dat je partner in grote lijnen overal de regie over heeft, en dat je hem/haar niet in hoeft te werken als je weer een maand of wat weg gaat.
En ja, het was heel erg wennen voor mijn schoonmoeder toen ik erbij kwam. Ze ging van de belangrijkste vrouw zijn in mijn mans leven, naar de 2e plaats. En dat was even slikken. Er is dan ook wel wrijving tussen ons geweest. En ja, ik deed echt de dingen op een andere manier. Ik deed het huishouden anders, ik voedde mijn kinderen anders op, en ook smeerde ik het brood van mijn man niet.
Zij was alleen wel zo wijs om te weten dat anders niet automatisch gelijk staat aan slechter. zij heeft mijn man nooit in de situatie gebracht dat hij moest kiezen tussen mij en zijn moeder, en ook ik heb daarvoor gezorgd. Ik heb mijn man ook nooit in die situatie gebracht.
En ach, ze zal het echt niet altijd eens geweest zijn met de manier waarop ik de dingen doe. maar dat hoeft ook niet. Wel was ze er onvoorwaardelijk voor ons,
Keesje
"Je vormt nu geen gezin meer, je kind heeft een eigen gezin, en daar sta je buiten.
Leef je eigen leven, verwachtingen scheppen een zwaar juk. Het gaat er toch om dat je kind gelukkig is?"
Ik weet niet hoe oud je bent, ik ben inmiddels de leeftijd dat het oma-schap zou kunnen komen. Je bent nooit moeder/vader-af.
Als je buiten het gezin staat als ouders, waarom verwacht dat gezin dan wel nog bepaalde hulp of zelfs opvang van ouders?
Als het er alleen om gaat dat je kind gelukkig is, dan lust ik er nog wel een paar. Dat vind ik een egocentrische gedachte.
Ik mag als oma uitkijken naar het oma-schap als dat gegeven zou zijn en dat doet niets af van het geluk dat ik mijn kinderen gun.
Kleinkinderen zijn een bonus op het ouderschap, kinderen uit de kinderen die jij het leven schonk, weet je wat voor bijzonder wonder dat is.
Ik mag genieten van mijn kinderen en kleinkinderen en komen die er niet dan ben ik nog net zo blij voor en met mijn kinderen.
Dat staat volledig los van het hebben van een eigen leven.
Als ouder ga je door het vuur voor je kinderen.
Andersom is dat niet altijd zo. Ik begrijp daar niets van.
Ik doe hetzelfde voor mijn ouders en schoonouders toen die laatste nog in leven waren. Ik maak ze deel uit van mijn gezin, want ze horen er namelijk bij.
Zonder hen was ik er niet geweest, was mijn toenmalig man er niet geweest en mijn kinderen dus ook niet.
Meer langs de zijlijn dan in het spel is normaal.
Maar buiten spel gezet worden is niet normaal.
Yvonne
"Als je oma gaat vragen als vaste oppas kun je er donder op zeggen dat er bemoeienis gaat komen."
Erg kort door de bocht.
Of het hangt er vanaf wat je onder "bemoeienis" verstaat. Het lijkt alsof jij het als vervelende bemoeienis of te veel bemoeienis bedoelt.
Bij ons 2 oma's die vast hebben opgepast, maar om de week (samen 1 dag), dus wel beperkt. Ik vond de bemoeienis van zowel mijn moeder als schoonmoeder oké. Je kunt het bemoeienis noemen of "meedenken", klinkt al weer een stuk leuker.
Ik denk dat het vooral aan het type moeder of schoonmoeder ligt of je problemen met ze krijgt (als ze oppassen of als ze niet oppassen) en natuurlijk ook aan wat voor type je zelf bent.
Niet zozeer of ze oppassen of niet.
Wel lijkt het mij logisch dat als je (schoon)moeder heel veel (bijv. 3 dagen per week) oppast, dat ze zich er meer mee bemoeit, maar dan lijkt me dat je daar van tevoren (of evt. gaandeweg) goed met elkaar over moet praten: moeten ze je "oppas" zijn en *dus* doen wat jij wilt dat ze doen (qua opvoeden) of mogen ze als ze die, zeg 3 dagen ook de oma uithangen. Dat lijkt mij moeilijk, dus ben zelf geen voorstander om oma zoveel als oppas in te schakelen. En zeker als (schoon)moeders bij hen thuis oppassen op kinderen is het natuurlijk wel ingewikkeld als ze dan niet de oma mogen uithangen.
Maar overigens: dit draadje gaat volgens mij vooral over een schoonmoeder die niet vast oppast! En waar de problematiek dus niets met het oppassen te maken heeft.
Ook een sd, haha
Ik zie mijn man niet als een ruggegraatloos jongetje Ik merk alleen dat door de werkdrukte en de lange dagen, de energie om een akkefietje op te lossen op zich heeft laten wachten.
Ik ben ook geen tang maar heel flexibel en het contact met sm is al 30 jaar goed. Daarom ligt het antwoord in de oorzaak hier op het vlak van eenzaamheid. De groeiende onzekerheid als de kennissenkring verkleind door bv geen collega's wegens pensioen of familie die ver zijn gaan wonen, doet een mens veranderen. Uit eenzaamheid kan iemand zich optrekken aan de kinderen en kleinkinderen of verwijten maken over anderen. Vaak is het een schreeuw om aandacht.
Astrid
"Maar buiten spel gezet worden is niet normaal."
Klopt, maar meestal gaan er ook niet normale acties aan vooraf.
Het komt niet zonder reden. Zo vond ik mijn schoonmoeder ook normaal, totdat ik zwanger werd. Er waren geen problemen, ze bemoeide zich niet overdreven, enz. Maar toen!
Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna.
Overigens was zij ook zo'n tweede kanser. Had ze nooit laten blijken overigens, maar toen, benggggg.
Uh, doei dan.
"Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna. "
Natuurlijk, zeker weten! Alleen heb je ook vrouwen die pas zo worden als ze kinderen krijgen.
Daarvoor is er geen reden dit te uiten, daarna misschien een vorm van overprotectie, het heel goed willen doen, het alleen willen doen, míjn kind, controledrang of iets in die geest.
Mijn schoonzus was een makkelijke vrouw, nooit geen probleem. Totdat ze kinderen kreeg. Toen we 3 uur gereden hadden om de kleine te zien in de week na de geboorte, kregen we te horen dat de baby net zo lekker sliep. Dat snap ik, kinderen kunnen huilen en als ze dan eenmaal slapen ben je blij toe als jonge ouders.
Toen we op tijd weggingen om de kraamvrouw haar rust te gunnen, hadden we nog geen baby gezien. Dat was toch wel jammer. Zelfs een dekentje optillen om een glimp van het kopje te mogen zien was teveel. Zo beschermend is ze daarna gebleven, volledig anders dan zonder kinderen.
En nogmaals, ik heb ook kinderen gehad, ik weet hoe het kan werken. Ik weet hoe belabberd al die goede adviezen aan kunnen komen, ik weet van commentaar en bemoeienis. Maar nooit heb ik op de manier die ik hier wel eens hoor over mijn schoonmoeder gesproken, noch daarnaar gehandeld. Als je van begrip uitgaat en van liefde voor familie uitgaat, dan kun je een hoop dingen voorkomen en sta je wat meer ontspannen in het leven. Want het enige dat dit oplevert is een strijd waar niemand blij van wordt.
Bij mijn schoonmoeder was ik echt de enige niet die problemen met haar had en kon ik er dus vanuit gaan dat het niet per se aan mij zou liggen. Maar je moet er zelf zo in willen staan.
Trek die schoen maar niet aan...
Ik had met mijn opmerking over "tang van een vrouw" niet iemand in het bijzonder op het oog hoor, maar idd, ik had me wel wat vriendelijker uit kunnen drukken. Ik reageerde puur op Jaina, niemand hoeft zich dus aangesproken te voelen.
lekker zwart wit Pug
Ik had voor de kinderen geen problemen met schoonmoeder, erna wel. Lekker dan, ligt volgens jou dus niet aan mij.
Ik zie dat anders. Ik vond ook dat het aan schoonmoeder lag. Ze ging bij eerste kind gelijk een soort strijd met me aan. Ik heb het daar best moeilijk mee gehad, en match ook absoluut niet met haar. Maar ik heb altijd geprobeerd te kijken naar mezelf en wat ik kan kan doen.
Zo heb ik haar bewust wel laten oppassen. Als ik alleen naar mezelf had gekeken had ik dat beter niet kunnen doen. Maar het draait in het leven niet alleen om mij. Voor haar was het oppassen heel belangrijk. Alles bij elkaar ben ik toch blij dat ik het zo heb gedaan, al liep lang niet alles zoals ik het wilde.
In periodes dat ik het goed zat was nam ik meer afstand en liet man vaker alleen gaan. Ik heb zelf niet echt een band met haar opgebouwd maar mijn kinderen zeker wel. De kinderen zijn niet alleen van mij.
"Als je als schoondochter het probleem zelf bent, dan heb je al problemen met je schoonmoeder vóór je kinderen krijgt en niet pas daarna."
Hieruit lees ik dat het gebrek aan zelfreflectie bij jezelf ten minste een deel van het probleem is. Waarom niet in de eerste plaats kritisch naar je eigen rol in het geheel kijken, ipv blindelings de zwarte piet naar schoonmoeder te schuiven?
Het is wel erg zwart/wit gesteld dat als je voor die tijd geen problemen had met schoonmoeder de problemen dus komen door schoonmoeder. Het kan ook zijn dat de schoondochter is veranderd door de komst van de kinderen. Sommige vrouwen worden er niet leuker op als ze moeder zijn geworden; zeker niet de eerste jaren.
Overigens kan je (bijna) nooit de schuld 100% bij de ene partij leggen als er een conflict is. Beide partijen hebben een aandeel in waarom zaken niet goed gaan.