affaire

Denk er maar van wat je wil Sydney

Ik weet wel beter. Jij kent mijn man toch niet? Hij doet er echt alles aan om het vertrouwen terug te verdienen. Heeft hulp gezocht, heeft in therapie flink een spiegel voorgehouden gekregen, wil een herhaling kost wat kost voorkomen omdat de hele affaire hem uiteindelijk niks heeft gebracht. Niks meer dan een tijdje lekkere seks (die na verloop van de tijd ook niet meer zaligmakend was). Hij had geen behoefte om met de andere vrouw an sich samen een heel nieuw leven te starten. In het begin, de eerste periode, had hij die beslissing kunnen nemen vanwege de hevige verliefde gevoelens die er speelden door de hele situatie, maar toen ze haar manipulatieve gedrag meer en meer ging gebruiken om op het gemoed van mijn man te werken, ging hij daar anders over denken.

Bepaalde reacties laten helaas zien, dat het voor sommige mensen onmogelijk lijkt, dat man zijn fout heeft ingezien, er enorm veel spijt van heeft. Wordt er gepraat alsof ze zeker weten dat mijn man gewoon vrolijk verder gaat met ontrouw zijn, affaire en geheim tweede leven naast dat van ons. Alsof iedereen die vreemdgaat, hier telkens weer en voor altijd mee door zal gaan. Erg jammer dit.

Nogmaals, gelukkig weet ik wel beter.

Ik herken het Penny

Wij zijn ondertussen bijna twee jaar verder en het gaat goed. Mijn mijn had een affaire van 3 mnd. Enorme spijt en er alles aan gedaan om er samen weer voor te gaan.

En ja voor dat mij dit overkwam dacht ik ook altijd dat ik hem dan de deur zou wijzen. Maar ondanks de grote pijn en de heftige tijd die ik door ben gegaan (en hij deels ook) ben ik toch blij dat ik in mijn emotie die keuze toen toch niet gemaakt heb.

Ik herken ook de drang om de partner van de dame in kwestie in te willen lichten. Ik wist dat hij het niet wist. Wilde hem heel graag informeren omdat ik ook vond dat hij het recht heeft om te weten wat er speelt in zijn huwelijk en ik gunde hem om de keuze zelf te maken.
Maar ik ben door mijn man en de dame in kwestie echt tegen gehouden hierin. Dit omdat de man vele vrienden had in het verkeerde circuit. Mevrouw had thuis verteld dat mijn man haar 1 keer Heeft proberen te kussen maar er verders niets gebeurd was. Hierdoor was man uiteraard de boeman (wat ik begrijp). Maar de dreigingen kwamen dagelijks binnen. Sloten zijn veranderd in huis en we ons tijdje niet veilig gevoeld. Gelukkig is dat nu voorbij maar ik schrok van de berichten die hij stuurde naar mijn man dat ik toch maar geen aktie ondernomen had. Daarbij zou zij het wrs ook niet overleefd hebben gaf ze zelf aan, (wat ik geloof want ik ken hem ook) dus daarom durfde ze thuis ook niet gesprek te gaan. Het ging allemaal heel ver, maar goed ik heb het er maar bij gelaten. En gedacht het brengt mij ook niet verder als hij het wel weet. Maar was in het begin echt wel een ding dus ik begrijp je heel goed dat jij dat wel gedaan hebt!

Ik zou zeggen toi toi toi en alle goeds samen!

Senna

Wat fijn te lezen dat het zo goed met jullie gaat!

Ohja en ik geloof je direct. Het zal niet de eerste zijn die mensen in de kofferbak gooit en opruimt.

Senna

Dank je voor je reactie.

Fijn, dat het met jullie weer goed gaat, dat jullie samen hebben willen en kunnen vechten voor elkaar.

In de situatie die zo was zoals je beschreef, dat die man veel vrienden had in het verkeerde circuit, is het maar goed dat je man en zelfs de dame in kwestie je tegengehouden hebben om haar partner te informeren. Ik had daar net zo goed tegenaan kunnen lopen. Man was wel er een beetje ongerust over, of mijn actie niet meer problemen dan nodig zouden kunnen veroorzaken.

Ik had dat gevoel niet, omdat haar man haar nadat ze eerder al een keer een affaire had, die na beëindiging een stalkende ex-minnaar opleverde, juist heel erg bijgestaan heeft en op een hele nette, maar duidelijke manier ervoor had gezorgd, dat die persoon stopte met zijn vrouw te stalken. Ik bedoel maar, wat hij uit liefde voor haar deed, toen! En dan gaat zij na een tijdje toch wéér een affaire aan met weer een andere man...

Ik weet heus wel, dat is haar eigen keuze en verantwoordelijkheid (voordat ik het weer over me heen krijg dat ik daar niets in te bepalen heb), maar ik kan er nou eenmaal niet tegen als mensen niet eerlijk willlen zijn in een relatie waarbij je elkaar trouw hebt beloofd en dan, zeker wanneer dat op herhaling gedaan wordt, toch iemand bewust gaan belazeren en bedriegen. Ik trek het me aan, vooral wat betreft wat de bedrogene aangedaan wordt, al heb ik er niets over te zeggen en zal ik hun situatie naar alle waarschijnlijkheid ook niet kunnen veranderen. Dat kunnen ze alleen zelf doen. Is hun eigen verantwoordelijkheid. Ik weet het. Had het volgens velen niet zo moeten doen. Die snappen niet waarom. En anderen weer wel. Ieder mag er het zijne/hare van vinden.

Jammer Penny

Je verwijt haar van alles, neemt haar van alles kwalijk. Maar jouw man, die hetzelfde heeft gedaan is een misleid slachtoffer. Het kan ook andersom zijn geweest, he. Dat je man de initiator was en die vrouw het slachtoffer.

Denk je dat nou echt

Dat ik mijn man het misleide slachtoffer vind?

Ik vind dat ze zich allebei, samen, schuldig hebben gemaakt aan anderen bewust bedriegen. Ze zijn er samen ingestapt. Ze kwamen door werkgerelateerde situatie met elkaar in contact, er was een klik, een bepaalde aantrekkingskracht tussen beide, man toonde interesse en zij bood zichzelf letterlijk aan. Er is geen sprake van dat de één de ander overgehaald heeft om een affaire te beginnen.
En dat heeft ze me overigens uit zichzelf medegedeeld in de dagen dat ik met haar via Messenger in contact stond.

waarom

wil je dan wel met je man doorgaan maar wil je haar laten lijden?
gr Angela

anders gesteld

waarom vergeef je hem wel en haar niet?
gr Angela

Hoezo

Laat ik haar lijden? Er is, op die paar dagen na het uitkomen na, helemaal geen contact meer tussen haar en mij geweest, dus waar baseer je dat dan op?

Ik heb over haar als persoon helemaal geen oordeel, want ik weet niet hoe ze is als moeder, als werkneemster/collega, als vriendin. En dát heb ik ook tegen haar gezegd, toen ze tegen mij zei, dat ik haar wat haar betreft mocht uitmaken voor alles wat lelijk was en slecht over haar mocht denken als dat mij zou helpen. Ze zal heus een goede, toegewijde moeder zijn, een fijne collega, een lieve vriendin. Ik kan en zal daar nogmaals nooit zomaar over oordelen. Maar mijn man en zij hebben zich samen niet netjes gedragen.

Ik heb het mijn man volgens mij nog niet eens vergeven. En zal het haar daarmee ook nog niet vergeven hebben. Op dat punt ben ik nu nog niet. Maar dat komt wel. Heus wel.

Ik lig er gewoon wakker van

Omdat ik, door hoe er meerdere keren op mijn posts gereageerd wordt, het gevoel heb, dat ik volgens diegenen alleen maar slecht kan denken over de ex-minnares van mijn man, dat ik haar overal de schuld van geef en alleen maar goed kan denken over mijn man, dat ik hem niets aan zou rekenen wat betreft dat hij een affaire heeft gehad en mij belazerd heeft.

Nee, lieve mensen, dat zien jullie dan toch echt verkeerd.

Maar doordat een aantal mensen het niet eens zijn met mijn actie, zijnde dat ik haar partner toentertijd ingelicht heb over de affaire van zijn vrouw met mijn man, lijkt er een tendens te zijn ontstaan, waarin het onmogelijk zo zou kunnen zijn, dat zij ook maar ergens schuld aan heeft en wordt zij enkel gezien als het onschuldige, misleide en door mij verrade slachtoffer. Moet en zal mijn man de "boeman" zijn die haar verleid heeft en haar tot bedriegen en belazeren van haar man heeft aangezet, zogenaamd tegen haar eigen wil in... En wordt ik neergezet als iemand die alleen maar wrok voelt en toont voor haar en lijkt het alsof liever gezien wordt dat ik haar de huid hier volscheld, zodat er een goede reden is om partij voor haar te trekken. Want het is och arme toch zo onterecht dat ze van overspel beschuldigd wordt door die gemene Penny. Ze moet het enkel haar man aanrekenen. Die heeft die andere vrouw immers in de affaire meegetrokken, in zijn behoefte om zijn lusten te bevredigen...

Ze hebben samen, bij en met elkaar, hun beider lusten bevredigd. Uit hun eigen vrij wil.

Ik heb na het uitkomen van de affaire eerst contact met haar gezocht. Niet boos, dwingend en aanvallend, maar vragend. Omdat ik van haar ook graag wilde horen en begrijpen waarom het kon gebeuren. In eerste instantie voelde ze zichzelf heel ongemakkelijk doordat ik haar benaderende om haar kant van het verhaal aan te horen, wat ik wel degelijk snapte. En ze nam eerst een houding aan van dat zij het volledig zou begrijpen dat ik toen toch wel heel slecht over haar zou denken, dat ik wat haar betrof haar voor alles wat slecht en lelijk was uit mocht uitmaken, als mij dat enigzins zou helpen om mezelf beter te voelen. Maar ik zei haar, dat ik daar helemaal niet op uit was. Ik zei dat ik juist geen oordeel had over haar als persoon, enkel een oordeel over hoe ze zich in de hele situatie gedragen had, door vreemd te gaan, ontrouw te zijn. Dat ik dat gedrag niet goedkeurde. Dat ik dat zeker ook van mijn man niet goedkeurde. Dat ik echter wel wilde proberen te begrijpen, waarom het kon gebeuren, waarom zij samen met elkaar een affaire waren aangegaan.
Ze heeft me onder andere dingen over haar relatie met haar echtgenoot verteld. Zag zichzelf heel erg als slachtoffer van een niet fijne relatie. Gaf erg af op haar man (terwijl die haar, nadat ze eerder in hun huwelijk ook al een affaire had gehad, gered had van haar ex-minnares, die haar was gaan stalken na beëindigen van die affaire), was niet tevreden over de relatie met haar man.

Ik ga verder niet alle details vertellen, dan zou ik pas gemeen bezig zijn ten opzichte van haar. Er is in ieder geval van alles geschreven, gezegd en door wat man verder over sommige dingen wist te bevestigen, heb ik van een stukje van haar en hoe ze in relaties stond en zich gedroeg op dat moment, een aardig realistisch beeld kunnen vormen. Maar bleek het, door wat man wist, ook zo te zijn, dat ze echt niet overal oprecht en eerlijk naar mij was over een aantal dingen die ze mij vertelde. Op een gegeven moment hebben we het contact met elkaar maar laten eindigen.
Daarna begon ze man een aantal weken toch wel wat lastig gevallen door enkele dagen per week, gedurende de ochtend, om de vijf à zeven minuten, onder een afgeschermd nummer, op te bellen en dan een paar keer zijn mobiel over te laten gaan om vervolgens snel op te hangen.
Heeft ze een keer twee voicemails achter elkaar ingesproken, één met uitspraken die niet echt als respectvol/liefdevol geuit werden omdat ze van mening was dat het allemaal veel te abrupt geëindigd was (terwijl ze het er samen over eens waren geworden dat, mocht het bij één van de twee ontdekt worden dat ze samen een affaire hadden, dat het dan per direct zou stoppen). En op de andere was te horen dat ze luid lachend samen met vriendinnen in de kroeg zat, alsof ze een trap na wilde geven en daarmee liet weten dat ze vrolijk verder ging en dat het haar niets deed dat hun affaire voorbij was.

En nu zullen enkele mensen wel van mening zijn, dat mijn man haar dan wel als een hork behandeld zal hebben en dat hij het hele verhaal anders verteld om zijn eigen straatje schoon te vegen. En dat ik nog altijd uit zou zijn geweest op wraak. Dat mag ieder voor zich weten.

Maar om een inmiddels erg lang verhaal wat korter te maken, ze gaf ook duidelijk aan, dat ze haar liefdes- en levensgeluk liever bij mijn man zocht (en had gevonden), dan bij haar eigen man. En dat een affaire haar problemen binnen haar relatie met haar man, niet zou oplossen. Maar dat het makkelijker voor haar was om dan maar het geluk en alles wat daarbij hoort, bij een ander te halen. De verantwoording voor haar gevoel van geluk van een ander af te laten hangen. Omdat ze vond dat haar eigen man die verantwoording niet genoeg op zich nam...

En daar mag ik, net als ieder ander, een eigen mening over hebben.

Hopelijk kan ik nu nog een beetje slapen, nu ik het van me afgeschreven heb.
Wat ik er nog van wil zeggen, is dat ik er echt helemaal niet op uit ben om nu zielig gevonden te worden. Dat ik mezelf ook echt geen slachtofferrol aanmeet, al lijkt dat misschien wel zo.

Het gaat mij om de eerlijkheid, zoals ik al eerder zei.

Penny

Ik heb geen ervaring met een man die vreemd gaat, maar als ik je verhaal zo lees lijkt het me heel erg ingewikkeld allemaal en naar voor je.
Je zou niet wakker moeten liggen van reacties op een forum. Het zijn allemaal mensen die jou niet persoonlijk kennen en die maar een fractie van het hele verhaal horen toch?
Vervelend dat deze vrouw toch opnieuw contact blijft zoeken en blijft trekken. Ik kan me voorstellen dat dit als dubbel verraad voelt. Goed dat jou man standvastig blijft.
Sterkte. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen.