affaire

I.v.m. SOA's en omdat ik dan de optie heb om te doen wat ik nodig vind, zoals bijvoorbeeld mijn koffers pakken, of de zijne.

reactie moon75

Je verhaal zal voor erg veel mensen herkenbaar zijn moon75. Wanneer je eigen relatie niet lekker loopt of je zit niet lekker in je vel en er is iemand die jou plots het gevoel geeft dat je er mag zijn dan is de stap naar een affaire zo gezet. Je kunt jezelf dan heel erg snel hierin helemaal verliezen ook al heb je altijd gedacht dat het JOU nooit zou overkomen.
Het beëindigen van de affaire is een goede stap in de richting naar het verbeteren van je huwelijk. Alle contact verbreken met de persoon in kwestie is moeilijk en verdrietig maar essentieel om al je aandacht en energie weer in je huwelijk te kunnen stoppen.
Wat bereik je ermee om je man te vertellen wat je is overkomen? Het zal erg pijnlijk voor hem zijn om te horen en hij kan er niets mee. Mij lijkt het beter je schuldgevoel zelf te verwerken en een wijze levensles uit de affaire te halen.

Calgary

Moon heeft haar man ingelicht. Ze zit te dubbe of ze de vrouw van haar minnaar inlicht. Want ze voelt zich bedrogen door haar wel te verstaan eigen minnaar.

Vertellen

Nee natuurlijk moet je het haar niet vertellen. Eerst een half jaar stiekem lopen doen en zodra het over is is zij ineens wél de echtgenote die "recht heeft op de waarheid". Echt, ik zou je kop eraf trekken als ik haar was.
Ik zou jet wel willen weten, maar zeker niet van jou.

Miss

Ik denk dat Moon beter af is haar aandacht te richten op haar eigen leven en huwelijk. Kijk vooruit en niet achterom! Wees blij dat je iets hebt mogen leren en richt nu je aandacht op je man. Trek je leukste kleren aan en ga met hem nieuwe herinneringen maken. Wanneer je dat niet wilt of kunt trek dan de stekker uit je huwelijk en ga alleen verder. De puinhopen die je aanricht om steeds maar iedereen te confronteren met wat is geweest maken je zeker niet gelukkiger.......

Typisch

Zo typisch, minnaressen die, zodra de affaire afgelopen is, ineens jeuk aan hun gewetensspier krijgen en fluks de echtgenote menen te moeten inlichten.

Overigens

Met het niet willen weten bedoelde ik achteraf niet alsnog ingelicht willen worden. Als er een affaire gaande is, zou ik het wel willen weten. Maar niet verzwijgen en later uit gewetenswroeging alsnog de relatie op scherp zetten, dan maar liever onwetend blijven. Zolang ik het ook maar echt nooit te weten kom, dus er mogen geen andere personen van weten of SOA's of kinderen uit voortkomen :-|

Gewetenswroeging?

Wraak is ongetwijfeld een toepasselijker woordkeus in dit geval.

Rode krullenbol

P.S.

Ofschoon T.S. waarschijnlijk het woord 'genoegdoening' in haar hoofd heeft zoemen.

Waaruit maar weer blijkt hoe rijk de Nederlandse taal is.

Rode krullenbol

Ik ging nog even van de vraag uit of partner het zou opbiechten. Van de flirt/affaire/one nights stand zou ik het helemaal niet willen horen.

Verteld

Nadat ik, vorig jaar, ontdekte dat mijn man een affaire had, heb ik een aantal dagen in contact gestaan met zijn minnares. Via Messenger. Ze zei, dat ze de affaire ook aan haar man opgebiecht had, maar -mede door een bepaalde ondertoon die ik uit haar berichtjes opmerkte- had ik sterk het gevoel dat dat dus niet het geval was. En ik vond het niet meer dan redelijk dat zij ook diep door het stof zou moeten gaan, net zoals mijn man op dat moment. De affaire met mijn man was zelfs al haar tweede buitenechtelijke relatie...

Dus ik heb via een ander medium binnen het scala aan social media, contact gelegd met haar man en hem op de hoogte gebracht van het feit dat zijn vrouw en mijn man gedurende 3,5 jaar een affaire met elkaar hadden. En dat het nu gestopt was, omdat het door mij ontdekt werd. Dat ik vond dat hij het ook moest weten, omdat ik vond dat hij ook de kans moest krijgen om voor zichzelf te bepalen hoe en of hij verder wilde gaan met zijn vrouw, zijn relatie met haar.

Hij heeft alle berichten die ik hem gestuurd heb, gelezen. Maar heeft nooit enige reactie gegeven of vragen gesteld. Er is nadien nog één keer telefonisch contact geweest, zij belde mijn man onder een afgeschermd privé-nummer op en zodoende hebben ze een laatste gesprek met elkaar gevoerd, waarin ze vertelde, dat haar man diverse berichten van mij had ontvangen. Dat ze het ergens ook al verwacht had, dat dit zou gebeuren, aangezien het feit dat ik ook al contact met haar zelf gelegd had...

Zover ik kan beoordelen aan de hand van haar status op social media, is ze nog altijd getrouwd. Dus ik hoop maar, dat ze beiden, net zoals man en ik, samen en met elkaar verder willen gaan.
Echter kan ik een onbestendig (voor)gevoel wat hierbij toch naar boven komt niet onderdrukken, een gevoel van dat ze ergens gewoon op dezelfde voet verder gaat en er inmiddels misschien alweer een nieuwe minnaar op nahoudt. Maar dat moet ze zelf maar weten dan. Ik had het voor mezelf heel erg nodig om haar man van de feiten op de hoogte te brengen en heb dat daarom dan ook gedaan.

Dit is overigens wel allemaal in overleg met mijn man gegaan en hij heeft ook alle berichten, zowel die aan haar als die aan haar man, eerst gelezen voordat ik ze verstuurde. Man en kinderen vonden het in ieder geval ontzettend stoer van mij, dat ik dat zo durfde te doen.
Man en ik zijn nu bijna een jaar verder. Man is heel opgelucht en blij dat de affaire vorig jaar tot een einde is gekomen. Hij had er liever zélf een punt achter gezet, want hij begon er steeds meer schoon genoeg van te krijgen, van heel die affaire, het liegen en bedriegen, het gemanipuleer van zijn minnares. Maar ik was hem dus voor en ontdekte het voordat hij het kon beëindigen. En hij zou het misschien niet meteen verteld hebben (en misschien toch ook weer wel -is een 'what if' situatie), maar dat hij het aan mij zou gaan opbiechten, was iets waarvan hij vond dat hij dat moest doen. Omdat hij anders geen mogelijkheid zag om bepaalde zaken binnen onze relatie op te lossen, bespreekbaar te maken. De dingen die er mede voor gezorgd hebben dat de affaire kon ontstaan. Dingen waarvoor hij oogkleppen op had en waardoor hij niet meer kon zien, wat hij werkelijk had en wat hij allemaal op het spel zette voor een paar minuten genot, één keer per iedere twee, drie weken...

Aanvulling op #37

"...waarin ze vertelde, dat haar man diverse berichten van mij had ontvangen."
Toen heeft ze pas bekent, dat ze een affaire had gehad. Dit was ruim drie weken na de uitkomst. "...nadien nog één keer telefonisch contact geweest..." Vijf weken nadat ik haar man op de hoogte had gebracht, heeft het laatste telefoongesprek plaatsgevonden. Daarna is alle contact voorgoed verbroken.

Penny: laat het los. Het is niet jouw zaak meer.

Penny

'En ik vond het niet meer dan redelijk dat zij ook diep door het stof zou moeten gaan, net zoals mijn man op dat moment.'

Daar ga jij toch helemaal niet over? Ben jij God of zo?

Ergens over gaan

Sydney, heb jij in de schoenen van Penny gestaan? Ik kan me heel goed voorstellen dat zij dat op dat moment zo voelde. Vast niet netjes, maar wel heel begrijpelijk. We zijn allemaal maar mensen, en de emoties waar je mee te maken krijgt in zo'n situatie zijn behoorlijk overweldigend.
En ik vind ook wel dat de onwetende partner recht heeft op de waarheid. Of die nou van Penny had moeten komen, nee natuurlijk. Beter was het geweest als de dame in kwestie het zelf had opgebiecht. Maar ja, die deed dat niet. Dus ja, ik snap Penny wel. In the heat of the moment. En dat heeft natuurlijk niks te maken met God of voor God spelen.

Wraak

"Ik had het voor mezelf heel erg nodig om haar man van de feiten op de hoogte te brengen en heb dat daarom dan ook gedaan."

Wraak dus eigenlijk. Jij gekwetst dat jij erachter bent gekomen dus daarom ook bij hem de bom laten vallen.

Zoals je in dit draadje kan lezen zijn er ook mensen die dit helemaal niet willen weten Of het wellicht allang weten maar er anders mee omgaan. Dat is niet aan jou. Jij kan niet bepalen hoe iemand met de situatie omgaat.

Jij voelde je goed bij het verraad. Hij misschien helemaal niet. Het feit dat hij ook helemaal niet niet op jouw berichten reageerde zegt al heel veel .

Verder wel eens met Marinet

Laat het los, focus je op je eigen relatie met je man. Ga haar ook niet meer opzoeken op social media, gewoon niet doen. Wat brengt het je verder nog? Als je écht verder wilt met je man moet je dit hoofdstuk af kunnen sluiten. Helemaal. En haar in de gaten blijven houden zorgt ervoor dat je ermee bezig blijft, met alle negatieve emoties die daarbij komen kijken. Geloof me, je doet jezelf en je relatie echt geen plezier met blijven hangen in het verleden. Ik kan nu oprecht zeggen dat ik er niet meer mee bezig ben. Herinneringen blijven natuurlijk maar de emoties die erbij kwamen kijken ben ik intussen grotendeels kwijt. Alleen op momenten dat ik niet lekker in mijn vel zit steken ze nog wel eens de kop op, maar verder niet. Dat wens ik jou ook toe. Maar om daar te komen moet je dus loslaten.

Penny

Serieus? Jij gelooft je man dat hij het toevallig ook allemaal echt wel zat was, die affaire van járen, net toen jij erachter kwam?

Ik zou mij op je eigen relatie richten, niet op die van anderen....

Hmmmm

Als ik nu achter een affaire van mijn man zou komen, zou ik geloof ik ook de partner van de minnares informeren.

in eerste instantie vanuit de gedachte eerlijkheid. Als mijn man al die tijd niet eerlijk is geweest en ik dus in een leugen heb geleefd, heeft de partner van minnares dat ook moeten ondergaan, ik zou Mijn 'lotgenoot' dus informeren. Maar het is ook wel een vorm van wraak ja.

'heeft de partner van minnares dat ook moeten ondergaan'

Dat weet je toch helemaal niet? Misschien was die minnares wel vrijgezel, of heeft ze een open relatie.

Ik snap wel dat je het wílt, maar niet dat je het doet.

Wraak

Ik hoef geloof ik niet te doen alsof ik dat soort gevoelens nooit heb. Ik weet niet wat ik zou doen als ik er op zo'n manier achter kwam.dat mijn vriend vreemd zou gaan. Misschien zou ik uit wraak wel haar man inlichten. En van de andere kant ook begrijpelijk: natuurlijk krijg je geen antwoord!
Volgens mij loopt het qua emoties dan gewoon flink uit de hand en kun je niet meteen alles beredeneren.
Achteraf alleen maar begrip hebben voor je man die blijkbaar al zn antennes had uitgezet en daarna meteen weer "aan" lijkt me ook erg ingewikkeld.

Penny

Ik kan me bij je actie niets voorstellen, al helemaal niet dat je blijkbaar je kinderen hier zo actief in hebt betrokken.

Ad, je ruikt het.. Tsja, dat weet ik niet meer zo goed, je zou zeggen van wel. Maar ik 'wist' het iig onmiddellijk, ik voelde het haarscherp aan. Helaas.

Pennestreek

'En ik vind ook wel dat de onwetende partner recht heeft op de waarheid. '

Het ging Penny niet om de onwetende partner. Het ging om het straffen van de minnares. De onwetende partner was nu twee keer slachtoffer. Eén keer omdat zijn vrouw vreemd ging, en één keer omdat Penny wraak wilde nemen.

Wat een reacties...

Gelukkig ook enkele begripvolle.

Degene die het niet begrijpen: ik hoop maar dat jullie nooit in een soortgelijke situatie zullen terechtkomen. Want als je erin terecht komt, reageer je misschien heel anders dan dat je het jezelf van tevoren ooit bedacht of voorgesteld had.

Het ging mij inderdaad om de eerlijkheid.

Iedereen die daar een andere mening over heeft, denkt te weten dat ik het om andere redenen heb gedaan, prima. Jullie kennen mij niet, weten niet hoe de situatie zich voorgedaan heeft, want niemand van jullie is daar immers bij geweest. Ook wat betreft het gezin, de kinderen hierin betrekken. Misschien kon dat niet anders, daar kan iemand die de situatie niet kent voor zichzelf anders over denken, maar misschien had je zelf wel hetzelfde gedaan, omdat het gewoonweg niet anders kon... Maar zelfs al kiest iemand daar bewust voor, dat kan toch? Jullie spreken jezelf toch ook uit over het feit dat jullie het er niet mee eens zijn dat ik haar echtgenoot op de hoogte heb gebracht?
(En dus nee, Sydney, ze was niet vrijgezel en had geen open relatie...)

En verder kan ik zeggen, dat ik mezelf, samen met mijn man, wel zeker op (het herstel van) onze relatie richt. Ik heb haar al langere tijd niet meer opgezocht op social media. Want dat bracht me verder niets, wat Pennestreek ook al aanhaalde. We zijn nu bijna een jaar verder en na de eerste peride van puinruimen nu ook echt weer aan het bouwen. Het vertrouwen groeit en de gebeurtenis hoort steeds meer tot het verleden, iets wat 'geweest' is. Man heeft een fout gemaakt, maar dat maakt hem niet tot een fout persoon. En echt, ik heb het hem meerdere keren op het hart gedrukt, mocht man van mening zijn dat hij met een ander gelukkiger kan en/of wil zijn, dan zou ik hem uit liefde laten gaan. Hij is immers niet mijn bezit, ik net zo min het zijne, dus ik zou hem dat van harte gunnen. Omdat ik van hem hou.

'een gevoel van dat ze ergens gewoon op dezelfde voet verder gaat en er inmiddels misschien alweer een nieuwe minnaar op nahoudt. '

Net als jouw man, misschien.