U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Advies gevraagd (vakantie van schoonouders als kado)
Enige tijd geleden kwam mijn man thuis met een kort verhaal dat zijn ouders ons, mijn man en mij dus, een kado willen doen omdat dit jaar onze leeftijden samen opgeteld een mooi rond getal vormen. Dat kado is een reis, voor ons en de kinderen. Zij willen met ons mee. Dat leek mij een royaal en aardig gebaar maar verder hoorde ik daar eigenlijk niets meer over. En je gaat niet informeren hoe het ook weer met je kado zit. Tot een paar weken geleden; of we niet naar een wereldstad (X) zouden gaan, in een ander werelddeel. Ik heb aangegeven dat mij dat niet zo leuk leek en dat ik ook nog leuke suggesties had, nl te weten ... Eigenlijk dacht ik dat we nog aan het overleggen waren maar vorige week kwam de aap uit de mouw: de tickets zijn gekocht, overnachtingen zijn geboekt naar stad X.
Voor de duidelijkheid: van mij hoeven ze geen kado te geven, we hoeven ook niet op reis, zeker niet dáár naar toe. Ik gun het ze dat ze met hun zoon en kleinkinderen tijd willen doorbrengen, met of zonder mij. Het enige dat ik eigenlijk verwacht is dat er ook met mij rekening wordt gehouden, als je wil dat ik mee ga.
Schoonouders betalen trouwens de reis, wij de kosten ter plekke, blijkt ondertussen ook nog.
Ondertussen is bij mij een heel vervelend gevoel gekropen. Wat het precies is weet ik kan ik niet zo goed uitleggen maar het is alsof ik er op eens achterkom dat ik behandeld ben (of wordt) als Assepoester. Ik heb rustig en duidelijk aangegeven bij en uitgelegd aan man en ook schoonouders dat het gebaar in principe leuk is maar dat zij 1 ding vergeten zijn, namelijk mijn stem, verlangens, wensen. De verpakking leek leuk maar nu die weg is, blijkt het kado voor henzelf, op mijn detriment, of dan toch een sigaar uit eigen doos te zijn. Tja dat was zo, er viel een pijnlijke stilte, er was geen ontkennen aan. Man vindt het heel vervelend allemaal, want het komt niet lekker uit.
Heel even probeerde schoonvader het nog te verpakken als een kado speciaal voor mij (maar waarom is de reis dan naar stad X, hun wens, en niet naar een plek van mijn wens?). Dat was lastig vol te houden. Maar toen kwam al snel de aap uit de mouw: wel vervelend natuurlijk dat voor hen, dat het gezien wordt voor wat het is en dat ik het ook nog en hardop zeg. Weer werd ik niet gezien, dat het namelijk dat ik aangeef dat ik het vervelend vind (waarmee mijn Assepoester-gevoel wordt bevestigd). Daar keek met name schoonvader heel vreemd van op en werd boos, op mij. Dat er niet met mij overlegd was, kwam door mijzelf, met voorvallen uit het verleden: hij had minder goed contact met zoon dan met mij en dat was mijn schuld.
Ik merk dat ik weinig zin heb om te gaan, als aanhangsel, naar een stad die mij tegenstaat, niet geschikt is voor kinderen, jetlag heen, jetlag terug. En dan elk moment van de dag het gevoel krijgen dat ik er niet wil zijn en dat dat eigenlijk niet belangrijk is. En ik krijg ondertussen ook het gevoel van mijn schoonouders (met name schoonvader) dat ik eigenlijk mijn mond had moeten houden. Hij zegt nog net niet dat ik de vakantie heb verpest en dat als hij de stekker eruit trekt, het mijn schuld is. En als ik niet mee ga, heb ik het voor iedereen verpest. Welke keuze ik ook maak, het wordt niet mijn keuze. Ik kan alleen maar verliezen, lijkt.
Wat moet ik nu?
Ik heb aangegeven dat er over gesproken moet worden, met mijn man en mij, maar schoonvader wil dat alleen met zijn zoon doen. En mijn man drukt zijn snor. Wat mij betreft zou er best een gesprek kunnen komen over hoe we met z'n allen met vakantie gaan, waar alle wensen op tafel liggen. Maar ik heb niet de indruk dat schoonouders zo'n gesprek willen, laat staan kunnen voeren.
WIlgenkatje
Ach, ik had het best gezellig gevonden als opa en oma een paar dagen naast ons waren komen staan in de zandbakcampingtijd. Met jonge kinderen plooi je de vakantie om hen heen. Maar om nou vliegreis van zes uur te maken en dan in een speeltuintje, een park, voor een harry potter speciaalzaak of een onedollarwinkel (grootste hobby van mijn jongsten als jonge pubers) te moeten hangen terwijl er zoveel bezienswaardigheden te zien zijn..daar bewaar ik mijn goede humeur niet bij.
Kenfan
Ieder reageert uit een bepaalde eigen ervaring. Ik wilde aangeven even verder te kijen dan de neus lang is: situatie man- vrouw. Het verschil met jouw ervaring is, dat jij en je man blijkbaar te samen voor het blok verder gezet. Jouw punt was de invulling van die week en wat dat oplevert. Dat is wat anders dan het op langere termijn schade en gebrek aan vertrouwen tussen die twee.
Heel andere insteek
'Het enige dat ik eigenlijk verwacht is dat er ook met mij rekening wordt gehouden, als je wil dat ik mee ga.' Wat zij hadden verwacht was, dat je blij zou zijn met deze verrassing. En als je dat was geweest, dan zou de rest van het hele verhaal, inclusief alle nare reacties over de schoonouders en over je man, overbodig zijn geweest.
Wat staat je nu echt in de weg om er blij mee te zijn? De kosten? Zijn blijkbaar geen probleem. Dat je man met zijn schoonouders dit hebben bedacht? Dat gebeurt wel eens met een verrassing. Stad X? Hoe erg kan die stad zijn en hoe erg is het om 1 keer in die stad te zijn?
Volgend jaar kun je zelf weer je vakantiebestemming kiezen. Wellicht kun je dan je schoonouders een keer meenemen, zodat zij meer ervaring krijgen in buitenlandse vakanties.
Vraag eens aan je man: vinden je ouders het leuk om naar het buitenland op vakantie te gaan en kunnen we dat dan niet vaker doen? Ook al is het een vakantiebon of een veilingwinaktie.
Je kunt assertief zijn en jouw gevoel, jouw wensen etc. van het hoogste belang vinden, maar er is een kans dat je hierdoor een gigantische huwelijkscrisis krijgt, omdat jouw man ook de gevoelens en wensen van zichzelf en relevante anderen belangrijk vindt. Naar verhouding dan.
Ik zou zeggen: maak je excuses. Vraag aan je man of jullie het je financieel kunnen veroorloven en accepteer dan de verrassing. Zoek op internet uit of er in die periode in die stad iets is wat jij leuk vindt en wordt daar enthousiast over. Neem je kinderen mee in je enthousiasme (en span ze zeker niet voor jouw karretje). Bedenk wat je kunt doen om je schoonouders te laten genieten en geniet daar dan weer zelf ook van. Voor (de generatie van) de schoonouders is het blijkbaar iets heel bijzonders, naar het buitenland op vakantie gaan. Laat hen zien hoe leuk het kan zijn.
Tsjor
Eens
Ik ben het heel erg met Tsjor eens eigenlijk.
ànna
Hoe is het nu bij jou thuis? de gemoederen een beetje rustig?
Soms kan het schelen als er wat tijd overheen gaat. Misschien zzie je het in een ander perspectief door de vele uiteenlopende meningen hier. Ik ben benieuwd wat je opstelling wordt. Het zal niet meevallen.
Ook eens
Ik puzzelde al dagen op deze post en een tactvolle reactie. Maar dat kan Tsjor veel veel beter en ik ben het met de strekking enorm eens.
beetje eens met Tsjor
Maar toch, een verassing als in een weekendje met z'n tweeën naar Barcelona of zoiets dat is toch heel anders dan een gezinsvakantie met schoonfamilie naar een minder geschikte bestemming. Het is nogal wat.
Ik ben het heel erg niet eens met een groot deel van wat Tsjor
schrijft. Vooral niet met het deel dat ts haar excuses zou moeten maken aan schoonouders.
Schoonouders verzinnen een cadeau voor zoon en schoondochter, dat vooral iets voor henzelf blijkt te zijn. Zij willen naar stad x maar durven niet alleen. Dus verpakken ze het als cadeau waarbij het gezin van ts flink op kosten wordt gejaagd. Ts is niets gevraagd maar moet wel dokken.
En dat de man van ts ermee instemt, zegt wat mij betreft helemaal niets over de vraag of het er wel of niet makkelijk af kan. Daar wordt heel makkelijk vanuit gegaan door de meeste reageerders. Maar daar staat niets over volgens mij. En echt, ik ken genoeg mensen die daar niet echt naar kijken: als het geld er nu is, kan het worden uitgegeven, ook als er nog uitgaven voor de boeg zijn. Ik zeg niet dat dat in de situatie van ts zo is. maar dat betekent voor mij ook niet dat je klakkeloos van uit kunt gaan dat het wel goed zit.
Ik denk dat ik voor de lieve vrede zou meegaan. Het niet op de spits zou drijven met het oog op de toekomst. Als het idd financieel zou kunnen.
Maar mijn man zou wel een kwade aan me hebben, zeker nu hij de uitleg over de reis koppelt aan de boosheid van ts. Dat schoonouders geen rekening met je houden (over een cadeau dat ook voor jou bestemd is, nota bene!!) is één ding, dat verdient geen schoonheidsprijs, maar dat je man zulke beslissingen neemt zonder je erin te kennen, vind ik nog iets heel anders.
Het idee van Tsjor over het betrekken van (schoon)ouders bij een volgende vakantie klinkt wel sympathiek, maar zou voor mij alleen een optie zijn als de verhoudingen ook goed zijn. Anders wordt de vakantie stresserend en dat lijkt me ook geen fijne situatie.
Aagje
tja (tsjor) (en Aagje)
Ik weet het niet met de reactie van Tsjor. Het is heel wijs en misschien wel heel probleemoplossend maar aan de andere kant: ben je dan niet gewoon een deurmat? Zet je niet de toon voor verder grensoverschrijdend gedrag? En waarom wordt er altijd aan vrouwen de raad gegeven zich maar te voegen in het kader van de lieve vrede?
Toch meer eens met Aagje
straks zijn ze er niet meer. Gun ze een verzetje, ook leuk voor je kinderen, voor de band met hun grootouders. Zie het zo. Je kinderen zullen deze vakantie altijd herinneren. Het was m.i. gewoon hartelijk bedoeld.
En als aanhangsel kan je er toch een leuke tijd van maken?
Margriet weet raad 1951
Ik schaar me achter Margreet, haar bedenkingen zijn de mijne. Tsjors insteek vind ik zalvend, of meneer pastoor heft tegen opgewonden standjes - bied je excuses aan???? - die zich tegen niet nederig aan het mannelijk gezag onderwerpen. "Vraag aan je man of jullie het je financieel kunnen veroorloven en accepteer dan de verrassing" Ik heb het drie keer moeten lezen, maar het stond er echt!! Alsof de handelingsonbekwaamheid van de getrouwde niet reeds in 1956 opgeheven is.
Ik denk dat ik als helse feeks - die hecht aan baas in eigen beurs en gelijkwaardig partnerschap het zou aan zou pakken.
1/Zijn er financiële verplichtingen aangegaan die zonder er zwaar bij in te schieten teruggedraaid kunnen worden?
Indien ja, dan zou ik man en ouders sans rancune een fijne reis wensen en met de kinderen iets anders gaan doen
2/ Indien nee: dan de ergernis inslikken in het beste er maar van maken. Al vraag ik me of een grote wereldstad nou wel de beste reisbestemming is voor ouderen zonder reiservaring.
En ik zou op het voorstel van man ingaan om de relatie eens onder de loep te nemen. Wel onder begeleiding, met respect en luisterend naar elkaar bespreken hoe jullie verwachtingen beter op elkaar kunnen afstemmen.
Een volgende keer
Het is een hele kunst om in het leven te accepteren dat er soms zomaar iets in je schoot wordt geworpen. Zeker als je geen aangeboren talent hebt voor het voor jezelf opkomen, maar dit later hebt moeten leren, kan het lastig zijn om op een charmante manier bakzeil te halen.
Er is niet naar je geluisterd en je wilt dat er wel naar je geluisterd wordt. Dat is logisch.
Misschien kun je dat punt loskoppelen van het feit dat je toch mooi (min of meer) een vakantie kado krijgt? Zie het als een avontuur. Misschien valt het mee en anders heb je het een week (toch?) in je leven iets minder leuk. Je verwachtingen zijn in elk geval laag, dus wie weet!
Ik zou inderdaad excuses maken voor jouw weinig toeschietelijke houding, bedanken voor het kado en laat de voorpret beginnen!
Wel zou ik zeggen dat je in het vervolg heel graag gehoord wordt in het overleg, omdat je vindt dat ieders mening mee moet tellen in een gezamenlijk besluit.
Anna
Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat? Heb je nog met je man erover kunnen praten?
Dir stukje vond ik toch wel heel.bepalen: "Dat leek mij een royaal en aardig gebaar maar verder hoorde ik daar eigenlijk niets meer over. En je gaat niet informeren hoe het ook weer met je kado zit. Tot een paar weken geleden; of we niet naar een wereldstad (X) zouden gaan, in een ander werelddeel. Ik heb aangegeven dat mij dat niet zo leuk leek en dat ik ook nog leuke suggesties had, nl te weten ... "
Klopt het dat je je bedenkingen geuit hebt naar je man?
Hoe reageerde hij toen je zei da het je niet zo'n leuke bestemming leek?
En hoe reageerde hij toen op jouw alternatief?
En wat ik mij afvraag, ben je nou boos op je schoonouders (schoonvader) of op je man? (als je nog boos bent)
excuses n.a.v. Emmawee
Hoe zou dat er uit moeten zien die excuses voor de weinig toeschietelijke houding van to ten opzichte van de door haar schoonouders door den strot geduwde ongewenste vakantie met financiele nadelige gevolgen? Sorry dat ik besta of zo?
Kado??
Vooral doen die excuses. Wie weet verrast schoonpa dan volgende week je met een hond - had je man als kind ook graag gewild, maar oma verdraagt geen haren op de bank. Of nog leuker voor de kidsssss, een echte pony, waar opa elke zaterdag - ook een nooit gerealiseerde jeugddroom - een ritje komt maken, en dan meteen gezellig aan de dis schuift. Want jullie koken dan uitgebreid, en na veertig jaar elke zaterdag Honig soep met bleke kadetjes staat hij open voor iets exotischers. Kosten voor stalling, voer en dierenarts zijn uiteraard voor jullie. Niet miepen, schoonouders hebben het eeuwige leven niet, en een gegeven pony kijk je niet in de bek.
Hmmmm
Ts krijgt geen vakantie cadeau. Ze krijgt zonder overleg een vliegticket voor een vastgesteld moment naar stad X, net als haar man en kinderen. Samen met opa en oma. Alle overige kosten voor zichzelf moeten ze zelf betalen.
Ik gok dat die de kosten van het vliegticket nog wel eens kunnen overstijgen. Maar zelfs als dat niet zo is, vind ik het raar om maar te blijven volhouden dat ze zoiets bijzonders krijgt.
Als het anders zou zijn gegaan, zoals sommigen hier terecht opmerken -opa en oma geven asn dat ze zo ontzettend graag eens naar stad X zouden willen en dat ze dat heel erg graag met gezin van zoon willen doen en dat ter sprake brengen en aanbieden de tickets te betalen- dan zou het heel anders liggen. Dan gebeuren dingen met open vizier en worden mensen (zoon en ook schoondochter) met respect benaderd.
Zoals het nu ging is dit niet zo. Dit is iemand iemand voor een heel duur blok zetten en dat voelt voor ts blijkbaar niet goed.
Aagje
Dat is ook niets anders
Maar dat was dan ook de verrassing niet. De omschrijving die je geeft is die vanuit het perspectief van TS: gezinsvakantie met schoonfamilie naar een minder geschikte bestemming.
'Dat is nogal wat'. Ja, als je er zo naar kijkt is het een hondsbrutale inmenging in haar (!) gezin en wordt er helemaal over haar heen gelopen.
Je kunt er ook anders naar kijken en dan is het op zijn minst iets wat heel aardig en lief bedoeld is, een kado omdat de twee jonge mensen (zoon en schoondochter) samen een gedenkwaardige leeftijd hebben.
Tsjor
Bedanken voor het cadeau?
Maar het is helemaal geen cadeau! Een cadeau is onvoorwaardelijk. Aan een cadeau stel je geen eisen, tenzij daarover van tevoren overleg is geweest.
Dan hadden schoonouders het anders moeten brengen. "We willen graag met jullie gezin naar stad X. Wij willen jullie de reis ernaartoe cadeau doen, zodat jullie alleen de kosten ter plekke hebben. Wat vinden jullie daarvan?"
Kom op zeg, ze brachten het alsof ze iets geweldigs gaven, omdat ze dit jaar op zo'n mooi rond getal uitkomen als ze de leeftijd van TS en haar man bij elkaar optellen. Ze geven weinig, ze nemen vooral.
Als iemand mij op deze manier een cadeau geeft, zou ik vriendelijk maar beslist bedanken en aangeven dat ik liever zelf bepaal in welke stad en in welk gezelschap ik mijn geld uitgeef. Of dat ik daar in ieder geval een even grote stem als de rest van de familie in wil hebben.
En daar zou ik best een (waarschijnlijk tijdelijke) familiecrisis voor over hebben. Ze kunnen maar beter weten wat ze aan je hebben, voordat ze zoals Kenfan al aangaf, volgende maand met een andere "verrassing" voor je deur staan.
TS wordt 100% deurmat
als ze toegeeft aan haar man.
Het probleem is haar man, niet de schoonouders.
Hij neemt haar niet serieus en loopt over haar heen.
Dat noem ik een deurmat.
En daar komt ze niet vanaf als ze nu gaat toegeven.
Laat de relatiegesprekken maar beginnen (onder begeleiding) en stel die reis gewoon uit.
Gisteren heb ik opgepast op kleindochter. Zoon had voor vriendin een kaartje geregeld naar een muziekfestival, waar een groep optrad die dochter mooi vond (en daarna een die zoon mooi vond). zonder overleg met haar. Gewoon, zomaar het kaartje gegeven. En uiteraard moest ze die avond mee.
Tsjor
Geen kado voor TS
Het was geen kado voor TS. Ze was niet jarig. Misschien werd ze 38 jaar en 231 dagen. Niet bijzonders. Het bijzondere zat niet in haar alleen. Het bijzondere zat in iets, wat de schoonouders hebben aangegrepen om samen met de zoon te regelen: een reisje met kinderen en kleinkinderen.
Het probleem zat er eerst ook niet in het financiële deel, het probleem zat er vooral in dat TS naar een andere stad wilde. Of nog meer, dat zij mede wilde bepalen naar welke stad ze zouden gaan.
Ik zou me nog eens achter mijn oren krabben als manlief van TS, voordat ik haar weer een of andere verrassing zou bezorgen. Maar goed, de relatiecrisis heeft ze al. Straks kan ze verder in de rubriek 'echtscheiding en daarna' en dan tranen met tuiten huilen, omdat ex een mooie vakantie naar verwegistan heeft, terwijl zij met haar bloedjes van kinderen uit de zandbak moet eten. Gelukkig hoeft ze daar geen deurmat te zijn.
Tsjor
tsjor
het is handig dat je een ander gezichtspunt inbrengt in het geheel.
echter, wat ik mis bij jouw insteek is wat eraan vooraf is gegaan en wat er lijkt on der te liggen.
dan zeg jij wellicht: dat weten we allemaal niet dus mijn insteek is net zo valide als die van een ander.
Maar stel dat jouw insteek niet klopt, wat zou TS dan moeten doen?
gr Angela
Tsjor, ik denk dat je de bijdragen van TS nog eens moet lezen
Natuurlijk is de verrassing van je zoon leuk. Helemaal goed. Overrompelen mag dan helemaal. Hij heeft goed opgelet wat zijn vriendin leuk vindt en rekening met haar gehouden. Daar kan de man van TS veel van leren.
TS heeft niets te vertellen. Haar man wil niet communiceren. Hij bepaalt en houdt daarbij geen rekening met haar. Hij is de baas. En schoonvader gaat daarin mee. Dankzij man.
Ik noem dat een relatieprobleem. En geen probleem rondom een ongewenst cadeau.
Scheiden
Als TS het niet anders kan zien dan zo, als jullie haar aanmoedigen om zichzelf vooral niet als deurmat te laten gebruiken, als je inkleurt dat haar man over haar heen loopt en haar schoonouders haar gebruiken om iets wat ze zelf niet durven, tsja, dan kan ze het beste gaan scheiden. Met zulke afschuwelijke mensen wil je niet in één hotel zitten.
Misschien vraagt ze zich dan later nog eens af: wat als.... wat als ik gewoon blij had kunnen zijn, nou ja, die stad is niet mijn eerste keuze, maar we maken er wat van.... wat had dat betekent voor onze relatie, voor de kinderen, voor de schoonouders. Maar ik denk niet dat ze zich die vraag dan nog zal stellen.
Tsjor
tsjor
ga nou eens in op de situatie erom heen?
natuurijk is jouw methode een manier, maar nu ben je gewoon aan het jij-bakken omdat je jouw inste ek niet kunt onderbouwen, want je laat volledig buiten beschouwing hoe het onderliggende probleem aan te pakken. Lekker makkelijk,
gr Angela