Zwemles (VO)

huh?

Ik ben ook verbaasd zeg. Het gaat maar om zwemmen! 's Zomers ligt hier het hele openluchtzwembad vol met pubers (ook die met een maatje meer) en ze moeten toch ook elke week douchen na de gym? Of is dat tegenwoordig niet meer? Wat is er sinds afgelopen zomer gebeurd met de jeugd dat iets als zwemmen met je klasgenoten potentiële trauma's oplevert? Een briefje schrijven voor dit soort gevallen komt ook bij mij over als pamperen, sorry.
Kun je je kind niet overtuigen dat iederéén waarschijnlijk onzeker is over zijn/haar zwemkleding en vooral met zichzelf bezig is? Ga voor de grap maar eens over straat met een slecht kapsel, of een grote vlek in je kleding en verbaas je je erover hoe weinig mensen het interesseert hoe jij erbij loopt.

Ik vind die enge spreekbeurt in het Engels wel een goede, schrijven jullie daarvoor ook een briefje? Daar kun je je tenslotte ook heel vervelend over voelen van tevoren en je kunt ook vreselijk afgaan voor de klas.

lieverdje

Ik schrijf dus wel een briefje maar niet voor nat haar Ik pick ook mijn battles.

Je Engelse spreekbeurt is niet te vergelijken. Vergeet niet dat je hier op een forum zit met veel hoogopgeleide ouders die over het algemeen gemiddeld gezien minder last hebben van Engelse spreekbeurten dan van de gymlessen. De spreekbeurt is ook op niveau, de gymles niet altijd. Ik had ook een enorme angst voor spreekbeurten maar ik vermoed dat dat toch minder is nu dan in onze tijd. Mijn kinderen hebben de ene na de andere presentatie voor in de klas dus nu nog (15 jaar) bang zijn voor spreekbeurten is wel lastig en dan heb je er dus ook al een heleboel gemist. Overigens wel raar dat mijn kinderen hier geen angst voor hebben aangezien verplichte spreekbeurten verboden waren op hun basisschool Was dat tóch een goed idee wellicht!

Triva

Wat maakt het uit dat het al het derde jaar is en dat ze niet de enige is met nat haar? En wie zegt dat voor de derde keer een briefje vragen aan de ouders makkelijker is dan de eerste keer?
Dat meisje heeft puberale problemen met haar lijf, haar natte haar en weinig zin in die zwemtoestand. Het is haar lijf en zin bepaald wat daar mee gebeurt, als daar hulp van ouders voor nodig is dan moet dat maar. Een kind met koemelk allergie dwing je niet om melk te drinken. Een puber met (irreëele)angsten ga je dwingen te doen waar het zo bang voor is? Dat is volgens mij de wereld op zijn kop. Eerst wat doen aan die angst en dan pas weer zwemmen en met nat haar door school lopen. Jij kan vinden dat die angst van een puber niet klopt maar dat ziet die puber zelf niet! Die hersenen zijn nog volop in ontwikkeling en hebben hier en daar wat steun en support nodig. Als ze nu geholpen wordt moet ze er misschien over 10 jaar om lachen dat ze zo zat te tutten. Als ze nu wel moet zwemmen heeft ze misschien over 10 jaar een nare herinnering dat ze niet gesteund werd. Wie zal het zeggen?

Heb nog even nagelezen echt zinvol zwemmen gebeurt geloof ik niet het is meer het vrij zwemmen wat kinderen doen. Van de glijbaan en bommetjes maken, dat soort dingen.
VesperLynd schreef hier iets over kind ziekmelden voor de modderspelen. Op de school van mijn dochter doen ze ook zoiets in een bepaald jaar. Baggerparcours heet dat geloof ik. Is verplicht, nou ik kan je nu al vertellen dat mijn kind die dag ziek is. Vorig jaar heeft ze als brugger het spektakel aanschouwd en gevrasgd of zij van mij moest als zij aan de beurt is. Nou echt niet! Als ze daar al jaren met afschuw naar toe leeft dan mag ze van mij een dagje spijbelen.

Halfatwin

Lees eerst eens #2 #9 en #29 voor je zo tekeer gaat Het ging mij er om dat ik niet geloof dat de natte haren hier echt het probleem zijn. Daar zou ik om lachen als ouder omdat ze dus niet de enige is. De andere argumenten kunnen wel steekhoudend zijn maar nogmaals: ik praat en kijk naar mijn kind, dat kan niet via een forum. Jij verbaasde je ook dat het nu zo anders gaat op de school van jouw dochter en toch bij voorbaat al dat modderparkours afserveren? Kijk eerst eens hoe de klas er mee om gaat voor je dat tegen je kind zegt.

Verder ging het niet om briefjes vragen maar om smoezen verzinnen door kind zelf. Ik ben er niet voor dat mijn kind smoezen gaat verzinnen of zoals hier ook werd gezegd: zelf briefjes schrijven uit naam van de ouder. Dát wil ik weer niet hebben.

welke les?

Welke les leert dochter van TS?
"Als dochter van TS wel gaat zwemmen leert ze dat ze met haar onzekerheid nergens terecht kan. Heeft ze in al haar onzekerheid alle moed bij elkaar geschraapt om haar ouders om een briefje te vragen, steunen zij haar niet maar ze moet gaan zwemmen. In het ergste geval worden in dat zwembad al haar angstvisioenen waarheid en wordt er naar haar gekeken/om haar gelachen, omdat de bikini net niet goed is in de ogen van de andere pubers. Na het zwemmen moet ze dan ook nog eens met die natte slierten haar verder op school. De bad-hair day die voorkomen had kunnen worden."

Als de dochter van TS wel gaat zwemmen leert ze dat dingen waar je tegenop ziet helemaal niet zo erg hoeven te zijn. Als ze goed kijkt ziet ze dat de andere jongens en meisjes ook onzeker zijn over hun badpak en wat nou, bikini niet goed genoeg voor de andere pubers?? Sinds wanneer bepalen die wat goed genoeg is? En verder leert dochter dat ze als het moet, best vaart kan maken met douchen, aankleden etc. Lekker handig, dan hou je nog eens tijd over als het nodig is en het is echt geen drama.
Als haar ouders wel een briefje schrijven wordt er over haar geroddeld als die ene die weer eens onder de zwemles uitkomt. Ze zal wel dikke vetrollen hebben, waarom wil ze anders niet in het zwembad?
En als je last hebt van natte haren op de fiets bestaat er altijd nog de muts. Leer je kind breien, dan kan ze haar eigen hippe zelfgebreide muts op op school:-p

Ik heb me vroeger ook wel eens gedrukt voor de gymles (met het excuus van ongesteldheid), maar ik was er bepaald niet trots op. Opvallend genoeg kan ik me die 2 keer dat ik op oneerlijke wijze niet heb meegedaan beter herinneren dan de gymlessen die niet leuk waren!
Mocht het meisje er echt onder lijden dat ze een keer moet gaan zwemmen met school, dan moet je dat aanpakken - dat overgewicht bijvoorbeeld- in plaats van de andere kant op kijken. Tegenstrijdig eigenlijk - kind is onzeker over eigen figuur, een beetje te dik misschien, en je laat haar dan dus níet sporten!

je maakt het wel heel zwaar!

"Dat meisje heeft puberale problemen met haar lijf, haar natte haar en weinig zin in die zwemtoestand. Het is haar lijf en zin bepaald wat daar mee gebeurt, als daar hulp van ouders voor nodig is dan moet dat maar. Een kind met koemelk allergie dwing je niet om melk te drinken. Een puber met (irreëele)angsten ga je dwingen te doen waar het zo bang voor is? Dat is volgens mij de wereld op zijn kop. Eerst wat doen aan die angst en dan pas weer zwemmen en met nat haar door school lopen."

Ach kom zeg. Je kunt mensen op deze manier ook wel een complex aanpraten hoor. Dus jij regelt eerst een therapeut voor je kind zodat ze de keer erop wel weer mee kan naar het zwembad, of het baggerparcours?

de les

De les is dat al die meisjes in haar klas onzeker zijn over hun lijf en dat ze als ze zich hierover heen zet best lol kan hebben in het water.
Ik weet het ook nog goed hoor, dat zwemmen in de brugklas, ik was ook nog eens ongesteld. Ik kreeg van mijn moeder les in tampon inbrengen. Ook ik was onzeker over mijn lijf, maar het was gek genoeg toch best leuk.
Door je eigen traumaatjes op je kind te projecteren leer je dat ze voortaan alles beter kan mijden wat eng is.

therapie hebben we al gehad

Beide kinderen hebben al speltherapie gehad om met hun angsten om te leren gaan. In de oudergesprekken kregen wij handvatten hoe om te gaan met de angsten. Goede voorbereiding doen op een activiteit en door herhalen van de activiteit proberen de angst te reduceren.
Angst voor een Engelse presentatie wil ik coachen begeleiden voorbereiden, komt ieder jaar terug is dus een investering voor langere tijd. Met die angst voor dat zwemgedoe zou ik ook wel aan de slag willen, maar laat ik eerst zien dat ik mijn kind steun door het een briefje te geven om te laten zien dat ze met haar angsten bij mij terecht kan. Dwingen dat ze moet kan het vertrouwen schaden, daar waak ik voor.
Dochter aan dat baggerparcours laten deelnemen door intensieve voorbereiding, goede voorbeeld geven zie ik niet zitten. Voor een eenmalig iets vind ik het de moeite niet waard. Bovendien moet ik dan ook zelf iets in de bagger (het voorbeeld geven, laten zien dat het niet zo vies is en wel leuk kan zijn) dat is nou net niet echt mijn ding zeg maar. Dus dat briefje komt er.

lieverdje

Ja als er voor gymlessen of zwemgedoe weer therapie nodig is dan doen we dat.
Het kinder/puberbrein werkt heel anders dan het volgroeide brein van volwassenen. Die kleuter die je huilend komt vertellen dat er een krokodil onder zijn bed zit. Krijg je niet rustig door te zeggen zeur niet er is geen krokodil onder je bed ga maar slapen. Wij als volwassenen kunnen onder het bed kijken, zien geen krokodil en we slapen rustig verder. Bij een kind is daar wat meer theater voor nodig.
De puber denkt ook nog niet volwassen en heeft soms wat meer nodig dan een "stel je niet zo aan, ga zwemmen"
Ik praat mijn kinderen geen complex aan maar neem hun angsten serieus, ook als de angst niet reëel is.

de krokodil

nee, natuurlijk zeg je niet tegen een kind: "zeur niet, er ligt geen krokodil onder je bed". Maar er zit nog wel iets tussen dat en al teveel meegaan in de angst van het kind. Als je kind bij wijze van spreken na 3 weken nog een krokodil onder het bed heeft en jij je daar ernstig zorgen over maakt, kan je kind zelf ook gaan denken: ojee, ik denk aldoor dat ik een krokodil onder mijn bed heb. Mijn ouders vinden het heel erg, misschien is er wel wat ergs met mij aan de hand. En dat terwijl het kind niet bovengemiddeld angstig is en de helft van de kinderen in de klas elke nacht een krokodil onder het bed heeft. Kijk, als het kind nu elke avond 3 keer hysterisch krijsend uit bed komt of elke dag aan het eind van de middag al buikpijn krijgt omdat het over een paar uur naar bed moet, dan is het wat anders. Dan zou ik ook eens naar de huisarts gaan. Maar dat lijkt mij bij enige onzekerheid over het eigen lichaam en zorgen over 'zit m'n haar wel goed' niet nodig. Daar zou ik echt geen briefje voor schrijven.

Andere vraag: meldt jij je ook altijd ziek bij de jaarlijkse sportdag/afdelingsuitje op je werk, omdat je niet in een sportbroekje gezien wil worden door je collega's?

Lieverdje

"Andere vraag: meldt jij je ook altijd ziek bij de jaarlijkse sportdag/afdelingsuitje op je werk, omdat je niet in een sportbroekje gezien wil worden door je collega's?"

Ik meld mij niet ziek. Ik meld mij wel af. Ik ga niet zwemmen met collega's en ga ook niet serieus sporten met collega's en ik ga zeker niet in een kort broekje lopen.
Gelukkig beperken de sportieve activiteiten zich hier tot boerengolf, rondrijden op een Sparta of een stukje fietsen. En dat mag allemaal met een lange broek. En als je dat nodig vindt, kun je best een onderdeel overslaan.

mijn kinderen

zouden het heel leuk vinden als ze zouden gaan zwemmen met de gymles. Dus hier zou ik er niets mee hoeven. Maar net als Moni zou ik me afmelden als we hier op het werk zouden gaan zwemmen. Of sporten in een korte broek. Ze mogen me gerust sportief bezig zien, maar niet in badpak en niet in een kort gymbroekje. Er zijn grenzen. Maar dit geldt dus voor mij he, voor mijn kinderen speelt dit allemaal niet. Die zijn gelukkig niet zo onzeker als hun moeder.

daar zou ik me ook niet voor afmelden, maar goed ik organiseer dan ook het jaarlijkse bedrijfsbadmintontoernooi, doe mee met hardloopwedstrijden in het bedrijfsteam en volgens mij proberen ze me nu te strikken voor tafeltennis of zo.
Ik zie het verschil niet tussen de mensen op mijn sportclubs en mijn collega's, beiden kom ik in het dagelijks leven gewoon ook tegen.

We hebben een bedrijfsfitness dus elkaar in sportkleding zien is niet heel vreemd.
Er zijn er ook die tussen de middag baantjes gaan trekken in het nabij gelegegen zwembad. Of je komt ze gewoon tegen in de sportschool.

Bij ons zijn de sportieve uitjes afgeschaft ivm veiligheid.

ziekmelden nee, niet gaan ja.

Bij een uitje met collega's meld ik mij niet ziek maar zeg het eerlijk als de activiteit teveel van mij zou vragen. Een middag zwembad met de collega's dat doe ik. Ik zwem iedere week, geen punt. Zo'n baggerparcours of bootcamp achtig iets daar zou ik beleefd voor bedanken en zeggen ik dat vreselijk vind. Daarin is meegaan en niet deelnemen masr toeschouwer zijn ook nog een optie.
Op scholen kun je meestal voor dingen als baggerparcours geen vrijstelling krijgen dus rest er voor ouders niets anders dan ziekmelden of briefje meegeven met een lichamelijke blessure.

Stoeien

Ik heb op een school gewerkt en daar was een jolige gymleraar met af en toe een leuk thema: "Stoeien bij meester....."
Aaarrgghhh.....altijd dezelfde meiden die op zo'n dag ziek waren. En gelijk hadden ze.

Wilma

Als een gymleraar nu nog zoiets zou proberen zou een verbaasd opgetrokken wenkbrauw vermoedelijk genoeg zijn om hem tot inkeer te brengen, en anders een kort mailtje naar de directie. Stoeien bij meester, ja ja!

Groeten,

Temet

nou....stoeien

Dat vind ik een probleem van een hele andere orde.
Verder klinken mij de redenenom niet te gaan zwemmen nogal 'prinses op de erwterig'. Als je het rondlopen met natte haren en/of je gegeneerd voelen in je badkleding al als je grootste probleem kunt benoemen...

Nimbo

Dat vind ik eerlijk gezegd wat kort door de bocht. Het gaat hier om een puber en dan kan je je heel onzeker over je lichaam voelen. En ja voor een puber kan dat je grootste probleem zijn. Gelukkig maar zou ik denken.

Als ik het goed begrijp zijn de verwachtingen dat je van tegen je zin gaan zwemmen leert om:
1) je te haasten/op te schieten met omkleden
2) er een kans is dat je bij nader inzien het wél leuk vond dus dat tegen je zin iets doen mee kan vallen?

Heb ik het zo goed verwoord?

grootste probleem?

Iedereen die hier probeert het probleem van de dochter van Ts te bagatelliseren was vroeger zelf zeker een zeer stevig in de schoenen staande, nooit twijfelende, nooit angstige puber?
De meesten reageren met een volwassen blik, alsof natte haren geen probleem zou kunnen zijn.

Voor een puber dus wel, zijn mijn billen in deze broek niet te dik? (Maatje 36) Een puistje op de neus is in de ogen van een puber de Vesuvius die op uitbarsten staat. Natte haren staan zo onelegant er is vast geen jongen meer die mij meevraagt naar het schoolfeest. In volwassen ogen allemaal futiliteiten, in puberogen problemen van wereldformaat.

Morgenochtend zit ik met natte haren op de fiets als ik uit het zwembad kom en als ik dan thuiskom heb ik coupe windhoos maar waarschijnlijk is het dan meteen tijd voor mijn afspraak bij de IB-er. Jammer dan. Als tiener deed ik dat echt niet eerst mijn kapsel fatsoeneren en dan pas verder.

Hoe waren jullie vroeger? Boeide het jullie wel of niet of je coupe windhoos had of niet?

Ja hoor

Van mijn moeder moest ik zomers in een korte broek naar het zwembad. Echt niet, met die melkflessen. Dan legde ik een lange broek klaar in de garage om bij het weggaan aan te trekken.

Half a twin

Nee, boeide me niks. Ik trainde ook tot 7 uur 's morgens in die tijd dus mijn haar was vast nog niet droog als school begon. We trainden ook nog eens tegelijk met jongens. Nooit gemerkt dat iemand ergens last van had.

half a twin

nee hoor, ik was ook een puber met allerlei onzekerheden. Alleen heb ik geleerd, juist door allerlei angsten te doorstaan en niet bij voorbaat al te vermijden, om met onzekerheden om te gaan. En om al was het af en toe met angst, zweet en tranen, door de angst heen te gaan en te ontdekken dat ik het toch kon. En zelfs dat het eigenlijk nog best meeviel.

zelfde als Nimbo

ik kon mijn onzekerheid wel uiten, maar dan moest ik het toch gewoon doen. Ziek was je pas als je echt ziek was.

Ik heb tentamens gedaan tussen onderzoeken door in het ziekenhuis op de tijd dat mijn klasgenoten dat mochten doen bij een invaller omdat de echte docent tegelijk met mij een zelfde onderzoek onderging.

Briefjes schrijven hebben mijn ouders denk ik 1x gedaan in mijn hele school carriere en dat was om te melden dat ik mijn proefwerk niet kon maken omdat ik dat onderzoek had.

Ik vind dat we watjes kweken tegenwoordig.

Niet

Ik heb in de vijfde en zesde van de middelbare ongeveer de helft van de gymlessen meegedaan. Destijds was spijbelen een heel stuk eenvoudiger dan tegenwoordig. Zwemmen had ik waarschijnlijk geen probleem gevonden, mijn complexen begonnen pas na de middelbare school ;-)
Dat mijn dochter niet mee wil doen met zo'n modderdag en niet in badpak wil heeft te maken met veel complexere redenen dan alleen onzekerheid of een bad hair day. Ik maak per situatie een inschatting van hoe belangrijk iets is, en hoe belangrijk het is dat ze op dat specifieke vlak haar angsten trotseert.