U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
zoon trekt online onderwijs niet
Ik zag mijn zoon (4vwo) al weer steeds meer in een dip raken, en net een gesprekje gehad en kwam het eruit: hij vindt het online onderwijs zoals het is vormgegeven op zijn school verschrikkelijk. En dat komt vooral door de vele opdrachten ipv de reguliere toetsen. Hij haat de opdrachten, die hij zinloos vindt, veel te veel werk, hij leert er niks van, etc.
Hij wil liever gewoon toetsen: bijvoorbeeld woordjes leren en reproduceren, want dat heeft zin want vergroot de woordenschat en de woordjes die hij kent hoeft ie niet meer te leren.
Bij de bètavakken oefenen wat ie nog niet snapt en hup toetsen maken en door. Veel op inzicht en denkwerk. Overslaan wat ie al kan. Dat vindt hij veel efficiënter.
De school is op zich een prima school, staan open voor van alles en hebben het online lesgeven snel goed vormgegeven en zijn bereid om te leren van feedback van leerlingen en ouders. Ze kunnen nu niet meer toetsen dus beoordelen ze de leerlingen op opdrachten (naast werkhouding zoals aanwezig zijn bij de meets).
Ik heb enorm met zoon te doen, ik snap het ook goed en zoek naar manieren om het voor hem draaglijker te maken.
Hebben jullie ideeën?
Tsjor
Ik geef Engels en ik heb een geweldige Amerikaanse homeschooling site gevonden met enorme hoeveelheden materiaal die voor leerlingen klaar worden gezet naar aanleiding van hun eerdere prestaties. Ik doe nu een pilot met mijn 4e klas, dat kon gratis. Als ik het erdoor krijg wil ik dat volgend jaar ook, tegen betaling. Enorm veel afwisseling, scores met beloningen, rapportages met aanbevelingen voor elke leerling... echt ideaal.
Aanmodderen
Eerlijk gezegd, de resultaten die ik gezien heb van cursisten die online lessen hadden gevolgd (toen het nog mocht) waren dramatisch slecht. Nu is dat wellicht ook niet vergelijkbaar, ogenschijnlijk waren het vooral bedrijven die snel en gemakkelijk veel geld wilden verdienen.
Ik ben zelf een groot voorstander van de visie, dat docenten en scholen de leerlingen en cursisten moeten faciliteren om te leren. Dat betekent meestal veel werk stoppen in de voorbereiding, met name weten welke materialen beschikbaar zijn, voor wie en hoe die ingezet kunnen worden, liefst afgestemd op elk individu. In mijn kleine groepen zitten werkt bijna iedereen op een ander niveau kan niet anders.
Ik krijg het 'klassieke' les geven niet onder de knie: de docent die tot op de minuut bepaalt wat de klas als geheel gaat doen. Gelukkig past dat ook niet bij mijn doelgroep, maar elke les waarin de activiteit van de docenten centraal staat is volgens mij een verkeerde les.
Dat maakt het vak niet waardeloos, in tegendeel. Ik vind het bijzonder uitdagend en mooi om goed te volgen wat cursisten doen,w aar ze tegenaan lopen, na te denken over hoe zij die hobbels kunnen overwinnen, is daar uitleg voor nodig, extra oefening etc., en dan advies op maat te geven. Dat kan ik, omdat ik een relatief kleine groep heb en relatief veel tijd per les. Met groepen van 30 in 50 minuten kan dat niet.
Afstandsonderwijs kan deels in grote groepen, zoals AlisonH: het instituut uit Amerika heeft niets met haar leerlingen. Maar de leerlingen wel met het instituut. Tegelijkertijd kun je dan als faciliterende docent veel beter individuele voortgang in de gaten houden en leertrajecten vorm geven.
Waarom gaat dat hier niet zo snel?
- de afstanden hier zijn kleiner, het is verleidelijker om toch weer reële ontmoetingen en fysiek contact mogelijk te maken;
- je hebt een enorme berg voorbereidend werk nodig. Engels materiaal is gemakkelijker over te nemen, maar Nederlandstalig materiaal zul je toch veelal zelf moeten organiseren;
- wil het effectief zijn, dan heb je zoiets nodig op grotere schaal. Er zijn nu al wel websites en filmpjes van anderen die je kunt gebruiken en delen, maar dat is allemaal nog ongeordend. Er zit geen systematiek in. Die systematiek heb je nodig wil het ook toegankelijk zijn. Maar dan kom je aan de eigen identiteit van scholen en hun wens om het wiel zelf uit te vinden. En de angst voor één grote schoolaanbieder, die alles kan gaan bepalen. De schoolstrijd is nog niet uit ons bloed.
Er zullen vast en zeker wel experimenten komen, deze crisis heeft laten zien dat er op afstand ook dingen mogelijk zijn die in fysiek onderwijs niet mogelijk zijn. Er zal best een nieuwe chemie komen: het beste uit twee mogelijkheden behouden. En het afgrijselijke (want dat is er nu ook, in beide vormen) zoveel mogelijk overboord gooien.
Tsjor
Australië
Ik heb weken geleden al geopperd om naar Australië te kijken. Inclusief een link naar de organisatie.
Canada
Ex heeft jaren geleden al een studiereis naar Canada gemaakt. Ook ver gevorderd in het vorm geven van afstandsonderwijs. Hij heeft daarna een online cursus gemaakt voor een vak, waarvoor op verschillende scholen een beperkt aantal leerlingen was. Maar dat ontwikkelen kost tijd, meer dan we nu hadden (8 weken, als je niks anders te doen had).
Ik heb ooit met veel plezier een MOOC gevolgd van de universtieit Leiden en ontdekte toen ookw at de voordelen zijn van een goed opgezette online cursus. Deze was in het Engels, dan kun je een megagroot gebied bestrijken, waardoor je veel deelnemers kunt krijgen. Dan heb je ook concurrenten, dus je moet het materiaal wel goed maken.
Nederlands is een klein taalgebied. Dat maakt de ontwikkeltijd langer, de concurrentie beperkter (met als risico dat er één dominante aanbieder komt) en de kwaliteit zal zich dus ook langzamer ontwikkelen.
Maar er kan wel veel meer.
Tsjor
Zoon is naar school
Er gebeurde hier echt niets, zelfs Zoomen lukte hem niet. Nu mag hij in overleg met de mentor 's ochtends naar school. Dat werkt goed.
Tamar
Wat fijn!
Ja echt!
Hij loopt stoer te mopperen, maar hij straalt wel. Geweldige mentor!