Wie bekostigt de HBO-studie?

Maar echt....

‘.....woning betalen,eten kopen, vakanties betalen, allemaal van hun eigen geld. Ook de studieschuld terugbetalen, van hun eigen geld.’

Waarom denk je dat onze kinderen (kinderen van ouders die fors meebetalen aan de studie èn die aan financiële opvoeding doen)?niet die dingen kunnen betalen als ze zover zijn als jouw kinderen?

Tsjor

Hier gaat het denk ik ongeveer als bij Aagje. Mijn dochter, 19, is zeer goed met geld, verdient wat, geeft wat uit, spaart wat, denkt na, kijkt vooruit, regelt zaken. En het zou ook zo maar kunnen dat ze haar hele studie doorkomt zonder of met een kleine studieschuld. Wat is daar dan minder goed aan? Of begrijp ik je verkeerd?

Tsjor

Jongeren hebben heel veel schulden bij telefoonmaatschappijen. Het gaat niet om de abonnementskosten maar op de telefoon. Ze kopen hem op afkoop en hebben dan een 2 jarig aflopend krediet van zo'n 850 euro. En als ze die niet op tijd betalen dan krijgen ze na verloop van tijd een bkr notering.

Ik denk dat daarom ook telefoonmaatschappijen erbij zitten. Een gloednieuwe telefoon is toch bij veel jongeren een dingetje . Ook als ze die eigenlijk niet kunnen betalen

Oh ja

Vlinder, dat vergeet ik steeds, die telefoons met abonnement, wat je af moet betalen.

Tsjor

'Wat is daar dan minder goed aan? Of begrijp ik je verkeerd?'Ja, je begrijpt me verkeerd.
Op zich is daar niets verkeerds aan, daar gaat het ook niet over. Het is zeker ook geen pleidooi om zoveel mogelijk studieschuld op te bouwen. Maar wel een verzet tegen de gedachte dat het een taak is van ouders om zoveel mogelijk te moeten doen om een studieschuld van hun kind te voorkomen.
Het nieuwe stelsel van studiefinanciering werkt dat duidelijk in de hand. Met als gevolg dat er een grotere tweedeling ontstaat in de samenleving. Kinderen die op de arbeidsmarkt komen zonder studieschuld; en ouders die het niet aandurven en hun kind daarom liever niet laten studeren; of jongeren die met een grote studieschuld aan hun leven beginnen en daar 35 jaar (wie dat ooit bedacht heeft) aan vast zitten.
Die slechte ontwikkeling wijt ik vooral aan het studiefinancieringsstelsel. Het kan best zijn dat er in mijn studietijd ook rijke ouders waren die hun studerende kinderen nog onderhielden, maar dat was niet zichtbaar onder de studenten. Voor mijn gevoel (maar het kan zijn dat ik daarin misleid ben) was er veel meer gelijkheid: geen geld, maar ook geen angst voor een te grote lening die niet terug te betalen was. Die angst is er nu wel.

Tsjor

Telefoon

'Ze kopen hem op afkoop en hebben dan een 2 jarig aflopend krediet van zo'n 850 euro.'

Dan hebben ouders dáár dus een stukje financiele opvoeding laten liggen. Niet als zij bijdragen aan de studie.

Overigens geldt dat van die lening voor een mobiel maar voor een klein deel van de jongeren. En voor een deel van de volwassenen!

Maar Tsjor

dan verzet je nu toch echt de paaltjes.

Eerst leek het je vooral te gaan om het opvoedkundige aspect van zelf doen en vertel je er iedere keer dat kinderen met ouders als jij beter af zijn dan kinderen met ouders als ik. Omdat onze opvoedkundige principes niet goed waren en dat kinderen niet zelfstandig maakt. En ze geen goede financiële opvoeding krijgen in jouw ogen.
Nu betoog je dat er door de afschaffing van de studiefinanciering een tweedeling ontstaat als ouders van de ene groep wel (al dan niet fors) bijdraagt en de andere groep niet (of heel weinig) en dat jij daar tegen bent. En dat je daarom vindt dat ouders niet (veel) moeten bijdragen.

Ik ben het helemaal met je eens dat het afschaffen van die studiefinanciering een slechte en domme politieke keuze is. Ik was er zwaar op tegen en ben er nu erg voor als dat zsm gerepareerd wordt. Met een reparatie voor de studenten die van alles niets hebben gehad.

Maar dan: jij vindt dus om ideologische redenen dat ouders niet (teveel) bij moeten dragen. Ik was tegen die politieke keuze maar vind niet dat ik mijn kinderen daarvan de dupe moet laten worden als ik andere mogelijkheden heb.
Op de grote schaal kan ik het niet veranderen (behalve mss door in dit opzicht ‘goed’ te stemmen, maar dat helpt alleen als genoeg mensen dat doen) maar individueel kan ik dat wel. Dus dat doe ik dan toch maar. Ook al werkt dat ook iets in de hand (tweedeling) dat ik liever niet zou zien.

Maar ook: als je pleit voor studiefinanciering vervalt ook een deel van jouw opvoedkundige argument. Dan hoeven de studenten ook niet zelf voor al hun geld te zorgen. En dan zijn ze mss minder afhankelijk van hun ouders maar wel nog steeds van de staat. Dus opvoedkundig levert dat allemaal niet zoveel op, in mijn ogen dan hè.

Aagje

'Eerst leek het je vooral te gaan om het opvoedkundige aspect van zelf doen en vertel je er iedere keer dat kinderen met ouders als jij beter af zijn dan kinderen met ouders als ik. (...)"
Nee, dat is wat jij mij steeds wil laten zeggen.
Evenals dit: 'En dat je daarom vindt dat ouders niet (veel) moeten bijdragen.'
'Maar ook: als je pleit voor studiefinanciering vervalt ook een deel van jouw opvoedkundige argument. Dan hoeven de studenten ook niet zelf voor al hun geld te zorgen.'

De kans dat de studiefinanciering 1000 euro wordt is erg klein.

En weer een verdraaiing: ik zeg nergens dat het goed is als studenten voor hun eigen geld moeten zorgen. Het gaat om zelfstandigheid, onafhankelijk worden van je ouders.

Alle mensen zijn afhankelijk van geldgevers, of dat nu je werkgever is, je man, de staat of je consumenten.

Tsjor

Laatste poging

' En dan zijn ze mss minder afhankelijk van hun ouders maar wel nog steeds van de staat. Dus opvoedkundig levert dat allemaal niet zoveel op, in mijn ogen dan hè.'
Het verschuil is dit: bij afhankelijkheid van de staat levert dat een verbinding op met de samenleving, de politiek, de beslissingen die iedereen neemt over iedereen. Bij afhankelijkheid van de ouders levert dat alleen een verbinding op met je ouders en kan buiten schot blijven wat er voor de rest gebeurt in de samenleving, die 'klappen' vangen je ouders wel op.

Tsjor

Tsjor

Je verzet inderdaad de doelpalen. Je had het over een betere financiële opvoeding en noemde daarbij "studielening terugbetalen met hun eigen geld" versus "een grote bijdrage van de ouders". Waarbij het duidelijk béter was in jouw ogen (of althans in jouw tekst) dat kinderen gaan lenen en van hun eigen geld terugbetalen. Dus als ik je verkeerd begreep, schreef jij het verkeerd op

"Maar wel een verzet tegen de gedachte dat het een taak is van ouders om zoveel mogelijk te moeten doen om een studieschuld van hun kind te voorkomen."

Die gedachte is hier helemaal niet. Daar hoef je je niet tegen te verzetten. Het punt was meer een beetje verzet van onder meer Aagje en mij tegen de tegenoverstelde gedachte, namelijk dat je je kind zo min mogelijk moet geven als je wilt dat hij leert om goed met geld om te gaan. Ik weet dat je dat niet letterlijk hebt gezegd, maar daar kwam je betoog toch een beetje op neer?

Verder onderschrijf ik de post van Aagje volledig.

Overigens waren de verschillen toen ik studeerde in de jaren negentig ook al groot. Ik had een vriend die elke maand duizend gulden van zijn ouders kreeg zodat hij niet hoefde te lenen. En een vriend die een compleet zelfstandig huis van zijn ouders kreeg, tijdens zijn studietijd. En oja, ook nog iemand met ouders die een studentenhuisje kochten voor haar en twee vriendinnen. De tweedeling is nu inderdaad nog groter denk ik, en laten we alsjeblieft de basisbeurs herinvoeren, maar daar ging deze discussie niet over. Kun je je kind een goede financiële opvoeding én tegelijkertijd een flinke financiële bijdrage meegeven? Ik zeg ja.

Oh tegelijk

84 en 85 had ik nog niet gezien, vandaar de herhaling

Lees de hele discussie nog maar eens terug. Vanaf #19 begint Aagje uit zichzelf over een richtingenstrijd.
In #32 komt van mij het 'beter' aan de hand van de inbreng van in dochter hierover.
Vanaf dat moment komt Aagje in het geweer: iedereen doet het op zijn/haar manier (een open deur natuurlijk); alleen die opmerking van mijn dochter, dat kan echt niet.
Op voorhand had ik het overigens niet zo bedacht, ik had de financiële ruimte niet om 3 kinderen vanaf 18 jaar financieel te onderhouden. Voor mij is de uitkomst dus een verrassing, maar daarom niet minder waardevol als inbreng in dit gesprek.

Tsjor

Ik ben door deze discussie niet anders gaan denken over het betalen van de studiekosten voor mijn dochter. Dat kan aan mij liggen natuurlijk ☺. Maar de argumenten hebben mij niet aan het wankelen gebracht.

Pffffff

Tsjor, nou ik heb de discussie ook goed terug gelezen en ik herken niet wat je nu schrijft in #88.

Ja, ik noemde de richtingenstrijd. Niet omdat ik die nu wilde starten maar als een beschrijving van wat ik hier (en ws ook irl) zie gebeuren als het over dit onderwerp gaat.
Er zijn degenen die vinden dat jongelui vanaf 18 jaar zo veel mogelijk zelf verantwoordelijk moeten zijn voor hun keuzes en het geld voor hun studie. Er zijn degenen die voelen dat die verantwoordelijkheid ook nog erg bij de ouders ligt. Als dat financieel kan. Als dat niet zo is, houdt dat natuurlijk op. Dat is een waarneming waar ik geen waardeoordeel aan hing.
Ik beken mezelf tot de tweede categorie, weer zonder daar een waardeoordeel aan te hangen. Of de keuzes van anderen te voorzien van een waardeoordeel.

Als ik teruglees, zie ik steeds gebeuren dat ik aangeef hoe wij het doen en dat jij dan terugkomt met een soort van ‘ja maar.....’ waarbij je dan aangeeft hoezeer die zelfstandigheid zoals jij die omschrijft bijdraagt aan nadenken over zorgkosten, niet behoeftegestuurd geld uitgeven, leren dat je moet plannen en leren dat er een bodem is. Als ik dan aangeef dat wij ook omgaan met de dingen die jij als probleem benoemt, komt er steeds weer een tegenwerping waarom dat toch niet echt het goede is.
Maar ja....ik lees blijkbaar niet goed en jij wel. Ook goed.