Wie bekostigt de HBO-studie?

Nee joh, Tsjor

Ik ervaar het verhaal van jouw dochter helemaal niet als vervelend. Ik vind het alleen niet zo maatgevend als jij het leek te presenteren in de vorige post waarin je dit aanhaalde.

Ik vind dat jij zo’n hoop aannames doet die voor mij helemaal niet herkenbaar zijn. Je blijft maar doen alsof veel bijdragen betekent dat kinderen niets hoeven te leren over budgetteren en geen keuzes hoeven maken. En je doet alsof dat betekent dat er geen financiële opvoeding wordt gegeven. Maar dat is niet meer dan een frame want niet zoals het in onze werkelijkheid is. En in die van mensen in mijn omgeving.

Ik herken helemaal niet jouw beeld over behoeftegestuurd geld uitgeven en doen alsof de portemonee geen bodem heeft als algemeen gevolg van veel bijdragen. Niet dat het niet zal voorkomen, maar toch echt niet automatisch en algemeen. Daar zit natuurlijk een taakopvatting bij de ouders mbt verwachtingsmanagement.
Kinderen hier weten dat onze portemonnee een boden heeft en die van hen ook. Ondanks dat wij flink bijdragen aan studiegerelateerde zaken. We hebben al in die jaren nog nooit een conflict gehad over wat we niet betaalden*. Onze kinderen gaan, zoals eerder gezegd, niet uit van die blanco check en vinden het ook niet stom als we iets niet betalen. Weten heel goed dat ze geen rekening kunnen indienen voor bijvoorbeeld de Mc Donalds met vrienden na college/sport of voor een vakantie los van het gezin. Als ze die betalen/sparen van het geld dat ze van ons krijgen en wat ze erbij verdienen, is dat prima. Zullen we niets over zeggen. Natuurlijk willen ze die luxe dingen ook wel eens graag. En als dat kan door te sparen hebben ze geluk. Kan het niet, dan voelen ze daar die grens. Let wel, dit is maar een voorbeeld. Het gaat natuurlijk niet alleen over Mc Donalds of vakantie, maar over veel meer.

Nogmaals, er zijn meer wegen die naar Rome leiden ook in de manier waarop je als ouders wel of niet bijdraagt aan de studie. Ik vind het bijzonder dat je alleen die van jezelf als zaligmakend en normatief lijkt te zien.

* het feit dat we nu nooit een conflict hebben over bijdragen en waar we niet aan bijdragen geeft geen garantie voor de toekomst. Dat besef ik. Maar ik besef ook dat ook andere keuzes conflict kunnen veroorzaken.

Die heilige zelfstandigheid

Even een klein persoonlijk tegengeluidje. Ik snap wel dat je trots kunt zijn op je kind dat van alles zelf regelt en zelf betaalt, dat zou ik ook zijn, maar van mij hoef je niet zo jong mogelijk al zo zelfstandig mogelijk te zijn hoor. Er zijn ook andere dingen om goed in te zijn. Zelfstandigheid is voor mij niet zo'n heilig streven. Uiteindelijk is zelfstandigheid wel de bedoeling natuurlijk, maar zo jong mogelijk? Neuh.

Dat heeft overigens een persoonlijke reden hoor. Ik kan gewoon niet meedoen met de verhalen van trotse ouders over hun zelfstandige kinderen. Met elf al een krantenwijk, met vijftien al een vakantie geregeld, tja, hier ging het anders. Dochter is jarenlang fysiek en mentaal ziek geweest en heeft nog steeds een lichaam dat ongeschikt is voor de meeste bijbaantjes. Nu is zij 19, nog weinig zelfstandig, mentaal ook nog wat wiebelig en ze krijgt ook nog eens best veel van ons. Wat allemaal met elkaar te maken heeft natuurlijk.

Ze gedraagt zich ondanks alle luxe nooit verwend, ze heeft enorm veel talenten en is sowieso een aanwinst voor de mensheid (aan moedertrots ook geen gebrek ) maar zelfstandigheid is dus niet haar sterkste kant. Het komt wel. Maar wel wat langzamer dan gemiddeld. Dat is ook prima.

Het is niet zozeer dat ik trots ben op mijn kinderen, ik vind het leuk dat ze zelf zo trots kunnen zijn. Daar kan ik echt met plezier naar kijken.

En ik hoop dat jouw dochter die trots ook kent, al gaat dat dan misschien over hele andere dingen.

Tsjor

'Wellicht speelt bij mij ook mee, dat ik de ervaring heb dat een ouder plotseling kan overlijden, op jonge leeftijd. '

Mijn vader is overleden toen ik 12 was, mijn moeder toen ik 22 was. Ze werden respectievelijk 36 en 42. Dus dan zou ik dezelfde conclusie hebben moeten trekken, wat niet zo is.

Algemeen

'Dus dan zou ik dezelfde conclusie hebben moeten trekken, wat niet zo is.' Het blijft een beetje merkwaardig hoe persoonlijke verhalen naar algemeenheid worden getrokken. (Aagje doet dat ook)
Ik zei dat het voor mij wellicht meespeelde. Ik ben me er bijzonder van bewust dat je vandaag als ouder kunt functioneren en morgen in de kist kunt liggen. Die bewustheid draag ik mijn hele leven lang al met me mee en dat maakt ook dat ik mijn positie als ouder wellicht iets anders inkleur, niet onmisbaar willen zijn, zorgen dat kinderen (leeftijdsgebonden en natuurlijk ook aan conditie gebonden) zo snel mogelijk zelfstandig zijn. Voor als het nodig is.

Tsjor

Nature of nurture

Hier twee kinderen. Met dezelfde financiële opvoeding. Kind 2 weet wanneer zorgtoeslag komt, geeft na die datum geen geld uit tot de verzekeringspremie is afgeschreven en heeft meerdere spaarpotjes. Is 18, kan niet werken doordat ze nog steeds hersteld van een ziekte, maar krijgt (want 6vwo) van de overheid een tegemoetkoming scholieren. Die ze spaart. Weet wanneer eigen risico wordt afgeschreven en stuurt dan meteen een betalingsverzoek naar ons. Want dat hebben we zo afgesproken.

Ander kind. Is 21. Heeft al drie keer een probleem met zorgverzekering gehad, deurwaarders brieven voor van alles en nig wat. Toch heeft hij dezelfde voorbeelden en opbouw van zelfstandigheid gehad als zijn zus.

Verschil? Oudste is een IADH kind, waar er steeds meer diagnoses uit de DSM langskomen. Maar ook op zijn 18e, toen alleen adhd het probleem leek te zijn, was hij al niet in staat om financieel verstandige keuzes te maken.

Conclusie; ja, goed voorbeeld is belangrijk. Erover praten ook (‘goh, nu even geen nieuwe kleren meer want budget is op’) en meekijken tot hun 18e zeker.
Maar je weet het niet. Ik vind zelf de oudste nog lang niet financieel volwassen. Weet ook niet of hij dat ooit wordt. Je doet er alleen niets aan.

Mijn antwoord is dan tegenwoordig ook; wat bij jou en het kind past. Jongste zal niet lenen, want blijft thuis wonen en gaat volgend jaar erbij werken. En wij kunnen het ons veroorloven om geld uit te geven aan haar studie. De Oudste heeft al een studieschuld, die is opgegaan aan het studentenleven. Helaas. Die sleept hij ook nog mee. We hopen dat hij ooit in gaat stemmen met een bewindvoerder die op zijn geld let. Tot die tijd krijgt hij van ons helemaal niets meer.

Vandaar; aangeboren of aangeleerd, ik weet het niet. Een kind dat het goed doet is niet meteen ‘jouw verdienste’. En een kind dat het niet goed doet ‘jouw schuld’.

Tsjor

Het wordt bijna grappig. Als er, in mijn beleving, in dit draadje nu iemand is die op basis van eigen ervaringen in dit draadje algemene conclusies trekt, dan ben jij dat wel op basis van de ervaring van jouw kinderen en jezelf.

Ik zeg niet, nergens volgens mij, dat mijn/onze manier de enige is. Zoals jij alsmaar wel lijkt te doen over jouw methode. Ik zeg dat onze manier een manier is die voor ons werkt waarbij we in tegenstelling tot wat jij denkt ook aandacht hebben voor bewustwording en budgetteren. Ik ontkracht, idd met wat eiger ervaring maar ook met wat ik in mijn omgeving zie, hooguit dat wat jij zegt algemene geldigheid heeft. Niet meer en niet minder.

Overigens

Denk ik dat het in dit onderwerp eigenlijk gaat over persoonlijke zaken als mogelijkheden en opvattingen.
In die zin is het dus niet vreemd om eigen ervaringen en mogelijkheden in te brengen.
Ik zie alleen niet dat wat voor de een werkt bewijs is dat het algemeen geldig zou moeten zijn en per se beter is dan wat de ander doet.

Niet zelfstandig

Mijn vorig jaar nog totaal niet zelfstandige zoon vertrok vorig jaar toen hij net 17 was in zijn eentje naar Australië voor een jaar highschool.

En dat ging prima. Hij zocht daar alles zelf uit. Regelen de abonnementen. Ging op reis. Budgetteerde keurig. Thuis zou hij bij alles wat nieuw en beetje eng is direct om hulp gevraagd hebben (bijvoorbeeld hoe reis je met de trein) en daar deed hij het gewoon.

Ik denk dat bijna alle kinderen zodra het moet het prima zelf kunnen. Ik geloof daarom niet zo in oefenen zodra je 18 bent. Mijn kinderen hoeven dat niet en ik heb er ook alle vertrouwen on dat zodra ze zelfstandig gaan wonen ze het ook prima zelf kunnen.

En wil je wel dat je kinderen op hun 18e alles zelf regelen dan moet je dat vooral zo doen maar ik geloof er niks van dat het zoveel uitmaakt later als ze echt zelfstandig gaan wonen.

Nibud

Heel algemeen dan: Nibud constateert dat jongeren vooral schulden opbouwen als ze zelfstandig gaan wonen.
Nu is het lastige dat Nibud daartoe ook de studieleningen telt. Op zich terecht, want het is schuld. Maar de studielening is een plan van de overheid en niet elke ouder heeft genoeg geld om 1000 euro per kind per maand over te maken.
De andere schulden die worden genoemd zijn met name:
- zorgverzekering;
- telefoonabonnement.
Advies: financiële opvoeding.
Die financiële opvoeding kan ook zijn het organiseren van je eigen reisjes, dat is waar.

Tsjor

Precies dat Tsjor

En hoezo is 18 de magische leeftijd om die vaardigheid aan te leren?
Dat proces begint al veel eerder. En loopt niet bij iedere kind gelijk op. Het ene kind kan prima op 18-jarige leeftijd losgelaten worden, en het andere kind heeft op dat gebied nog wel wat aan rijping te ondergaan.
Ik zie het als leren zwemmen. Dat gaat ook onder begeleiding en stapje voor stapje. De meest kinderen lukt het echt niet om een A-diploma te halen als ze op 6-jarige leeftijd zonder zwemvleugeltjes plotsklap in het diepe gegooid te worden en als aanmoediging meekrijgen: Zo nu mag je zelf zwemmen! Dat is de manier om te verdrinken.

Het is echt voor doen, samen doen, alleen doen. En dat laatste kan ook prima vanaf 21 of 25.

Jemig

Wil je je kinderen zo lang 'verzorgen'? Tsjor

De magie van 18

is dat kinderen dan door de maatschappij zelf verantwoordelijk worden geacht voor een aantal cruciale zaken, zoals de ziektekostenverzekering.
Het is zeker waar dat er kinderen zijn die een zodanige problematiek hebben dat dat niet mogelijk is. Maar dat doet niets af aan het algemene, bij wet vastgelegde uitgangspunt.

Tsjor

Leuk juist

'Wil je je kinderen zo lang 'verzorgen'?'

Graag! Wij hebben het heel gezellig thuis, van mij mag mijn puber nog heel lang thuis blijven wonen. Haar vriendengroep is ook heel leuk, een stelletjes nerds bij elkaar. Als ze op kamers wil, is dat prima. Maar zolang ze dat niet wil, geniet ik van de extra tijd met haar. Het gaat al zo hard.

Jemig

Tsjor, wat een normatieve opmerking weer nav de post van Ginny. En door het woord ‘verzorgen’ in te brengen frame je het alsof het gaat om klein houden. Wat is er mis met rekening houden met de behoeftes, de mogelijkheden en onmogelijkheden van een kind. Wat is er mis met samen doen zo lang het het nodig is, zie ook wat Biebel omschrijft.
Wat je zegtis ook niet in lijn met wat jij beschrijft dat je nu doet: nu je het financieel ruimer hebt, ondersteun jij je kinderen toch ook (#48)? En die zijn vziw de 18 allemaal ruimschoots voorbij.

Ik snap het echt niet. Waarom kun je niet instemmen met de gedachte dat iedereen het op zijn eigen manier doet, dat de meeste mensen dat afstemmen op hun eigen (on)mogelijkheden en die van hun kinderen. En dat veel/alles bijdragen aan de studie niet hetzelfde is als geen financiële opvoeding geven. En dat onze manier niet de enige juiste is, zoals die van jou dat ook niet is.

Of andersom

"Het is zeker waar dat er kinderen zijn die een zodanige problematiek hebben dat dat niet mogelijk is. Maar dat doet niets af aan het algemene, bij wet vastgelegde uitgangspunt."

Het is maar niet hoe je het brengt natuurlijk. Ik zie het vooral andersom: het bij wet vastgelegde uitgangspunt doet er niets aan af dat 18 een arbitraire grens is, want iedereen is verschillend.

"Wil je je kinderen zo lang 'verzorgen'? Tsjor"

Ja? Waarom niet? Ik ben mijn kind niet zat hoor. Om er ook maar eens een suggestieve formulering in te gooien.

ieder doet het op zijn eigen manier

en ik denk dat daar geen goed of fout in is, het is ook zeker afhankelijk hoe de kinderen, in dit geval jongvolwassenen, zijn.
Wij betalen het collegegeld (premaster), zorgverzekering en andere dingen voor school maar dan wel de duurdere zoals laptop. Schriften en pennen, dat soort zaken betaalt hij zelf.
Hij leent een bedrag van Duo voor de huur.

Hier trouwens ook inzicht in de kosten die gemaakt zijn aan zorg.

Eens met Aagje

Wij betalen ook best veel voor de kinderen. Ik gun ze dat ze afstuderen zonder studieschuld of met weinig studieschuld. (als ze wel op kamers gaan.) Dat wil niet zeggen dat ze geen financiële opvoeding krijgen hoor. Hier krijgen ze al jaren kleedgeld, (ver voor hun 18en), dat is geen ruim bedrag dus als ze dure kleding willen moeten ze of sparen of erbij werken. Beide kinderen hebben altijd baantjes gehad, inderdaad ook een krantenwijk vanaf hun dertiende. De jongste heeft vanaf de lockdown tot hij weer naar school moest in een winkel gewerkt. Daar heeft hij heel veel geleerd.
De oudste heeft zichzelf aangemeld bij het HBO, haar eigen zorgtoeslag aangevraagd, boeken besteld etc.
Ik heb verschillende jonge collega's die tijdens hun studie thuis zijn blijven wonen, ook tijdens de eerste jaren dat ze gingen werken. Ondertussen flink sparen en dan hun eigen huis kopen. Het is misschien een ander scenario als op kamers gaan en een studielening afsluiten. Maar hij is niet perse slechter... Voor vele is dit ook het gevolg van het afschaffen van de studiefinanciering in 2015.

Aagje

'Wat je zegtis ook niet in lijn met wat jij beschrijft dat je nu doet: nu je het financieel ruimer hebt, ondersteun jij je kinderen toch ook (#48)? En die zijn vziw de 18 allemaal ruimschoots voorbij.'
Er is een groot verschil: ze kunnen het in principe allemaal zelf. Het is als een verjaardagskado geven. Niet noodzakelijk, maar wel leuk. Prettig, ook voor mij: niet noodzakelijk, maar wel leuk.

Tsjor

Ondertussen

op de radio een item over jongeren en schulden, maar dan een positief item: bedrijven die samenwerken met de gemeente om schulden aan te pakken. De bedrijven die dan als voorbeeld genoemd worden zijn: de belastingdienst (werkt mee, jawel!) en vervolgens worden enkele ziektekostenverzekeraars genoemd, en daarna nog de telefoonaanbieders (snap ik niet zo goed, er zijn zulke goedkope abonnementen te krijgen, maar goed).
De grootste probleemgroep wordt ook genoemd: vooral jongeren die eerder onder jeugdzorg vielen en uit tehuizen komen. 18 en dan vrij zijn van bemoeienis, en geld hebben, dat vraagt om moeilijkheden. In de jeugdzorginstellingen wordt vreemd genoeg nog steeds heel erg weinig gedaan aan financiële opvoeding, en aan nazorg. Voor deze jongeren mag wel 10.000 euro klaar staan om de eerste klappen van het leven in de grote-mensen-wereld op te vangen. Is goedkoper dan weer een begeleider.
Maar daardoor realiseerde ik me wel, dat de zelfstandig ziektekostenverzekering aanvragen en beheren (belastingtoeslag, eigen risico, soms meer moeten betalen voor bepaalde medicijnen etc.) eigenlijk wel het mooiste leertraject is voor 18-jarigen. Niet alleen om met geld om te gaan, maar ook om met instanties om te gaan. En ook met soms de absurditeit met zulke instanties (in mijn ervaring: met de ziektekostenverzekeraar). Hoe je soms welwillend gemangeld kunt worden bijvoorbeeld. Dat je moet bellen. Of moet schrijven. Ingewikkelde brieven lezen. email nakijken (niet alleen je apps). Etc. etc. Er zit een heel leerproces achter. En dat leerproces helpt je zeker op weg als je later met andere instantie s te maken krijgt, denk ik.

Tsjor

Tsjor

‘Er is een groot verschil: ze kunnen het in principe allemaal zelf.’
Wat geeft jou nu de gedachte dat dat grote verschil er is tussen jouw kinderen en die van mij? Dat die van mij het in principe niet zelf zouden kunnen?

Volgens mij zeg ik iedere keer dat wij ook aan financiële opvoeding doen, maar jij weigert botweg te geloven dat dit ook kan lukken op een andere manier dan die van jou.

Verschil

'Er is een groot verschil: ze kunnen het in principe allemaal zelf.’

Er is dus géén verschil.

Ze kunnen zelf hun woning betalen,eten kopen, vakanties betalen, allemaal van hun eigen geld. Ook de studieschuld terugbetalen, van hun eigen geld. Als ik morgen dood neerval komen ze niet in de financiële problemen.

Tsjor

Aha Tsjor

'Ook de studieschuld terugbetalen, van hun eigen geld. '

Die van mij hoeft geen studieschuld terug te betalen, die begint dus meteen met een voorsprong.