Ouders van VMBO kader/basis en PRO-leerlingen

Overzicht pilot dit schooljaar

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/voortgezet-onderwijs/documenten/publicaties/2019/03/20/deelname-scholen-pilot-pro-vmbo

Oh Tango, ik ben een meelezer maar herken zoveel

Ik herken zoveel in jouw zoon. Mijn dochter is in de brugklas gediagnosticeerd met een fikse angststoornis. Ze was overal bang voor. Voor school, voor alleen zijn, voor alleen slapen. Nou ja, voor alles eigenlijk. Ze is in de loop van de brugklas niet naar school geweest. En ook in het 2e jaar brugklas (ze mocht blijven zitten en een niveau lager) is ze vaker thuis geweest dan dat ze naar school geweest is.
Bij onze dochter bleek het uiteindelijk pas afgelopen zomer op haar 16e dat ze autisme heeft.
Ik lees niets over een diagnose maar ben het eens met Pennestreek dat de benadering wel goede resultaten op kan leveren. Maar niet nu!

Ik vind het ontzettend jammer dat het bij jullie zo vervelend loopt met school. Mijn dochter kreeg alle ruimte. We hebben zelfs een poos elke dag een afspraak gehad met de leerlingenbegeleidster. Soms lukte zelfs dat niet en mailde ik vanaf de parkeerplaats dat we niet naar binnen kwamen.
Nog steeds kan onze dochter niet volledig naar school. Dan zijn er voor haar teveel prikkels en is ze doodop.

Ik vind het heel goed dat je zijn gymspullen niet hebt meegegeven. Probeer dat vertrouwen te houden.

Bij ons hielp het enorm qua begrip op school als we een gesprek op school planden samen met de psycholoog van dochter. Soms wilde school te snel maar werden ze teruggeroepen door de psycholoog van dochter.Te veel pushen is echt niet goed.
Ook de LPA werd hierdoor op afstand gehouden.

Heel veel sterkte!

Helaas

Dat heb ik gelezen inderdaad dat van die combinatie pro/basis maar helaas niet hier in de buurt.

Hoe het nu gaat.

Zoon heeft inmiddels weer stappen gemaakt. Deze week is hij maandag niet op school geweest, dinsdag wel 2 lesuren en vandaag naar de stage!
Dat laatste kostte wel moeite, ook om school mee te krijgen in ons plan, want precies deze week is de coach er niet. De zorgcoördinator nam het daarop over en van haar kreeg ik een mail waar zo duidelijk uit kwam dat ze het niet begreep, dat ik meteen de hulpverlening weer heb ingeschakeld. Hij adviseerde om haar te bellen en het plan nogmaals neer te leggen, lukte dat niet dan zou hij bellen.
Dit gedaan en ze ging alsnog akkoord. Ik heb zoon dus vanmorgen gebracht, het was echt spannend of hij zou gaan, maar hij ging. Ik moest van hem wel mee naar binnen dus dat ook gevraagd aan de docente die het begeleidde. Na uitleg was dit ook goed. In de kantine van de supermarkt werd hij met gejuich ontvangen wat echt heel leuk was. Blijkbaar had de docente iets over de situatie verteld. Daarna liep het eigenlijk vanzelf, hij kreeg wat uitleg, ik gaf nog even aan wat hij echt lastig vindt, hij kreeg kleding en daarna mocht ik weg van hem. Achteraf had hij het ook leuk gevonden, precies wat we dachten eigenlijk.
Daarna had hij gelukkig geen school meer, de rest van de uren viel uit.

Vanmiddag hadden we een gesprek met de hulpverlener. Hij heeft zoon geprezen voor de stappen die hij heeft gezet. Wel wilde hij snel een gesprek met school om af te stemmen, want hij vond ook dat school te snel wil en te makkelijk over het probleem heen lijkt te stappen. Hij adviseerde zoon vooral te stimuleren maar niet te pushen, wat we de laatste dagen ook echt aan het doen zijn. Verder wilde hij zoon laten starten met een training na de voorjaarsvakantie (voor jongeren die moeite hebben met naar school gaan). Hij gaf nu echter aan dat na de vakantie misschien te snel is, we moeten zoon niet overvragen, dit geeft hij namelijk zelf ook steeds aan. De training kan gelukkig ook even wachten. Elke 4 weken start er weer een nieuwe.
We waren erg blij met het gesprek, hopelijk lukt het om in de week na de vakantie een gesprek op school te plannen. De hulpverlener heeft al onze punten genoteerd die we willen bespreken en gaat een agenda maken. Hierop komt o.a. dat er 1 lijn moet zijn en niet diverse docenten iets anders uitdragen naar zoon en dat er een oplossing moet komen voor de 4 uur sport en beweging die zoon nu niet wil. School heeft hierover (ook in die mail van de zorgcoördinator) aangegeven dat er geen oplossing is, de andere keuzevakken zitten vol...

Pind@

Inderdaad veel herkenning in jouw verhaal! Fijn dat je reageert.
Een diagnose kan bij onze zoon ook zeker meespelen. Ik herken er wel autisme in, is tot nu toe nog niet gediagnosticeerd, maar ik wil nog wel vragen of dit een mogelijkheid is.
Wat fijn dat jullie samenwerking met school zo goed was. Wij hopen dat ook te bereiken met de hulpverlening en school samen. Nu loopt het via zoveel personen die soms ook nog verschillende dingen tegen zoon zeggen. Is alleen maar verwarrend. Zoals ik lees brachten jullie je dochter ook naar school. Wij doen dat ook vaak, maar soms lukt het of de fiets wel. Gisteren ging zoon fietsen en is hij ook echt geweest.
Maar hulp op de dagen dat het moeilijk gaat is heel fijn.
Wij gaan hopelijk ook op korte termijn met school in gesprek om dit goed vorm te geven. Zoon heeft nu gelukkig ook een hulpverlener. Deze meneer is ook GZ psycholoog dus hij weet waar hij over praat.
Verder klinkt jouw verhaal over je dochter echt nog heftiger dan dat van onze zoon. Zoon is verder niet bang om alleen te zijn of te slapen. Hij hecht wel heel erg aan thuis zijn, de overgangen zijn voor hem heel lastig. Daarin zie ik dus ook echt wel iets autistisch.
Ik vind het knap dat jouw dochter ook zulke stappen heeft gezet en dat het haar nu lukt om (al is het nog niet alle uren) naar school te gaan.

Tango

Ik zou je nog als tip mee willen geven om met school te bespreken of er ook een mogelijkheid is voor je zoon om alleen maar op school 'aanwezig' te zijn.
Toen mijn zoon moest gaan starten op zijn nieuwe school (speciaal onderwijs) hebben ze hem gezegd dat ze wel graag willen dat hij iedere dag op school kwam, maar dat hij geen lessen hoefde te volgen als hij dat zelf niet zag zitten. Ze wilden wel graag dat hij ritme in zijn dagen kreeg (hij had een half jaar thuis gezeten) en ze wilden hem leren kennen, en dat hij de school leerde kennen. Die rust en ruimte werkte voor hem heel goed. Hij is uiteindelijk gewoon vanaf dag 1 alle lessen gaan volgen, maar daar was dus vanuit school totaal geen verplichting toe.
Nu was er daar op school ook altijd een orthopedagoog beschikbaar voor gesprekken (heel mooi, er was er altijd 1 die geen geplande gesprekken had en dus altijd direct beschikbaar als praatpaal). Zoon had in het begin ook iedere week even een kort gesprek met een orthopedagoog. Naast dagelijks een gesprekje met de mentor. Dat vond hij ook erg prettig.

Als ik zo over jouw zoon lees is volgens mij de dwang een hele grote hobbel voor hem. Als school hem inderdaad zo vrij kan laten dat hij zélf mag bepalen welke lessen hij volgt kan dat naar mijn idee zoveel schelen in stress, dat hij het wel kan opbrengen. Ik zou proberen hem daar meer eigen regie in te geven. Maar dan dus wel de harde afspraak dat hij in ieder geval naar school gaat. Als hij die drempel maar over is komt de rest hopelijk wat gemakkelijker voor hem.

Pennestreek

Ik ga daarover nadenken. Ik weet namelijk niet of dit is wat zoon gaat helpen. Bij hem is de drempel naar school echt het grootste probleem, maar ook die naar de voetbal en andere nieuwe dingen. Ik weet dus niet of het helpt als hij wel naar school gaat maar daar geen les krijgt. Wat kon jouw zoon dan doen als hij de lessen niet volgde?
Elke dag naar school is wel waar we naar streven en dan maar een paar lessen volgen vind ik al prima. En eenmaal op school gaan die lessen ook wel, het is echt de gang er naar toe die lastig is.
Zoon is ook geen prater en is al die gesprekken al aardig zat. Elke dag een gesprekje zou voor hem ook al belastend zijn. Hij wil helemaal niet praten, zegt hij steeds. Het helpt toch niet en hij heeft het gevoel dat hem dan alleen maar dingen opgedrongen worden. Vanavond heb ik een gesprekje met zijn trainer van de voetbal. Ik heb gevraagd of hij erbij wil zitten, maar dat wil hij niet. Ik heb nu afgesproken dat hij wel in de kantine aanwezig is (hij gaat dan darten) en dat als de trainer hem iets wil vragen hij erbij komt. Dat was prima.
En oja vandaag is hij ook weer niet naar school. Gisteren de stage en het gesprek met de psycholoog heeft toch weer veel gevraagd. En hij moest ook nog trainen vanavond, zei hij. Ik heb wel tegen hem gezegd dat school op de eerste plek staat en dat we geen school blijven afzeggen omdat hij gaat trainen 's avonds. Heb het voor nu wel zo gelaten.

Routine opbouwen

Ik snap dat de drempel om te gáán voor je zoon het zwaarste is. Ik denk dat hij misschien daarop zou moeten 'trainen'. Hoe moeilijk ook. Misschien scheelt het als hij er anders tegenaan kan kijken, bijvoorbeeld dus als trainen, fysiek (fietsen) en mentaal (het iedere dag gaan). Als het een gewoonte wordt, wordt het als het goed steeds gemakkelijker om de gang naar school te maken.

Als je nou zeker wist dat hij op zou knappen van een maand vrij, dan zou je dat kunnen proberen te regelen. Maar voor hetzelfde geld haakt hij dan echt af. Geen idee. Bij zoon pakte het goed uit, maar die was dan ook echt vastgelopen en overspannen.

Enige

@Tango, is je zoon de enige van school die in die winkel stage loopt? Het lijkt alsof hij bang is de enige te zijn die iets ‘nieuws’ ‘eng’ vindt.
Zijn er op school nog meer leerlingen die nieuwe stappen eng vinden?

Je kan wachten tot een faalangsttraining start, maar school kan ook met een groepje leerlingen die eenzelfde drempel beleven, alvast hierover praten. In groepsverband is een leerling meer bewust dat hij/zij niet de enige op school is met dergelijke drempel voor het onbekende. Dat leerlingen graag succes willen, maar verstijven bij de gedachte dat als enige niet te behalen.
Ze kunnen van elkaar leren.

Het voordeel van een groepje binnen school is ook dat gevoel van saamhorigheid als je elkaar op schoolplein tegen komt en hoi zegt.

——
Vroeger was ik bang voor het eerste stijle stukje boven aan een skihelling. Ik dacht dat ik de controle zou verliezen en als een speer naar beneden zou schieten, in zicht van al die anderen. Een collega van 15 jaar ouder, vertelde hetzelfde te hebben. Zijn tip: nooit bovenaan stil staan maar altijd eerst twee bochtje draaien. Het hielp.
Dus blijf niet voor een deur wachten, hoe eng je het ook vind. Eenmaal binnen kan het meevallen.
Ik wil het niet onderschatten door over skiën te beginnen, ik hoop dat hij met vergelijkbare verhalen zich kan herkennen en zich minder onbegrepen voelt.

Lastig hoor

Niet naar school omdat je moet trainen....

Ik zei ook al dat naar school gaan en ritme krijgen van belang is. Hij moet een drempel over maar als hij weet dat hij achter die drempel niks hoeft en dan zelf bepaalt welke lessen hij volgt is hij wel binnen. Nu gaat hij weer niet en je weet dat als hij er eenmaal is het keer op keer meevalt, zelfs de stage!

Dus waarvoor is hij bang NA die drempel: dát moet je wegnemen want hij moet die drempel OVER. Dus is hij bang voor het onvoorspelbare: geef hem een plek of persoon waar hij naar toe kan als het te onvoorspelbaar wordt. Is hij bang voor moeilijke lessen (ik noem maar een voorbeeld) dan moet hij naar iemand kunnen als het te moeilijk wordt maar (nogmaals) dan is hij binnen!

Via school

Hier organiseerde de school wekelijkse chill-uurtjes voor leerlingen met dyslexie. De leerlingen gaven elkaar tips, hoorden hoe anderen toetsen voor vreemde talen aanpakten of mbv pc hun antwoorden na afloop van een toets mochten uitprinten. Ze werden geen eenling meer.
Dat zou op jullie school ook eenvoudig te organiseren zijn.

Als een vertrouwenspersoon of coördinator dit op zet, is het voor een leerling tijdens de schoolweek ook minder hoogdrempelig om die persoon aan te schieten.
Je zoon komt mij zo eenzaam over; heeft hij al vrienden gemaakt?

Precies Triva

Ik kan me namelijk niet voorstellen dat 'de weg naar school' het struikelblok is. Die kent hij, dat kan het punt niet zijn. Het is naar mijn idee inderdaad het stukje NA de drempel die ervoor zorgt dat hij de drempel niet over durft. Als hij nou zeker zou weten dat er na die drempel nooit iets hoeft, als hij dat niet wil, dan ben je er denk ik al.

En nog even terugkomen op een vorige post: er was iedere dag een gesprek met de mentor, maar dat was niet altijd een individueel gesprek. Dat was maar 1 x per week, maar in het groepsgesprek konden natuurlijk wel altijd zaken besproken worden. Zoals bijvoorbeeld hoe je omgaat met bepaalde dingen, wat wel en niet helpt/werkt. In de eerste maanden had hij wel elke week een voortgangsgesprek met de orthopedagoog, daar kon hij aangeven waar of met wie hij moeite had. Hij had bijvoorbeeld moeite met zijn docent wiskunde, die hem probeerde te motiveren op een manier die bij zoon juist averechts werkte. Daar heeft de orthopedagoog goed op geacteerd. Zo'n vertrouwenspersoon zou voor jouw zoon ook fijn zijn, maar dat zal niet te realiseren zijn...

Pennestreek

Hier een 15 jarige met, sinds kort, de diagnose ass, bij hem is alles op het moment een drempel. Ook de weg naar school, want 'wie fietst er voor me, wie haalt me in, gaat er een oud-klasgenoot naast me fietsen, is er een weg afgesloten' allemaal dingen die elke dag anders zijn en daarom één van de 'beren' die zoon ziet op de weg naar school. Op school hetzelfde 'welk lokaal, hoe staan de tafels, hoe reageert de leraar, moeten we samenwerken' allemaal problemen waar je zonder ass nauwelijks aan denkt. En heb je al deze drempels genomen, dan moet je weer terug naar huis met dezelfde vragen voor de terugweg.

Mooi, Flanagan

Ik begrijp zeker jouw vergelijking. We hopen dat zoon dit ook zo gaat ervaren. Tot nu toe is het allemaal steeds een drempel waar hij overheen moet.
Zoon is ook niet de enige die stage loopt bij de supermarkt, ze doen dit met een groepje, het wordt ook heel goed begeleid maar voor zoon is de drempel misschien net iets hoger. Misschien ook niet, maar we kennen die andere leerlingen niet. Volgens de zorgcoordinator vinden ze het allemaal spannend. Maar dat klonk voor mij juist alsof ze het niet begreep.
Dat hij niet de enige is, heeft de psycholoog hem verteld en gisteren nogmaals toen hij het had over die training. Deze training start iedere 4 weken, dus lang hoeven we zeker niet te wachten. Op school weet ik niet of ze dit aanbieden. Voor zover ik begreep niet. Dat zou zeker fijn zijn, maar tot nu toe zijn de mogelijkheden op school beperkt.
We hadden een datumvoorstel gedaan, twee zelfs, voor de week na de vakantie. Zowel zorgcoordinator als mentor reageerden dat ze niet konden, ook geen nieuw voorstel, helemaal niets. De psycholoog is wat ons betreft nu aan zet. Ik heb hem gevraagd deze afspraak met school te gaan realiseren.

Triva

Ja, en uiteindelijk ging hij dus ook niet trainen vanavond. Wel hebben we gesprek gehad met de trainer (man en ik, zonder zoon) en daar hoorden we dus wat we van school zo graag willen horen: hij is welkom, hij mag komen maar hoeft niet en als hij komt voor de wedstrijd mag hij altijd spelen. Zoveel begrip en dan dus van een voetbaltrainer. Hij vroeg zelfs of hij nog iets kon doen. Dat wist ik niet te bedenken, maar dit was echt zo fijn!
Een vertrouwenspersoon op school heb ik ook aan gedacht. Ik ga het daar met zoon ook over hebben. Met wie hij dat zou willen. Ik heb wel iemand in gedachten, maar ben benieuwd of hij dezelfde persoon kiest.
Eenzaam is hij overigens ook niet echt. Er zijn twee jongens uit zijn klas waar hij mee optrekt als hij er wel is. Ze zitten vaak op een chillbankje buiten, onder een afdakje, met elkaar. Klonk heel goed eigenlijk. Dat is het dus ook niet.
Hij moet gewoon het ritme gaan opbouwen, liever elke dag een paar uur dan hele dagen niet en dan weer een hele dag wel. Maar hoe krijgen we dat er in? Een persoon waar hij naar toe kan op het moment dat hij op school is lijkt me daarin zeker helpend. Ik neem dat mee....

Assa

Wat heftig ook jouw verhaal! Lukt het jouw zoon wel om naar school te gaan?

Tango

Nee, zoon gaat niet naar school, is de laatste drie maanden helemaal niet geweest, daarvoor ging hij af en toe een paar uurtjes. De spanning is zo hoog, dat hij in bed ligt te huilen en trillen, we krijgen hem dan echt niet mee. We zijn samen met school, orthopedagoog en gemeente op zoek naar een andere school voor hem, maar dat is erg moeilijk. Er zijn enkele ass klassen op een uur met ov, maar die zitten vol en andere scholen zitten op minimaal 1,5 uur met ov, maar dat wordt heel lastig, ov is voor hem ook moeilijk. Hij zit op vwo en de psycholoog raadt aan hem zeker niet lager dan havo te laten gaan, speciaal onderwijs in de buurt gaat maar tot vmbo tl.
Naar voetbal gaan is overigens geen probleem voor zoon, hij traint twee keer in de week en zaterdags een wedstrijd, de huisarts heeft ons aangeraden hem daar sowieso naar toe te laten gaan, ook als hij niet naar school gaat. Zo heeft hij wel z'n uitlaatklep en sociale contacten.

Assa

Wat een verhaal van je zoon. Wat een moeilijke situatie voor hem en wat zal het veel energie kosten. Fijn dat hij voetbal heeft als uitlaatklep.

Tango

Wat super van je zoon dat de stage dag zo gelopen is. Knap hoor dat is toch maar weer een positieve stap. Hoe kijkt hij er zelf op terug?

Fijn ook dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad met de trainer. Fijn dat hij gewoon welkom is op zijn manier zonder voorwaarden. Hopelijk kan hij het voetballen net als Assa d'r zoon als uitlaatklep gebruiken.

Wat de zorgcoördinator zegt dat iedereen sommige dingen spannend vindt, vind ik niets zeggend. Elk kind is anders en ervaart iets anders. Iedereen heeft wel eens iets spannends, maar er zit een groot verschil tussen een gezonde spanning en totaal niets meer durven van de spanning.

Ik lees steeds over faalangst, maar faalangst en bang voor het onbekende kunnen twee heel verschillende dingen zijn. Zoon hier heeft veel moeite met het tweede.

Je zoon heeft nu lekker een weekje vakantie. Heeft hij nog plannen?

Vakantie

Hier nu gelukkig vakantie. Het gaat nog wisselend met zoon. De laatste 2 dagen voor de vakantie is hij niet meer naar school geweest en zaterdag heeft hij ook geen wedstrijd gespeeld. Was gelukkig een oefenwedstrijd, maar ik vond het toch erg jammer.
Daarna ging het weer beter. Maandagochtend had hij nog een gesprek met de psycholoog en is zonder problemen gegaan. Vanmiddag ging hij samen met zijn zus skiën op een skibaan hier in de buurt. Ik zou ze brengen. Hij ging met tegenzin mee (want: hij kon het toch niet, zou het toch niet leuk vinden etc.) Eenmaal daar sloeg hij weer om en had het best naar zijn zin.
Verder hebben we heel weinig gepland. Ik moet gewoon werken en heb het hartstikke druk. Vrijdag wel vrij en dan doe ik een middagje Rotterdam met hem. Kubuswoning bekijken en naar een kattencafé.
Ik laat hem verder vooral een beetje rommelen etc. Wel doet hij af en toe wat schoolwerk en helpt hij zijn vader met dingen inpakken voor zijn werk. Zolang je maar weinig van hem eist gaat het goed.
En dan maar hopen dat het na de vakantie weer beter gaat. We gaan wel weer de goede tijd tegemoet, de winter is altijd lastiger.

Vakantie voorbij

Hier al een week weer naar school maar die van jullie vandaag weer. Is snel gegaan. Dochter heeft genoten. Er is trouwens niks bijzonders uit het bloedonderzoek gekomen. Gelukkig maar. Ze was van de week weer niet zo fit maar had ook haar menstruatie. Gisteren is ze nog gezellig naar de film geweest met vriendinnen. Voor de rest gaat het hier zijn gangetje. Ze is wel flink aan het puberen op school. Moet ook een paar keer nablijven/terugkomen. De cijfers zijn op zich wel redelijk tot goed!

Tango, ik ben benieuwd of het je zoon vandaag is gelukt om naar school te gaan?

Voorbij

Hier de vakantie idd weer voorbij. Werd tijd ook want met dit weer was het alleen maar gamen of telefoon of tablet. Dus hup in beweging haha.
Gelukkig zomer kwam er niks uit het bloedonderzoek maar hopelijk gaat het nu wel de goede kant op met je dochter. Gelukkig gaat de lente bijna beginnen dat wil ook nog weleens helpen.

Nou nee dus.

Zoon is vanmorgen niet naar school gegaan. Hij wil echt heel graag dat er eerst een gesprek komt op school. Lijkt zich er op dit moment niet veilig te voelen omdat ze hem overvragen. Op de laatste dag voor de vakantie is er nog een voorval geweest dat mij ook het gevoel geeft dat school niet weet wat ze met hem aanmoeten. Als het goed is, is er vandaag een belcontact tussen de psycholoog en school over een gezamenlijke afspraak. Morgen hebben we met zoon weer een afspraak met de psycholoog.
Net sprak ik even met zoon. Hij staat er nu zo in dat hij wel naar stage wil, maar niet naar school. Hooguit de techniekuren. Dat hebben we maar alvast gewonnen.

Verder had de vakantie nog een bijzondere wending. Zoon was donderdag thuis, alleen. Hij zo met man mee gaan naar zijn werk, maar had er geen zin in. Toen kwam mijn moeder onverwachts langs met mijn neefje van 7 die ze had opgehaald bij mijn zus. Ze kwam met zoon lunchen (die nog in bed lag natuurlijk). Vervolgens vroeg ze of hij ook mee wilde met haar om te logeren. Hij heeft ja gezegd. Ik kreeg dus een appje van haar dat hij mee ging. Hij is 2 nachten gebleven en toen heb ik hem weer opgehaald. Hij had het best naar zijn zin gehad en ik moet zeggen, ik vond het ook wel even fijn dat hij er even uit was. Ik moest toch veel werken en had weinig tijd voor hem.
Gisteren heeft hij nog meegedaan aan een hardloopgebeuren hier in het dorp. Ging ook prima en zonder protest. Maar vandaag ging het dus toch weer niet...

Zwanske

ja klopt! Ben zelf ook toe aan de lente! Heeft je zoon inmiddels al een begrijpend luisteren toets gehad?

Tango

Jammer dat het niet lukte en hopelijk komt dat gesprek snel. Het is belangrijk dat je zoon zich veilig voelt. Hier wordt te weinig rekening gehouden met zijn gevoelens volgens mij. Dat komt vooral omdat hij zich niet goed kan verwoorden denk ik. Dan walsen mensen toch sneller over je heen. Herken ik van mijzelf van vroeger (kan inmiddels heel goed mijn woordje doen ) en ik zie het helaas ook bij dochter terug. Even weer afwachten dus wanneer het gesprek is.