leraren moeten uitkomen voor hun homosexualiteit

moet zijn

' leraar kan ervoor zorgen dat.....'

In begin post. Excuus voor de slechte zin.

Helemaal mee eens.

Op mijn school trouwens minimaal 3 docenten die openlijk homo/ lesbisch zijn. Ik vind dat echt top. (Maar eigenlijk zou het natuurlijk doodnormaal moeten zijn)

voetballers ook

Voetballers dan ook.
Niemand moet iets natuurlijk, dat kan je niet afdwingen, maar het is jammer het zo is dat mensen het niet durven te zeggen, om de reacties van de omgeving.

Ik vind het ik een privékwesties waar ken vooral zelf over beslist. Iemand z’n geaardheid is geen publiek bezit immers. Waarom zou een leraar daar openlijk voor uit komen? Ik kom als heteroseksueel ook niet actief voor mn geaardheid uit. Er zullen vast ook docenten biseksueel zijn, of leraren die in hun vrije tijd het liefst een mooie jurk dragen, of in een latex pak aan de cv worden vastgeketend. Etc. Zouden die daar dan ook voor uit “moeten” komen om er voor te zorgen dat kinderen met dezelfde voorkeuren daar meer open over durven zijn?

Het zou het allerfijnste zijn als iedereen voor zichzelf uit kon komen zonder het risico te lopen op de scherpe mening, veroordeling of pesterijen van anderen. Of erger. Of je nu dik, lang, gehandicapt, of je geaardheid betreft. Het zou mooi zijn als leraren dat doen. Maar wat mij betreft geldt dat zeker niet voor hem alleen. In tegendeel.

Klimaat

Het klimaat op school zou ernaar moeten zijn dat iedereen kan uitkomen voor zijn of haar geaardheid. Als het klimaat er niet naar is, dan heb ik alle begrip voor leraren die zich onthouden van coming out voor de klas, hoe treurig dat ook is.

Ik denk dat lang niet alle scholen voldoende veilig zijn, zelfs niet binnen de docententeams. Als je openlijk homoseksueel bent, wil je immers wel dat je omgeving ook openlijk homovriendelijk is.

Zoiets als paarse vrijdag vind ik zelf tenenkrommend, maar ik kan me wel voorstellen dat het helpt. Beter zou het zijn als het niet nodig was.

Gewoonste zaak van de wereld

Voor zover ik weet kan elk personeelslid zijn wie die is. Onze homoseksuele of transgender collega's kunnen daar gewoon voor uitkomen, anderzijds is het het ook geen issue wat erg benadrukt wordt, want waarom zou je. Als een man het over zijn echtgenoot heeft is dat niet iets dat met verwondering begroet wordt, want dat is wat ons betreft net zo gewoon als wanneer hij het over zijn echtgenote zou hebben. Voor leerlingen geldt vanzelfsprekend hetzelfde, alleen vinden die het vanwege hun innerlijke proces zelf soms lastig om het te uiten c.q. niet te verbergen en helaas zijn er ook wel leerlingen die er op aangekeken worden. De medeleerlingen die dat doen zullen homodocenten ook wel maar zozo vinden maar durven daar waarschijnlijk niks van te zeggen. Het blijft daarom een lastige kwestie, homo-acceptatie, ook op een ruimdenkende school. Blijft aandacht nodig hebben, altijd. Maar onze leerlingen kunnen zich gelukkig spiegelen aan docenten die hun geaardheid niet verborgen hoeven te houden.

skik

moeten?

Ik zou willen dat omgeving er altijd naar zou zijn dat je voor je geaardheid kunt uitkomen, maar zolang dat niet is, vind ik het vreemd dat het "zou moeten".
Ik dacht ook altijd dat het in mijn vorige werkomgeving (overheid, redelijk sociaal en progressief) het volkomen geaccepteerd was. Mijn homoseksuele collega had toch wat andere ervaringen.
Misschien moet je op school eens in gesprek met docenten en dan kijken hoe zij daar tegenover staan zonder dat wij als heteroseksuelen roepen dat zij een voorbeeldfunctie hebben. We kunnen ook gewoon onze kinderen goed opvoeden

Wat zou moeten is dat hetero’s elkaar aanspreken op iedere flauwe - o echt niet zo bedoeld hoor- opmerking over flikkers, gays of andere “grappen”. Dat zorgt er voor dat een omgeving veilig wordt.

Minder veilig dan je denkt

Op de school waar ik werkte ben je niet veilig als je openlijk homo bent. Collega's van mjj kwamen daar niet voor uit hoewel ze wel een prima band met de leerlingen hebben.
Sorry, maar roepen dat je overal maar voor uit moet komen en je leerlingen moet voorleven vind ik wat naïef. It takes a village to raise a child, en zolang niet het hele dorp meedoet begrijp ik heel goed dat leerkrachten zichzelf in bescherming nemen.

ik vind van niet

Ik vind van niet. Ik vind het onzin dat mensen, en dus niet alleen leraren, voor hun seksuele geaardheid 'moeten uitkomen'. Het gaat niemand wat aan wat een leraar of ieder ander thuis in bed doet met wie. Hij hoeft dat tegen niemand te vertellen.

Het zou wel zo moeten zijn, hopelijk in de toekomst, dat niemand zijn wenkbrauw fronst als een man zegt: 'mijn vriend.....', precies zoals we niet met onze wenkbrauwen fronsen als een vrouw het heeft over haar vriend.

Ik werk op een VMBO-school aan de westkant van een heel grote stad in Nederland en denk maar niet dat wij het met onze populatie leerlingen hierover hebben. Zeker niet op persoonlijk vlak, waarschijnlijk gaat het bij biologie of maatschappijleer wel over seksualiteit, maar ik geef een ander vak.

Wat Isella zegt

Aangezien je als hetero ook je momentje niet pakt om en plein publiek te verkondigen dat je op het andere geslacht valt zou je dat als iemand die op hetzelfde geslacht valt ook niet moeten hoeven. Het kan gewoon blijken en dan moet er normaal gereageerd worden.

skik

Wel

Alle hetero's komen uit voor hun geaardheid omdat zij vaak spreken over hun man of vrouw, zeker in mbo onderwijs is het normaal iets over jezelf te vertellen, maar op vo gebruiken docenten ook vaak voorbeelden uit eigen omgeving en ben je er snel genoeg achter.

Ik werkte op een mbo school waarbij 80% van onze studenten allochtoon was, bedenk zelf maar welke grote stad dat is

Ik had 2 homoseksuele collega's en 1 transgender, dit was voor niemand een probleem, voor studenten niet, voor de betreffende collega's ook niet en zelfs niet voor mijn moslim collega's. Het is uiteraard spannend om uit de kast te komen als homo, veel meer dan als hetero. Maar het zou normaal moeten zijn om als vrouw over je vriendin te praten zonder dat mensen dat raar vinden.

Het gaat om respect voor de ander en juist in het onderwijs zou dat er moeten zijn, te beginnen bij de leerkrachten, als je geen respect kan hebben voor de leefwijze van een ander, klopt er echt iets niet en is de sfeer op school dus onveilig.

echt niet

Mijn zoon die vmbo-basis heeft gedaan zegt dat je als docent ECHT niet veilig bent dan! Er moet eerst wat anders gebeuren voor docenten dit kunnen doen en ja hij vindt het ook niet goed en het is voor leerlingen nog veel moeilijker maar net wat Alkes zegt: "Wat zou moeten is dat hetero’s elkaar aanspreken op iedere flauwe - o echt niet zo bedoeld hoor- opmerking over flikkers, gays of andere “grappen”. Dat zorgt er voor dat een omgeving veilig wordt." Daar zijn we nog lang niet.

Je bent je tijd ver voor!

Een leraar móet lesgeven, meer niet.
Verplicht uitkomen voor iemands geaardheid reduceert een mens tot niets meer dan zijn of haar seksuele voorkeur. Wat belachelijk is. Een mens, ook een leraar, is veel meer dan alleen dat.

Moment

Lijkt me ook niet. Fijn als iemand bij gelegenheid spontaan open kan zijn op school over relaties. Maar je wil ook niet in een vakje. Sexuele voorkeur ligt voor de een nou eenmaal ook meer vast dan voor de ander en soms heb je er gewoon geen woorden voor zonder een verkeerde indruk af te geven.

En dan, als je ziet wat Rob Jetten op zijn twitter voor lasterlijkheden binnenkrijgt.

Nee hoor. Je neemt een persoonlijk risico, dat bepaal je alleen zelf.

Zou een onbelangrijk detail moeten zijn

Nee, ik ben ook niet zo van ze moeten als voorbeeldfunctie uit de kast komen. Ik wist vroeger ook echt niet van leraren m/v of ze hetero/homo of wat dan ook waren. Ik dacht van sommige wel dat ze een vriend hadden maar daar bleef het dan verder bij, was een onbelangrijk detail.

Mijn dochter is met 15 uit de kast gekomen. Lastige tijd voor haar, had toen een reactie op school en dat werd niet door heel de school(havo-vwo) geaccepteerd in het eerste jaar. Verbaasde me wel, dacht in die tijd(6 jaar geleden) dat de tolerantie in Nederland hoger was. Intussen ben ik er achter dat het anders geaard zijn voor veel mensen nog niet zo gewoon is als het lijkt te zijn in Nederland. Ze kreeg in die jaren wel veel steun van docenten, die haar steunden in haar openheid. In de jaren daarna ging het gelukkig beter, kreeg ze ook een groep tolerante, (veel leukere ook nog vond ik, een heel bont gezelschap))vrienden om zich heen terwijl de oude vriendenclub verdween.

Ik denk ook dat er meer winst te halen valt in ouders opvoeden hoe ermee om te gaan tegenover hun kinderen maar ook dat zal nog niet meevallen.

Relatie op school dus, geen reactie

.

Nee, die docenten moeten zeker niets. Eens met de anderen: fijn als het normaal zou zijn voor iedereen op de hele wereld in allerlei opzichten wat je doet/hoe je bent/wat je wil/vindt/hoe je geboren bent, zo lang je er geen anderen schade mee doet.
En dit is een goed voorbeeld.
Ik vind het wel belangrijk dat er les gegeven wordt hierover, o.a. hoeveel procent van de mensen gay is , etc etc. Niet alleen bij biologie (maar daar ook), ook via projecten schoolbreed bijvoorbeeld.

Mijn dochter vertelde ons toen ze net 13 was dat ze lesbisch was en halverwege de 3e (ze was toen net 14) vertelde ze het aan haar vriendinnengroepje op haar school. Een school in een stad, in het midden van het land. Officieel katholiek (maar daar deden ze weinig aan). Enkele dagen later kreeg ze van die leuke vriendinnen een fijne brief. Zeg ik sarcastisch. Ze wilden geen vriendinnen meer zijn. Die brief heeft ze op school weggegooid en het voelde zo erg, dat ze ons eerst sowieso niets heeft verteld en daarna alleen dat het niet meer leuk was bij de vriendinnen en dat ze nu vaak alleen was. De docenten vonden het best rot voor haar, denk ik, maar niemand is ooit op het idee gekomen dit als signaal te zien dat er iets mis was op school hieromtrent. Na anderhalf jaar op school heel alleen te zijn geweest, is ze van school veranderd.
Op de nieuwe school een heel accepterende sfeer, veel andere homo's/lesbiennes.
Dat was een hele opluchting.

Overigens is ze nu, 1e jaars student, weer in de kast, omdat ze ook een keer geen uitzondering wil zijn.

Hier

Toen ik 34 jaar geleden in groep 5 zat hadden wij een homoseksuele meester. Het aparte was dat hij een moslim vriend had en op een christelijk gereformeerde basisschool les gaf.

36 jaar geleden

Zat ik op een katholieke middelbare school, inclusief paters die katechese gaven. In een relatief kleine gemeente in Brabant.

En wij hadden een homoseksuele docent vreemde taal. Inderdaad ‘niet uit de kast gekomen’, maar als er wat was, had hij het over mijn vriend. Waar andere docenten hun vrouw mee op buitenlandreis namen voor de begeleiding, nam hij zijn vriend mee.

Zelf denk ik dat me dat dus heel erg gevormd heeft. Dat homoseksualiteit voor mij een gegeven is, net zoals dat iemand blauwe ogen kan hebben, of bijzondere oorlelletjes. Het is ook geen moment in me opgekomen dat het iets is waar je wat van moet vinden.

Dus ‘moeten ze demonstratief uit de kast komen’. Als ze willen. Om een discussie op gang te krijgen, maar alleen als ze er zich zelf goed bij voelen.
Zou het fijn zijn als leerlingen rolmodellen zien in allerlei smaakjes (blauwe of bruine ogen, hoofddoek, baard of kaal, homo, hetero, gothic of kak)? Zeker. Ik denk dat dát uiteindelijk de sleutel tot verdraagzaamheid is. Dat je al vroeg hebt ingeprent gekregen dat het geen z.k uitmaakt hoe je eruit ziet en op wat voor mensen je valt. Dan nog kun je je voorkeuren hebben, maar dat betekent niet dat je een ander erom veroordeelt.

Wat is eigenlijk uit de kast komen?

Ik vind het ineens verwarrend. Isella schrijft bijvoorbeeld:

"Ik vind van niet. Ik vind het onzin dat mensen, en dus niet alleen leraren, voor hun seksuele geaardheid 'moeten uitkomen'. Het gaat niemand wat aan wat een leraar of ieder ander thuis in bed doet met wie."

Maar het gaat er toch niet om wat je doet in bed en met wie? Dat vertel je toch als hetero ook niet?

En daarna schrijft Isella:

"Het zou wel zo moeten zijn, hopelijk in de toekomst, dat niemand zijn wenkbrauw fronst als een man zegt: 'mijn vriend.....', precies zoals we niet met onze wenkbrauwen fronsen als een vrouw het heeft over haar vriend."

Maar dat noem ik "uit de kast komen". Dat je het als man gewoon hebt over mijn vriend of over mijn man, dan houd je het dus niet meer geheim.

Dus nu vraag ik me af: wat is dán uit de kast komen? Een 'momentje pakken' en zeggen: dames en heren, ik ben homo?

Waarom zou je dat eigenlijk op zo'n manier doen? Het lijkt me veel fijner om het niet te benadrukken, maar dus ook zéker niet geheim te houden. Gewoon.

Isella, misschien kun jij het uitleggen: waar ben je precies tegen?

omdat de ouders hier steken laten liggen in de opvoeding (of omdat de bijbel of koran hier ook nog steeds jonge mensen een bepaalde kant op duwen) moeten leerkrachten maar goed open zijn om het even goed te maken? Nee dat gaat niet, niet verplicht.

Daarbij hoe zie je die verplichting voor je? In de lerarenkamer: He Piet, ik zag jou dit weekend in de stad met een man lopen. Ik dacht dat jij vrijgezel was? Wie is dat? Ben je homo? Ojee en daar ben je niet openlijk voor uit gekomen in je klas? Foei Piet! Ontslag!

Ja en

zou dat uit de kast komen dan ook moeten voor transmensen? op een gegeven moment is de transitie voorbij maar dat moet dat nog? En voor biseksuele mensen? "Ja ik heb nu een vrouw maar ik zou volgend jaar een man kunnen hebben"

Als er een open cultuur is, waarbij er geen geheim van wordt gemaakt "ja mijn vrouw en ik gaan dit jaar naar Limburg op vakantie" ( voor een docente als antwoord op de vraag van een leerling ' waar gaat u heen mevrouw/"' lijkt me veel meer steunend voor kids die zelf tot de lgbtq groep behoren dan een heel theater ervan maken.

haha triva

Nee Triva; ik vind zelf ook niet dat leerkrachten daar voor uit MOETEN komen. De titel van het bericht was prikkelend bedoeld.
Maar het gaat niet om ouders die steken laten vallen. het gaat erom dat het pas normaal wordt in de samenleving als man/man en vrouw/vrouw relaties gewoon zichtbaar zijn. Nee, een úit de kast komen' in de klas is niet nodig en zelfs niet wenselijk; het zou al mooi zijn als leraren net zo gemakkelijk over hun partner praten als hetero's dat doen.

Goed punt, Lou.

Je hoeft niet uit de kast te komen, als niemand je erin jaagt. Maar blijkbaar is de wereld zo, dat mensen al jong aanvoelen dat ze beter niet kunnen vertellen dat ze warmere gevoelens hebben voor mensen van hun eigen geslacht, dan voor het andere. Ze voelen ook duidelijk aan dat zij afwijken van de norm, zoals iemand met 'andere oorlelletjes' dat waarschijnlijk niet voelt, maar iemand met rood haar dan weer wel.

Dus houden ze hun mond erover tot ze het niet meer houden, of tot ze zich veilig genoeg voelen. Dat heet dan 'uit de kast komen' en daar wordt dan soms een heel ding van gemaakt. Begrijpelijk, want als je er jaren over hebt gezwegen, dan moet het wel iets zijn.

Uit de kast komen betekent dat je je geaardheid niet langer verzwijgt. Gewoon praten over: mijn man, vriend, vrouw, vriendin, of partner, zonder dit verder te problematiseren, of seksualiseren. Het gaat namelijk niet over problemen en het gaat niet over seks. Het gaat over de vrijheid om relaties aan te gaan en daar open over te kunnen zijn.

Ik zou het leraren én leerlingen gunnen dat daar binnen een school ruimte voor is, zonder dat je allerlei gezeik, 'grappen' en pesterijen op de koop toe moet nemen, maar ik zou er niet teveel vanuit gaan.