U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kind in eindexamenjaar, nu al stress
Mijn oudste zit in 6 VWO. De hoeveelheid werk die voor hem ligt is enorm, tenminste zo ervaart hij het. Boeken lezen, verslagen maken, profielwerkstuk en last but not least het verschrikkelijke vak Latijn waar hij onvoldoende voor staat. Hij moet zijn laatste proefwerk uit 5V binnenkort herkansen en de 3 moet dan toch wel een 5 worden, minimaal.
Het probleem is het volgende: hoe groter de berg werk, hoe meer hij op de vlucht slaat. Dat betekent de hele dag zitten gamen, de deur uit zijn en de boeken dicht laten. Vooral niet aan denken! Op hetzelfde moment ontstaan er ook lichte paniekgolven in zijn hoofd; hij weet dat hij verkeerd bezig is. Hij raakt geïrriteerd en wil er met ons niet over praten.
Volgens mij is de oplossing voor dit probleem helemaal niet zo moeilijk; hij moet een planning gaan maken en daarnaar handelen. Dit heb ik hem ook voorgesteld. Maar nee, daar gaat hij zich toch niet aan houden " en dan word ik nog meer gestresst". Dus geen planning maken en hopen dat hij ooit nog eens iets gaat doen, lijkt hem een beter idee. Dit verschil van inzicht begint nu al strijd te geven tussen ons. Wat is nou de beste houding voor mij?
Gewoon niet mee bemoeien en hem zelf laten aanmodderen met het mogelijke gevolg dat hij met (waarschijnlijk meest) voldoendes maar een 2 of 3 voor Latijn gaat zakken? Dit zou ook nog veel geld kunnen gaan kosten als in 2015 het leenstelsel wordt ingevoerd, maar goed.
Of blijven aandringen op plannen ect. in de hoop dat hij daar toch gevoelig voor is? consequentie: kost mij veel energie en de sfeer in huis wordt er erg door bepaald.
Van school uit geloof ik niet dat er veel aandacht voor dit soort gedrag is. Kinderen die in 6V zijn beland zullen intussen wel een werkhouding hebben. NOT. Sommigen kunnen het zich veroorloven om heel lang te spelen. Dat houdt nu op, eigenlijk alleen bij Latijn.
Ben benieuwd naar jullie ervaringen!
groet, Jutta
Jutta, hier ook zo'n zoon
en veel herkenning. Wat ik weet is dat motivatie altijd maar kort duurt. Het blijven vasthouden is lastig, zodat er vaak toch weer stress en ruzie komt. Het laatste kwartaal van het vorig jaar hebben we huiswerkbegeleiding gedaan. Dat scheelde al een stuk. Zou dat wat helpen?
Merel
Heel herkenbaar. :-)
Jutta
Fijn dat jullie in gesprek zijn! Heel herkenbaar dat het bij je eigen kind veel lastiger is te helpen dan bij anderen 
)
Ben er een paar dagen niet geweest en zag nog een vraag. Ik bedoelde mijn advies van op zijn bek laten gaan, niet als streng overigens. Ook niet met zelf de consequenties (als niet mee op wintersport) verzinnen. Maar liefdevol bijstaan bij de logische consequenties. Dus zakken, is het jaar over moeten doen. Het hem zelf laten ondervinden.
Maar liever nog het voor zijn door samen de consequenties op een rij te zetten. En helpen bij het afwegen ervan. Maar dan ook zelf de keuze laten maken. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. En in het klein meegemaakt met mijn eigen (jongere) kinderen. Het werkt wel tot nu toe. Vooral het in gesprek zijn, zoals jij nu ook met je zoon bent. Het er samen voorstaan, met hem als leidend voorwerp )
Op tv deze week
Ik zag afgelopen maandag of dinsdag bij Humberto Tan een jongen zitten die een online ondersteuning heeft ontwikkeld bij het studeren. Ik weet niet meer hoe het heet maar dat kun je ongetwijfeld terugvinden. Het schijnt met name te helpen om grote stukken tekst goed te kunnen studeren, maar ook voor het herhalen van rijtjes en dergelijke. Ik dacht dat het 35 euro moet kosten (per jaar. Hij claimt 60% betere studieresultaten: daarmee moet het eindexamen toch lukken :)