Dochter (15) wil om vreemde redenen van school veranderen

Terug naar de ggz?

Waar heeft ze haar diagnoses van selectief mutisme en sociale angst gehad? Kun je daar met haar naar terug? En heeft ze daar een goede psychiater?

Ik ben het met je eens, dat klinkt niet goed en onrealistisch. Dat kan van de angst komen. Ze zou heel goed iemand kunnen gebruiken die dat op wekelijkse basis met haar doorspreekt waar ze bang voor is wat ze dan doet en hoe dat dan uitpakt en hoe ze dat anders zou kunnen doen. En misschien kan ze wel wat medicatie tegen de angst gebruiken. Want als je erg bang bent kun je niet leren of goed omgaan met anderen.

Diagnose

Van selectief mutisme heeft ze een diagnose die ze kreeg op haar 6 jaar toen ze meer dan een maand lang niet sprak op school. Van sociale angst heeft ze geen diagnose maar ik weet wel 100% zeker dat het sociale angst. Die sociale angst is pas later gekomen op haar 12de. Haar schoolloopbaan is niet makkelijk geweest. In de kleuterklas werd ze voor een jaar lang gepest en ging van een beetje verlegen naar helemaal stil. Gelukkig duurde dat pesten niet lang, maar het heeft haar wel onzeker gemaakt. De lagere school verliep soepel ookal had ze nog selectief mutisme, ze kon vlot meevolgen met de lessen en haar klasgenoten gingen begripvol met haar om. Alleen vanaf de middelbare zie ik weer achteruitgang. Sinds de brugklas is ze heel erg bezig met haar reputatie en haar onzekerheid is echt erger geworden tegenover de lagere school. Daarbij is ze ook negatiever geworden en is erg perfectionistisch. Ze zegt dat ze zo graag eens wilt voelen hoe het is om sociaal te zijn, maar dat sociaal zijn zal een tijd duren. Ze ziet het te makkelijk in. Want als ze angstig en depressief in in plaats A is dan zal ze ook angstig en depressief zijn in plaats B. En als ik mijn zorgen tegen haar vertel dan krijg ik het verwijt dat ik negatief ben en haar niet support om socialer te worden. Terwijl ik haar wel support op socialer te worden. Geloof ik wil niets liever. Alleen ben ik niet tevreden hoe ze het wil oplossen. Ze vertoont ook symptomen van een psychose. Ze gelooft dat dat er een onzichtbare kracht is op haar huidige school die haar belemmert om sociaal te zijn en denkt dat de andere school waar ze naartoe wil geen onzichtbare kracht is. Pffff...nu begint ze te huilen en roepen dat ze van school wil veranderen en dat ze het niet meer langer trekt op die huidige school want ze zullen haar misschien pesten. Ze is nooit gepest geweest en de school waarin ze zit heeft bijna nooit pestproblemen.

Ik hoop dat het goed komt. 1 ding weet ik zeker. Van school veranderen doet ze niet. Ik ga haar niet toelaten dat ze haar toekomst vergooit.

Professionele hulp

Heeft ze professionele hulp? Dat lijkt me belangrijker dan haar schoolresultaten op dit moment.

Psychose

Echt, naar de kinderpsychiater. Die kan hier goed mee omgaan en het jou ook uitleggen.

Eens met Zonnehoed. Ik zou de discussie of ze van school gaat veranderen even laten liggen, en eerst hier aandacht aan besteden.

Schrik niet als ze ineens niet meer naar school gaat. Dit is geen goede situatie waarin ze zich goed kan handhaven.

Niet naar school gaan

Maar stel ze gaat niet meer naar school, hoe zit het dan met de leerplicht? Daarbij wil ik niet dat ze een jaar dubbelt omdat ze niet naar school is geweest want ze heeft in het verleden al gedubbeld. Is er dan ook een mogelijkheid dat ze nog onderwijs krijgt terwijl ze niet naar school hoeft? En op dit moment gaat ze elke week naar een psycholoog. Het zou zonde zijn moest ze enkele jaren verliezen. Ik wil dat ze zo snel mogelijk haar middelbare diploma haalt.

Prioriteiten

Is haar diploma belangrijker dan haar geluk en welzijn? Een diploma halen kan altijd nog.

Is die psycholoog wel de geschikte hulpverlener? Als ze een psychose heeft moet ze naar een psychiater lijkt me.

Moeilijk

Maar het is niet zo vreemd dat ze nu heel erg met haar sociale activiteiten, identiteit ed bezig is.
Dat is heel normaal en logisch op deze leeftijd en gaat helaas soms ten koste van leerresultaten.
Maar dat is niet iets dat ze in de hand heeft, het gebeurt nu gewoon.
Dat ze daarbij rare sprongen maakt en niet heel realistisch bezig is is ook heel gewoon en bij haar wrs wat verergerd omdat ze sowieso een moeilijke relatie heeft met zichzelf en anderen op dit vlak.
Ze zoekt het nu allemaal uit voor zichzelf.
Ik snap dat dat pijnlijk is voor jou maar het is op zich niet verkeerd en kan echt wel tot mooie ontwikkelingen zorgen.

Ik zou haar zeker serieus nemen en haar tot steun zijn hierin. Zie de school ed niet als te belangrijk hierin want het zijn en blijven maar middelen, ook voor haar, om tot ontwikkeling te komen.
Met de juiste hulp en ondersteuning kan ze stapje voor stapje ontrafelen waar ze nu precies mee bezig is en wat voor haar wel werkt en wat niet.
Dat gaat met ups en downs.
Maar zij moet hierin wel leidend zijn/worden.

Yaba

'Ik hoop dat het goed komt. 1 ding weet ik zeker. Van school veranderen doet ze niet. Ik ga haar niet toelaten dat ze haar toekomst vergooit.'

Ik snap je insteek. Maar de vraag is of jouw oplossing werkt. Ze heeft last van angsten en andere dingen, die los je niet op met ontkennen en doordouwen. Integendeel, je vergroot de aversie alleen maar.

'Ik wil dat ze zo snel mogelijk haar middelbare diploma haalt.'

Want? Dan zit jouw taak erop en moet ze het zelf uitzoeken? En dan?
Zou het niet fijner zijn als ze de ruimte krijgt om aan zichzelf te werken en van daar uit te kijken wat ze wil en kan?

Vraagje

Is de reden dat je jouw dochter op de huidige school wil houden gelegen in een bepaalde signatuur (rooms-katholiek, protestants-christelijk o.i.d.) van die school?

Rode krullenbol

Pas op

Anderen hebben het ook al gezegd, maar is het echt heel belangrijk. Pas op met dit soort uitspraken:

"Ik wil dat ze zo snel mogelijk haar middelbare diploma haalt."

Realiseer je dat het nu even niet gaat om wat jij wilt. Het gaat niet om jou maar om je dochter. Zij heeft haar eigen leven. Het gaat zelfs niet eens om haar diploma. Het gaat om haar zélf. Haar gezondheid mag, moet zelfs (zou ik zeggen) nu even vóór alles gaan. Laat je ideaalbeeld van een snel diploma los.

Oke ik zal naar de psychiater gaan met haar en ik sta open voor alle oplossingen maar van school veranderen laat ik niet toe. Haar huidige school behandelt haar heel goed en haar punten zijn redelijk, ookal is het niet meer zo goed zoals voorheen, maar maakt niet uit zolang ze nog haar best doet en tijdens de pauzes heeft ze een vaste vriendengroep die haar accepteren zoals ze is. Ik heb schrik dat de veranderingen en aanpassingen op de nieuwe school haar mentaal nog meer kapot maken, dan heb ik liever dat ze thuis blijft. Ze heeft sociale angst en selectief mutisme waardoor ze sociaal niet zo sterk staat. Als ze op haar huidige school ,waar ze al jaren zit en de mensen daar kent al zoveel angsten heeft dan lijkt van school veranderen een heel slecht idee. Dan zal ze nog meer angst krijgen omdat ze haar moet aanpassen aan de nieuwe omgeving en daarbij sociaal doet ze het heel slecht en kan ze op die nieuwe school gepest worden. Ze heeft veel te verliezen als ze van school verandert. Op mentaal vlak, sociaal vlak en academisch vlak.

Interne problemen

Rode krullenbol

Nee daar heeft het niks mee te maken. Waar het wel mee te maken heeft is dat dochterlief denkt dat van school veranderen al haar problemen zal oplossen en dat haar sociale angst, selectief mutisme en depressie van zelf over zal gaan.Wat natuurlijk niet zo is. Al die problemen die ze ervaart zijn intern dus is het logisch dat je ze ook intern oplost door middel van therapie of medicatie, maar toch niet van locatie veranderen.

Controle

Iemand die zo angstig is heeft een gebrek aan controle over situaties. Het lijkt me niet handig dat jij dan expliciet voor haar gaat uitmaken dat, wat er ook gebeurt, ze niet van school verandert. Die opmerking zou ik voorlopig absoluut inslikken. En zelfs openlaten of dat mogelijk nog gaat gebeuren.

Per slot is het haar schoolcarriere en niet die van jou. En het is mogelijk dat ze er redenen voor heeft die ze jou nu niet kan meedelen maar waar ze erg veel last van kan hebben, daarom is het belangrijk dat daarover met haar gesproken wordt. Door een kinderpsychiater.

Maar ik zou eerst met haar bespreken dat het niet goed met haar gaat en dat jullie teruggaan naar de ggz, dokter, psychiater, net welk woord je indertijd ook hebt gebruikt.

Echt. Als iemand een gebroken rug heeft dan zeg je toch ook niet: maar hij moet wel naar school want anders...... En als iemand psychisch niet in orde is: mogelijk, ik zou zeggen, randpsychotisch, dan moet er doorgestresst worden? Hoe stel je je dat voor?

Ik zou zelfs overwegen om haar thuis te houden. En dan school melden dat ze angstig is en randpsychotisch en dat ze eerst naar de dokter gaat. En vraag om online onderwijs.

Leg je dochter uit dat het belangrijk is dat haar leren zoveel mogelijk doorgaat, ook al gaat ze naar een andere school, of valt uit, het gaat om haar diploma.

En neem gas terug. Het is helemaal niet erg als je dochter er wat langer over doet. Het is wel erg dat ze nu in zo'n vreemde toestand naar school gaat.

En je zegt dat haar cijfers niet goed zijn omdat ze toch wil veranderen? Ik denk dat ze geestelijk niet goed in staat is om te leren!

Dus maak het veilig voor haar zodat ze de angst kan laten zakken en dwing haar niet maar geef haar juist meer controle over haar leven. Kijk niet alleen naar haar schoolwerk, maar heeft ze hobbies waar ze plezier aan heeft of iets eenvoudigs waar ze zich nu mee af kan leiden?

Ik heb indertijd een naaimachine voor mijn dochter gekocht, omdat dat haar interesseerde en dat had ze iets waar ze mee kon leren, afleiden, en zelfvertrouwen mee opbouwen.

Leerplicht

Ja, je kunt gedoe krijgen met leerplicht maar het welzijn en de gezondheid van je dochter gaat voor. Wat er ook gebeurt. Laat het voor de rechter komen, buig niet mee als ze moeilijk doen, en betaal zonodig de boete of ga in beroep.

Ziek is ziek en dat is geoorloofd. School en leerplicht hebben protocollen maar jij hebt een dochter aan het begin van haar leven die nu jou onvoorwaardelijke steun nodig heeft.

School

Misschien wordt ze op school wel gepest, afgeperst of is ze in de ban van een loverboy. Echt, zulke dingen gebeuren en dan wil jij haar dwingen daar te blijven?

Schooluitval

https://www.who.int/mental_health/maternal-child/child_adolescent/en/

"Worldwide 10-20% of children and adolescents experience mental disorders. Half of all mental illnesses begin by the age of 14 and three-quarters by mid-20s. Neuropsychiatric conditions are the leading cause of disability in young people in all regions. If untreated, these conditions severely influence children’s development, their educational attainments and their potential to live fulfilling and productive lives. Children with mental disorders face major challenges with stigma, isolation and discrimination, as well as lack of access to health care and education facilities, in violation of their fundamental human rights."

https://www.onderwijsincijfers.nl/kengetallen/onderwijs-algemeen/leerlingen-en-studenten/prestaties-voortijdig-schoolverlaten/vsv-in-het-voortgezet-onderwijs

Kinderen hebben psychiatrische condities en kinderen kunnen voortijdig schoolverlaten. Denk niet dat je dat kunt voorkomen door het te verbieden.

Je kunt wel de condities voor je dochter verbeteren. Weet wat haar dwarszit en zorg voor goed begeleiding in de hulpverlening en op school. Laat je door niemand van de sokken praten.

En hopelijk, ja hopelijk, lukt het je dochter om met goede ondersteuning en iets, of heel veel, vertraging een startkwalificatie of een diploma te halen.

Je denkt altijd dat het anderen overkomt, maar echt, het is een realiteit. En dwingen helpt niet. Het is loslaten, goed hulp zoeken, geduldig met je dochter praten, zaken open laten, heel heel goed luisteren en er het beste van hopen.

Kan echt wel moeilijk voor je zijn.

En doe je best dat je dochter thuis doorleert, als ze dat kan anders niet, en laat je niet gek maken met het afpakken van privileges of ander dom gedoe.

Je dochter heeft een psychisch probleem daar moet je wat mee en hopelijk kunnen jullier er samen met school en hulpverlening ook wat mee. Hoe meer jij dwingt hoe angstiger ze wordt en hoe slechter ze kan leren en zich vastbijt in zelfbedachte dysfunctionele oplossingen.

Thuishouden of niet

Over dat ze thuis kan blijven snap ik wel...maar dat is toch juist het ergste wat je kan doen bij een angststoornis? Angsten moet je toch juist tegen gaan? Want juist als je situaties gaat vermijden door angst zal je nog angstiger worden en dan durf je helemaal niet meer.

Grenzen Yaba

Als ze om wat voor reden zo angstig wordt dat ze randpsychotisch wordt dan geef je haar de kans om rust te vinden te 'landen'.

Maar laat de regie bij haar. Lukt het haar om naar school te gaan laat gaan. Zet jij vaart achter de psychiater. Lukt het het haar niet om naar school te gaan ga dan niet dwars liggen en onder druk zetten met die verhalen over: dan blijf je zitten, je moet je diploma halen.
Dat helpt haar niet. Ja, sommigen blijven zitten, sommigen halen geen diploma. Je hoopt dat het wel lukt maar voorlopig is ze in de gevarenzone.

En nog steeds: er zijn blijkbaar redenen waarom ze van school wil veranderen. Het is er niet veilig genoeg.

Ze heeft al een psycholoog? Is dat in een groepspraktijk? Heeft de psycholoog niet gezien dat het niet klopt? Hebben jullie het daar over gehad?

Het gaat er niet om wat de 'regeltjes' zijn het gaat er om hoe het met je dochter gaat.

Angst op school

AnneJ

Ik snap je punt en je hebt bij veel zaken gelijk. Alleen wil ik nog benadrukken dat die angst van haar heel irreëel is. Bijvoorbeeld spreekbeurten vind ze eng, ze vindt het eng om met mensen te praten en etc. De angst is vooral op sociaal gebied en over pesten en dergelijke heeft ze niets gezegd. En mijn punt is, als ze het op haar huidige school eng vind om met mensen te praten, dan zal ze dat ook bij die andere school eng vinden. Daarom dat ik het een rare redenering vindt van haar. En buiten school is ze ook verlegen dus die sociale angst speelt niet alleen af in school.

angst

Natuurlijk heb je logischerwijze gelijk dat ze beter op deze school kan blijven. Maar de vraag is wat het met haar doet als jij je zin doordrijft. Dat geeft haar een machteloos gevoel.

Ze is niet zomaar ergens anders op school, dus dat kun je beter even loslaten. En met haar naar de dokter gaan. En ja, het is een rare redenering voor jou! Zij heeft haar eigen redenen die jij misschien niet weet of die echt raar zijn, daarvoor heeft ze professionele hulp nodig om haar gedachten weer op een rijtje te krijgen.

Sociale angst op meer levensterreinen bouwt op. Angst is echt heel erg. Dat kan een mens echt wel teveel worden.

En het wordt er niet beter op als iedereen begint te dwingen. Moeder: je moet naar deze school. En eventueel school en leerplicht: je moet naar school.

Ze moet helemaal niets! Ze moet meer greep op haar leven krijgen en meer greep op haar angst. Dat is nu helemaal uit balans.

beleid

Het is echt een moeilijke situatie en je kunt niet precies zeggen wat er nodig is dat je zeker weet dat het goed gaat!

Kies je het een, kan het fout en goed gaan, kies je het andere kan het ook fout en goed gaan. Je dochter is een mens, haar mening en instelling doen er toe en bepalen hoe het met haar gaat.

Ik wens je heel veel sterkte want het valt voor jou ook echt niet mee. Waar doe je goed aan, en wat laat je los, hoe gaat het de ene of de andere dag.

Maar denk vooral aan het welzijn en de gezondheid en dan het 'leren' (op school of thuis) van je dochter. Daar gaat het om en daar zijn geen compromissen in mogelijk en kun je haar ook niet dwingen. Ze heeft benen. Of ze verdwijnt verder in haar angst en vreemde redenaties of ze stopt met school of maakt een ommetje als je haar naar school stuurt.
Voor haar is de druk nu te hoog, dus dan kun je gespannen reacties verwachten.

Ik wens je sterkte en kalmte. Heus het leven gaat door, zelfs als ze geen diploma haalt.

Als jij je angst en spanning weet te beheersen geef je haar ook meer kans om te ontspannen.

Vraag

Liefst waar je dochter bij is vraag je concreet aan de behandelaar het volgende. Je meldt dat de angst je dochter teveel wordt en dat ze met verkeerde besluiten probeert de spanning te verminderen. Haar vreemde redenaties om van school te veranderen en het wijzigen van haar accounts.

Je vraagt wat er kan gebeuren om haar angst te verminderen.
En je vraagt er af of er toch niet een of andere knelsituatie is in het leven van je dochter waar ze met jou niet over wil praten maar wat de therapeut wel uit kan vinden.

En als ze mogelijk, al is het tijdelijk, medicatie nodig heeft om de angst de baas te worden is dat ook een idee. Want teveel angst is erg.

En het doel is haar gezondheid, welzijn en dan haar diploma, in die volgorde.

Een therapeut gaat uiteindelijk mee met de wensen van de patient/client.

Dus als jij en dochter schoolgang als doel hebben, kun je dat lang volhouden, en ondertussen bouwt de angst en spanning verder op.

Maar waarom praat je niet gewoon met haar

Leg haar uit wat je bezorgdheid is. Geef aan dat ze zichzelf mee neemt naar een andere school en dat je bang bent dat ze het minder goed kan treffen. Dat ze hier vriendinnen heeft enzo.
Maar wat ik nooit zou doen is willen bepalen voor haar.
Dat doe ik niet voor mijn kind dat sociaal prima gaat, en dat doe ik al helemaal niet voor mijn kind dat sociaal moeizamer gaat. (Ook sociale angst en mutisme)
Want juist voor laatste kind is regie nog veel belangrijker. En serieus genomen worden, gehoord, gezien en vertrouwen.

zelf ervaren

Aansluitend op Laura: zelf de ervaring opdoen is ook belangrijk. Het kan heel goed zijn dat haar analyse van haar probleem niet klopt en jouw analyse wel. Maar als zij jouw analyse (het is een persoonlijk, intern probleem) niet gedeeld wordt, dan wordt jouw oplossing (GGZ, psychiater etc.) ook niet gedeeld.
Het klinkt heel lastig, maar het kan zijn dat het het beste is om haar eigen ervaring op te laten doen: haar oplossing is een andere school. Jij vreest dat ze daar dezelfde problemen tegen zal komen. Die vrees is niet onterecht. Maar wellicht dat ze daarna zelf een andere analyse gaat maken van haar probleem en dan zelf uitkomt bij de oplossing die jij in gedachte hebt. Dan heb je heel veel gewonnen.
Gelukkig is er niet 1 lijntje rechtstreeks naar een veelbelovende toekomst. Soms zijn er omwegen nodig en die omwegen zijn er ook wel. Staar je dus niet blind op die ene weg die jij voor haar ziet.

Tsjor

Samen een lijstje maken

met de plussen en de minnen. Is dat mogelijk? Tsjor