Angstzaaien op VO school

Zeemeeuw

in jouw vraag of TS de leerkracht te eerlijk of de waarheid te confronterend vindt lees ik dat je het eens bent met de stelling van de docent dat 'wij' als 'witte Nederlanders' ons schuldig moeten voelen en boete moeten doen voor de slavernij eeuwen geleden. Daarom vond en vind ik het geen oprechte vraag, maar een mening.

Een oprechte vraag was geweest: hoe kijk jij er tegenaan? Klinkt echt heel anders.

Koffiekop

Dat is interpretatie:-)

Het bericht heet 'angst zaaien'. HSP schrijft dat haar zoon zich opeens realiseert dat hij 'een minderheid' zou zijn en nu bang is dat er wraak op hem genomen gaat worden.

Een docent koppelt actualiteiten aan de geschiedenis (onderdrukking) en heeft een mening over de verantwoordelijkheid die 'we' daar nu voor zou moeten nemen.

HSP legt dat uit als het zaaien van angst.

Ik hoop toch dat we geen discussie hoeven te voeren of er werkelijk sprake is geweest van onderdrukking van minderheden. Dus wat maakt dan dat HSP de les uitlegt als zaaien van angst? Waar is haar zoon nu bang voor? Is hij geschrokken door het besef van wat er in het verleden is gebeurd? Ik kan mij daar wel wat bij voorstellen hoor. Wat een leed hebben mensen elkaar aangedaan. Dus mijn oprechte vraag: vindt ze dit te confronterend voor een 12-jarige?

Of zit de pijn op een ander vlak? Namelijk dat er mensen zijn dat vinden dat 'we' nu boete moeten doen?

Dat suggereert overigens dat het een controversieel standpunt zou zijn, maar volgens mij is dat het niet. Maar dat zal afhangen van je interpretatie van de term 'boete doen'.

Schuld, boete

Het idee van schuld en boete zal komen van de manier waarop de betreffende docent zijn geloof beleeft. Met het hele BLM-gebeuren heeft het niets van doen. Ik zou daar zeker een gesprek over aangaan, zeker omdat je aangeeft dat de school een gematigd christelijke signatuur heeft en op een dergelijke school past de overdracht van calvinistische ideeen over schuld en boete niet.

'Beeldende vorming'

https://www.verzetsmuseum.org/jongeren/inval/marokkanen

In de middelbare school van mijn kinderen was een aardige muurschildering met de kaart van europa en icoontjes van de 2e wereldoorlog daarin. Er reden wagentjes van het Rode Kruis rond en je zag slagvelden.

Ik stond er naar te kijken terwijl ik een gesprekje had met de docent Beeldende Vorming.

Aangezien het een 'zwarte school' was stelde ik haar voor hoe interessant en gepast het zou zijn als je op deze kaart ook bijdragen van de herkomstlanden van de ouders van deze leerlingen zou weergeven.

Er is in Nederland en Europa genoeg van te vinden, als je het maar weet.

Uiteraard kon ik haar onwetendheid haar niet kwalijk nemen, per slot gaf ze geen vak als 'geschiedenis' maar 'beeldende vorming' wat hoewel belangrijk toch heel wat anders is. Maar het leek me juist voor haar een leuke opgave om daar iets mee te doen.

Haar antwoord was: nee hoor, het gaat hier toch alleen maar om Nederlandse geschiedenis op school!

Dat Anton de Kom opgenomen is in de geschiedeniscanon lijkt me dan ook, zeker voor dit moment, zeer gepast.

En Drees nou ja, die blijft er vanzelf wel in. Die gaat er gewoon niet uit. Er komt alleen maar bij.:-)

Schuld en boete

> Het idee van schuld en boete zal komen van de manier waarop de betreffende docent zijn geloof beleeft. Met het hele BLM-gebeuren heeft het niets van doen.

Ja, precies. Zo'n 'schuld en boete' verhaal draait helemaal rondom de dader (of de "plaatsvervangende" dader). Het gaat om het zieleheil van de dader.

Betekenisvolle excuses vereist uitzoeken wat je precies gedaan hebt (of bij een overheidsinstantie: je voorgangers), welke concrete mensen daar slachtoffer van geworden zijn, wat voor effect jouw acties op die mensen gehad hebben (zowel materieel als emotioneel). Het draait om LUISTEREN en het draait erom de "statistieken" weer terug te vertalen naar concrete persoonlijke tragedies. Luisteren naar de persoonlijke ervaringen die die BLM-demonstranten je vertellen. Luisteren naar wat ze willen. BLM-demonstranten willen het helemaal niet hebben over de slavernij van eeuwen geleden; ze willen het hebben over discriminatie die in het HIER EN NU nog steeds voorkomt. En ze willen helemaal niet op ras gegroepeerd worden; ze nodigen juist niet-zwarte moslims en homo's uit om tijdens hun protesten te spreken over hun ervaringen met discriminatie.

Maar goed, het christendom heeft nu eenmaal een grote fascinatie met schuld/boete/berouw/vergeving. Een prachtige show waarin de dader een stuk interessanter is dan het slachtoffer. Een anonieme groep slachtoffers is een stuk makkelijker dan een concreet slachtoffer. Boete doen kan via zinloze rituelen (gebedjes opzeggen enzo) waar het slachtoffer niets aan heeft. Vergeving kan gegeven worden door God ipv door het slachtoffer.

Canon

Ik vind het goed dat Anton de Kom in de Canon is opgenomen.

Maar ik vind het nog steeds een kwalijke zaak dat het schoolvak geschiedenis enkel en alleen bestaat uit het behandelen van de Canon van de Nederlandse geschiedenis. Het uitbreiden van de Canon van de Nederlandse geschiedenis naar een stukje "aanverwante" geschiedenis is niet de oplossing daarvoor. Een richtlijn dat het vak geschiedenis 60% van de tijd aan Nederlandse geschiedenis moet besteden en 40% van de tijd aan onderwerpen buiten de Nederlandse geschiedenis lijkt me veel beter.

[Ik heb geschiedenis t/m 6 VWO gehad, en in al die tijd nooit gehoord over de "30-jarige oorlog" of de "vrede van Westfalen". Echt bizar gezien hoe gigantisch veel ik op school geleerd heb over de 80-jarige oorlog en de vrede van Munster.]

Het is wel erg jammer dat Eise Eisinga er nog steeds in zit. Hij was de oorspronkelijke "diversiteitskandidaat" van de canon, en zijn gebrek aan signatuur straalt af op de diversiteitskandidaten die bij deze versie toegevoegd zijn.

beeldende vorming (ot)

is overigens een heel maatschappelijk vak, kunst zegt altijd iets over de maatschappij. Dus die opmerking die daarover gemaakt werd is helemaal niet zo raar.

Welnee

'overigens een heel maatschappelijk vak, kunst zegt altijd iets over de maatschappij.'

Welnee. Kinderen leren daar het verschil tussen een guts en een mirette, en tussen chamotteklei en vette klein. Het is geen kunstgeschiedenis.

dan klopt jouw beeld niet

Ik vrees dat jij een heel beperkt beeld hebt van beeldende vorming op middelbare scholen. Tegenwoordig gaat het echt wel ergens anders over hoor.

angstzaaien op school

gebeurt echt wel hoor, mijn kinderen zijn ook wel eens doodsbang thuis gekomen. Mijn kleuterdochter was bang dat bomen zomaar gingen ontploffen. Uiteindelijk bleek dat ze het over school over ontploffende bommen hadden gehad, bij vierjarigen dus. Ik heb er wel iets over gezegd en school vond het achteraf ook niet handig.

Maar het ging later vrolijk door: enge films voor 13-jarigen, enzovoorts. Leraren zouden iets moeten leren over de tere kinderziel. Ja, veel kinderen kijken al de hele tijd naar enge films, maar dat betekent niet dat je voor iedereen maar meteen de leeftijdscategorieën los moet laten. School hoort veilig te zijn, ook voor typjes als mijn angstige dochter, die uiteindelijk thuiszitter is geworden.

En als ze nou echt iets leerden van al die enge shit...maar vaak is het gewoon een luie leraar die geen zin heeft in lesgeven en dan maar een film opzet.

Goh Braam

Ik zal dan wel een heel lakse ouder zijn, maar ik kan me helemaal niet herinneren dat ik ooit met mijn kinderen over huidskleur gesproken heb.
Laat staan er veel gesprekken over gevoerd....
Misschien een keertje over zwarte Piet, maar kan best dat dat het was.
Het is gewoon nooit 'iets' geweest. Geloof is dan weer wel af en toe besproken omdat dat wel 'iets' was, vriendjes brachten bijv andere gewoontes mee.

Heeft de school hier tijd voor?

De afgelopen maanden moesten onze kinderen thuis les volgen met karige video-lessen. Hier zijn de kinderen nu hard aan de slag met eventuele achterstanden inhalen zodat ze met een schone lei straks vakantie kunnen vieren. Dat er discussies worden gevoerd over onderwerpen die niet tot de stof behoren kan wel, maar er is niet veel tijd voor.

Was het betoog echt van de leerkracht of was het een opdracht van een medeleerling?

Dora

"Ik zal dan wel een heel lakse ouder zijn, maar ik kan me helemaal niet herinneren dat ik ooit met mijn kinderen over huidskleur gesproken heb."
Hangt ervan af waar je woont en op wat voor school je kinderen zitten. Ik kan me echt niet voorstellen dat het niet ter sprake komt als je in een zwarte buurt woont of als je kinderen op een zwarte school zitten. Als je het zelf niet doet dan brengen de andere kinderen het wel op. Ik viel dus een beetje over het stukje waarin Hsp zegt dat zoon op zwarte school zat maar zich nu ineens beseft dat hij wit is, dat hij er nooit over nagedacht heeft, maar ik lees nu dat je dat toch niet zo moet lezen. Is inderdaad lastig met geschreven dingen met mensen die je verder niet kent.

dora

Ik heb mijn kinderen wel meegegeven dat wat hen ook overkomt ze wel een hele goede startpositie hebben. Ze zijn wit, ze zijn gezond,ze leren makkelijk, ze hebben hoogopgeleide ouders, er zijn geen geldzorgen thuis. Dat is niet iets waar je schuldig over hoeft te voelen, of waar je boete voor moet doen. Maar het is wel goed om je ervan bewust te zijn dat niet iedereen in die positie verkeert. En dat de kleur van je huid daar wel een belangrijke rol bij speelt. Maar ook sociale milieu waar je opgroeit.

En het is voor mij niet iets van deze tijd. Ik ben met hetzelfde beeld opgevoed, je hebt meewind in het leven noemde mijn moeder het. In die tijd dacht ik zelfs nog dat de emancipatie van vrouwen wel afgerond was. Dat onderscheid bleek alleen toch stuk taaier te zijn dan ik dacht.

Maar waarom dan braam?

Nee, geen zwarte school of buurt hier, maar hoezo dan?
Praten over huidskleur hoor ik mensen doen als het ergens een issue is. Ik hoor dus mensen over huidskleur praten als dat 'iets' is, of meespeelt voor mensen.
Ik ben gesprek nooit met ze aangegaan want het was dus nooit 'iets' hier.

Natuurlijk zijn de goede kansen voor hen wel eens aan de orde geweest. Maar nooit tav hun kleur en ik ben er ook terughoudend en vrij neutraal in geweest. Ik vind dat op dit vlak kinderen hun eigen overtuigingingen moeten gaan ontwikkelen. (en anders maakten de kinderen mij dat zelf al vroeg duidelijk)
Zo kwam een concept als sociale klasse wel soms aan de orde omdat dat nu eenmaal een item was dat speelde in ons gezin. Neefjes en nichtjes van mijn kinderen bijv groeiden duidelijk anders op en hadden andere uitdagingen, minder kansen.
Maar ook daar probeerde ik toch neutraal in te blijven, het kan ook verkeerd uitpakken als je kinderen (te) bewust maakt van hun bevoorrechte positie, het kan ook verwijdering veroorzaken en te veel focus op de verschillen. (en kan er ook juist voor zorgen dat de 'kansarme groep' zich kansarmer gaat voelen. Of de kinderen die zich bevoorrecht voelen gaan zich hierdoor toch wat verheven voelen. ) We blijven vooral allemaal verbonden door ons menszijn.
Dat vond ik soms al best laveren.

Daar komt bij dat een van mijn kinderen om totaal andere redenen veel uitdagingen en weinig kansen heeft. Gesprekken thuis waren weer heel anders geweest als kaarten anders waren geschud.

Alkes

'Maar het is wel goed om je ervan bewust te zijn dat niet iedereen in die positie verkeert. En dat de kleur van je huid daar wel een belangrijke rol bij speelt. Maar ook sociale milieu waar je opgroeit.'

Precies. En dan moet je dus niet, zoals prinses Eloise, roeptoeteren dat je een gewoon meisje bent. De kloof tussen haar kansen en mogelijkheden en die van een gemiddeld Marokkaans meisje uit de Schilderswijk is gigantisch. Om maar niet te spreken over de opties van een gewoon 10 jarige meisje uit Eritrea dat in een asielzoekerscentrum zit.

ElenaH, Eloïse

Ik denk dat Eloïse doelde op het net zo'n gewoon meisje zijn als haar peers, klasgenoten bijvoorbeeld. En als jij vindt dat zij zich t.a.t. moet spiegelen aan de positie van een Eritrees asielzoekend meisje in een AZC dan kan niemand meer zeggen dat hij heel gewoon is.

skik

Skik

Ook haar peers zijn niet gewoon. Elk jaar skiën in Lech is niet gewoon. Zij is niet gewoon.
En ik noemde het Marokkaanse meisje als vergelijking.

Wat is gewoon dan?

Binnen haar sociale kring is Eloïse gewoon. Dat was denk ik wat ze bedoelde, omdat ze refereerde aan aantijgingen op Instagram dat ze haar diploma wel cadeau had gekregen. Zij heeft er net zo goed voor moeten werken.

Jouw kind is binnen zijn sociale kring waarschijnlijk gewoon gewoon. Een meisje in een asielzoekerscentrum is net zo, of net zo min gewoon. Het ligt er maar aan of je jezelf vergelijkt met je peers of met de rest van de wereld. En welke van alle groepen en subgroepen in de wereld verdient volgend jou de norm 'gewoon', als lat waarlangs alle anderen zich mogen kwalificeren als al dan niet gewoon?

skik

Skik

Waarom haal je er van alles bij dat nergens op slaat?

De discussie ging erom dat de kleur van je huid en je sociale milieu waar je opgroeit een grote rol spelen bij kansen die je krijgt en bij de manier wasrop je behandeld wordt. En dat daarin iedereen NIET gelijk is. Maar dat bevoorrechte mensen daar hun ogen voor sluiten, omdat ze denken dat ze hun successen uitsluitend aan hun eigen verdiensten te danken hebben. En dat iedereen die het slechter doet, het dus aan zichzelf te danjen heeft. Wat niet zo is.
De mening van Eloise bevestigt dat. Zij ziet zichzelf als gewoon en realiseert zich niet dat zij veel meer kansen en mogelijkheden krijgt dan grofweg 99,5 % van de Nederlanders. Dat haar verkoopcijfers van kleding en spulletjes niet het gevolg zijn van haar verkoopkwaliteiten, maar van het simpele feit dat zeze verkoopt als prinses Eloise. Dat de verkoopcijfers van ene Mounia el Hawary nooit hetzelfde zullen zijn, ook niet als Mounia een veel betere verkoopster is.

eigen overtuiging

"Ik vind dat op dit vlak kinderen hun eigen overtuigingen moeten gaan ontwikkelen. (en anders maakten de kinderen mij dat zelf al vroeg duidelijk)"

Dat snap ik niet. Welke opties zijn er dan zoal? En als je kinderen ervan overtuigd raken dat mensen met een kleurtje minder waard zijn, dan vind je dat prima? Opvoeden betekent volgens mij dat je ze een aantal kernwaarden aanleert, o.a dat iedereen gelijkwaardig behandeld zou moeten worden.

"Maar ook daar probeerde ik toch neutraal in te blijven, het kan ook verkeerd uitpakken als je kinderen (te) bewust maakt van hun bevoorrechte positie."

Wat bedoel je dan met neutraal? Bevoorrecht betekent niet: 'je bent blank, mazzelaar, jij bent beter'. Waar het volgens mij om moet gaan, is dat kinderen leren dat het nogal bepalend is in welke wiegje ze hebben gelegen. Dat ze dankzij hun wiegje kansen hebben die andere kinderen, met dezelfde talenten en wensen, niet hebben. Bijvoorbeeld omdat er mensen zijn die oordelen op kleur, of op de wijk waar je woont. Dat die ene klasgenoot met goede cijfers tóch een lager schooladvies krijgt. Daar zijn toch essentiële levenslessen die je je kinderen meegeeft?

waarom niet?

"Precies. En dan moet je dus niet, zoals prinses Eloise, roeptoeteren dat je een gewoon meisje bent."

Waarom niet? Ze IS toch ook een gewoon meisje? Want ook al zijn er verschillen, er zijn vooral overeenkomsten tussen haar en haar leeftijdsgenoten. Ze gaat gewoon naar school, doet eindexamen, heeft een baantje en gaat straks naar de hotelschool. Wat moet ze dan doen als het Jeugdjournaal haar belt? Zeggen dat ze vooral niet normaal is? Zich boven de rest verheven voelen? Dat ze het zo makkelijk heeft in het leven?

"Ook haar peers zijn niet gewoon. Elk jaar skiën in Lech is niet gewoon. Zij is niet gewoon."

Wat een gedoe zeg. Dus als je op wintersport gaat, dan mag je niet zeggen dat je 'ook maar gewoon een meisje' bent? En wat weet jij van haar vriendinnen? En doet het ertoe?

We hebben het hier niet over Amalia he?

Zeemeeuw

Dat ieder mens evenveel waard is vind ik een onzinnige les om te leren aan mijn kinderen. Dat is zo vanzelfsprekend.
Dat komt vast ook op minder expliciete wijze vanzelf tot uitdrukking.(in je opvoeding, als het al al nodig is kinderen dit te leren)
Als mijn kinderen signalen hadden afgegeven dat dit minder vanzelfsprekend zou zijn had ik daar uiteraard op geacteerd.

Of je jezelf bevoorrecht moet zien en hoe dan is voor mij geen simpel vraagstuk.
Daar zitten zoveel aspecten aan vast.

Zelf kom ik bijv uit een vrij lage sociale klasse. Ik heb zeker minder kansen en/of stimulatie gehad.
Maar ik weet niet of ik het nu zo fijn of handig vindt als daar op ingezoomd wordt. Ik heb weer andere levenslessen gehad die mijn kinderen, die beduidend meer kansen en stimulatie krijgen, weer missen.

Tuurlijk

En George Floyd had alles aan zichzelf te danken. Per slot van rekening had hij ook gewoon adviseur Europa-communicatie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken kunnen worden, net als die andere 'gewone' jongen.