Wat gaan we later doen als we oud zijn?

lijkt me niks...

Dat tuinhuisje, oke, oppassen prima, maar mijn man is geen klusser en ik word helemaal verdrietig van het idee dat mijn schoondochter (een van de twee dan he) mij moet gaan verschonen. Sorry, maar dan heb ik liever iemand bhiten mijn naaste familiekring!

Ik word nu geregeld geconfronteerd met 'ongelukjes' van mijn eigen moeder en rare vlekken en viezigheid op onbedoelde plaatsen , en moet bekennen dat ik dat best lastig vind om daarmee om te gaan.

Ik wil gerust nagels knippen, haren krullen, kasten uithalen en opruimen, geregeld de keuken glad ruimen, boodschappen halen, de rolstoel duwen, haar was doen, maar er zijn toch ook dingen die ik echt niet zie zitten. Sorry. Het belemmert me erg in mijn relatie met haar.
(en dat zal voor een schoondochter zeker niet anders zijn)

Even naamloos

Bij 'Algemeen' loopt een draadje over langdurige zorg. Misschien een idee om daar mee te praten? Niet dat het veel zal oplossen voor je, maar even je hart luchten, mag daar ook natuurlijk:-)

Tonny

Beetje late reactie, maar verdrietig voor je dat je vriendin is overleden. Hiermee is toch ook een stukje van jouw verleden meegegaan. Alsnog sterkte gewenst.

AnneJ

Je zegt 'om carrière geef ik ook niet meer'. Nou... als je nog van baan wilt wisselen zou ik die ambitie toch maar weer uit het stof halen:-). Ik heb 2 jaar geleden gesolliciteerd op een functie waar ik zeker weten geschikt voor ben. Oké het sollicitatiegesprek was een ramp, omdat het mijn eerste gesprek sinds jaren was en in die jaren waren de gesprekken blijkbaar geëvolueerd naar iets wat totaal langs mij heen was gegaan. Tijdens het gesprek werd gevraagd wat mijn ambities waren. Stom stom stom van mij: "Ambities? Ik ben op zoek naar een prettige werkomgeving." Had ik nooit mogen zeggen natuurlijk. Ik had moeten zeggen dat mijn ambitie is om het werk naar een hoger niveau te brengen en een doorgroei naar een functie met meer verantwoordelijkheid nastreef. Ik ben het niet geworden...

Ex-collega's van mij zijn het wel geworden. Van een paar begrijp ik het absoluut, maar van anderen... die hadden gewoon de juiste antwoorden klaar blijkbaar.

en...

ze waren sowieso 20 tot 25 jaar jonger dan ik. Scheelt ook.

Moedermop

Mijn man is heel standaard anderhalf jaar ouder dan ik en het idee dat hij lekker al met pensioen kon terwijl ik nog moest doorwerken vond ik ook jaloersmakend. De praktijk is dat we al twee jaar in die situatie verkeren. Hij in de ziektewet en sinds februari van die jaar in de WIA, ik werkend of werkzoekend. Dat hij niet werkt, daar zit ik totaal niet mee. Hij doet wel vrijwilligerswerk en neemt de hond mee op sleeptouw. Ik vind het fijn dat hij hiermee zijn dagen kan vullen. Het idee dat ik tot mijn 67ste de rol van kostwinner heb, vind ik benauwend. Het hangt van mij af of we een enigszins normaal leven kunnen leiden of dat we op bijstandsniveau terechtkomen. Vanaf eind februari hangt die wolk weer boven mijn hoofd. Dan 54 jaar, te jong voor extra 'senioren'-hulp bij het UWV, te oud voor heel veel werkgevers.

kostwinner

Herlijk toch? ALs ik tegen die tijd nog wat kan vinden, ga ik er vol voor. Full-time, en hij mag koken en de thee klaar hebben als de kinderen thuis komen. Ideaal. Maar ja, vind ik nog wat, dat is de vraag...

Evanlyn

Ik vind het inderdaad helemaal niet erg om te werken. Dat ik nu met mijn matige inkomen zelfs kostwinner ben, heeft zelfs iets grappigs. Tot ik weer op straat sta. Het is zo goed als zeker dat ik eind februari weer zonder werk ben en het ziet er naar uit dat ik genoegen moet nemen met werk wat ik helemaal niet meer wil doen. En dat nog 13 jaar lang:-( De loterij werkt ook niet erg mee. Ik win regelmatig 3 euro, waar blijft het grote geld?:-))

Ik werk 31 uur. Dat was het maximum bij mijn werkgever. En dat gebeurt vaker. Je mag een bepaald aantal uren werken, ook al ben je bij wijze van spreken 42 uur beschikbaar. Een baan erbij nemen wordt daarmee ook lastig, want je moet minimaal zoveel uur werken, teveel voor naast die andere baan.

Maar hoe bedoel je eigenlijk 'als ik tegen die tijd nog iets kan vinden'? En heb je nog zulke jonge kinderen dat ze nog met thee opgewacht moeten worden als je man 67 jaar is? Maar wat koken betreft, is het inderdaad ideaal om thuis te kunnen komen en het eten is klaar of is aan het pruttelen. Ik kook gemiddeld 2 dagen per week momenteel.

ambities

Zoals met alles is het een kwestie van 'jargon'. Maar het kan ook helpen om eens een keer niet mee te gaan in allerlei hyperige taal.
Je hoeft het niet per se af te wijzen, dat is ook negatief en zet je apart van de aanhangers van die hype, maar je kunt wel aangeven dat je ambities zijn om je werk als xxx goed te doen en je bij te scholen om bij te blijven gericht op de missie van de organisatie en om aan het werk te blijven. Het kan ook een pre zijn dat je aangeeft een goede balans te zoeken tussen werk en prive.
Juist van vrouwen wordt dat soms ook verwacht.
Op onze leeftijd hebben we als het goed is ook aangetoond dat het ons gelukt is. Geen garantie voor de toekomst maar wel een beeld bij jou functioneren als werknemer.

precies

Het verbaast mij een beetje dat je denkt dat ambities zo gewaardeerd worden bij jou kaaskopje, ik vraag me ook af of dat wel zo is. Wil je iemand aannemen in die branche als die persoon duidelijk uit is op jouw functie of wil je iemand aannemen die dat werk prima vindt om nog 13 jaar te doen?

Ik denk dat die anderen om een andere reden zijn aangenomen dan hun ambities!

Ambities

"Het verbaast mij een beetje dat je denkt dat ambities zo gewaardeerd worden bij jou kaaskopje, ik vraag me ook af of dat wel zo is. Wil je iemand aannemen in die branche als die persoon duidelijk uit is op jouw functie of wil je iemand aannemen die dat werk prima vindt om nog 13 jaar te doen?"

Ambitieus zijn is niet (perse) hetzelfde als hogerop willen komen! Ook al wil je tot je pensioen hetzelfde werk blijven doen, dan nog kun je ambitie tonen. Bij een sollicitatie aangeven dat je 'gewoon leuk werk wil doen' vind ik niet sterk overkomen. Ook binnen dat werk is er nog van alles te ontwikkelen of te verbeteren. Dus je kunt dan zeggen dat je dit type werk het leukste werk ter wereld vindt, en dus niet streeft naar een hogere functie. Maar dat je je graag nog verder wilt ontwikkelen in het outbound bellen, of dat je graag stagiaires zou willen begeleiden. Of dat je op termijn intern zou willen helpen met de scholing/training van nieuwe medewerkers. Of ook interesse hebt in de techniek van de telefooncentrale, en daar meer over zou willen leren. Of wat dan ook maar, het zijn natuurlijk maar wat voorbeelden.

Een hogere functie ambiëren is trouwens zeker niet altijd wenselijk. Wij hebben wel eens sollicitanten afgewezen om die reden. We zochten een uitvoerend medewerker, en dan graag iemand die voor langere tijd zou blijven. Een aantal echte 'groeiers' hebben we daarom aan ons voorbij laten gaan.

ijsvogeltje

Je hebt gelijk maar ik reageerde eigenlijk alleen op 'en een doorgroei naar een functie met meer verantwoordelijkheid nastreef. '

Kaaskopje

Ik werk nu parttime, maar kan hier niet meer gaan werken en zie dat in de toekomst ook niet gebeuren. Dus of een kleine baan erbij, maar dat lijkt me moeilijk zoals jij ook al aangaf, of een nieuwe fulltime baan.

En die kopjes thee, tja...we hebben hier dan nog wel een eindexamenkandidaat, hebben we uitgerekend. En misschien willen studenten af en toe ook wel thee? :-)

Wat gaan we later doen als we oud zijn?

Ja, wist ik dat maar. Ik had me mijn toekomst altijd heel mooi voorgesteld. Ik ben arbeidsongeschikt maar mijn echtgenoot werkte dus we kwamen goed rond. We hadden een mooi huis en een auto en ik zag onze vier kinderen al voor me met partners en eigen kinderen. Mijn man en ik zouden dan op bezoek gaan en met de kleinkinderen spelen en verder samen leuke dingen doen. Soms een weekje met vakantie en gewoon genieten van elkaar en het leven.
Maar helaas, al die dromen zijn in duigen gestort en nu is mijn toekomst heel anders. Hoe weet ik niet en kan ik ook niet overzien.
Die man is weg. Qua inkomen zit ik nu op bijstandsniveau, er is geen eigen huis of auto meer. Geen geld om iets leuks te doen en ja, wandelen en picknicken zijn natuurlijk ook gratis opties maar een keertje ergens een kop thee drinken zou al leuk zijn. De kinderen doen het door alle ellende slecht dus daar gaat heel veel tijd en energie naar en met wat ik over heb moet ik zorgen voor familie.
En ik moet nog een jaar of 40.